Cultuur
De schilder komt w(
Lux
Feestelijke heropening
Muziekschool houdt tweede fiuitdag Motorstunt verkoopt aan duivel
De verbouwing is voltooid!!!
met vele speciale aanbiedingen
36 Donderdag 29 maart 2007 PZC
VRAGEN AAN F. VAN DIXHOORN
Het zijn drukke dagen voor dichter F. van
Dixhoorn. Vandaag wordt zijn nieuwe bun
del gepresenteerd. Ook is hij curator van de
komende expositie in De Bewaerschole.
Naam: F. van Dixhoorn
Woonplaats: Middelburg
Leeftijd: 58
Beroep: dichter
door Rolf Bosboom
De nieuwe bundel 'Twee piepjes', uw vijfde inmiddels, bevat in totaal welge
teld 282 woorden en 29 getallen. Een man van weinig woorden?
„Inderdaad. Minimalistische poëzie, zo wordt het vaak genoemd. Er zijn
steeds meer overeenkomsten met de minimale muziek - mensen zoals
John Cage en Philip Glass - en de beeldende kunst."
Toch is het een bundel waarin je blijft lezen. Is dat ook uw streven?
„Mijn bedoeling is dat de lezer steeds bladert en terugbladert en zo gelei
delijk de compositie ontdekt die erin zit. Die ontstaat vanuit een thema,
in dit geval twee piepjes, waarbij zich geleidelijk een doorgaande lijn
ontwikkelt. Rob Schouten schreef in Vrij Nederland over mijn vorige
bundel dat deze een half jaar op zijn nachtkastje had gelegen, omdat hij
er steeds in bleef bladeren. Dat vind ik heel mooi om te horen."
U bent aangesteld als samensteller van de nieuwe tentoonstelling in De Be
waerschole in Burgh-Haamstede, die zaterdag wordt geopend. Een dichter
als curator van een expositie, is dat niet vreemd?
„Nee, zeker niet. In de zomermaanden nodig ik regelmatig groepen men
sen bij mij thuis uit. Daar zitten ook heel veel beeldend kunstenaars bij.
Je ziet dat zij ook geïnteresseerd raken in wat andersoortige poëzie en in
de combinatie van muziek met beeldende kunst of poëzie, zoals ik dat
zelf ook ben. Een van hen is Marinus van Dijke van De Bewaerschole.
Hij vond het daarom leuk om voor de nieuwe tentoonstelling een keer
een dichter te vragen."
Had u daarbij de vrije hand?
„Ja. Eerst wilde ik iets doen met mijn dichtregels 'Wat is lekker bij wat',
totdat ik ergens in de Lange Delft iemand die uit de Hema kwam op z'n
Zeeuws 'blij mee' hoorde zeggen. Dat is ook de titel geworden: Blijmee,
aan elkaar geschreven, net zoals pluimvee, heimwee en hoezee. Voor de
openingsdag heb ik een aantal mensen uitgenodigd die ook met andere
dingen dan dichten bezig zijn, zoals Astrid Lampe, B. Zwaai en Tsead
Bruinja. Op de laatste dag, 9 juni, komt Samuel Vriezen, die vorig jaar
op basis van mijn derde bundel een compositie schreef Dat was zeer ge
slaagd. Dit is een mooie gelegenheid om, in samenwerking met Muziek-
podium Zeeland, het nog een keer uit te voeren."
De eigenlijke expositie wordt ingevuld door beeldend kunstenaar William
Verstraeten. Waarom hij?
„Dat is een zeer bewuste keuze. Ik vind William een heel spannende
kunstenaar, die heel goed ideeën kan uitwisselen. Zijn werk kent een
strenge basis, maar tegelijk kan hij daar ongelooflijk goed mee spelen.
Hij is nog bezig met de invulling van de tentoonstelling, dus ik ben zelf
ook heel benieuwd wat eruit komt."
F. van Dixhoorn, Twee piepjes. Uitgeverij De Bezige Bij, 40 blz., 12,90 euro.
De expositie Meeeens van William Verstraeten in De Bewaerschole, Weststraat 18,
Burgh-Haamstede (t/m 9 juni) begint zaterdag met Blijmee, m.m.v Teun de Lange,
Hein Verwer, Tsead Bruinja, Astrid Lampe en B. Zwaai. Aanvang: 16.00 uur.
Ewoudde Kat (1904-1974)
is niet eens een vergeten
schilder. Hoe productief
ook, hij is nooit echt bekend
geworden. Veere was zijn
inspiratiebron. Daar keert hij
nu terug, in Museum De
Schotse Huizen.
door Jan van Oamme
Eerder deze week waren
de twee zoons Kees (69)
en Ewoud jr. (59) op de
bovenverdieping van
het Veerse museum er
nog niet helemaal uit. Moeten alle
tekeningen bij elkaar? Is er ruimte
om een wandkleed op te hangen?
Dat soort vragen, (oost Bakker, ini
tiatiefnemer van de expositie en
galeriehouder in Middelburg,
mengt zich niet in de discussie.
Voor hem is de tentoonstelling
hoe dan ook een feestje. Hij toon
de al eerder werk van De Kat, in
een expositie met Zeeuwse expres
sionisten als Jan Baartmans en
Dolf Jaspers. In 2003 dook De Kat
weer op, deze keer tijdens de ten
toonstelling 'Heel de wereld trekt
naar Veere'. Nu is het pas echt
raak en worden alle olieverven, te
keningen, gouaches en collages,
die de beide zoons nog in bezit
hebben, voor het eerst getoond.
Toeval bestaat niet, reageren de
zoons De Kat als Joost Bakker ver
telt hoe hij erachter kwam dat
schilder Ewoud de Kat levende erf
genamen had. Dat ging zo, Bak
kers dochter Fieke werkte op het
Kohnstamm Instituut in Amster
dam. Ze woonde daar nog niet zo
riant, zodat Bakker haar vroeg of
ze geen koffiezetapparaat van
thuis wilde meenemen. Hoeft
niet, reageerde ze, want ik ga altijd
koffie drinken bij Ewoud de Kat.
Nu kende Bakker een schilder met
die naam. Bij navraag bleek het
daadwerkelijk om een zoon te
gaan.
Kees en Ewoud jr. zeggen bij de
tentoonstelling in Veere een goed
gevoel te hebben. Niet dat ze het
belangrijk vinden dat hun vader
na zijn dood alsnog beroemd
wordt. Het is meer dat zijn werk
in het stadje aan het Veerse Meer
thuishoort. De haven met boten,
de Grote Kerk, de Campveerse To
ren: op de expositie komen ze in
diverse stijlen voorbij.
De Kat wordt op 10 maart 1904 in
Vlissingen geboren, als jongste
zoon in een gezin met negen kin
deren. Zijn vader werkt bij
scheepswerf De Schelde, zijn drie
broers vinden ook werk in die sec
tor. Ewoud is anders, creatiever. In
zijn vrije tijd neemt hij les bij
Gerard Jacobs, een Vlaamse kun
stenaar die in Vlissingen een schil
dersschool runt. Na de HBS meldt
hij zich aan op de tekenacademie
in Rotterdam. Daar krijgt hij les
van onder anderen David Bautz
(1884-1955). Hij behaalt de akte
middelbaar tekenen, trouwt met
Akke Bakker uit Sneek en vestigt
zich in Haarlem. Daar geeft hij te
kenles en kunstgeschiedenis op
middelbare scholen. En hij schil
dert.
De zoons weten dat hun vader
Zeeland nooit is vergeten. Elke zo
mer gingen ze er op vakantie, naar
Veere. Kees herinnert zich dat zijn
vader het er moeilijk mee had
toen Walcheren in 1944 werd ge
bombardeerd en onder water
werd gezet. In 1946, toen hij voor
de tweede keer in Overveen expo
seerde, stelde hij de opbrengst van
twee schilderijen beschikbaar voor
hulp aan het getroffen eiland.
Het huis in Haarlem was niet
ruim, vader De Kat schilderde in
de woonkamer. „Nooit anders ge
weten dan natte schilderijen die te
gen de muur stonden te drogen",
zegt Ewoud jr. Hij herinnert zich
ook de glazen asbak, die als een
omgekeerde verrekijker werkte als
je er doorheen keek. Kees heeft de
asbak nog en overweegt hem zater
dag naar de opening van de exposi
tie mee te nemen. Ewoud: „Laten
we nog eens door het wonderglas
kijken, zei onze vader dan. Op die
manier kreeg je meer afstand tot
het schilderij, kon je beter de com
positie beoordelen." Vader De Kat
wilde niet dat zijn zoons in zijn
voetsporen zouden treden. Kees
hoopte reclametekenaar te wor
den, Ewoud jr. zag de kunstacade
mie wel zitten. Leer eerst maar
een echt beroep, was het devies
van hun vader. Zo werd Kees archi
tect en Ewoud jr. psycholoog.
Kees de Kat deelt het werk van
zijn vader in ruwweg drie perio
des in. Eerst nostalgisch, dik in de
verf Dan, na een bezoek aan Parijs
in 1948, wordt het werk lichter
van toon, abstracter. In de jaren
vijftig breekt een derde periode
Boomgaard, olieverf op linnen.
MIDDELBURG - De Zeeuwse Muziek
school houdt zaterdag 21 april in
Middelburg opnieuw een dwars
fluitdag met de internationaal be
kende pedagoog en fluitist Wil Of
fermans. Aanleiding is het grote
aantal aanmeldingen voor de eer
ste fluitdag, drie weken geleden.
De deelnemers krijgen eerst een
demonstratie van Offermans. Daar
na zijn er workshops op diverse lo
caties. De dag wordt afgesloten
met een presentatieconcert.
Belangstellenden kunnen zich tot
7 april opgeven via www.zeeuwse-
muziekschool.nl.
DE VLIJT LINNEN
Lange Vorststraat 60, Goes
In het ooit zo verguisde genre van
de stripverfilming zijn de afgelo
pen jaren enorme sprongen ge
maakt op technisch, artistiek en in
houdelijk gebied. Vooral het super-
helden-universum van uitgeverij
Marvel bleek goed voor enkele ij-
zersterke - en zeer lucratieve -
spektakels rond de superhelden
SpiderMan en X-Men. In hun kiel
zog vonden helaas ook enkele min
dere goden uit de Marvel-catalo
gus hun weg naar het witte doek.
Zo ontfermde regisseur en scena
rist Mark Steven Johnson zich in
2003 over het karakter Daredevil,
een blinde advocaat die zich 's
nachts in een strak pak ontpopt
tot de gesel van de georganiseerde
misdaad. De film oogde fraai, -
wat ook wel mag met een budget
van 75 miljoen dollar - maar bleef
inhoudelijk steken in een fletse
imitatie van betere films in hetzelf
de genre.
Ondanks een matte ontvangst
door critici en cartoon-fans lever
de Daredevil zijn geld dubbel en
CHOST RIDER
Film. Regie: Mark Steven
Johnson. Te zien in CineCity in
Vlissingen.
door Fritz de Jong
dwars op, waarna Johnson zich
met een nog groter budget mocht
storten op Ghost Rider.
Dit buitenissige karakter sjeest
door de Texaanse nacht op een
motor die verdacht veel lijkt op
een vurig paard. En over vurig ge
sproken: de in leer gehulde Rider
draagt op zijn nek een in vlam
men gehulde schedel, waarmee hij
het boeventuig dat hij bestrijdt
flink veel angst aanjaagt. Voordat
we de Ghost Rider eindelijk zijn
stalen ros zien bestijgen is de film
al halverwege, want Johnson doet
extreem lang over de voorgeschie
denis.
We zien hoe de jonge motorstun-
ter Johnny Blaze (Matt Long) zijn
ziel verkoopt aan de duivel (Peter
Fonda) om zo zijn vader te redden
van kanker, [aren later zien we
hoe Blaze - nu vertolkt door een
onnatuurlijk vermoeid ogende Ni
colas Cage - tevergeefs onder het
duivelspact uit probeert te komen
door steeds gevaarlijker toeren uit
te halen. De duivel staat niet toe
dat Blaze zichzelf de dood in jaagt:
hij heeft hem nodig om als Ghost
Rider korte metten te maken met
een opstandig satanskind.
De bovennatuurlijke strijd gaat ge
paard met branderige effecten en
een luidruchtige soundtrack. Cage
probeert zijn personage neer te zet
ten als een door fouten uit het ver
leden gekwelde man. Dat komt
vooral goed uit de verfin enkele
amusante scènes met de nog droef-
geestigere grafdelver Sam Elliott.
Helaas zijn dergelijke momenten
in de minderheid en zijn Cage, El
liott en de andere spelers overgele
verd aan een zot scenario dat zich
zelf niet eens al te serieus neemt,
maar toch potsierlijk overkomt.
