Handicap sluit
mensen buiten
Het reptiel verovert
Iguana waarschuwt voor imp
Je moet er geen konijnen van maken
Liefde voor hc
30 Woensdag 7 maart 2007 pzc
VRAGEN AAN MAJELLA CYSOUW
Begin deze week kregen de leerlingen van
groep 8 in het basisonderwijs de uitslag van
hun CITO-toets. De score is mede bepalend
voor het vervolg op de middelbare school.
Naam: Majella Cysouw
Leeftijd: 44
Beroep: leerkracht van groep 8
op openbare basisschool 't Kofschip
in Zierikzee
door Jan van Damme
Is de dag van de uitslag speciaal voor u?
„Ik ben heel blij met de resultaten zoals ik ze terugkreeg. Een flink aan
tal van mijn leerlingen komt hoger uit dan ik had verwacht. Daar ben ik
heel trots op. Zo'n resultaat is dan de kroon op je werk. Ik reken het me
zelf ook aan als de resultaten tegenvallen."
Ziet u de CITO-uitslag ook als een rapportcijfer voor uw school?
„Nee. Het resultaat is afhankelijk van de samenstelling van de groep.
Soms heb je overwegend kinderen die makkelijk leren, dan hoef je als
leerkracht niet op je tenen te lopen. Het kan ook zijn dat je een groep
hebt waar het hele team op een geweldige manier aan loopt te trekken.
Als blijkt dat er niets meer in zit, is dat zo. Geen rapportcijfer dus. Maar
ik zie de uitslag wel als een indicator. Zijn de resultaten op bepaalde on
derdelen minder dan het landelijke gemiddelde, wordt dat in het team
besproken. Zo kwam in 2004 het onderdeel 'meten, tijd en geld' minder
uit de bus, we zaten onder het gemiddelde. In het team stellen we ver
volgens een plan van aanpak op. Nu zitten we op dat onderdeel ver bo
ven het landelijke gemiddelde."
Is het moment van de uitslag emotioneel voor de kinderen?
„Een enkele keer. Meestal weten ze van zichzelf vrij goed hoe ze ervoor
staan. We bespreken de toets vooraf en stellen de leerlingen gerust. Zo
danig dat de toetsdagen een feestje worden. Voor de verdere schoolkeu
ze is het oordeel van de leerkracht doorslaggevend. Als een kind echt
een slechte score heeft, kijken we samen hoe dat komt. En overleggen
we ook met leerkrachten uit de eerdere klassen. Bovendien hebben we
nog de AOB-toets. Ik vind het wel heel jammer dat daar tegenwoordig
een fors bedrag voor moet worden betaald. Dat werpt toch een drempel
op. Maar het belangrijkste blijft dat de CITO een momentopname is, die
in de meeste gevallen bevestigt wat we al weten."
De dag dat de uitslag komt levert ongetwijfeld een competitief sfeertje op: 'ik
heb lekker de meeste punten...'
„Het onderling vergelijken van de resultaten is de laatste jaren sterk toe
genomen. Ik vind dat helemaal niet prettig. Het is van belang dat een
kind naar het voortgezet onderwijs kan met het gevoel: dit is mijn score
en daar ga ik wat van maken. Noem het maar een stukje zelfrespect, ik
zeg het altijd vooraf. Als een leerling de uitslag voor zichzelf wil hou
den, is dat prima, die privacy krijgen ze. De anderen mogen niet aan
dringen."
Heeft u er een idee van hoe het uw leerlingen op het voortgezet onderwijs
vergaat? Met andere woorden: of de testresultaten en schooladviezen het
vaak bij het juiste eind hebben?
„De eerste twee jaar dat de kinderen op het voortgezet onderwijs zitten,
krijgen we alle resultaten binnen. Daarna houdt het op. Althans, for
meel. Heel veel leerlingen staan zeker in het begin nog wekelijks op de
stoep. Maar ook als ze langer van school zijn komen ze nog vertellen
hoe het met hen gelopen is. Wat ze bereiken is in grote mate afhankelijk
van hun doorzettingsvermogen. Dat geldt op elke school. En daarna."
door Ondine van der Vleuten
middelburg - Mensen met een be
perking lopen in het dagelijks le
ven tegen allerlei problemen op
waardoor zij niet goed kunnen
deelnemen aan het gewone maat
schappelijke leven.
Scoop, het Zeeuws Instituut voor
Sociale en Culturele Ontwikke
ling, onderzocht voor de provincie
hoe het gesteld is met de toeganke
lijkheid van voorzieningen. Die
toegankelijkheid begint bij ver
voer. Ondervraagden die daarbij
zijn aangewezen op het openbaar
of collectief vraagafhankelijk ver
voer vonden de lange ritduur, ho
ge kosten en wachttijden bezwaar
lijk. Visueel beperkten en rolstoe
lers stuiten op fysieke drempels,
zoals opstapjes. Liften en looplij-
Slangen, hagedissen en
kameleons strijken neer
in de Zeelandhallen.
door Rob Paardekam
goes - Wie niet van slangen, hage
dissen of kameleons houdt, kan de
Zeelandhallen zondag beter mij
den. Voor het eerst vindt daar de
beurs Reptilica plaats.
„We toeren sinds drie jaar met de
ze beurs door het land", vertelt or
ganisator Michiel Loeber. „De lief
hebbers zijn daar over het alge
meen erg blij mee, omdat de win
kels die gespecialiseerd zijn in rep
tielen dun bezaaid zijn."
Gelijktijdig met de reptielenbeurs
vinden in de andere hallen een sie-
radenbeurs en een paranormaal-
beurs plaats. Dezelfde organisatie
zit daar achter. Het lijkt een wat
vreemde combinatie, maar er is
over nagedacht. Loeber: „Het gaat
bij de man vaak van: schat, ver
maak jij je maar even bij de siera
den, dan ga ik naar de reptielen."
De organisator is niet bang dat de
beurs mensen aanzet tot impulsie
ve aankopen. Er is volgens hem
sprake van goede voorlichting en
er wordt sowieso niet aan kinde
ren verkocht. „Maar ja, dat er men
sen zijn die zonder na te denken
zo'n dier kopen, voorkom je niet."
Fons Slijpen van Iguana met Maxima, een hagedis uit Argentinië.
door Ronald Huissen
vlissingen - Fons Slijpen van rep
tielenzoo Iguana adviseert bezoe
kers goed na te denken voordat ze
een aankoop doen. „Een babykaai
man is heel schattig, maar na 2
jaar is dat beest een meter. Vaak
overschatten kopers zichzelf en zit
ten na een tijdje met een onge
wenst huisdier. Reptielen worden
dan al gauw 'wegwerpartikelen'
waar men zo goed en kwaad het
kan vanaf wil. De dieren worden
vervolgens de dupe van zulke im
pulsaankopen. Op die manier ko
men op onze opvang nog steeds
zo'n 30 slangen per jaar binnen.
Raak je op de beurs geïnteresseerd
in een reptiel als huisdier, verza
mel dan eerst informatie over het
dier en bespreek het met een kwe
ker. Zo vermijd je verrassingen.
Achteraf 'ik wist het niet' zeggen
is een slecht excuus, er zijn allerlei
Het hele gezin De Jager
is verslingerd geraakt
aan de baardagamen.
door Rob Paardekam
arnemuiden - Het gezin De lager
uit Arnemuiden gaat nooit op va
kantie. De slangen, schildpadden
en baardagamen laten het niet toe.
„Tweeduizend euro voor een paar
weken in een huisje", zegt moeder
Angelique. „Dat geld steek ik liever
in mijn dieren."
Doktoren zeiden destijds dat de
kinderen vanwege hun astma niet
tegen harige dieren konden. Dus
gingen pa en ma op zoek naar iets
anders. Wat begon met een wande
lende tak resulteerde in slangen,
schildpadden en baardagamen.
Vooral het laatste dier - een soort
hagedis - is ruim vertegenwoor
digd in het rijtjeshuis in Arnemui
den. De hele woonkamer staat vol
met terraria. Goed verwarmd,
want baardmannen gedijen het
best bij een temperatuurtje tussen
de dertig en veertig graden. „Daar
om moet je ze ook niet te vaak of
te lang uit hun terrarium halen",
vertelt Angelique. „Af en toe doen
nen zouden ze wel weer graag
zien. Verder missen ze informatie
over toegankelijkheid. Scoop tipt
hoe het ook kan: www.toeganke-
lijk.rotterdam.nl
Verstandelijk beperkten noemden
vooral de ingewikkelde taal van
brieven en formulieren, evenals
onwil en vooroordelen.
In het algemeen was er veel frus
tratie over de moeizame en tijdro
vende weg naar verbetering. Be
reidheid daartoe is soms ver te zoe
ken. Een groter begrip voor men
sen met een beperking ontstaat
vaak in het directe contact, stelt
Scoop. Vandaar de suggestie, hen
mee te laten lopen in de eigen or
ganisatie om pijnpunten aan te
wijzen of hen voorlichting te laten
geven op scholen.
Henk Baljeu uit Zierikzee heeft meer dan tweehonderd kameleons in zijn
huis. „Ik kom bij die beesten echt tot rust." foto Marijke Folkertsma
we dat wel, want ze kunnen goed
op schoot. Baardmannen zijn de
meest hanteerbare onder de hage
dissen, maar je moet er geen konij
nen van willen maken."
Het hele gezin is inmiddels verslin
gerd aan de reptielen. De dieren
zitten van onder tot boven en op
school gaan de spreekbeurten al
leen nog maar over slangen en ha
gedissen. „Het is een echte gezins
hobby", zegt Angelique. „Al is hob
by niet het goede woord. Noem
het maar een 'way of life". Omdat
mijn man werkt, kan ik de hele
dag bij de dieren zijn."
Henk Baljeu uit
Zierikzee heeft meer
dan 200 kameleons.
door Cornelleke Blok
goes - Het is een verslaving die
nooit meer over gaat. Al sinds zijn
vijftiende heeft Henk Baljeu een
fascinatie voor kameleons. In zijn
huis in Zierikzee wonen er meer
dan tweehonderd.
„Bij die beesten kom ik echt tot
rust", omschrijft Baljeu de liefde
voor zijn reptielen. „Bovendien
zijn ze niet makkelijk. Het is een
uitdaging om ze te houden."
