Politicus
zonder
privacy
Al tweeëneenhalf jaar lang krijgt Geert Wilders iedere week
tientallen keren post van mensen die hem dood wensen. Waar hij
gaat, gaan zijn beveiligers. „Ik zou niet meer weten hoe het voelt: in
mijn auto stappen en gewoon een stukje toeren."
j v17
PZC Zaterdag 10 maart 2007
Geert Wilders: „Ik zou geen knip voor de neus waard zijn als ik heikele thema's niet meer
ter sprake zou durven brengen".
door Jan Salden foto Phil Nijhuis
Laatst, zegt Geert Wilders, zat hij
drie van de vijf werkdagen op
het politiebureau. „De chocomel
staat dan al klaar. Ze weten pre
cies wat ik wil drinken."
Twintig bedreigingen had hij aan te geven.
Toen hij vrijdags voor de derde keer de po
litieagent achter de balie begroette, veront
schuldigde hij zich meteen. „Sorry dat ik
er gisteren niet was."
Hij moet er zelf om lachen. Terwijl de tek
sten in de e-mails die hij aan de politie
overhandigde daar nou niet bepaald aanlei
ding toe gaven. Wilders geeft toe: de be
dreigingen zijn ook bij hem zelf, na vele
honderden aangiftes, aan inflatie onderhe
vig. Maar toch: wennen doet het nooit.
Het eerste gesprek is nog maar tien minu
ten oud als er een mailtje op Wilders' com
puterscherm verschijnt. Hij leest hardop
voor: 'Niet de Koran, maar jij moet in stuk
ken worden gescheurd'. Zo krijgt hij er we
kelijks tientallen binnen.
De voorman van de Partij voor de Vrijheid
(PVV) laat op verzoek een stapeltje oude
aangiftes zien: 'Voor jou zijn geen vijf ko
gels nodig, één is genoeg'. ')e hebt nog
maximaal drie weken te leven, vriend'.
'Als je voortaan over straat gaat, zou ik
maar opletten. Voordat je wordt neerge
knald door de buitenlanders'. 'Ie gaat Pim
en Theo achterna'. 'Over een paar maan
den zul jij je laatste adem uitblazen'. 'Bevei
liging is geen bescherming voor je. De
dood is nabij'. 'Geert Wilders, ik hoop dat
je neergeknald wordt'.
E-mails komen lang niet alleen uit Neder
land, maar ook uit tal van landen in de Ara
bische wereld: Egypte, Jemen, Saudi-Ara-
bië. Het blijft niet bij virtuele post. On
langs kwam er bij de anonieme tiplijn
Meld Misdaad Anoniem een handvol tips
binnen over een op handen zijnde zelf
moordaanslag op de politicus. Twee man
nen uit Den Haag en Leiden zouden met
een busje gevuld met explosieven op hem
willen inrijden.
„Verschrikkelijk", zegt Wilders, „vooral
omdat het zo concreet was". Het openbaar
ministerie (OM) doet nog steeds onder
zoek naar de meldingen.
Het aantal bedreigingen nam het afgelo
pen jaar aanzienlijk toe, zegt Wilders. Dat
zijn PW tijdens de laatste verkiezingen ne
gen zetels haalde, hielp daarbij ook niet
echt. „Politiek is het een fantastisch resul
taat, maar voor mijn privéleven was het
een zegen geweest als we nul zetels had
den gehaald."
De eerste doodsbedreiging aan zijn adres
kan hij zich nog herinneren. Wilders, toen
nog Kamerlid voor de WD, had een plei
dooi gehouden de omstreden Al
Fourqaan-moskee in Eindhoven te sluiten.
Toen was daar Farid, die in september
2003 op het forum van een website liet we
ten dat wat hem betreft: 'Wilders met de
dood bestraft zou worden'. Farid A. werd
opgespoord en tot een voorwaardelijke cel
straf veroordeeld. „Ja, die straffen stellen
niks voor", zucht Wilders. „Ik geloof dat
hij later nog een keer wat gestuurd heeft,
maar dat weet ik niet zeker."
Farids bericht was het startsein van een
stroom aan dreigementen, die van geen op
houden weet. Doordat politie en justitie
na de moord op Pim Fortuyn en Theo van
Gogh hun les hadden geleerd, wordt Wil
ders inmiddels al tweeëneenhalf jaar bij ie
dere stap die hij zet onafscheidelijk ge
volgd door beveiligers.
Hij kan nergens heen zonder hen tevoren
in te lichten. „Zelfs als ik naar de buurman
loop." Hij heeft grote bewondering voor
de 'jongens' die hem overal waar hij gaat
vergezellen. „Vermoeiend is het wel. Eigen
lijk vind ik dat het ergste van dit alles.
Steeds weer die vraag: wat ga je morgen
en overmorgen doen? )e moet honderd
procent inzage geven in je leven. Je hebt
geen enkele privacy. Ik begrijp het: ze moe
ten hun werk doen, locaties tevoren ver
kennen. Voor mij betekent het dat ik moet
plannen-plannen-plannen."
Voorheen kwam de PW-voorman die zelf
opgegeven planning braaf na. „Had ik ze
gezegd dat ik op zondag met mijn vrouw
wilde wandelen, regende het die dag pij
penstelen. Dan ging ik toch maar, om hun
een plezier te doen. Nu ben ik niet meer
zo gek. Als het regent, blijf ik thuis."
Of hij nog wel eens in zijn Audi
TT rijdt? „Nee, al tweeëneen
half jaar niet meer." Verkopen
doet hij hem niet. „Dat kan ik
niet over mijn hart verkrijgen." Wel moet
hij hem ieder jaar laten keuren. „Heb ik
weer 2000 euro aan reparaties." Lachend:
„Ik wist niet dat er zoveel stuk kan gaan
aan een auto als je er niet in rijdt. Mis
schien ligt het wel aan de garage..."
Hij heeft wel eens op het punt gestaan in
de zilvergrijze bolide te springen en, met
het raampje open, een stukje te gaan rond
toeren. „Dan hield mijn vrouw me tegen.
Ik zou niets liever willen, -maar ik zou niet
meer weten hoe het voelt."
Sinds ongeveer een jaar woont Wilders in
een beveiligd appartement. „Dat is een
feest in vergelijking met de gevangenis in
Zeist, de kazernes en alle woningen waar
we tot dusver hebben gewoond. Ik heb
mijn vrouw om me heen, mijn katten,
mijn eigen spullen. Wat meer heb je no
dig?"
Waar de buren van Ayaan Hirsi Ali, die in
een soortgelijk appartement als Wilders
woonde, in opstand kwamen tegen de ve
le veiligheidsmaatregelen in het gebouw,
heeft Wilders amper problemen met zijn
buren. „Al is dat vooral aan mijn vrouw te
danken. Zij maakt er echt werk van de con
tacten goed te houden."
Vooral de periode dat hij in verschillende
gewone, dus onbeveiligde huizen woonde,
waren vreselijk, aldus Wilders. „Ik moest
soms met een pruik, plaksnor en bril over
straat, zodat niemand me herkende. Mijn
vrouw lag dubbel. Achter in de auto
schrobde ik met een tandenborstel en ace-
ton de Iijmresten weg. Was ik helemaal
rood onder mijn neus. Ik liep voor joker
door de Tweede Kamer. Toch heeft nie
mand er ooit iets over gezegd. Omdat ze
het niet zagen of uit beleefdheid."
Sommige collega's in de Kamer begrijpen,
ook nu de bedreigingen al tweeëneenhalf
jaar duren, nog steeds de impact niet hele
maal. Een inmiddels voormalig PvdA-Ka-
merlid mijmerde eens tijdens een debat
over het mooie zomerweer. Wilders: „Ik
ga zo op een terrasje zitten, zei hij, wat ga
jij doen? Meestal ga ik er dan maar niet op
in of ik zeg: misschien. Hij realiseerde zich
niet dat ik dat niet kan."
Het is misschien tegen beter weten in,
geeft Wilders toe, maar hij rekent er op
dat de bedreigingen een keer stoppen. „Al
lijkt het me heel raar. Wat zou ik doen als
het voorbij is? Zou ik voortdurend over
mijn schouder kijken? Of zou het juist
heerlijk zijn? Ik weet het niet."
Voorlopig zullen de dreigementen nog wel
even doorgaan. Hij zal er zijn toon in ieder
geval niet om matigen. „Daarvoor zit ik in
de politiek. Om heikele thema's aan te snij
den, zoals het boerkaverbod. Ik zou geen
knip voor de neus waard zijn als ik dat
niet meer ter sprake zou durven brengen."
- -
