Neusens Spookschip h(
Dit moet u horen
en meemaken
Mozaïekfilm vol nachtkaarsenzeperds
aflopende sissers en nat geregende rotjes
36 Donderdag 1 maart 2007 pzc
PETER WONDERCEM
VRAGEN AAN
In de Sint Jacobskerk Vlissingen wordt zater
dag de achtste editie van de Messiah From
Scratch gehouden. Peter Wondergem (bari
ton) is een van de solisten.
Naam: Peter Wondergem
Leeftijd: 57
Woonplaats: Oostkapelle
Beroep: Process Engineer EPZ
Hobby: Zingen
door Ali Pankow
Waarom doet u mee aan deze Handel Messiah from Scratch?
„Omdat het een grote, perfect georganiseerde happening is. Ik doe nu
voor de vierde keer mee. Na twaalf jaar zangles van Titia Dijkstra aan de
muziekschool en nadat ik daar het B-examen had gehaald, was ik toe
aan een nieuwe uitdaging. Zingen bij een groot orkest trok me ook aan.
Ik heb auditie gedaan en werd aangenomen."
Scratch is beginnen vanaf het nulpunt, klopt dat na acht edities nog?
„Die hele scratch-gedachte van her en der mensen van de straat pluk
ken, met elkaar in een gebouw zetten, gaan oefenen en opvoeren, klopt
natuurlijk niet. Mensen krijgen ruim vooraf bandjes en teksten toege
stuurd om terdege voorbereid aan zo'n dag te beginnen. Zelf neem ik er
les voor bij Annemarijke de Jong, tevens dirigente van het Madrigaal
koor van de Muziekschool Middelburg waar ik zelf ook in zing."
Blijft het een uitdaging?
„Het is nog steeds een uniek gebeuren. Elke keer als het formulier met
de aankondiging komt, denk ik 'yes'daar gaan we weer."
Moet je een religieuze overtuiging hebben om mee te kunnen doen?
„Dat is zeker niet noodzakelijk. Volgens mij gaan lang niet alle
deelnemers naar de kerk. Je moet natuurlijk wel het verhaal kennen en
weten wat je staat te zingen. Dat geldt voor de solisten én de koorle
den."
Is het wel respectvol die race tegen de klok met de Messiah van Handel?
„Het wordt absoluut niet als wedstrijd beschouwd. We zijn allemaal
juist heel respectvol bezig. De uitvoering kan nooit perfect zijn, maar
het blijft prachtige muziek. De Messiah is veel toegankelijker voor zowel-
uitvoeren als toehoorders dan bijvoorbeeld de Matthaus Passion."
7 MAART 2007
or:|4
Woord en Muziek
Eigenzinnige versie van
Vliegende Hollander in
Porgy en Bess.
door Ali Pankow
terneuzen - Zingen zat bij zijn ge
boorte al in de genen, veronder
stelt Paul Meeusen uit Terneuzen.
Hij staat aan de vooravond van
een weekend waar hij al maanden
naar toe heeft geleefd: Drie opvoe
ringen van muziektheatervoorstel
ling Sage van het Neusense Spook
schip in Porgy en Bess, Terneuzen.
Meeusen is de initiator. Omdat hij
het niet kan laten, omdat hij nou
eenmaal graag zingt, maar ook om
dat zingen alleen hem eigenlijk
niet genoeg is. Hij wil meer. Niet
direct een grootscheepse musical,
maar wel graag een muzikaal
verhaal met een kop en een staart,
bijpassende kostuums, decors,
attributen én een beetje drama
tiek.
'Ik denk dat mijn grootvader
een beetje een dromer
moet zijn geweest'
Lang voordat hij de baard in zijn
keel kreeg, zong de jonge Paul al
bij schoolclubjes, een kinderkoor,
een jeugdkoor en later bij vocaal
ensemble La Chorale, dat hij zelf
had opgericht. Inmiddels had zijn
stem zich ontwikkeld tot een ver
dienstelijke bariton. Ook volgde
hij een opleiding tot dirigent
Enkele jaren geleden voelde hij de
aandrift de creatieve luiken eens
wat verder open te zetten. Het re
sultaat was de voorstelling Mozart,
een muzikaal verhaal met een ac
teur en natuurlijk veel Mozart lie
deren en composities. „Dat is zo
goed bevallen, dat ik direct ben
gaan broeden op een vervolg.
Toen via mijn broer dat essay van
mijn grootvader Arie Littooij bo
ven water kwam, wist ik gelijk dat
het over De Vliegende Hollander
zou gaan", vertelt de
zanger/regisseur.
Meeusen heeft zijn opa, een boek
handelaar, nooit gekend, maar
heeft wel diverse verhalen over
Het Vocaal Kwartet Terneuzen is voor de uitvoering van de Sage van het Neusens
ren. De groep repeteert al enkele maanden intensief voor deze muziektheatervoe
hem gehoord. „Volgens mij moet
hij een beetje een dromer zijn ge
weest. Hij beschrijft in dat essay
niet de sage zelf natuurlijk, maar
onderzoekt de invloed van het ver
haal op Terneuzen", vertelt de re
gisseur.
Hij kreeg er het thema voor zijn
muzikale voorstelling mee in de
schoot geworpen. „Ik zocht iets
herkenbaars voor Terneuzen en de
Vliegende Hollander is nou een
maal volledig verbonen met deze
stad."
Wellicht elke inwoner hier kent de
uitroep 'God of de duivel de Kaap
vaar ik om, al moet ik varen tot
het laatste oordeel', waarmee de
Het idee moet zijn geweest om na
drie multicultikluchten Shouf
ShoufHabibi, Het Schnitzelparadijs,
'n Beetje verliefd) het onderwerp in
tegratie van nieuwe Nederlanders
nu maar eens serieus in een bio
scoopfilm te behandelen. Het resul
taat heet Kicks.
Niet alleen het onderwerp, maar
ook de door Albert ter Heerdt ge
hanteerde vorm blijkt trendy. Het
moest een mozaïekfilm worden,
een caleidoscopisch verteld meer
voudig verhaal. Het door Ter
Heerdt zelf ontworpen scenario
zet in korte-lontjesland een stuk
of zes verhaallijnen uit die onder
ling worden verbonden via een in
cident met een politieman die
overhaast had geschoten op een al
lochtone inbreker. Helaas leveren
de zes afzonderlijke lijnen in dra
matisch opzicht louter armzalig
heid op en ook het verbindende
vuurkoord laat weinig ontbran-
Film. Regie: Albert ter Heerdt.
Met o.a. Mimoun Oaïssa, Maryam
Hassouni, Mo Chaara.
Te zien in CineCity, Vlissingen.
door Pieter van Lierop
den. De samenhang blijkt niet te
functioneren, alsof het cement
niet deugt.
Eén verhaallijn gaat over Marok
kaan Marouan (Mo Chaara), die
sergeant wordt bij de landmacht
en heibel krijgt met zijn aanstaan
de schoonvader omdat hij trouw
zweert aan de koningin van Neder
land: „En wat doe jij straks als er
oorlog komt tussen Nederland en
Marokko?" Ik zou nieuwsgieriger
zijn geweest hoe deze Marokkaan
se Limburgse Jager zou denken
over eventuele uitzending naar Af
ghanistan of Irak. Marouan zelf
wordt evenwel zwaarder gekweld
door de vraag wat hij aan moet
met zijn verloofde nu ze heeft be
kend geen maagd meer te zijn.
Ook dit blijkt evenwel slechts een
schijndilemma.
Roeland Fernhout speelt een regis
seur die een film wil maken over
dat gruwelijke pornoverhaal met
Afrikaanse vrouwen die gedwon
gen werden tot seks met honden
in de polder. Zijn aanpak dreigt
net zo erg te worden als de des
tijds geruchtmakende affaire zelf.
En wat denk je dat er gebeurt?
Niets! Het gaat niet door. Zoals er
ook niets gebeurt wanneer Mi
moun Ouled Raadi het ergste
vreest als hij in bed is betrapt met
de vrouw van een ander.
Ie snapt niet hoe iemand een sce
nario verzonnen kan krijgen dat
uitsluitend bestaat uit nachtkaar
sen, aflopende sissers, doekjes
