De Formule-i
onder de honden
Spectrum v17
PZC Zaterdag 17 maart 2007
De meeste mensen hebben een hond als gezelschapsdier. Voor bezitters van windhonden is het soms een missie.
Ze brengen vele dagen op de renbaan door, rijden uren voor een half uur training. „Mensen die met deze honden sporten,
gaan zó lief met ze om." Zondag gaat het raceseizoen van start.
door Pieternel Kellenaers foto's GPD/AP
Dertien renbanen
voor windhonden
Nederland telt dertien renba
nen: in Leek, Oude Pekela,
Beerta, Jubbega (Fr), Rijssen,
Velp, Lelystad, Den Haag, Rot
terdam, Son, Geldrop, Goes
en Venlo.
Bekende windhondenrassen
zijn de saluki, de galgo espa-
nol, de (langharige) afghaanse
windhond, de greyhound en
de kleinere whippet.
Met windhonden kunnen
twee takken van sport wor
den bedreven: het rennen en
het coursen. Bij het rennen
worden afstanden tot 700 me
ter gelopen. Zes honden ren
nen om het hardst achter een
kunsthaas aan die wordt voort
bewogen langs een touw, de
'sleephaas', of aan een motor
op een rail. De honden dragen
een muilkorf zodat ze elkaar
niet bijten en een rendek in
zes verschillende kleuren om
ze uit elkaar te kunnen hou
den.
Bij het coursen rennen twee
honden in een wit en rood ren
dek achter een nephaas aan
die over een bochtig parcours
door het veld gaat. Alleen met
een haasvastverklaring kan
een hond aan coursing mee
doen.
Voor het rennen is een rencer-
tificaat nodig. Om het certifi
caat te halen, moet de hond
goed rond kunnen zonder de
twee gecertificeerde honden
die meelopen te storen door
bijten of in de weg lopen.
Wie de windhonden kort
voor de wedstrijd in de
starthokken ziet, zou
niet zeggen dat ze even
later met zeventig kilo
meter per uur over de renbaan gaan. Ze
zijn rustig en blaffen nauwelijks. Dat veran
dert als de hokken open klappen. De ge
trainde spierbundels hebben nu nergens
meer oog voor en rennen keihard achter
een stuk plastic aan.
Van heinde en verre komen hondenbezit
ters deze zondag naar de renbaan in Rot
terdam, een van de weinige waar zo kort
voor het seizoen nog getraind wordt. Som
mige mensen rijden drie uur om hun
hond binnen 30 seconden de 350 meter te
zien lopen.
Hazendraaier Ronald van der Vlies kan
met zijn 22 jaar ervaring bijna blind het
motortje over de rails langs de baan laten
gaan. Met zijn handen aan de afstandsbe
diening zit hij hoog in het juryhok om in
twee uur tijd zo'n honderd dieren een
rondje te laten lopen. Alleen of in groep
jes.
Naast hem zit lohn Heijkoop die de tijd bij
houdt en nog een Brabantse hondenbezit
ter die commentaar levert. De lucht is ge
vuld met de rook van hun onophoudelijk
opgestoken sigaretten. Buiten beweegt de
motor via een bezemsteel een bundel plas
tic slierten voort. Het lijkt niet op een haas
maar dat geeft niet. Van der Vlies: „Als het
maar beweegt. De greyhounds lopen de
350 meter in 20,5 seconden, ik weet pre
cies wanneer ze waar zitten. Prachtbeesten
zijn het, de Formule i-wagens onder de
honden. Dat acceleratievermogen. Met
drie sprongen zit zo'n greyhound al op top
snelheid. Dat doet geen auto hem na."
In haar rijtjeshuis in Lelystad zit Ingrid
Reuser op de lange bank ingeklemd tussen
vier grote windhonden. De twee fauteuils
zijn ook bezet en in de manden op de
grond liggen nog een whippet en een gal
go. Boven ligt greyhound Fritz (3) te gene
zen van zijn gebroken poot. Een familie
kwaal, want zijn vader Bas (9) brak ook al
jong zijn poot. Aan de muren zijn
op plankjes de trofeeën uitge
stald. „De meeste bekers
Ingrid Reuser met haar windhonden.
alcohol in. Bij een dopingcontrole kan ik
die dus niet gebruiken, dan neem ik de gel.
Bovendien leg ik ze vooraf even op de mas
sageplaat, zodat de spieren los worden ge
trild."
Ook geeft ze haar Spaanse galgo's wortels
zodat de vacht mooi rood kleurt. Dat rent
beter. „Een rode hond is stabiel op de
baan." Aan gebroken poten is Reuser nog
wel eens fors geld kwijt, de eenvoudige
operaties doet ze zelf „Een snee in de poot
repareer ik zelf met een nietje."
Al vallen de blessures mee, over het aantal
te lopen races zijn de meningen verdeeld.
De meeste verenigingen zijn aangesloten
bij de Commissie voor de Windhonden-
rensport, die drie of vier races per dag toe
staat met elk type windhond. „Murder in
the first degree noemen de Engelsen dat",
zegt Cees van Arkel die van de Commissie
naar de Federatie Greyhoundracing Neder
land overstapte. Daar wordt alleen met het
éénritsysteem gewerkt en alleen met
greyhounds. „Ik laat mijn honden hooguit
twaalf keer per jaar lopen en niet meer
dan een rondje per dag." Zielig wil Van Ar
kel, met meer dan vijftig jaar ervaring, de
sport niet noemen. „Het is pas zielig als je
de hond thuis laat liggen en er niets mee
doet."
die we winnen, verkoop ik met Koningin
nedag. Ik bewaar alleen de plaatjes waarop
de prijs vermeld staat. Anders is mijn huis
te klein." Reuser is dagelijks uren met haar
honden bezig. Ze gaat niet op vakantie, sa
men met haar man kampeert ze bijna elk
weekend op de renbaan. Een paar uur
door het bos kuieren met de honden los is
er niet bij. Het risico op blessures is te
groot. Ook het baanrennen is niet zonder
risico's. Reuser: „Tijdens de eerste wed
strijd die ik meemaakte, zag ik een grey
hound vlak na de start zijn rug breken. Dat
beest zat zó vol adrenaline dat hij op zijn
voorpoten bleef lopen terwijl hij zijn ach
terlijf meesleepte."
Met blessures valt het volgens dierenarts
Mark Huis in 't Veld uit Liempde wel mee.
In de drie jaar dat hij honden onderzocht
op de renbaan van Geldrop heeft hij zes
honden moeten afkeuren. „Het zijn sterke
en lieve honden en ze worden daarom
ook als proefdier gebruikt. Mensen die met
deze honden sporten, gaan zó lief met ze
om. Dan zie je zo'n grote getatoeerde vent
die zijn dampende hond na afloop met
een klein kommetje water afkoelt en het
zand uit de tenen wast. Alsof het een bar
biepop is, aandoenlijk om te zien."
Behalve de verzorging van de
hond bestaat ook voeding en ge
nezing voor een groot deel uit
trucjes en rituelen. Huis in 't
Veld: „Dat ze karnemelk geven tegen wor
men, bijvoorbeeld. Onzin natuurlijk. Net
als die aminozuren die zogenaamd in het
voer zitten. Voor doping, waar steekproefs
gewijs op wordt gecontroleerd, is de tak
van sport hier te kneuterig. Het belang is
niet groot genoeg. Wie op doping betrapt
wordt, ligt er meteen uit."
Ook Ingrid Reuser gebruikt trucjes om
haar honden goed te laten rennen. „Een
spray om de spieren mee te
masseren voor de wed
strijd, maar daar zit a
