zc
Nieuwbouw in een oud jasje
W3
J f Dhr R G; Kemihk
Op het Oude Dorp kijk
je de hele wereld in
bijlagen: on d-diooou
*3«!tle8pzc.nl
„31,4460 AA Goes
rtpntie-exp I o i tat i e
«nMidden-Zeeland: 0113-315520;
laanderen: 0113-315570;
|al: 020-4562500.
dag 27 januari 2007
Een tuin
voor ieder type
•v
i
EENS Wordt mijn
L»e.2.e steen js vr tf*r;n
onae v*fc„ rw ïr,nne™S aan
ni t h!ogeff|n Hpefl gemaakt
dat mt rijksiijppuHjènfuit 1789.
dat van oorsprong pakhuis
ais bestemming had,
pp 2 februari 2004
a's woonbestemming
gerealiseerd kon worden.
.lei SP.
V -
ill
iSm
JHét
Met een herinneringssteen eren de broers Kemink de inzet van hun
vader Richard.
Het bijna vier eeuwen
oude pand op de hoek
Venkelstraat - Sint Domus-
straat in Zierikzee kent een
afwisselende historie. Maar
waarschijnlijk heeft het er
nog nooit zo fraai bij ge
staan. De drie mannen Ke
mink, vader Richard en zijn
zonen Frank en Stephan,
hebben er hun ziel en zalig
heid in gelegd. Het resul
taat is twee moderne appar
tementen achter een door
leefde gevel.
Volgens Richard is er nog
veel archiefwerk te verrich
ten om de exacte historie te ach
terhalen. Tot op heden weet hij
dat het pand uit 1628 dateert en
dat het diverse functies heeft ge
had; wijnopslag, herberg, tim
merfabriek, tonnenfabriek, leer
looierij, kerk en zeepfabriek.
„Die zeepfabriek heeft er ruim
honderd jaar geleden in gezeten
en toen zijn ook vrijwel alle ra
men dichtgemetseld, op ramen
zat immers belasting", vertelt
hij. Dertig jaar lang had hij zijn
zinnen op dit gebouwtje gezet
en in gedachten al vele keren
verbouwd. 'Eens wordt het mijn
dag...' was zijn motto.
En zo'n vijf jaar geleden werd
het zijn dag. Nadat er een hen
nepkwekerij ontmanteld was,
werd het pand te koop aangebo
den. Frank en Stephan waren
inmiddels 21 en 19 jaar; de een
schilder, de ander metselaar. Ri
chard zelf weet alles af van het
installatiewerk en kan aardig
timmeren. Het bouwteam was
er klaar voor.
Het duurde echter even voordat
ze aan de slag konden. Eerst
moest er flink gesteggeld wor
den over het bouwplan. Bijna
twee jaar lang overlegde Ri
chard namens zijn zonen met de
gemeente, de welstandscommis
sie en monumentenzorg over de
vergunningen. „Eigenlijk is het
niet te geloven hoe lastig het je
gemaakt wordt, om zo'n pand
bewoonbaar te maken", ver
baast Richard zich nog steeds.
„Er is geen betaalbare woon
ruimte te vinden voor jongeren
met een klein inkomen. Om zelf
standig te kunnen wonen, heb
ben ze een dubbel inkomen no
dig. Dit pand levert twee ge
scheiden appartementen op. Bo
vendien is het een aanwinst
voor de straat geworden. We
hebben verbouwd met respect
voor het verleden. Maar denk
niet dat de gemeente daar oog
voor heeft."
Deze frustratie daargelaten, is
Richard verder heel enthousiast
over de verbouwing. Vanaf dag
één waren Frank en Stephan
verantwoordelijk voor het pro
ces en de financiering. Zij moes
ten hun appartementen zelf bou
wen, met hulp van pa.
Veel gesloop
Er moest eerst veel gesloopt wor
den. De vloeren waren rot even
als een aantal dragende balken.
Uiteindelijk bleven er vier mu
ren en een dak over. De dichtge
metselde ramen werden openge
slagen en er kwamen nieuwe ko
zijnen in. De twee grote schuur
deuren in de Venkelstraat ver
dwenen. Daarvoor in de plaats
kwamen ramen en een voor
deur. De gevel moest op veel
plaatsen hersteld worden. Sta
pels oude ijsselsteentjes bikten
de beide mannen schoon om
daarmee de muren te herstellen.
Frank ging met de hogedruk
spuit het eeuwenoude vuil te
lijf. Daarbij wist hij zoveel ver
sleten voegwerk te verwijderen
dat hij Stephan veel slijpwerk
uit handen nam.
Stephan, verantwoordelijk voor
het metselwerk, kon op het
laatst geen ijsselsteentje meer
zien. „Het zijn zulke kleine ste
nen. Had ik een hele zaterdag
gemetseld en dan was er maar
een heel klein oppervlak af." Al
leen het bovenste deel van de
voorgevel, het oudste deel van
het pand, mocht niet ingeboet
worden. De rest werd zo geres
taureerd dat het bij de uitstra
ling van het gebouw paste, dus
vooral niet te netjes.
De voorgevel leunt flink vooro
ver, daar hebben de mannen
niets aan veranderd. „Toeristen
zien de gevel als de toren van Pi-
sa", weet Frank. „Regelmatig
staan mensen er tegenaan ge
leund terwijl een ander een foto
maakt."
Binnen was na het slopen een
grote ruimte ontstaan. Er was
geen riolering en ook water en
elektra moesten aangelegd wor
den. De begane grond was heel
hoog terwijl de eerste verdie
ping de twee meter niet eens
haalde. Stephan, die op deze ver
dieping zou gaan wonen, stootte
tegen elke balk zijn hoofd. Daar
om werd de verdiepingvloer zes
tig centimeter verlaagd. Nog
steeds valt de begane grond op
door zijn hoogte.
De vloer is zwevend gemaakt.
Daarmee ontstond een goede ge
luidsisolatie en kon het leiding-
werk eenvoudig verwerkt wor
den. Waar mogelijk werden de
oude draagbalken gebruikt.
Sleutelstukken werden nage
maakt. Omdat in het verleden
de verdieping en de zoldering
vaak als opslag zijn gebruikt, la
gen de kinderbintjes dicht op el
kaar. Frank en Stephan hebben
dat zo weer teruggebracht..
„Nieuwbouw in een oud jasje
kost twee keer zoveel tijd als
echte nieuwbouw", weten ze.
„Alles moest passend gemaakt
worden, maar ook moesten we
passend materiaal bijeen zoe
ken. Want waar mogelijk wil
den we de oude sfeer behou
den."
Het letterlijk rechttrekken bete
kende dat de voorzetwand soms
veertig centimeter van de origi
nele tussenmuur afligt. Richard:
„Zo hebben we de boel wel goed
kunnen isoleren. Ook hebben
we zo geen last meer van het
zout in de muur. Dit pand staat
op een van de laagste delen van
Zierikzee. In 1953 stond het wa
ter tot de eerste verdieping."
Uiteindelijk is er in drie jaar cir
ca zesduizend uur werk, ver
deeld over de vrije dagen en va
kanties, in het pand gaan zitten.
Plet gros van die uren hebben
Frank en Stephan voor hun reke
ning genomen. Toch een bijzon
der samenwerkingsproject voor
twee broers, vindt de trotse va
der Richard. Maar als ze van te
voren hadden geweten...
De indeling van de appartemen
ten is min of meer gelijk. Voor:
wonen en koken, achter: slapen
en douchen. Boven heeft Step
han alles strak modern inge
richt, wat prachtig contrasteert
met de oude balken, kozijnen en
uitstraling van het historische
pand.
Beneden heeft Frank gekozen
voor een wat tijdlozere inrich
ting. Het kleurenpalet - binnen
en buiten - komt, in overleg met
Stephan, van zijn hand. „Het
meeste buitenschilderwerk is in
Zierikzee klassiek groen. Ik heb
voor Gelders blauw met maïs-
geel gekozen. In combinatie met
de verlichting 's avonds op het
pand, springt ons huis er hele
maal uit. We laten zien dat we
trots zijn op ons werk. Uiteinde
lijk is het al het werk en inzet
wel waard geweest."
Inge Heuff
Het huis op de hoek van de Venkelstraat en de Sint Domusstraat hangt zo scheef als de Toren van Pisa.
De bovenverdieping heeft Stephan strak en modern gemaakt. Frank heeft de onderverdieping een tijdloze inrichting meegegeven.
DE VOORDEUR
De voordeur biedt toegang tot een woning, maar wat
daar achter schuil gaat, blijft voor velen onzichtbaar.
In deze serie een kijkje achter de voordeuren van
Zeeuwse huizen. Iedere week gaat een andere deur
open en geeft de bewoner een blik in zijn oï haar leven.
foto's Mechteld Jansen
In de wereld van de paardensport heeft de familie
Evertse een naam. Dat paarden een belangrijk deel
uitmaken, of beter gezegd een hoofdrol spelen, in het
leven van de ruiterfamilie is dan ook duidelijk te zien
in en om hun woning in het pittoreske Oude Dorp vlak
bij Nieuw en Sint Joosland. Is het niet aan de stal met
vijf paarden, dan wel aan de bak met springattributen
of de grote wei, waar bij goed weer een parcours wordt
opgebouwd.
Het gehucht waar de paardenfamilie al ruim twintig
jaar woont heette vroeger Sint Joosland. Begin 1800
werd het samengevoegd met Nieuwland tot Nieuw en
Sint Joosland. In-thrvoiiesmond wordt het gehucht ook
wel 't Ouwe durp genoemd, maar waag het niet om
Nieuwland te zeggen, want dat is tegen het zere been
van de 'durpenaars'.
Groot is het Oude Dorp niet en voorzieningen zijn er al
helemaal niet, maar Jacqueline (43) zit daar niet mee.
„Het is heerlijk rustig en de vrijheid die we hier heb
ben... De kinderen vinden het ook prima zo. Hier kun
nen ze naar hartelust paardrijden, we zitten vlak bij de
manege en hebben alle ruimte. We hebben laatst nog
een stuk weiland kunnen bijkopen, samen met de ma
nege. Wat wil je nog meer."
In de zonnige serre hangt de geur van leer en paarden.
Drie paardenzadels en voorraadje laarzen laten niets
te raden over de passie van de bewoners. Naast Jacque
line zijn dat echtgenoot Ruud (47) en de kinderen Mi
chelle (21), Dennis (19) en Nicky (13). Ruud is op dit
moment voor zijn werk als hoefsmid op stap met hond
Snoopy. „Die gaat altijd met Ruud mee in de bus en
snuffelt bij iedereen wat rond." De andere hond Spoo
ky loopt vrolijk rond en 'valt' af en toe een grote zeer
harige speelgoedaap aan. Het bruine geval is groter
dan het hondje zelf en het duo zit al snel klem tussen
twee fauteuils. Op een kussen ligt een zwart-witte kat
te slapen. Binkie is een aanlopertje en moet het na een
aanrijding stellen met slechts één oog en wat ijzerwerk
in zijn kaken.
„Toen we het huis kochten, was het een soort noodwo
ning. Er zat vrijwel niets in. Boven was een grote, open
ruimte. We hebben veel moeten doen. De serre en de
keuken hebben we later aangebouwd." Glimlachend:
„Ja, je moet toch wat als je gezin uitbreidt."
foto's Marijke Folkertsma
Buiten loopt de vader van Jacqueline rond. „Hij doet
allerlei klusjes hier sinds hij met pensioen is." We gaan
richting paarden. Drie staan er op stal en twee staan in
de paardenbak met de stapmolen. „We noemen dat al
tijd stapmolen, maar of dat echt zo heet?" De dieren be
kijken ons met enige afstand, maar laten zich wel ge
willig over de zachte neus strelen. Op de staldeur van
een van hen hangt een aantal schildjes, gewonnen op
diverse concours.
De buurhond verhangt zich haast aan het hek, bede
lend om aandacht. Als Jacqueline hem aait, knijpt hij
verzaligd zijn ogen dicht. Hoezo waakhond
Jacqueline blikt zichtbaar tevreden rond. „Voor mij
geen rijtjeshuis hoor. Alles zo op elkaar. Hier kijk je de
hele wereld in. Je hoort de vogeltjes zingen, de natuur
is overal."
Annemarie Zevenbergen
