Schaatsfeestje op de Weissensee
PZC
W21
Tip %§£nps
Logeerpartij in
Hilton Hotel
Nooit meer naar een spookchateau
Met dank aan James Bond
zaterdag 2 december 2006
-r-
Het is inmiddels een traditie geworden: het Kin
der Kerst Hotel. Voor de veertiende keer is het
Hilton Hotel in Amsterdam van woensdag 27 de
cember tot zaterdag 30 december het decor voor
een bijzondere kerstvakantielogeerpartij. Ter
wijl de ouders zich laten verwennen, gaan de
kids met medewerkers van het hotel aan de
slag. Ze mogen meewerken in de receptie, bij
roomservice, in de huishouding of in de keuken.
En tussen al die drukke werkzaamheden door
kunnen ze ook nog meedoen aan de circuswork
shop. Daar bereiden ze acts voor die aan hun
ouders en de andere gasten getoond worden tij
dens de feestelijke slotavond. Op die avond
vindt ook het galadiner plaats dat helemaal door
de kinderen wordt verzorgd.
www.kinderkersthotel.nl
Schaatsen op natuurijs is
geen sport voor watjes.
Alleen echte bikkels vinden
het leuk om ijs en wind te
trotseren en af en toe ook
nog flink op hun gezicht te
gaan. Sterker nog: dat is
een uitje, een heerlijke
vakantie. Met duizenden
komen de Hollandse
schaatstoeristen elk jaar
naar de Weissensee in
Oostenrijk voor hun
ijskoude feestje.
iza en Liza gaan samen nog eens naar de Loire
met een speciale missie: foto's maken van de Za
delpijn telefilm die rondom Sancerr? wordt ge-
^^™3choten. Fietsen en fototoestellen gaan mee in
de oude Toyota Landcruiserdie ook al figureerde in Za
delpijn. We boeken via een veelbelovende website een ka
mer in een heus chateau waar je voor een chambre d'ho
te terecht kunt. Het chateau de Beaujeu ligt fenome
naal, in een weids landschap, omringd door een statige
tuin, vlakbij de wijn en fietsgebieden.
Op weg naar het chateau besluiten we dat we daar
het best kunnen gaan eten. Na een vermoeiende rit arri
veren we op borreltijd, in ons hoofd een visioen van kou
de witte Sancerre drinken op een terras met exclusief uit
zicht, chique obers en misschien zelfs een zwembad
en/of sauna, weldadig voor onze oude ruggetjes. Als we
de poort binnenrijden zien we een oudere vrouw op
haar knieën bezig in de bloembedden. Ze is gekleed in
een India short dat de leeftijdssporen op haar bovenbe
nen nauwelijks bedekt.
Ze zwaait en wijst naar de achterkant van het kas
teel, waar wij zo meteen ongetwijfeld zullen worden ver
welkomd door de gerant. Het is er verdacht stil. Er staan
twee auto's op het parkeerterrein. Na enkele minuten
verschijnt de vrouw in de korte broek met een klein kef
fertje in haar kielzog. Ze veegt de aarde van haar handen
en heet ons welkom. Ze gaat ons voor het kasteel in en
wijst ons onze kamer. We sjouwen teveel bagage over de
trap naar de eerste etage, onderweg verbluft over de toe
stand die we hier aantreffen.
Het kasteel staat vol ongerestaureerde antieke meu
belen, overal bladdert de verfin vreugdeloze kleuren van
de muur. Aan de plafonds kale peertjes. In allerlei hoe
ken opslag van onduidelijke goederen met stof en spin
nenwebben. We komen in een klein gerestaureerd gedeel
te en treffen een kamer in achttiende-eeuwse stijl met
een fraaie, maar oncomfortabele badkamer. Een majes
tueus uitzicht. Overal massief antiek en kunst. Er is geen
sprake van wijn, of zelfs maar thee of andere consump
ties.
Het is hier slapen, betalen en wegwezen, zo voelen
we het. We reizen die avond nog af naar Sancerre om
wat te gaan eten en treffen er de voltallige Zadelpijn film
crew in een feestje: ze zijn over de helft van de opnamen
en liggen, dankzij onmenselijke inspanning, nog op sche
ma. We worden warm onthaald en eten van het buffet
dat door lan, een befaamde filmcateraar, op een deel
van een parkeerterrein is klaargemaakt.
Opgewonden maken we kennis met de actrices die
we nog niet kennen en we zijn onder de indruk van de
goede casting. Monique van de Ven speelt An, Jacqueli
ne Blom Agnes en Renee Fokker is Sonia. Dat belooft
wat!
's Nachts rijden we over landelijke weggetjes terug
naar ons spookchateau.
De volgende ochtend wordt het chateau ontbijt in
de salie a manger geserveerd door de kasteelvrouwe. De
eetzaal is indrukwekkend maar donker en heeft afgeblad
derde plafonds, de koffie is koud en bitter, de croissant
oud en het gekookte ei rauw. Aan de muur hangen her
tenkoppen. Madame schuift aan. Aan haar handen prij
ken twee enorme diamanten ringen. Wij horen haar in
voorzichtig Frans uit. Madames familie is al sinds begin
1800 eigenaar van het kasteel. Ze woont er nu alleen
met haar twee honden. Haar kinderen doen aan interna
tionale carrières. Ze verhuurt noodgedwongen kamers
om de onderhouds- en verwarmingskosten te kunnen be
talen. Van hotelvormige exploitatie wil ze niets weten. Ze
heeft af en toe huishoudelijke hulp en redt het zo best.
Zij heeft niemand nodig. Oud geld ten voeten uit, fluiste
ren we tegen elkaar. Wij zouden het, zeker weten, anders
aanpakken.
Als we afrekenen in haar chaotische kantoor zie ik
attributen voorde behandeling van diabetes liggen. In
haar keuken inmaakspullen voor perzikenjam. In een an
dere hoek ligt een berg strijkgoed van de gastenkamers.
We vertrekken opgelucht, maar met enige weemoed
naar een 'comfihotel'.
LIZA VAN SAMBEEK
via Keycamp vol- iri.n-w.rfii n.u urn I.I II «i. I-.V m -Ut
gend jaar een zo- Cover nieuwe gids Keycamp.
geheten cam-
pingvlucht worden geboekt. En wie er maar
even tussenuit wil, kan vanaf volgend jaar ook
bij Keycamp terecht. De organisatie heeft de mi
nimale reisduur van zes naar drie nachten ver
laagd. Eveneens verlaagd zijn de prijzen in voor-
en naseizoen.
www.keycamp.nl
Run op Brood in Groningen
Groningen staat drie maanden lang in het teken
van Herman Brood. De stad had begin deze
maand de première van de film Wild Romance.
Gelijktijdig werd in het Groninger Museum de
tentoonstelling Cha cha Herman Brood ge
opend. Marketing Groningen bedacht dat Brood
leuk zou zijn voor een arrangementje. En dat-
hebben ze niet verkeerd bedacht, want inmid
dels hebben al ruim 150 mensen het arrange
ment geboekt. Het omvat een of twee hotelover
nachtingen met ontbijt, een kaartje Groninger
Museum voor de Brood-tentoonstelling, een bios
coopkaartje voor Wild Romance plus een toeris
tisch informatiepakket. Het arrangement loopt
nog tot 28 januari.
www.qroninqen.nl/toerisme
Kerst in Gelderse kastelen
Kerst is de periode van het jaar waarin sfeer een
hoofdrol speelt. Een gewone huiskamer in kerst
tooi kan al heel sfeervol zijn, maar een fraai mid
deleeuws kasteel vol dennengroen, kaarslicht en
brandende openhaarden is daarvan de overtref
fende trap. Dat is volgende maand in Gelderland
te ervaren. De eigenaars van een aantal Neder
landse kastelen en buitens in het Gelderse grens
gebied, allen aangesloten bij de kastelenvereni
ging Culture Castles, zetten dan hun deuren
wijd open om het publiek te laten kennismaken
met kerst in stijl. Zo houdt Kasteel Vorden in
Vorden een kerstfair, is kasteel Middachten in
De Steeg prachtig aangeldeed en kasteel Huis
Bergh bij 's Heerenberg zet in de adventstijd de
eigen kunstcollectie en een wisseltentoonstel
ling over Maria Magdalena op een bijzondere
manier in scène.
www.culture-castles.de
Kasteel Middachten in De Steeg is mooi aangekleed.
ANWB bundelt winterinfo
Ooit was er het magazine SKI en het Handboek
Wintersport. Dit jaar hebben die twee de krach
ten gebundeld en de Special ANWB Wintersport
2007 gemaakt. Een lekker dik magazine, full co-
lor en glossy, boordevol informatie over winter
pret. De uitgave besteedt veel aandacht aan ge-
biedsinformatie door middel van reportages
over bekende en minder bekende skigebieden.
Het geeft inzicht in de omvang van skigebieden
en de mogelijkheden daar voor skiërs, boarders,
langlaufers en wandelaars. Een materiaaltest
(120 modellen) is ook in het blad opgenomen,
evenals een overzicht van de nieuwste skikle
ding en de belangrijkste trends op wintersport
gebied. De Special Wintersport is gratis en exclu
sief voor ANWB-leden verkrijgbaar bij de
ANWB-winkels of via de website.
www.anwb.nl
Afzien in je eentje op de Weissensee.
Bij elke ronde gaan de schaatsers onder de exacte replica van het bruggetje van Bartlehiem door.
de brug begint de grote lus van 20 km
die helemaal naar het uiterste puntje
van de Weissensee voert. Onderweg is
er alleen maar ijs en links en rechts
hoog oplopende, besneeuwde boshel-
lingen. Bij het keerpunt staat een van
de vele verzorgingsposten. Soep, thee
en warme AA-sportdrank vliegen er
hier met liters doorheen. De schaatsers
worden hier echt één met de Weissen
see want het theewater wordt zo uit
een ijswak geschept en in grote ketels
gekookt. Een ouwe damespanty met
theeblaadjes erin en hup, weer tien li
ter thee klaar.
De schaatsers zal het worst wezen. Het
is warm en het smaakt en dat heb je no
dig op deze lange leegte. Tussen alle
grote mannen zitten zo waar twee klei
ne schaatsers uit te puffen: Willem en
Evert Hoolwerf uit Eemdijk. 'Het gaat
lekker', zeggen de twee eensgezind.
'We gaan voor de 75 km en dat zal wel
lukken.' Met het hele gezin zijn ze hier
twee weken op schaatsvakantie. 'En
het is hier geweldig', aldus de trotse va
der, zelf ook een goede schaatser.
Stoere mammen
En zo zijn er veel. Op en om het ijs, het
is één grote familie die elkaar al jaren
kent van dit winterse feestje. Opval
lend: het zijn vooral mannen die op de
ijzers staan. Stoere mannen ook want
gezien de bedrijfsbusjes en gesponsor
de schaatspakken is dit vooral een
sport voor bouwvakkers, kraanmachi
nisten, slopers en zwembadbouwers.
Leo van Roy en Peter Martens uit het
Limburgse Meijel horen ook bij dat
enorme peloton. Ze puffen even uit
voor hun volgende rondje bikkelen en
afzien. En 's avonds treffen ze de rest
van hun mannenploeg voor de brood
nodige evaluatie. 'Nee, de vrouwen zijn
er niet bij', roepen de twee in koor. 'Als
je naar de Peel gaat, neem je toch ook
geen turf mee?'
James Bond, jawel 007, heeft er ook
aan bijgedragen dat de Nederlanders
zich nu zo massaal uitleven op de Weis
sensee. Dat daar elk jaar een enorme
ijsvlakte ligt, werd wereldwijd bekend
toen een deel van de opnamen van de
Bond-film 'The living daylights' (met
Jeroen Krabbé als Russische schurk)
daar in 1987 werd opgenomen. Ijs
meester Norbert Jank zag er persoon
lijk op toe dat de groene Aston Martin
van Bond en de auto van zijn achtervol
gers goed over het ijs konden scheu
ren.
Twee jaar later werd de eerste alterna
tieve Elfstedentocht op de Weissensee
gereden. Er werd gemikt op een paar
honderd schaatsers, het warden er met
een al 800. Sindsdien is het Nederland
se legioen elk jaar gegroeid. Tussen de
3000 en 5000 schaatsers en hun fans
strijken elk jaar een week of twee neer
in Weissensee en directe omgeving. Sa
men vormen ze één grote familie, de
ene helft schaatst tijdens een van de ve
le toertochten, de andere helft moe
digt aan. Hotels en pensions zitten
vaak al maanden van tevoren vol.
Nieuwe zomergids Keycamp
Keycamp
Terwijl de een zich verheugt op winterpret,
blikt de ander alweer vooruit naar de zomer van
2007. Tent- en caravanverhuurder Keycamp bij
voorbeeld, die zojuist zijn nieuwe zomergids het
levenslicht heeft doen zien. Deze verhuurder
komt met twaalf nieuwe campings in onder
meer Portugal
en Slovenië en
een nieuw su
per-de-luxe mo
del stacaravan.
Deze 'Prestige'
heeft twee bad
kamers, een
vaatwasser, een
Amerikaanse
tweedeurs koel
kast en een
DVD-speler met
flatscreen. Geen
zin om ver te rij
den? Dan kan
door HANS VAN ALEBEEK I
De plaatselijke Spar heeft
midden in Weissensee zijn
spandoek weer opgehan
gen. 'It giet oan', staat er in
grote letters op. En dan weten zelfs
niet-ingeburgerde Hollanders dat het
om de Elfstedentocht gaat. Maar in Ne
derland kun je daar heel lang op wach
ten en dus wijken de Nederlandse ijs-
vreters al jarenlang uit naar Oostenrijk
voor de enig echte alternatieve Elfste
dentocht die daar wordt gereden. Zo
ook in 2006.
'Een paar weken geleden was het niet
zeker of het zou kunnen doorgaan
maar kijk nu eens: het is weer gelukt'.
Krentenbrood en partjes mandarijn om het energiepeil op orde te houden.
Pokdalig parcours
Blijf dan maar eens overeind. Zelfs op
gehuurde, splinternieuwe klapschaat
sen is dat een hele crime. Gewone No
ren zie je ook nog wel maar dan vooral
bij de Reinier Paping-generatie. Vol
gens de kenners rijdt er niks zo fijn als
klapschaatsen: meer steun bij de enkel
en gebogen ijzers waardoor je minder
snel in de spleten schiet en op je neus
gaat.
Bijna iedereen heeft last van het pokda
lige parcours. 'Het ijs is nog nooit zo
slecht geweest als dit jaar', klaagt toer
schaatser Barry Hogenkamp uit Dene
kamp die voor de vierde lceer van de
partij is. 'Ze vielen in het peloton als
tien ldeine negertjes om, de een na de
ander.' Met zijn pijnlijke enkels hoopt
hij de 100 1cm vol te malcen. Toch jam
mer dat die honderden schaatsers zo
weinig van de omgeving zien, want het
decor voor hun zelfgekozen beproe
ving is werkelijk prachtig. Het kleine
rondje (5 km) blijft nog dicht bij het
dorpscentrum en is vooral goed voor
de moraal dankzij de vele supporters
en hulptentjes langs het ijs. Terug bij
De schaatswedstrijden op de Weissensee worden in 2007 gehouden van
X; 24 januari tot en met 3 februari. Met grote regelmaat zijn er toertochten
met afstanden tussen de 50 en 200 km. De wedstrijdrijders zijn actief op
zaterdag 27 januari (Grote Prijs Weissensee, 80 km), woensdag 31 januari
(het open NK op natuurijs, 100 km) en zaterdag 3 februari als de alternatieve Elfste
dentocht over 200 km wordt verreden.
Voor meer informatie over de schaatstochten op de Weissensee: stichting Winterma-
rathon, tel. 0184 - 499 797 en via www.weissensee.nl
zegt ijsmeester Norbert Jank, wijzend
op de dikke ijsvloer. 'Maar ik doe dat
niet alleen. Ik krijg ook hulp van bo
ven', zegt hij er lachend bij.
Want ook al borstel en veeg je dag en
nacht - zoals Jank doet -, het moet wel
vriezen en niet te hard waaien want an
ders groeit de ijsvloer niet. Da's zo in
Friesland en da's ook zo in Oostenrijk.
Maar de afgelopen achttien jaar is het
nog elke keer gelukt. En elk jaar ko
men er meer schaatsfanaten af op dit
natuurijs. In twee weken tijd zo'n
5.000 mensen. Samen toveren die de
Weissensee om in een Hollandse feest-
dorpje. Overal hangt de driekleur uit,
rijden gele kentekens rond en hoor je
Nederlands babbelen. Er is zelfs erwten
soep en regelmatig een blarenbal met
veel Nederlandse muziek om de pijn
en trots van een of meerdere rondjes
op het ijs feestelijk weg te spoelen.
Want daar gaat het natuurlijk vooral
om: meters, nee kilometers, maken op
echt ijs. En dat is heel andere koek dan
rondjes draaien op een ijsbaan. Dit is
geen spiegelgladde overdekte ijsvlakte
maar een winderige buitenbaan vol
scheuren, gaten en spleten.
