Pelgrimage van
een ongelovige
Poep-en-pieshumor
'Het is expressief en energiek. Je kunt er een slow air mee begeleiden, maar ook een
spetterende jig mee spelen.' De Ierse muzikant Mairtin O'Connor over zijn knopaccordeon
PZC Donderdag 15 maart 2007 37
Programma Accordeonslag
eens aan met een concert - in het
Vestzaktheater - van The Reel
Union, de groep rond de Ierse zan
geres Dolores Keane. Daarmee
maakte hij ook de overstap naar
De Danann, nog zo'n icoon uit de
Ierse volksmuziek. Die stap leidde
tot een loopbaan die slechts vijf so
loalbums opleverde, maar wel een
indrukwekkende lijst als sessiemu
zikant laat zien.
O'Connor bespeelt een buttonac
cordeon. Dit instrument verschilt
nogal van wat gebruikelijk wordt
bespeeld in de orkesten in Neder
land. Daar gebruikt men een kla
vierinstrument, waar bij het indu
wen of het uittrekken van de balg
de toon exact hetzelfde klinkt. Bij
de button- of knopaccordeon ver
schilt die toon juist bij induwen
en uittrekken. „Het kent veel dyna
mische mogelijkheden", zegt hij.
„Je hebt een natuurlijke controle
over het volume. Het is expressief
en energiek. Je kunt er een slow
air mee begeleiden, maar ook een
spetterende jig mee spelen."
„Het wordt wel the poor man's pipe
genoemd en er zijn inderdaad veel
overeenkomsten met de doedel
zak. Het instrument is nog relatief
nieuw in de Ierse volksmuziek. De
speelstijl wordt nog steeds verder
ontwikkeld en geperfectioneerd.
Ik heb mij verdiept in doedelzakor-
namentaties op de trekzak. Maar
nooit komt de techniek op de voor
grond, altijd de muziek."
Boeiende lezing
Frank Westerman over
zijn boek Ararat.
door Rolf Bosboom
GOES - De Turkse berg Ararat boei
de schrijver Frank Westerman om
diverse redenen, maar de naam
was doorslaggevend. „Het woord,
de klank ervan, fascineert me", zei
hij gisteravond tijdens een lezing
in Goes. „Ik vind de herhaling van
die a's en r'en zo mooi. Ik sprak de
naam uit als een mantra. Als de
berg geen Ararat had geheten, had
ik er geen boek over geschreven."
De lezing was georganiseerd in het
kader van de Boekenweek, die gis
teren begon. Die heeft als thema
scherts, satire en ironie. Hoewel
dat niet direct van toepassing is op
het werk van Westerman, bewees
hij boeiend en onderhoudend te
kunnen vertellen.
De schrijver schetste de
aanleiding voor zijn boek
Ararat, dat vorige maand
verscheen. De berg is in
meerdere opzichten een
grens, een breukvlak: tus
sen Armenië en Turkije,
tussen de christelijke en is
lamitische wereld, tussen
hevig botsende aardschol
len. Daarnaast is er het verhaal: de
ark van Noach zou er zijn gestrand
toen het water zakte. „Het besef
dat de zondvloedmythe een raak
punt heeft met zoiets concreets als
een berg, is de kiem geweest voor
het plan om er een boek over te
schrijven."
De Ararat, zo zei Westerman, beli
chaamt en verenigt voor hem zijn
uiteenlopende, soms zelfs tegenge
stelde passies: de religie, de verha
len en de mythologie tegenover de
geologie, de wetenschap en de fei
ten. „Ik hou van beide manieren
van kijken."
Hij besloot de betg (ruim 5000 me
ter hoog) te beklimmen, in een
tocht die hij omschreef als 'een pel
grimage van een ongelovige'. „Ik
ben opgegroeid met de bijbelverha
len, maar de God van mijn kinder
bijbel is verdwenen. Voor mijn ge
voel is dat geruisloos gegaan. Wat
is daarvoor in de plaats
gekomen? Ik wilde we
ten: wat vind ik, waar
sta ik?"
Het boek zelf is zijn ant
woord geworden: een op
stapeling, een eigen Ara
rat van woorden. „Kunst
en religie proberen alle-
Scherto.Satlre bei te reiken naar wat on"
en Ironie kenbaar is."
aan De Accordeonslag in Vlissingen. foto Kuppens Fotografie Gemert
De deelnemende steden aan
De Accordeonslag zijn - behal
ve Vlissingen - Beusichem, Bre
da, Den Bosch, Eindhoven, Hel
mond, Leeuwarden, Nieuwe-
gein, Tiel, Tilburg, Venlo, Woer
den en IJmuiden.
Het programma varieert per
plaats. In Vlissingen luidt het:
Zaterdag 17 maart:
Lange Zelke, 15.00 uur: Optre
den van Pierre van Duijl Trio.
Sint Jacobskerk, 20.15 uur:
Avondvullend programma. Het
Nederlandse accordeonduo
Toeac (Renée Bekkers en Pieter
nel Berkers) treedt op. Ook
wordt het project Hark! uitge
voerd: muziek van Henry
Purcell, bewerkt door Dick van
der Harst, gespeeld door zeven
accordeonisten onder leiding
van Ronald van Overbruggen
en gezongen door sopraan Li-
zet van Beek. De Zeeuwse ac
cordeonverenigingen Accordeo-
la en Concertina voeren wer
ken van de Italiaan Ambrogio
Sparagna uit en spelen eigen
nummers.
Zondag 18 maart:
Arsenaaltheater, 11.00 uur:
Koffieconcert van topensem-
bles Accordeola en Concertina.
Arsenaaltheater, 15.00 uur:
Mairtin O'Connor, een groot
heid uit de Ierse folk, geeft con
cert begeleid door Seamus
O'Dowd (gitaar, zang) en Ca-
thal Hayden (viool en banjo).
Zie ook www.accordeonslag.nl.
Na een wat moeizame periode in
zijn filmcarrière herstelde Eddie
Murphy eind jaren negentig zijn
status als kasmagneet met The nut
ty professor en The KIumps. In deze
lucratieve gooi-en-smijtkluchten
draaide alles om de uitgebreide ver
kleedpartijen van Eddie Murphy.
Gehuld in schuimrubber pakken
en dikke lagen make-up speelde
hij acht verschillende rollen.
Voor zijn vermommingen klopt
Murphy steevast aan bij topgri-
meur Rick Baker. Die moest flink
de handen uit de mouwen steken
voor Murphy's nieuwste klucht
Norbit, want de ster, producent en
mede-scenarist speelt ditmaal drie
karakters van zeer uiteenlopende
omvang.
De bijna twee uur durende film is
opgehangen aan een flinterdun
plotje: de sukkelige Norbit Rice
wordt verliefd op een beeldschone
vrouw (Thandie Newton) die hij
als kind heeft leren kennen in het
weeshuis. Daarop onderneemt hij
vele tevergeefse pogingen om van
zijn dikke echtgenote af te komen.
Zo voorspelbaar als de visuele en
verbale moppen uitpakken in deze
veel te lang uitgerekte klucht, zo
voorspelbaar is ook de ontvangst
van Murphy's ranzige verkleedpar-
NORBIT
Film. Regie: Brian Robbins. Te
zien in Vlissingen, Terneuzen,
Hulst en Bergen op Zoom.
door Fritz de Jong
tijtje. Amerikaanse critici brand
den de film terecht af en beweer
den dat Murphy zijn kansen op de
bijrol-Oscar voor zijn sterke optre
den in Dreamgirls vergooid had
met dit wanproduct. Ook al heb
ben de critici nog zo gelijk, het gro
te publiek blijkt niet genoeg te
kunnen krijgen van Murphy's fan
tasieloze poep-en-pieshumor.
Frank Westerman in de bibliotheek in Goes.
foto Willem Mieras
Eddie Murphy met zichzelf als tegenspeler in 'Norbit'. foto GPD
