Tussen onschuld
en directe erotiek
Westerschelde ligt ver van Mississippi
40 Zaterdag 17 maart 2007 PZC
Werk van Lidy Jacobs,
Joanneke Meester en
Isis Hoos in deWillem3.
door Rolf Bosboom
VUSSINGEN - Een bezoek met klei
ne kinderen aan de expositie van
Lidy Jacobs, in het Vlissingse
kunstcentrum deWillem3, maakt
onverwacht veel duidelijk. De ko
ters hebben vooral oog voor de aai
bare - maat helaas: aanraken niet
toegestaan - dieren die door de
ruimte zweven, gedragen door ro
de linten. Ze dwalen er even onbe
kommerd als onschuldig rond.
De volwassene ziet vooral de na
drukkelijk vormgegeven geslachts
organen van de merkwaardige we
zens. Het is juist die dubbelzinnig
heid die de Rotterdamse kunstena
res boeit: tederheid, kinderlijke on
schuld en hang naar geborgenheid
tegenover onverbloemde erotiek,
platte seksualiteit.
Aan de muur hangen foto's uit de
serie zelfportretten die Jacobs in
de jaren negentig maakte. Ze meet
slechts 1,34 meter en bekijkt daar
door alles, naar eigen zeggen, 'van
uit het perspectief van een negen
jarig kind'. Dat benadrukt ze door
zichzelf met kinderknuffels te foto
graferen, maar wel in lingerie en
steeds verdergaande stadia van
naaktheid. Het meisjesachtige en
het volwassene komen samen in
een beeld dat als ironisch kan wor
den opgevat, net zoals de foto's
van bloemstampers die de schoon
heid van de natuur tonen maar te
gelijk onmiskenbaar een dubbele
lading dragen.
In een van de ruimtes boven is het
thema tot bijna absurde propor
ties uitvergroot. Er staat een fallus
- eind jaren negentig toonde Ja
cobs zelfs vier van dergelijke Wil
ly's in het Groninger Museum -
met de proporties van een monu
ment. Het is een overweldigend
seksueel symbool, maar wel weer
in zachte en kwetsbare materialen
uitgevoerd.
Naast Jacobs exposeren Joanneke
Meester en Isis Hoos momenteel
in deWillem3. Meester maakte de
intrigerende installatie Need you:
een verzameling kamers, kabinet
ten, op kinderschaal. Het lijkt
eerst een wat onschuldig tafereel,
maar al snel worden de geknevel
de speelpoppen zichtbaar die zich
in de kamers bevinden. Ze lijken
gemarteld, gekerkerd. Hun gezich
ten zijn oud en verwrongen.
Het complex baadt in een over
daad aan hard licht en de wanden
zijn transparant. Daardoor wordt
het geheel onontkoombaar voor
de toeschouwer, die ongewild ge
tuige wordt van gruwelen en ge
dwongen wordt zijn positie te be
palen. Wat is hier gebeurd? Wie is
hieraan schuldig? Wat is mijn rol?
In de gaststudio boven heeft Isis
Hoos, als afstudeerproject, een Kar-
tonnotel gemaakt, een kartonnen
hotelkamer gebouwd, wat mooi
Het meisjesachtige en het
volwassene komen samen
in een ironisch beeld.
aansluit op het topende kunstpro
ject Motel Insomnia in de Oude
Timmerfabriek. De bezoeker kan
de kamer deels naar eigen inzicht
indelen. De kasten en de planken
aan de muren zitten niet vast.
Een belangrijke rol spelen de 'ra
men' in de kamer, het 'uitzicht' op
de omgeving die bij een mobiel ho
tel als dit regelmatig verandert. In
Vlissingen zijn de raampjes met ge
kleurd folie beplakt, zodat uiteen
lopende kleuren de kamer binnen
vallen.
f^1 Expositie Lidy Jacobs, Joanneke
Meester en Isis Hoos, t/m 6 mei in
deWillem3, Oranjestraat 4, Vlissin
gen. Geopend: di.-zo., 12-17 uur.
Beeldend kunstenaar Lidy Jacobs bij haar zachte sculptuur in de vorm van een reuzenfallus. foto Ruben Oreel
Première Huckleberry
Wim in Arnemuiden
door theater Kwark
door Aii Pankow
ARNEMUIDEN - Hij wordt ver
scheurd tussen de lokroep van zijn
held Huckleberry Finn en de troos
tende, dunne armen van Pia, die
naar aardappelpuree ruikt. Wim
weet het even niet meer: moet hij
op zijn vlot de wijde wereld in of
blijft hij fantaseren, tekenen en
schelpen zoeken aan het vertrouw
de strand van Vlissingen. De Wes
terschelde ligt immers zo ver van
de Mississippi.
Theater Kwark bracht gisteroch
tend de première van de school
voorstelling Huckleberry Wim, een
theatrale belevenis gebaseerd op
het boek Het Vlok van Wim Hof
man. Die eerste voorstelling was
toebedeeld aan groep zeven van
basisschool 't Vierschip in Arne
muiden.
De productie geldt als officieuze af
sluiting vah het 'Wim' Hofman
jaar' voor het basisonderwijs.
„Wat hebben kinderen van tien a
twaalf jaar met nostalgie", vroeg re
gisseur Bram Kwekkeboom zich
af Het Vlot vertelt immers veel
over de jeugd van de nu 65-jarige
auteur.
Patricia Kuiper schreeft met dit
boek als basis het script voor de to
neelvoorstelling. Vervolgens was
het de beurt aan regisseur en spe
lers de werkelijke theatrale vertaal
slag te leveren.
„Dat was niet zo eenvoudig", er
kent Kwekkeboom. Fraaie poëti
sche bespiegelingen doen het goed
in een boek, maar kunnen een
klas vol kinderen maar kort
boeien, weet hij uit eigen ervaring
destijds als acteur bij Theatergroep
Wederzijds in Amsterdam.
Hij heeft dan ook gekozen voor
vaart en variatie al moest dat soms
ten koste gaan van fraaie frases in
het script.
Een terechte keus zo bleek giste
rochtend bij 't Vierschip. De leer
lingen leefden drie kwartier lang
intens1 mee' ttiet Ffdnqois Vervaet
in de rol van Wim en Oscar Poste-
ma als de kwelgeest Luitwieler.
Verder verschijnen in de 'bijrollen'
ook het meisje Pia, Wims moeder
en Huckleberry Finn ten tonele.
„Wie een motief in dit verhaal
zoekt, wordt weggestuurd. Wie
een moraal zoekt, wordt verban
nen en wie naar logica speurt,
wordt doodgeschoten", geven de
De leerlingen leven drie
kwartier lang intens mee
met het toneelstuk
personages in het begin van de
voorstelling te kennen.
Theater Kwark slaagt erin met veel
respect voor het werk van Hof
man een universeel verhaal te ver
tellen over bang zijn als je klein
bent. Bang voor grote jongens die
je kwellen en voor avonturen die
heel spannende lijken, maar ook
helemaal mis kunnen gaan. Een
verhaal ook over verwondering
door de zon en dé stefiën. Over af
schuw van het pijn doen van wor
men en vissen. En ook over brief
jes uitwisselen met een meisje en
over naar school moeten en pas
weer vrij zijn als de dag bijna voor
bij is en over lekker weggaan net
zoals je held in de boeken heeft ge
daan en over dat dan toch niet dur
ven. Bovendien toont Kwark met
Huckleberry Wim dat een klaslo
kaal met een beetje fantasie én
veel speltalent meer verrassingen
kan bieden dan een goed geoutil
leerde theaterzaal.
Francois Vervaet als Wim en Oscar Postema als zijn kwelgeest Luitwieler in
de voorstelling Huckleberry Wim. foto Lex de Meester
