PZC
Straks worden op Walcheren
geen kinderen meer geboren
Goes is gewoon
te ver weg
Twaalfhonderd bevallingen
Redactie bijlagen: 0113-315680
www.pzc.nl
E-mail: redactie pzc. n I
Postbus 314460 AA Goes
Advertentie-exploitatie:
Noord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Zeeuws-Vlaanderen: 0113-315570;
Nationaal: 020-4562500.
zaterdag 9 december 2006
Zwarte
cowboys
in New York
Stel je nou eens voor, zegt Lia- zeventig.De hartslag van de baby is Marieke Snoep, Hilda Hament, Judith Het komt zelfs voor dat de verloskun- tjes heel belangt
ne Geselle dat ik naar Goes wat sne^- »-^et *s toc^ een meid hè, als van Dierendonck en Hannelies de Pun- dige niet op tijd kan zijn. „Soms is het dag heen-en-we
barl ppmoptpn Voripp wppk is zp die nu al zo hoog is", lacht Snoep. „Of dert hebben samen een verloskundi- kindje al geboren. Dan begeleid je lijk. Er zullen v«
foto's lex de Meester
Thuisbevallen
in Zeeland
Stel je nou eens voor, zegt Lia
ne Geselle, dat ik naar Goes
had gemoeten. Vorige week is ze
bevallen van haar zoon Tim. „Ik
moet er niet aan denken. Met
weeën over de A58... Dan ben je
toch al snel twintig of vijfentwin
tig minuten onderweg. Toen de
weeën om de drie minuten kwa
men, zei de verloskundige: ga
maar rustig naar het ziekenhuis.
Dat hebben we gedaan, we had
den zelfs nog tijd om de auto te
parkeren." Tim is in het zieken
huis geboren. Twee uur later wa
ren ze samen thuis.
Het is maandagochtend. Verlos
kundige Marieke Snoep ont
vangt een ware stoet aan zwangere
vrouwen op het spreekuur in de prak
tijk in Vlissingen. „Hij is heel druk",
zegt Nathalie Narloch. Snoep neemt
haar bloeddruk op. „Prachtig, 105
over 65. Heb je urine meegenomen?
Nee? Dat mag in principe iedere keer,
hoor." Ze voelt aan de buik. „Volgens
mij zijn dit de billen, hier bovenin,
zo'n harde bobbel. Soms steken ze er
echt helemaal uit. En hier zit het
hoofdje. De baby ligt hartstikke net
jes." Ze zet een apparaat op de buik.
Geruis en geklop: het hartje. „Prach
tig, luid en duidelijk aanwezig." Nog
even op de weegschaal, bloed prikken
voor het ijzergehalte, en klaar. „Ik wil
graag thuis bevallen", zegt Nathalie
na de controle. „Veilig in mijn eigen
vertrouwde omgeving. Het is belache
lijk dat ze je willen verplichten om
naar Goes te gaan. Iedereen moet zelf
kunnen kiezen. Nu kan ik nog thuis
bevallen, maar hoe gaat het straks
met de tweede?"
„Eigenlijk is je buik er helemaal klaar
voor", zegt Snoep tegen een volgende
zwangere vrouw. Die heeft kwaaltjes.
„Ik houd veel vocht vast en ik heb tin
telingen in mijn rechterhand." Een
polsbeschermer voor het skeeleren om
doen tijdens het slapen kan helpen,
legt Snoep uit. „Dan blijft je hand in
de goede houding staan. En dat vocht
is allemaal niet zo erg, als je bloed
druk maar goed blijft." Ze pompt de
armband op. „Prachtig, honderd over
zeventig.De hartslag van de baby is
wat snel. „Het is toch een meid hè, als
die nu al zo hoog is", lacht Snoep. „Of
het is een jongen met pit." Ze voelt.
„Netjes ingedaald, een mooi buikje
heb je." Het is een beetje een baker
praatje, dat meisjes een snellere hart
slag hebben, verklapt ze als de vrouw
weg is. „Maar van alle fabeltjes die er
zijn, geloof ik nog het meeste in deze.
En het is ook leuk om te vertellen."
Aan de balie meldt zich een jong meis
je. Ze wil een afspraak maken. „Hoe
veel weken ben je zwanger", vraagt
Snoep. „Zestien", zegt het meisje. Ja,
ze is al bij de huisarts geweest, er is al
een echo gemaakt. Volgende week
komt ze voor het eerst op controle.
„Eigenlijk moet dat als je acht weken
zwanger bent", vertelt Snoep. „Nu is
het te laat voor allerlei onderzoeken."
Ze haalt de volgende uit de wachtka
mer. De vrouw is het helemaal zat.
„Het lijkt wel of het kind gestrekt in
me zit", zegt ze. En ze moet nog zeker
dertien weken. Ook zij wil haar baby
graag thuis krijgen. „Ik denk dat het
een verarming is als je verplicht
wordt om in het ziekenhuis te beval
len. Ik heb het bij de eerste als zeer
prettig ervaren. In mijn achterhoofd
wist ik dat ik zo in het ziekenhuis kan
zijn als er iets gebeurde."
Marieke Snoep, Hilda Hament, Judith
van Dierendonck en Hannelies de Pun-
dert hebben samen een verloskundi
genpraktijk in Vlissingen. Om en om
hebben ze een dag spreekuur en
24-uursdienst. Snoep: „Er zijn nach
ten dat je slaapt, maar meestal is er
wel iets." Dat blijkt. Hament heeft die
nacht nauwelijks geslapen. Om half
twee belde een moeder. Thuis consta
teerde de verloskundige dat het niet
goed ging met de baby. Na een zenuw
slopende bevalling kwam er, in het zie-
Het komt zelfs voor dat de verloskun
dige niet op tijd kan zijn. „Soms is het
kindje al geboren. Dan begeleid je
mensen over de telefoon. Het belang
rijkste is dat ze het kindje na de ge
boorte goed afdekken. Anders moet
een verder perfect gezonde baby als
nog de couveuse in."
De vier Vlissingse verloskundigen en
hun drie Middelburgse collega's ma
ken zich zorgen. De ziekenhuizen in
Goes en Vlissingen willen samenwer
ken. Als de kinderartsen en de gynae-
kenhuis, toch een blakend kind ter we
reld. Een bevalling is onvoorspelbaar,
vertelt Hament, zittend aan de eetka
mertafel bij Liane Geselle. „Op het
moment dat de vliezen breken, wordt
een vrouw een ongeleid projectiel."
Liane's zoon Tim is geen uitzonde
ring. Er zijn meer kinderen die er
vaart achter zetten, vooral als de moe
der al meer kinderen heeft gekregen.
De vrouwen van de Vlissingse verloskundigenpraktijk (vanaf linksboven met
de klok mee): Judith Weyland (assistente), Marieke Snoep, Hilda Hament, Han
nelies de Pundert en Judith van Dierendonck.
cologen voortaan in Goes werken, be
valt er straks geen vrouw meer op Wal
cheren, voorspelt Hament. „Er wor
den straks geen Vlissingers meer gebo
ren", vreest Liane Geselle. „Want je
moet je kind aangeven in Goes als het
daar geboren wordt. Op deze manier
gaan we gewoon terug in de tijd. We
leven in een land waar alles mogelijk
is, terwijl de medische voorzieningen
steeds verder afbrokkelen. De twee
grootste steden van Zeeland liggen op
Walcheren!"
Bruggen
Goes is gewoon te ver weg, vinden de
verloskundigen. „Vanuit Vlissingen of
Middelburg gaat het net, maar dat
moet je eens vanuit Domburg probe
ren, vooral in de zomer. De bruggen
gaan dan wel dicht als de ambulance
eraan komt, maar een ambulance
heeft geen vleugels. De nadruk in de
discussie ligt nu op thuisbevallingen,
maar het effect van die samenwerking
is veel groter. Ook in het ziekenhuis in
Vlissingen worden straks geen kinde
ren meer geboren." Hilda Hament
denkt hardop. De samenwerking zal
grote gevolgen hebben, denkt ze. Voor
de vaders en voor de broertjes en zus
jes die op visite naar Goes moeten,
voor de kinderen die te vroeg worden
geboren en die in het ziekenhuis moe
ten blijven. En voor hun moeders.
„Borstvoeding is juist bij prematuur-
tjes heel belangrijk. Een paar keer per
dag heen-en-weer rijden is niet moge
lijk. Er zullen veel meer vrouwen wor
den opgenomen."
Klossen
Hilda Hament bezoekt vandaag vrou
wen die net bevallen zijn, of wouwen
van wie de weeën net op gang zijn ge
komen. Zoals Irene Carroll. Eigenlijk
moest ze gewoon naar het spreekuur,
maar daar kwam ze niet opdagen. Het
is zover, denkt ze. De baby komt er
aan. Als Hament bij haar thuis binnen
stapt, loopt Irene nog rond. Hament
gaat met haar naar boven, de kinder
wagen staat alvast in de kamer. „Heb
je een bed op klossen?", waagt de ver
loskundige. Nee hoor, zegt Irene. „Ik
beval in het ziekenhuis." En dat is
vanaf de wijk Papegaaienburg al ver
genoeg, vindt ze. „Het moet gewoon
mogelijk blijven om hier in het zieken
huis te bevallen."
Hament besluit Irene Carroll een beet
je op gang te helpen. „Het moet wel
opschieten", zegt Irene. „Nog elf uur,
dan is het vijf december." Met de af
spraak dat ze over een paar uur weer
belt, stapt de verloskundige de deur
uit. „Dat stukje service kunnen we
straks niet meer bieden. Als iemand
nu belt met de mededeling dat haar
bed vol met bloed ligt, dan zeg ik dat
ik wel even langs kom. Straks wordt
het: kom maar naar Goes. Ik wees dat
ik in de toekomst door mensen in een
moeilijke positie gebracht word, door
wouwen die echt thuis willen beval
len. En de bevalling op zich kan wel
goed gaan, maar wat als zo'n vrouw
een nabloeding krijgt? Dat zijn de za
ken waar we het bangst voor zijn."
Thuisbevallen nog mogelijk:
-Tholen
- Reimerswaal
- Goes en omgeving
- Zak van Zuid-Beveland
-Walcheren
Thuisbevallen niet mogelijk:
- Noord-Beveland
- Schouwen-Duiveland (alleen
Bruinisse wel)
- Zeeuws-Vlaanderen
(er zijn nog wel enkele
verlossende huisartsen in
de omgeving vanTerneuzen)
In de toekomst zullen vrouwen sneller
naar het ziekenhuis worden gestuurd.
„Als het dan nog een dag duurt, moet
ze misschien wel weer naar huis",
zegt Hament. „Of ze besluiten om de
bevalling in te leiden. Het aantal medi
sche indicaties zal daardoor toene
men." Aan het eind van de middag
belt ze met Irene Carroll. „Rond de ze
ven minuten? Dat is dus nog niet het
echte werk." Ze spreken af dat ze
weer even belt voordat ze de dienst
overdraagt aan Marieke Snoep.
Die nacht ervaart Irene Carroll het
voordeel van verloskundige hulp in de
buurt. Iets voor half vier belt ze
Snoep. Die komt tien minuten later
aan. „Het hoofdje kwam er al uit", ver
telt Irene een dag later. „De verloskun
dige was net op tijd. Een paar minu
ten later is onze dochter Siobhan gebo
ren. Het is een bankbevalling gewor
den." Op 5 december.
Nadia Berkelder
Op Walcheren worden de laatste jaren ongeveer twaalfhonderd kinde
ren per jaar geboren.
Daarvan zijn ongeveer duizend kinderen Middelburger of Vlissinger.
Tweehonderd kinderen komen uit de gemeente Veere.
Gemiddeld bevalt tussen de 25 en 30 procent van de vrouwen thuis. Dat
zijn dus driehonderd tot driehonderdzestig vrouwen.
Iets minder dan een kwart bevalt poliklinisch in het ziekenhuis, onder
begeleiding van een verloskundige.
De rest van de vrouwen heeft een medische indicatie. Die bevalt in het
ziekenhuis onder begeleiding van een gynaecoloog.
