Dancetour Goes verzet
zich tegen geluidsplafond
De oorlog is
Borsele knapt ook travalje op die
al lang weg had moeten zijn
Discussie over verkeersdrempels
dreigt te ontaarden in Baarland
van de reepe
26 Donderdag 29 maart 2007 PZC
B
h is pa ni tas
Eabor
Paul Green
schbenmqde 1
Papegaaistraat s Goes
www.vandereepe.nl
Organisatie dansfestijn
op Grote Markt maakt
bezwaar tegen eisen.
door Frank Balkenende
GOES - De organisatie van de Dan
cetour Goes kan slecht uit de voe
ten met de geluidseisen die de ge
meente Goes aan het dansfestijn
op de Goese Markt stelt. Ze maakt
dan ook bezwaar tegen de geluids-
grenzen die het college aan grote
evenementen op de Grote Markt
stelt.
Van zes publiekstrekkers die de ge
meente jaarlijks op de markt toe
staat, mag er eentje meer dan 85
decibel geluid produceren. Dat
wordt vrijwel zeker Goes in Con
cert, met onder andere rijzende
ster Roel van Velzen, singer/ song
writer Ilse de Lange en zanger Jan
Smit.
De overige vijf evenementen moe
ten onder de 85 decibel blijven,
dus ook de Dancetour Goes, die
zondag 29 juli plaatsvindt. Volgens
het college is die grens haalbaar
door gebruik te maken van specia
le line array-systemen. De Dance
tour gebruikt zo'n systeem en dat
is dus ook niet het probleem.
Het meetpunt wel", zegt voorzit
ter M. Koekoek van Stichting Dan-
Zeeuwse Eilanden zegt
na valse start
snelheidsmetingen toe.
door Harmen van der Werf
BAARLAND - Waterschap Zeeuwse
Eilanden gaat op de Burgemeester
Vogelaarstraat net buiten Baarland
het aantal passerende auto's en de
snelheden meten. Waterschapsbe
stuurder B. van de Hoef heeft dit
gisteren toegezegd op een rumoeri
ge informatieavond in het dorps
huis Cameronians.
Van de Hoef maakte met de toe
zegging goed wat Zeeuwse Eilan
den eind vorig jaar had verzuimd.
Het waterschap plaatste in decem
ber twee drempels in de Vogelaar
straat net buiten Baarland op ver-
cetour. „Vorig jaar werd er aan het
eind van de markt gemeten, waar
bij de grens lag op vijftig decibel.
Daar bleven we onder. Nu wordt
vrijwel zeker vanaf het midden
van de markt gemeten en dan ko
men we wel in de problemen. Ik
'Waarom hanteert Goes het
draaiboek van vorig jaar niet?',
vraagt de Stichting Dancetour
zich af. Er kwamen toen geen
klachten over het dansfestijn.
zoek van de aanwonende familie
Moerdijk. Er was geen verkeersbe-
sluit genomen. Ook bewoners wa
ren niet ingelicht. Na een klacht
haalde Zeeuwse Eilanden de drem
pels binnen de korste keren weer
weg. Een soort burenruzie was ge
boren die zich gisteren voortzette
in het dorpshuis.
C. de Broekert voerde tegenstan
ders aan. A. Moerdijk die om drem
pels had gevraagd, stond vrijwel al
leen. „Terwijl ik in januari nog een
enquête onder bewoners van de
Vogelaarstraat heb gehouden", zei
hij na afloop. „Toen vond 65 pro
cent dat er te hard werd gereden
en dat snelheidsmaatregelen nodig
zijn." Zeeuwse Eilanden is in mei
terug in Baarland met niet te weer
leggen meetgegevens.
snap niet dat Goes het nu anders
wil doen, terwijl de samenwer
king vorig jaar perfect liep. We
hebben ook geen klachten uit de
buurt over het geluid gehad."
De Dancetour Goes gaat niet door
als Goes het geluidsplafond - door
meetpunten te wijzigen - verder
verlaagt. „Voor zo'n dansfestijn
heb je geluidsdruk nodig, anders
hoor je het publiek door de mu
ziek heenpraten." Koekoek ver
wacht zes- tot zevenduizend man.
Verhaal maakt indruk
op scholieren van
Hoedekenskerke.
door Certjan Vis
HOEDEKENSKERKE - De Tweede We
reldoorlog is voor basisschoolkin
deren ver weg, of niet? Karin (10)
uit groep 6 van cbs De Regenboog,
denkt bij het onderwerp aan een
voor haar aangrijpende gebeurte
nis. Thuis is namelijk onlangs de
hond, 13 jaar oud, overleden.
De gebeurtenissen van tuim zestig
jaar geleden zijn voor sommige
kinderen moeilijk te begrijpen.
Schrijfster Mirjam Elias en Ronald
Sweering trekken mede daarom
langs scholen om kinderen te ver
tellen over oorlogsleed. „Want",
zegt Sweering, „wat er toen gebeur
de, mag niet vergeten worden."
Gisteren waren Elias en Sweering
op christelijke basisschool De Re
genboog in Hoedekenskerke. Elias
schreef het boek 'Het verlaten ho
tel'. Dat gaat over Ronny, die in de
oorlogsjaren in Amsterdam op
groeit. Het bijzondere is dat Ro
nald Sweering de hoofdpersoon is;
hij is het jongetje Ronny. Mede
aan de hand van zijn herinnerin
gen is het boek gemaakt. „Ik vind
het niet leuk om er altijd weer
over te vertellen, maar wel nuttig",
zegt hij.
De leerlingen zitten in de groepen
6, 7 en 8. Ze weten weinig van de
oorlog, ook hun ouders waren
toen nog niet geboren. Volgens
Sweering is dat geen probleem.
„De onderwerpen die in de oorlog
aan de orde van de dag waren ko
men ook nu terug, zoals pesten en
discriminatie."
Het boek vertelt het aangrijpende
verhaal van Ronny, een jongen die
met zijn ouders in hotel Atlantic
in Amsterdam woont. In een kel
der, aan de overkant van de straat,
zit Willy. Hij is ondergedoken. De
twee jongens worden bevriend.
Maar kinderen verdwijnen soms
Het verlaten hotel
in die tijd, zo ook Willy. Ronny is
hiervan ondersteboven. Hij vraagt
zich af of het zijn schuld is dat zijn
vriend verdwijnt en hij blijft zich
afvragen wie zijn vriend nou toch
was.
Meester Gerard Verkuil heeft de af
gelopen tijd voorgelezen uit het
boek. „De kinderen zijn met het
onderwerp bezig, het maakt in
druk."
Hiske (9) uit groep 7, vindt de pre
sentatie dan ook 'erg interessant'.
Sophie (11) uit groep 8 zegt: „Het
is knap dat Ronny er nog zoveel
over kan vertellen."
Sweering en Elias zien in de reac
ties een groot verschil tussen scho
len in de randstad en op het platte
land, zoals in Hoedekenskerke. „In
de stad zijn schoolklassen waar
het grootste gedeelte er van uit
'Wat er gebeurde in de
Tweede Wereldoorlog, mag
niet vergeten worden'
moslims bestaat", vertelt Elias.
Ook die zijn blij met de uitleg. Ze
werd bedankt door moslimmoe
ders. „We hadden uitgelegd aan
hun kinderen, dat wat er in de oor
log gebeurde, iets heel anders is en
niets met de huidige situatie in Is
raël te maken heeft."
Het is belangrijk dat kinderen we
ten wat de Tweede Wereldoorlog
is en wat er gebeurde. Thema's
van toen zijn nu ook nog actueel.
„Het doet er niet toe welk geloof
je hebt", zegt Sweering tegen de
leerlingen. „Een kind is een kind.
Als je iemand aardig vindt ga je er
mee om, als je iemand niet aardig
vindt, niet."
Sweering vertelt over een jongen
die zijn hand omhoog stak, als in
een fascistische heilgroet. „Ik zei:
weet je wel dat je me ontzettend
veel pijn doet? Je zag het handje
langzaam zakken. Ze beseffen
soms niet wat ze doen."
Mirjam Elias uit Amsterdam schreef het boek Het verlaten hotel.
Ronald Sweering is de hoofdrolspeler in het verhaal. Het boek is geba
seerd op zijn jeugdherinneringen aan de oorlogstijd in Amsterdam.
Elias bezoekt samen met Ronald Sweering basisscholen in Nederland om
te vertellen over de Tweede Wereldoorlog en het boek.
Meer informatie is te vinden op www.verlatenhotel.nl of kan worden opge
vraagd via waargebeurd@planet.nl
door Harmen van der Werf
OUDELANDE - „Gaan ze de travaljes
opknappen?" I. Depondt, zoon
van de laatste smid van Kwaden-
damme, reageert enthousiast. „Die
mogen we niet vergeten." Ook A.
Sommeijer (86), oud-hoefsmid in
Oudelande, vindt het een prima
idee van de gemeente Borsele. „Al
zal het nog een lieve duit kosten
om de travalje in Oudelande te res
taureren." De binnenzijde van de
ijzeren travalje is van hout. Paar
den zouden zich anders bezeren.
„Die houten balken zijn verrot",
weet Sommeijer.
Vijftienduizend euro trekt Borsele
uit voor travaljes in Kwadendam-
me, Oudelande, 's-Heer Abtskerke
en Heinkenszand. Die in Kwaden-
damme is sinds 1955 buiten ge
bruik, schat Depondt. „Ik heb als
oudste zoon nog geholpen paar
den te beslaan." Hij is de land
bouwmechanisatie ingegaan. „De
paardenvervangers, zeg maar."
Sommeijer - Rijks gediplomeerd
hoefsmid sinds juni t944 - stapte
in 1965 uit het vak, om bij aardap-
pelrooiersfabriek Amac in 's-Hee-
renhoek te werken en later bij het
Goese gasbedrijf Hij komt uit een
geslacht van hoefsmeden en nam
in 1948 de smederij van Meeuwse
in Oudelande over. Sommeijer:
„Meeuwse heeft de bestaande tra
valje nog gebouwd. Poot na poot.
Anders was die weggeweest. Brug-
geman, de burgemeester, vond 'm
in de weg staan. Hij had voor een
compleet nieuwe travalje nooit toe
stemming gegeven."
In de beginjaren telde Sommeijers
klantenkring tachtig werkpaarden.
Eén paard beslaan leverde vier gul
den op, inclusief vier hoefijzers, 32
spijkers en aparte kolen voor het
smeedvuur. Geen vetpot, maar als
hoefsmid was hij eigen baas. „En
mijn man houdt veel van dieren",
vertelt mevrouw Sommeijer. Hij
had alleen een hekel aan het kap
pen van koeiehoeven. „Koeien wa
ren zenuwachtig. Die scheten alles
onder. Ook mij. Kon je de boel
schoonspuiten en dat voor ander
halve gulden." Al snel na de ramp
Travaljes als deze in Oudelande heeft een hoefsmid niet meer nodig. Tegen
woordig komt de smid aan huis. foto Willem Mieras
van 1953 liep volgens Sommeijer
het beslaan van paarden terug.
Trekkers kwamen op. Sommeijer
ging ook als loodgieter werken, tot
zijn overstap naar Amac. Nu kan
een enkele hoefsmid wel weer de
kost verdienen dankzij alle rijpaar
den. Sommeijer: „Alleen zo'n tra
valje is niet meer nodig. Hoefsme
den komen aan huis."
De Dancetour Goes leverde vorig jaar geen klachten op. Volgens de organi
satie wordt desondanks het geluidsplafond verlaagd. foto Willem Mieras
