Energiebesparing Is de gloeilamp opgebrand? Philips: meer geld uit 'groen' Bijna duizend spaarlampei^ 10 Woensdag 21 februari 2007 PZC De dagen van de klassieke gloeilamp zijn geteld. Tenminste, als het aan Greenpeace en Philips ligt. Maar ook het gedrag van de consument zal moeten veranderen. In Australië wacht de regering daar niet op. De beleidsmakers maakten gisteren bekend in de strijd tegen het broeikaseffect de ruim 125 jaar oude energievreter te verbieden. door Thomas Olivier en Maurice Wilbrink Zelfs Philips-topman Gerard Kleisterlee is er klaar voor: het einde van de gloei lamp. Het elektronicaconcern pleit voor een massale overstap naar de spaarlamp. Ooit was de vertrouwde gloeilamp hét verkoopnummer van Philips, maar de energieverslin der, die veel meer warmte uitstraalt dan licht, begint definitief uit de gratie te raken. Australië doet de lamp als eerste in de ban. Vanaf 2010 mag in het land geen gloeilamp meer verkocht worden. Dat zou de Australische huishoudens een be sparing van tweederde op hun rekening opleveren, beweert de regering in Sydney. Ook in de Amerikaan se staat Californië wordt nagedacht over het verbie den van de stroomslurpers. Daar is een wetsvoorstel ingediend om de verkoop van gloeilampen vanaf 2012 te verbieden. Sharon Becker spreekt van 'heel goed nieuws'. „De politiek lijkt er klaar voor", zegt de campagneleider Klimaat en Energie van Greenpeace. Zij hoopt dat Nederland ook maatregelen neemt om de gloeilamp uit te bannen. „Ik heb goede hoop, gezien de doelstel lingen van het nieuwe kabinet. Het vorige kabinet deed nul-komma-nul voor het klimaat." Becker bracht gisteren met Greenpeace-collega's bijna duizend spaarlampen naar Schiermonnikoog. Met hulp van de oudste klassen van de basisschool en het vmbo, deelde zij twee zuinige lampen uit aan elk van de 450 huishoudens op het eiland. Het is het slotstuk van de campagne 1 miljoen spaarlampen; een initiatief van Greenpeace en Philips. De teller bij de Greenpeace-actie staat onderhand grofweg op 450 duizend stuks, vertelt Becker, als zij op weg is naar het eiland. „Maar dat getal van één mil joen stuks is natuurlijk niet het hoogste doel. Mensen moeten slimmer met energie omgaan, hun gedrag moet veranderen. Eén miljoen spaarlampen betekent een elektriciteitsbesparing gelijk aan het stroomver bruik van een stad als Den Helder." Maar gedrag is moeilijk te veranderen, stelt Kees Vrin- ger, onderzoeker bij het Milieu- en Natuurplan- bureau. Mensen heb ben niet de kennis in huis om hun eigen energieverbuik te doorgronden. Heb ben ze die kennis wél in huis, dan rea liseren ze zich dat ze moeite moeten doen. „Ze doen iets voor de maatschap pij als geheel, maar dat kost ze wel geld." Voorlichtingscam pagnes, zoals die van Greenpeace, kunnen daar wei nig aan veranderen want die zijn niet doorslaggevend in het handelen van mensen, denkt Vrin- ger. Dat beaamt Frans Rooijers, directeur van milieuonderzoeksbu reau CE. „Informatie verschaffen geeft maar een tijdelijk ef fect bij een beperkte groep mensen." Toch is de campag ne van Greenpeace niet zin loos. Campagnes vergroten de ef fectiviteit van 'harde maatrege len', zegt Rooijers. Hij pleit daarom voor dwingende stappen. „De kostprijs van energie verhogen bij voorbeeld, of de industrie dwingen zuini ger apparaten te ontwikkelen. Dan gaan mensen eerder over tot de aanschaf van een bepaald product." Een verbod op gloeilampen in Nederland is niet haalbaar, realiseert Rooijers zich. De Nederlandse overheid schrikt er volgens hem voor terug om con sumptiegoederen met een extreem energieverbruik te weren. „Daar is ze ook niet meer toe bevoegd, dat kan alleen in EU-verband." Rooijers is er zelf overigens ook niet enthousiast over. „Je hebt draagvlak nodig om het gedrag van mensen te kunnen veranderen. Een verbod op gloeilampen kan uiteindelijk leiden tot een soort milieu-dicta tuur." Philips verdient steeds meer aan 'groene producten'. Vo rig jaar verdubbelde de om zet tot 4 miljard euro. Het gele- genheidsverbond met Green peace voor de promotie van spaarlampen moet deze verko pen een nog grotere impuls ge ven. Greenpeace op zijn beurt ziet de samenwerking met Phi lips vooral als een kans om meer consumenten te bereiken met zijn milieuboodschap. Green peace knijpt een oogje dicht voor het feit dat Philips ook ener- gieslurpers produceert zoals zon nebanken, plasmaschermen en biertaps. Philips wil de productie van het peertje liefst staken, maar wil wel dat concurrenten Osram en General Electric dat gelijktijdig doen. De discussie over de over bodigheid van de gloeilamp kwam in december in een stroomversnelling. Philips begon toen bij de Europese Unie een lobby voor massale overschake ling naar energiezuinige verlich ting. Volgens Philips Lighting slurpt verlichting 19 procent van alle elektriciteitskosten in de wereld op. In Europa is dat 14 procent. Twee van de drie lampen in Eu ropa zijn gemaakt op basis van oude technologie, van voor 1970. Naast spaarlampen voor wonin gen heeft Philips ook voor straat-, winkel- en kantoorver lichting energiezuinige alternatie ven ontwikkeld. Met de lampen wordt een besparing bereikt van 57 procent bij straatverlichting tot 85 procent in woningen. Scholieren langs de deur met gratis energiezuinige lampen. Op het kleinste bewoonde Waddeneiland brandden tot gisteren 10.000 gloei lampen. Dat aantal daalt op Schier monnikoog snel, sinds de kinde ren gratis spaarlampen uitdelen. Het einde van de energieslurpen- de gloeilamp begint in Nederland op Schiermonnikoog. Dat is in ie der geval de insteek van de initia tiefnemers. De scholieren Femke van Bon (13) en Monique Ridder (12) gingen gisteren namens Greenpeace en Philips met de eerste zuinige lam pen langs de deuren. „Mijn huis is al gloeilampvrij", zegt Cor van der Kolk. Hij neemt toch een paar reservelampen af bij de meisjes. „Het is hun toekomst. En trou wens, als het in Australië lukt, moet Schiermonnikoog toch hele maal zonder gloeilampen verlicht kunnen worden." In grote dozen bracht Greenpeace de lampen gisteren met een tjalk naar het eiland. Voor ieder eilan der huis zijn twee gratis peertjes

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2007 | | pagina 10