Met een beessie in de buurt
voel je je beter
balans
mijn tijd
Woensdag 14 maart 2007
Jari is een geluksvogel. Hij is
een graag geziene gast, wordt
geknuffeld bij het leven en krijgt
de lekkerste snacks voorgescho
teld. Het is hem graag gegund,
want al ruim 12 jaar tovert Jari
een brede glimlach op het
gezicht van oude, hulpbehoe
vende mensen. Hij is een thera
peut op vier poten.
Het had weinig gescheeld of Jari had helemaal
niet de hoofdrol gespeeld in dit stukje. Kort
voor ons 'interview' met de geliefde huishond
van zorgcentrum Ter Valcke in Goes werd een grote
tumor uit zijn buik verwijderd. Maar al na een dag of
wat trippelde de Engelse cockerspaniël weer dapper
naast zijn baasje, physician assistant Wilma Visscher,
langs de verschillende afdelingen. Jari heeft zo zijn
voorkeuren en weet feilloos de weg naar zijn favorie
te mensenvrienden. De reacties zijn altijd blij. Mensen
veren op uit hun relaxfauteuils, buigen voor hun leef
tijd ongekend soepel voorover naar hun harige vriend
en fluisteren lieve woordjes als was Jari een kind.
Zo'n negen jaar geleden nam Visscher, toen nog fysi
otherapeut, haar hond voor het eerst mee naar het
werk. Hij bleek een geweldige co-therapeut te zijn,
die mensen spelenderwijs hun grenzen liet verleggen.
Visscher: "Dan liep mijn cliënt langs twee leuningen
en de aanwezigheid van een kwispelende Jari aan het
eind van het traject bleek een geweldige stimulans
om door te zetten." Een oude, demente dame strek
te voor het eerst sinds tijden haar verkrampte armen
toen ze Jari in het oog kreeg. En Jari's grootste fan,
mevrouw Hogeweide-Lobbezoo (84) herstelde voor
spoedig van een hersenbloeding dankzij zijn trouwe
vriendschap. Volkomen terecht kreeg de hond dan
ook een plaats in haar individuele ondersteunings
plan. Jari draagt bij aan haar geestelijk welzijn, maar
ook aan dat van de andere bewoners. En blije mensen
dragen hun rugzakje met bagage nu eenmaal gemak
kelijker.
Slagroomtaart en hondenkoekjes
Maar Jari is niet het enige knuffelobject op vier poten
in Ter Valcke. Goed voorbeeld doet goed volgen:
andere zorgverleners maar ook bezoekers brengen
tegenwoordig hun honden mee. En om de twee
weken komen de leden van de aaihondenvereniging
naar het zorgcentrum. Als het weer het toelaat gaan
de honden, hun baasjes en een groepje bewoners een
wandeling maken. Na afloop is er koffie, thee, water
en een grote bus hondenkoekjes. Bewoners en hon
den genieten van eikaars aandacht, de sfeer is huise
lijk. En dat is precies de bedoeling. Want afgezien van
een enkel kanariepietje wonen er in Ter Valcke geen
dieren en dat ervaren veel bewoners toch echt als een
gemis. Het blijft in Ter Valcke bij honden, omdat kat
ten te eigenzinnig bleken en nog wel eens uithaalden
bij hartstochtelijk geknuffel. Jari daarentegen vindt
het allemaal best, al neemt hij geen genoegen met
zoiets als inferieure snacks. Voor een simpel biskwiet-
je, maar ook voor een bokkenpootje van de banket
bakker trekt hij zijn natte neus op. Slagroomtaart
moet het zijn, of snijvlees. Waar hij dat moet halen
weet hij precies. Jari gelukkig, bewoners gelukkig.
Lang leve Jari!
'De jeugd van tegenwoordig', is zo'n uitdrukking die al genera
ties lang mee gaat. Ik heb geen onderzoek gedaan, maar ik denk
dat eike jongere dit vroeg of laat te horen krijgt. Oudere gene
raties gebruiken die uitdrukking om aan te geven dat er het
nodige mankeert aan die jeugd van tegenwoordig. 'Nee, dan in
mijn tijd...' Ach kom! In mijn tijd (opa spreekt) riepen ouders dat
ook al. Zo houden we de generatiekloof mooi in stand.
Mankeert er dan zoveel aan die jeugd van tegenwoordig? Er zal
hier en daar wel wat op aan te merken zijn, maar of dat nou
meer is dan vroeger? Daar geloof ik nou helemaal niks van.
Natuurlijk, mijn wereldje is ook maar beperkt, maar in mijn werk
en dagelijks leven heb ik heel wat jongeren ontmoet. Over het
algemeen gewone, leuke, aardige, beleefde, gemotiveerde en
gezellige jongelui. Je zou het misschien niet verwachten, maar
dat gold ook voor de jongvolwassenen die bij de Koninklijke Landmacht hun
militaire dienstplicht kwamen vervullen. Later bij de Kindertelefoon werkte ik
met gemotiveerde jonge mensen die bewust in het leven stonden en bereid
waren om heel trouw en met veel inzet onbetaald vrijwilligerswerk te doen.
Ook het hele sportwereldje zou instorten als jongeren zich niet meer zouden
inzetten als vrijwilliger. Of wat dacht u van Film By The Sea onlangs in Vlissingen?
Een grote groep vrijwilligers heeft daar onbetaald gewerkt om het filmfestival te
kunnen realiseren.
Zeker, ik kom ook wel jongeren tegen die lastig, brutaal, onbeleefd zijn, niet
vooruit te branden, in zichzelf gekeerd, lomp en ga zo maar door. Dat hoort er
gewoon bij, welke volwassene heeft geen groeistuipen gehad? Met een beetje
geduld, begrip en liefde gaat dat puberale gedrag meestal gewoon weer over.
Er worden tegenwoordig heel wat opvoedprogramma's uitgezonden.
Daarin draait het uiteindelijk vooral om het gedrag en de houding van de
ouders. Opvoeders die uit onzekerheid geen grenzen stellen. Of uit schuldge
voel hun kinderen veel te veel verwennen. Opvoeders die met kinderen over
leggen en discussiëren alsof het volwassen kantoorgenoten zijn.
Opvoeden is niet zo eenvoudig, dat was het vroeger niet en dat is het nu ook
niet. Maar wat mij betreft mogen we best eens stoppen met het generaties lang
recyclen van de belegen uitdrukking als 'de jeugd van tegenwoordig'.
Ger Wolters (Geldrop 1945)
Vader van 5 (stiefkinderen en opa van 3 kleinkinderen. Volgde de opleiding voor
leraar basisonderwijs. Werkte bij de Koninklijke Landmacht 7Vz jaar met dienst
plichtige jongvolwassenen. Volgde de opleiding tot Humanistisch Geestelijk
Raadsman. Was 28 jaar directeur van het Centrum voor Telefonische
Hulpverlening en gaf onder meer leiding aan jonge/jeugdige vrijwillige mede
werkers van de Kindertelefoon. Doet nu onbetaald vrijwilligerswerk bij verschil
lende organisaties.
