temsil
;tmlyor
E™ ^1
ÏMi 1 Sn
BiZI
BIZI
temsIl
'Riy]A§
DERtT h rEMSiL
T EV
fed V
Merendeel jongeren is tegen hereniging
PZC Zaterdag 17 februari 2007
ï-TMivoR
KIBHIsI N
i(H i r\n k
mdoki
Woedende Turks-Cyprioten demonstreren omdat de EU volgens hen het oprichtingsverdrag van de staat Cyprus uit 1960 heeft geschonden door Crieks-Cyprus wel lid van de EU te maken.
foto Philip Mark/CPD
De Turk Abdulkadir Sari
bas (24) studeert in Cy
prus en is er voorzitter
van de Nationalistisch
Jongeren Vereniging. Ter
wijl zijn vrienden met
een Grieks-Cypriotisch
paspoort gaan stappen in
het zuidelijke deel van
het eiland, zit Saribas
thuis voor de televisie.
„Het is toch te gek voor
woorden dat ik niet met
ze mee kan", zegt Abdul
kadir Saribas. „De Grie
ken roepen maar dat Tur
kije hun Republiek moet
erkennen, maar ze willen
niets met ons te maken
hebben."
Saribas heeft onlangs een
enquête laten houden on
der jongeren tussen de 18
en 24 jaar, waaruit bleek
dat 63 procent tegen her
eniging is. „Alhoewel wij
het oneens waren met
het VN-plan, hebben we
tijdens het referendum
toch vóór hereniging en
dus vóór de vrede ge
stemd. Nu we belazerd
zijn, wil niemand nog vre
de."
Volgens Saribas hebben
de Turken nu eindelijk
door dat erkenning en
hereniging van Cyprus
betekent dat de
Grieks-Cyprioten de baas
blijven en de Turkse min
derheid op het eiland zal
worden onderdrukt. „De
EU ziet dat wel zitten, die
speelt het spelletje mee,
zolang de Turken maar
worden benadeeld. Ter
wijl wij op alle fronten
gelijk hebben. Heel Euro
pa weet dat en toch laten
ze ons vallen."
hereniging zal alleen in het voordeel zijn
van de Grieken en Grieks-Cyprioten, zeg
gen de Turken nu. „Ik ga nog liever dood
dan dat ik weer onder Griekse onderdruk
king moet leven", zegt Ahmet Nazli.
Nazli werkt in het Folk Arts Institute, waar
Turks-Cyprische kunst wordt beheerd.
Het instituut is gesubsidieerd door de EU.
Ahmet is druk aan het werk in een gezellig
ingerichte ruimte met handgemaakte spie
gels en beelden. Tussen zijn werk door be
klaagt hij zich over de EU. Die probeert
volgens hem slechts haar fouten recht te
zetten door uitingen van goede wil, door
bijvoorbeeld geld te steken in verenigin
gen voor het behoud van Cypriotische
kunst en cultuur. „Cyprus wordt altijd in
gezet als troef bij onderhandelingen van
de EU met Turkije. Als we Europa niet te
gemoetkomen, spreekt heel de wereld zich
kritisch uit over ons. We worden bezetters
genoemd, maar de EU weet dondersgoed
dat ze fout zit."
Na het referendum in 2004 werd Turks-Cy-
prus beloofd dat het handelsembargo zou
worden opgeheven. Die belofte is nooit na
gekomen. De Turken zijn woedend, om
dat de EU volgens hen het oprichtingsver
drag van de staat Cyprus uit i960 heeft ge
schonden door Grieks-Cyprus wel lid te
maken. Dat verdrag bepaalt dat het eiland
geen lid kan worden van een internationa
le organisatie waar Turkije en Griekenland
geen deel van uitmaken. Ahmet: „Ik ben
hier geboren, mijn vader ook. Wij beroe
pen ons op onze rechten uit i960. Alle
EU-gelden die voor de invasie aan dit ei
land zijn toegekend, zijn in het Griekse zui
den gestoken. Daar zijn mensen steeds wel
varender geworden, terwijl wij geen cent
hebben gezien uit Brussel. De EU moet
zich hiervoor verantwoorden."
Als de zon onder is, wordt pas echt duide
lijk dat de Turken hier een geïsoleerd be
staan leiden. In Turkije zou zo'n plek aan
zee dagelijks worden overspoeld door toe
risten, er zou uit de bars knallende muziek
klinken. Maar Noord-Cyprus verandert 's
avonds in een ware spookstaat. Alleen in
de stad Kyernia (Girne), aan de noordkust,
valt nog wat te beleven. Verder is het een
niemandsland.
Noord-Cyprus is 's avonds een ware spookstaat. Alleen in de stad Kyrenia valt nog wat te be
leven. foto Hans Celeijnse/CPD
cafés waren altijd strikt gescheiden."
Firat Pil emigreerde 24 jaar geleden uit het
Zuid-Turkse Adana naar Cyprus. Hij hoop
te dat zijn kinderen, die op Cyprus zijn ge
boren, een Grieks-Cypriotisch paspoort
konden krijgen. Veel Turks-Cyprioten die
op het eiland zijn geboren, beschikken na
melijk over deze pas, die toegang biedt tot
de EU. Maar dat zijn Turken die voor de
Turkse invasie van 1974 en de opdeling al
op het eiland leefden. „Turken die later
zijn gekomen, zijn hier absoluut niet wel
kom. Niet alleen vanwege de Grieken. Ook
de oorspronkelijke inwoners, en dan voor
al de jongeren, die beschikken over een
paspoort van de republiek Cyprus geven
ons de schuld van al hun ellende", vertelt
Pil. Zijn kinderen worden gediscrimineerd.
„We worden zwartbaarden genoemd, om
dat onze soldaten zich tijdens de invasie
niet konden scheren en met snorren en
baarden rondliepen. Mijn kinderen wor
den gestraft, omdat hun vader Turks is.
Terwijl ik van dit land houd."
Pil denkt er dan ook niet aan terug te gaan
naar het Turkse vasteland, al heeft hij het
nog zo moeilijk. Al jaren heeft hij een sou
venirzaakje, maar Turkse vakantiegangers
zijn niet geïnteresseerd, en de toeristen blij
ven weg. „Veel te veel gedoe om hier te ko
men", weet Pil.
Al het verkeer naar Noord-Cy
prus verloopt via Turkije, di
recte vluchten zijn er niet.
Toeristen kunnen ook niet
via het Turkse deel naar het
zuiden. Een paspoort met daarin een stem
pel van de Turks-Cypriotische staat wordt
niet geaccepteerd.
„Mijn zoon moest voor zijn studie tijdelijk
naar Engeland", vertelt Pil. „Het deed hem
pijn dat hij bij het vakje 'Staat' niks kon in
vullen. In het buitenland lachen ze ons uit,
omdat we vasthouden aan een natie die ei
genlijk niet bestaat."
Turkije bezette in 1974 de noordelijke helft
van Cyprus om te voorkomen dat Grieken
land het eiland zou inlijven. De Turken
zien dat nog steeds als een reeël gevaar.
Daarom zijn permanent 30.000 Turkse
troepen op het eiland gestationeerd. Een
