De Druiventros bestaat nog
Moderne kunst
Nieuwe
raadkaart
Uit de collectie van Hans Linden-
bergh een opname van een histori
sche gebeurtenis, honderd jaar ge
leden. De vraag is: om welke
plaats gaat het?
Nadere bijzonderheden over bij
voorbeeld de festiviteit en de om
geving waarin die zich afspeelt,
zijn van harte welkom.
Oplossingen kunnen tot en met ui
terlijk donderdag 22 maart worden
gezonden naar: Redactie PZC,
postbus 31, 4460 AA Goes; fax
0113-315669; e-mail
redactie@pzc.nl.
Onder de inzenders van een goede
oplossing worden drie waardebon
nen verdeeld.
20 Zaterdag 17 maart 2007 PZC
Aan het eind van de straat was de
bekende winkel De Kleine Winst
te vinden. Aan de andere kant kon
men terecht bij smederij Flip Ver
linde, machinale bakkerij J. C. de
Waal en het in 1941 afgebroken ho
tel De Druiventros. Dat is her
bouwd en bestaat nog steeds."
D. E. Tollenaar uit Terneuzen wijst
op het grote verschil tussen de
kaart van nu en die van een eeuw
geleden. Toen was Flipland een ei
land, aangewezen op veerdiensten,
die door de weersomstandigheden
nogal eens aan stremmingen on
derhevig waren. In 1884 kwam
aan de oostkant de Slaakdam tot
stand, wat de verbinding van
West-Brabant aanzienlijk verbeter
de.
C. P. Fase uit Sint Annaland merkt
op dat het dorp van het zogenaam
de Voorstraat-type is. „Het dorps
plan heeft een rechthoekige
vorm." Aanvankelijk een land-
bouwdorp, kwam ook de mossel
visserij op. „Ouderen zullen zich
de straatroep nog wel herinneren
die overal te horen was: 'Fli-
piaaaaanse mosseleeee'." De mos
selvisserij is weer verdwenen. Fase
geeft nog enkele neringdoenden
aan: kruideniers, een timmer
man-aannemer, drogist, handelaar
in teer en olie, twee schilders.
Stevense vertelt dat Sint Philips-
land na 1487 ontstond. Na de
stormvloed van 1532 bleef het ge
bied drijvende tot 1645. De waarde
bonnen gaan naar: J. van 't Hoff,
Oosterland, M. Verwijs, Sint Philip-
sland, I. van der Welle, Goes.
door Rinus Antonisse
Drie trouwe inzenders ko
men met een toelichting
op de raadkaart van vori
ge week, die een beeld
toonde van de Voorstraat in Sint
Philipsland omstreeks 1910. „Deze
straat was vroeger een bedrijvig
winkelgebied, mailt C. F. Stevense
uit Middelburg. „Er waren slage
rijen, bakkerijen, smederijen, her
bergen en schoenmakerijen te vin
den."
Hij meldt dat de man op de foto
bakker C. Clarisse is, waarschijn
lijk met vrouw en dochters. „In
het kleine huisje woonde Abra
ham Quist. Aan deze straatzijde
waren ook schoenmaker Kramer
en slager Reijngoudt gevestigd.
door Frans van der Heijde
Ik za 't mè eerlijk zeie, ik ebbe nie vee op
mee moderne kunst. Vö mien moet het erre-
gens op liekene en het moe mien nie 't ge
voel geve, da ze zömè in 't wilde weg op een
stik steen geslohen ebbe of mee een pot verve
an de gang gehae bin.
Het za de leeftied wè weze, mè ik ebbe ook ooit
es een vreemde ervaring haod mee dat moderne
gedoe en dat ei m'n onbegrip vö moderne kunst
nie kleiner gemaekt.
M'n zuster ei een stuit in Amsterdam gewerkt,
in een museum, wi a vee moderne kunst wier
vertoond. Ze was de baos van de uusoudelijke
dienst en ik kwam wè es een dagje meekieke.
Op een keer viel ik bie m'n komst in Amster
dam mee m'n neuze in de moderne beuter, wan
de volgende dag wier d'r een tentoonstelling geo
pend van moderne, joenge, Nederlandse kunste-
naers. Z'ei m'n meegenome nè een hröte zaal,
wi as net zö'n joeng talent z'n kunstwerk an 't
maeken was. Ie ao werkgoed an, smeriger dan
mien vuulste goed, mè ik bin dan ook hin kun-
stenaer!
Z'aode 's ochens mee een bestelbusje een oop
sténen en een hroöt, dik touwe gebrocht. Mee
een kruwaehen aode twi mannetjes aoles neer-
geleid in een oek van die zaal. De kunstenaer
zelf kwam 't noe afmaeke. Ik stoeng in een ande
ren oek stilletjes te kieken, wan volgens m'n zus
ter was 't echt de moeite waerd.
Ie verleide wat sténen, bleef een minuut of vuve
op dien oop staen kieke en begon toen an 't tou
we te trekken. Ieder keer gooide'n 't wi nè links
of een ander stik nè rechts. En dan bleef un tus-
sendeu minutenlang kieke, of n êlemaele van de
wereld af was. Je oorde de stilte en ik durfde nau
welijks aesem t'aelen, bange dat'un d'r last van
zou kriehe.
Nae een alf ure was 't kunstwerk klaer. Nog eên
keer keek 'n d'r nè en toen vertok'n.
Ik dienke, dat'un mien hlad nie gezien eit. Ik bin
ook nog even han kieke. Een oop sténen en een
kroenkelend touwe in een verder êlemaele lege
zaal.
M'n wardering vö 't kunstwerk was nie hroöt. Ik
ao even de neiging om ook dat touwe te han ver
leien, mè ik kon me bedwinge!
M'n zuster was nie onder d'indruk. Tot het ein
de van de middeg, wan toen verscheen een
schoönmaeker bie d'r. Aoles was piekfijn in or
de. Morge konde ze beginne mee de tentoonstel
ling. Alléén in zaal zevene was 't een hröte troep
geweest. Mè ie ao net dien oop sténen en dat
touwe in de vuulcontainer gedonderd. Opge-
ruumd stoeng netjes....!
Het was eêl even stil, mè toen ei 't flink gedun-
derd, di in dat museum. De schoönmaeker scoor
de nie mee z'n hröte opruumwoede. Ie moest ao
les wi uut de container han aele!
Vee uren en net zövee excuses laeter lag d'r wi
een kunstwerk te proenken. Iemand ieuw d'r eêl
d'n dag de wacht bie, twi maenden lang.
En di waere mè een paer mensen, die a het eeste
kunstwerk aode mohe anschouwe. En over de
kwaliteit dochte ze 't zelfde.
Eigenlijk ao ik die man best wille ellepe bie 't op-
rumen.J Het ei in ieder geval m'n gevoel ver
sterkt, da'k vö dit soort kunst verlore bin!
