Het bleef bij
Zeeland
Op zoek naar bouwgrond
om groei waar te maken
Zuidzandenaar wil aanpassing monument
Beschuldiging van misbruik zou
complot zijn van ex-vriendin
22 Dinsdag 20 maart 2007 PZCW
Middelburg kan nog tot
en met 2013 vooruit met
woningbouwlocaties.
door Nadia Berkelder
MIDDELBURG - Nog een jaar of zes.
Dan zijn alle beschikbare bouwlo
caties in Middelburg vol. Als de ge
meente wil blijven groeien met
vierhonderd inwoners per jaar,
moet ze op zoek naar nieuwe
bouwgrond.
De gemeente heeft haar oog wel
op bepaalde stukken laten vallen:
Het gebied ten noordoosten van
Arnemuiden, de strook langs het
kanaal ten noorden van het stads
kantoor en het bedrijventerrein
Ramsburg. Maar het is nog ondui
delijk of al die plannen ook door
gaan en hoeveel woningen daar ge
bouwd kunnen worden.
De komende jaren worden nog
939 nieuwe woningen gebouwd in
de Mortiere (tot en met 2013), drie
honderd in de Erasmuswijk-Zuid
(2010-2013), ruim driehonderd op
het voormalige Arduinterrein (tot
Drie jaar cel geëist
tegen Vlissinger (36)
in hoger beroep.
door Frank de Klerk
DEN haag - Een 36-jarige Vlissin
ger wijt zijn eerdere veroordeling
tot drieënhalf jaar gevangenisstraf
wegens seksueel misbruik van zijn
stiefdochter en twee andere vrou
wen aan een door zijn ex-vriendin
opgezet complot. Gisteren probeer
de hij het Haagse gerechtshof te
overtuigen van zijn onschuld.
De hofaanklager kwam de Vlissin
ger gedeeltelijk tegemoet. Hij vond
het bewijs voor de verkrachting
van de buurvrouw van zijn
ex-vriendin niet bewezen. Voor
het seksueel misbruik van de stief
dochter en een minderjarige be
en met 2014) en honderdvijftig in
Sint-Laurens (2010-2012).
Een groot deel van de Middelburg
se woningbouwproductie vindt
niet plaats in uitbreidingswijken,
maar in de stad en binnen de dor
pen. Het gaat vooral om woningen
in de zogenoemde woonservicezo-
nes, woningen gegroepeerd rond
zorgvoorzieningen.
Van de vierduizend huizen die
Middelburg tot en met 2016 wil
bouwen, zijn er bijna tien procent
bestemd voor mensen die dage
lijks zorg nodig hebben. Een
kwart bestaat uit woningen die ge
schikt zijn voor mensen die slecht
ter been zijn. Het zijn huizen zon
der trappen of drempels, vaak in
appartementengebouwen.
Van de woningen waarvan nu al
bekend is dat ze gebouwd worden,
is ruim veertig procent een hour
ly Over zes jaar is alle beschikbare
grond in de gemeente Middel
burg volgebouwd. Voor verdere
uitbreiding moet de gemeente
op zoek naar nieuwe locaties.
woonster van de leefgemeenschap
Arduin in Aagtekerke, waar de
man als verzorger werkte, eiste de
hofaanklager een gevangenisstraf
van drie jaar. Ook zou de Vlissin
ger zijn beroep vijf jaar lang niet
meer mogen uitoefenen.
De Vlissinger had vanaf 2001 tot
voorjaar 2004 een 'knipperlichtre
latie' met de moeder van het meis
je. Het misbruik zou al op haar
achtste zijn begonnen. De Vlissin
ger zei dat hij nog nooit iemand
tot seks had gedwongen. „Mijn
ex-vriendin heeft zelf een verleden
van incest en heeft dit op haar
dochter geprojecteerd."
Een jaar later volgde de beschuldi
gingen van een minderjarige
vrouw uit Aagtekerke. Ook hier
zag de man zijn ex-vriendin als de
boze genius. „Zij werkte daar ook
huis. Daarvan is de overgrote meer
derheid een appartement. Er wor
den maar negen huurhuizen ge
bouwd met een eigen ingang: in
de Churchilllaan. Van de koopwo
ningen bestaat wel het overgrote
deel uit eengezinswoningen. Bijna
een derde van de koopwoningen
zit in een appartementencomplex.
136 woningen worden gebouwd
op vrije kavels.
Van de provincie moet de helft
van de huizen gebouwd worden
binnen de bebouwde kom. Als het
niet lukt om zeshonderd wonin
gen te bouwen op en rond Rams
burg, wordt het moeilijk voor de
gemeente om aan die opdracht te
voldoen. Na de zomer beslist de ge
meenteraad op welke manier
Ramsburg wordt ontwikkeld.
Vrijwel alle huurhuizen die in Mid
delburg worden gebouwd, zijn
duur. Volgens de gemeente is het
onmogelijk om goedkope huurhui
zen te bouwen. De gemeente heeft
een speciaal fonds in het leven ge
roepen om die huizen betaalbaar
te houden.
en heeft dit mogelijk aangekaart".
Ook zou het meisje zaken verzin
nen. Hetzelfde gold voor het ver
haal van de buurvrouw, die zei dat
de man 's avonds om tien uur aan
belde, om een biertje vroeg en
haar vervolgens verkrachtte. „Ze
heeft mij later nog eens uitgeno
digd om een kopje koffie bij haar
thuis te komen drinken", zei hij.
„Dat doe je niet als je bent ver
kracht".
Advocaat S. Kollet pleitte voor vrij
spraak 'van alle beschuldigingen.
Aan het verhaal van de bewoon
ster van de leefgemeenschap in
Aagtekerke kende de advocaat wei
nig waarde toe. De jonge vrouw
zou aan een stoornis lijden waar
door bij haar fantasie en werkelijk
heid door elkaar lopen.
Uitspraak over dertien dagen.
Drie maanden thuis
zonder werk tijdens
re-integratieproject.
door Miriam van den Broek
VLISSINGEN - Aad van der Stokker
uit Vlissingen had verwacht dat
re-integratiebedrijf Maecon Zuid-
West uit Middelburg binnen enke
le maanden een mooie baan voor
hem zou hebben. Zo luidde im
mers de conclusie van het intakege
sprek. Maar meer dan schroefjes in
pakken en kerstbomen verkopen,
heeft hij tot nu toe niet gedaan. En
dat terwijl Maecon vierduizend eu
ro krijgt om de Vlissinger te bege
leiden naar werk.
Jarenlang zat Van der Stokker afge
keurd thuis. Door een aantal ver
drietige gebeurtenissen kort achter
elkaar, was hij niet in staat te wer
ken. Dat was toen. Dat hij vorig
jaar na zijn herkeuring weer aan
de slag moest, vond hij geen enkel
probleem. Hij keek er zelfs naar
uit. De sociale dienst stuurde hem
naar Maecon voor een gesubsidi
eerde 'Sterk-door-werk-baan'. Ze
zouden hem via een speciaal tra
ject weer laten wennen aan werk
zodat hij daarna de gewone ar
beidsmarkt op kon. Er leek voor
hem goede hoop te zijn. „Mijn in
schatting is dat betrokkene binnen
drie maanden kan uitstromen
naar werk", schrijft een medewer
ker van Maecon na het intakege
sprek in het re-integratieadvies.
Om weer in een dagelijks ritme te
komen, werd Van der Stokker naar
een werkplaats in Goes gestuurd.
„Ik moest schroefjes in een zakje
doen, en dat zakje in een ander
zakje stoppen. Niets ten nadele
van de mensen die dat doen, maar
ik ben echt wel tot iets méér in
staat."
Na twee maanden mocht hij de
schroefjes laten voor wat ze waren
en ging hij kerstbomen verkopen
bij een tuincentrum. „Een mede
werkster van Maecon zei dat ik
daarna misschien een vast con
tract kon krijgen bij het tuincen
trum. Maar ik ben niet gek. Ik ben
49 jaar. Natuurlijk neemt dat be
drijf mij niet in vaste dienst. Via
Maecon kost ik maar vijf euro per
uur."
Na de kerstbomenverkoop heeft
Van der Stokker niet meer ge
werkt. „Ze belden van Maecon dat
ik kon solliciteren bij een bejaar
denhuis in Goes. Dat is precies het
werk dat ik zoek. Ik vroeg de me
dewerkster van Maecon of het be
jaardenhuis op de hoogte was van
mijn situatie. Dat werd beaamd.
Maar toen ik daar kwam, vonden
ze me te oud. En dat ik geen auto
heb, zagen ze ook als minpunt."
Nu bijna de helft van zijn jaarcon
tract erop zit, heeft Van der Stok
ker er genoeg van en trekt hij aan
de bel. „Voor vierduizend euro ge
meenschapsgeld mogen ze echt
wel meer moeite doen. Weet je
wat het erge is: ik ben niet de eni
ge. Van de twaalf mensen die onge
veer tegelijk met mij bij Maecon
zijn gekomen, heeft er maar één
een vaste baan gekregen. Ze kun-
'Voor die vierduizend euro
mogen ze echt wel wat
meer moeite doen'
nen me beter van dat geld een om
scholingscursus laten volgen."
Volgens regiomanager C. Lodder
van Maecon ZuidWest kan het
een enkele keer voorkomen dat ie
mand een paar maanden zonder
werk zit. „Aan de motivatie ligt
het niet. Alle tweehonderd men
sen die bij ons het re-integratietra-
ject volgen, willen dolgraag aan de
slag. En aan het aantal vacatures
ligt het evenmin. We hebben
meer vacatures dan mensen. Het
grootste probleem is die twee te
matchen", zegt Lodder.
„Niet iedereen is geschikt voor el
ke baan. En andersom is een werk
gever ook heel kritisch op wie hij
in huis haalt. Zolang iemand niet
geplaatst is, blijven we die persoon
onder de aandacht brengen van
mogelijke werkgevers."
Omscholen is bij Maecon moge
lijk, maar alleen onder bepaalde
voorwaarden. „We bieden iemand
een omscholingscursus aan als we
die direct kunnen koppelen aan
een plaatsing", zegt Lodder. „Mo
menteel hebben ongeveer vijftig
van de tweehonderd mensen die
bij ons het re-integratietraject vol
gen, een omscholingscursus ge
daan."
Niet iedereen op
gedenkteken is
oorlogsslachtoffer.
door Frank van Cooten
zuidzande - De 77-jarige G. van
de Velde uit Zuidzande kende alle
dorpsgenoten die tijdens 'de Be
schieting' van 6 tot en met 29 okto
ber 1944 zijn omgekomen. Hij
maakte de bevrijding van zijn
dorp 63 jaar geleden als 14-jarige
jongen mee.
In een brief aan de gemeenteraad
van Sluis roept hij op een 'fout' op
het herdenkingsmonument op het
plein bij de kerk te herstellen.
Op de plaquette staan de namen
van de negentien dodelijke burger
slachtoffers. Volgens hem zijn ech
ter twaalf inwoners van Zuidzan
de door het brute oorlogsgeweld
I om het leven gekomen.
„Ik heb al die slachtoffers gekend.
Drie mensen die op het monu
ment staan, zijn niet door oorlogs
geweld om het leven gekomen. De
andere namen zijn van mensen
uit naburige dorpen die uit angst
naar Zuidzande waren gevlucht en
gastvrij in de schuilkelders waren
opgenomen."
Het oorlogsmonument in Zuidzan
de is een gehavende keukenstoel
van brons, geplaatst op een voet
stuk van rode baksteen. Op de
voorzijde van het voetstuk is een
plaquette van messing aange
bracht. Op de plaquette staat 'ter
nagedachtenis aan hen, die in de
voormalige gemeente Zuidzande
het leven lieten tijdens de periode
van de beschieting 6 tot en met 29
oktober 1944'.
Volgens Van de Velde wordt hier
mee de indruk gewekt dat ze alle
maal door oorlogsgeweld om het
leven zijn gekomen en dat ze allen
inwoner van Zuidzande waren.
Hij vraagt het gemeentebestuur
dit recht te zetten zodat 'een ieder
op waardige wijze deze slachtof
fers kan herdenken'. „Op de pla
quette zou bijvoorbeeld wat aan
vullende informatie kunnen ko
men. Het is nu toch een beetje ge
schiedvervalsing."
Zuidzande werd bevrijd op zon
dag 29 oktober. Het oorlogsmonu
ment is begin november 2004 ont
huld. Aanleiding was het boek 'De
middag van de paarse nevel' van
Cornélie van de Reepe in 2001. Zij
woonde tijdens de beschieting in
Zuidzande. In haar boek beschrijft
ze haar confrontatie met het kerk
hof aan de Mariastraat. Daar zag
zij dat alle zichtbare tekens van de
slachtoffers waren verwijderd. Dat
was voor haar aanleiding zich in te
zetten voor het monument.
G. van de Velde bij de plaquette ter nagedachtenis van oorlogsslachtof
fers. foto Camile Schelstraete
