Verandering
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
v7
PZC Zaterdag 1O februari 2007
coldtimer
Marjan
Berk
Dierbare Zeeuwen, zijn jullie al gewend aan
het nieuwe formaat? Hebben jullie ook al
ontdekt dat je deze krant, qua afmetingen,
ook mee naar bed kunt nemen? Hier spreekt Uw
ervaringsdeskundige, die de overgang van de stads
krant Het Parool naar tabloid formaat en de over
gang van het Utrechts Nieuwsblad tot inlegkrant
van het Algemeen Dagblad, ook op tabloid heeft
meegemaakt. Na alle commotie over deze verande
ringen die onomkeerbaar zijn daalde het stof en
zie je hoe de strijd tegen de verminderde belang
stelling van het publiek voor het fenomeen
"krant" wordt gestreden met inzet van alle denkba
re middelen. Want we willen onze krant niet
kwijt. Voor geen prijs. Nooit. Natuurlijk plukken
veel mensen het snelle nieuws van het internet,
zijn anderen tevreden met het nieuws via de radio
en de televisie. Maar ieder die gewend is aan iets
meer dan berichten bestemd voor wezens met het
concentratievermogen van fruitvliegen wil achter
gronden, motivaties, opinies, tegenstellingen, erva
ringen die veel meer tekst vergen dan één regel.
En bovendien kan ik mij ook niet voorstellen dat
je de computer mee naar bed wilt nemen om lig
gend op je rug het nieuws tot je te nemen! Daar
om mag de krant nooit verdwijnen.
Ik ben een groot bedlezer. Vier kussens ondersteu
nen mijn leesgewoonte op meerdere lig niveaus,
mijn na de scheiding behouden kolossaal tweeper
soons bed is veranderd in een schip waarin ik veel
kranten, boeken en tijdschriften meevoer, bij mijn
op en neergaan tussen Overijssel en Amsterdam
of andere locaties sleep ik steevast een grote met
wielen uitgeruste rollende tas mee, waarin de laat
ste kranten zitten, op de bank in mijn werkkamer
zit nooit iemand want dat kan niet, de zitplaatsen
zijn bezet door selecties van nog te lezen kranten,
afgewerkte exemplaren en stukken krant waaruit
ik nog iets belangrijks voor mijzelf of mijn nage
slacht wil knippen. Wanneer iemand mij recht in
mijn hart wil treffen moet hij mij verbieden DE
krant te lezen.
En nu de verandering. Mijn bewaarzucht die er
toe leidt dat ik stapels van oude periodieken en
krantenknipsels heb opgeslagen, maakt dat ik nog
al eens iets uit 1989 of 1993 tegenkom. Bijvoor
beeld het maandblad Opzij, vroeger mijn lijfblad.
Ook een oude bijlage van Vrij Nederland, of een
oude PZC of Algemeen Dagblad ontmoet ik tus
sen mijn stapels. En wat zie ik dan? Iets wat ik ont
groeid ben. Iets wat er niet meer uitziet! Ouder
wets bedrukt papier, wat niet meer tot lezen uitno
digt. En vooral iets wat ik niet meer mee naar bed
wil nemen.
Hoor ik U nog nostalgisch mopperen? Ach lieve
lezer...eerlijk gezegd probeer ik alleen U en mijzelf
te verzoenen met de vooruitgang. Meebuigen in
plaats van afknappen. Terug kunnen we niet
meer. Laten we opgewekt ingezonden brieven
schrijven over wat ons niet bevalt, bijdragen aan
de inhoud van het nieuwe formaat, en laten we
denken aan het aloude Zeeuwse devies: "luctor et
emergo". Laten wij worstelen en bovenkomen.
Want in verzuipen hebben we geen zin.