Als je het hebt over
real life, nou dit is het
PZC
Hoe kan ik mij verdedigen tegen 'hé smerige pedo'
24
Soapserie over
zingende makelaar
Onterecht beschuldigd
van kindermisbruik
zaterdag 2 december 2006
Ho, ho. De deuren van bad- en slaapkamer blijven gesloten. En
vorige week, toen ze naar een begrafenis moesten, was de came
raman evenmin welkom. Voor de rest: filmen maar, alles mag wor
den gezien!
Al win Rennen en Geertje Wesdorp uit Hoedekenskerke hebben sinds
een paar weken hun eigen reallifesoap op Maximaal TV. Overdag ver
kopen en taxeren zij woningen, 's Avonds gaan ze het land in, be
klimt Alwin de podia van feestzalen of de biljarts van cafés om te zin
gen over Een leven zonder jou of De rozen in mijn achtertuin, met
Geertje achter de knoppen van de geluidsinstallatie.
Big Brother is de moeder van de va
derlandse reality-programma's;
lekker gluren naar de buren - zoiets
moet het zijn. Reality-tv scoort. De
Bauertjes, de Pfaffjes, Jantje Smit,
André Rieu, Patty Brard, Jannes uit
Drente, BZN, noem ze allemaal maar
op - wie tegenwoordig geen eigen rea-
lity-show op tv heeft, wordt in 'het we
reldje' nauwelijks voor vol aangezien.
Niet alleen de BN'ers weten dat; het
besef dringt ook steeds meer door tot
artiesten die alleen in de eigen streek
enige bekendheid genieten. En dus bie
den ook zij de kijkers van regionale
televisiestations steeds vaker een blik
in hun dagelijks bestaan.
Spannend
Alwin Rennen (35 jaar) en zijn levens
gezellin Geertje Wesdorp (38 jaar) la
ten via het Zeeuwse commerciële sta
tion Maximaal TV in zes afleveringen
zien hoe hun leven er uitziet. „Het is
best spannend om naar ons te kijken."
Goeiemorgen! Vrijdagochtend, rond
de klok van achten. Alwin (alias de
zingende makelaar) opent, gekleed in
witte badjas, de voordeur van de com
fortabele bungalow. Het ruikt er naar
verse broodjes en koffie. Geertje, ook
gebadjast, bladert door het ochtend
blad. Papegaai Cocco kijkt vanuit zijn
kooi toe. Ja, hij kan praten: koppie
krauw, kom maar, lorre, 'daarmee heb
je zijn woordenboek wel gehad'.
Goeiemorgen! Cameraman Sebasti-
aan van Maximaal TV, een opgewekte
jongen, zet zich aan de ontbijttafel.
Wat gaan we doen vandaag? Eerst
maar een shot van een huiselijk tafe
reeltje? Alwin hapt gretig in een knap
perige pistolet en tikt een eitje open.
'Dat gekruimel, mag dat in beeld?'
Tuurlijk.
Alwin en Geertje vormen een hecht
duo. Ze wonen samen, werken samen
en trekken samen het land in; ze han
delen in huizen en hechten aan het
Hollandse lied. Alwin zit al lang in de
muziek. Hij speelde in top-40-bandjes
met namen als The Daltons en The
Nightbirds. Daar kreeg hij een jaar of
vijf geleden genoeg van en besloot al
leen verder te gaan. Als zanger. In het
genre van Hazes, Bauer, Froger, Jan
tje Smit. Maar hoe gaat dat? Als je zo
vaak 's avonds op pad bent om op te
treden op bruiloften en partijen en
Geertje blijft steeds alleen thuis - dat
is ook niet leuk voor haar. Waarom
zou ze niet proberen 'om 's wat met
die knoppen te doen?' Sindsdien trek
ken ze samen door het land. Zo'n hon
derd optredens per jaar doen ze. Dat
is leuk. Maar ook vermoeiend. Alwin
Rennen: „Veel mensen hebben er een
te geromantiseerd beeld van. Ze zien
je alleen maar zingen, maar wat ze
niet zien is dat we honderden uren in
de auto zitten en dat we alwéér een
broodje bij de benzinepomp staan te
eten."
Die kant van hun bestaan willen ze
ook wel eens tonen. En hoe kan dat be
ter dan via een reality-programma?
Kwakkelperiode
Bij Omroep Zeeland, vertelt Rennen,
werd de suggestie welwillend aange
hoord, maar binnen de programme
ring was er geen ruimte meer voor. Op
de burelen van Maximaal veerde men
een goeie ï'eallifesoap te maken: „We
hebben ons er nogal op verkeken. Je
moet die mensen lang volgen en er is
geen draaiboek, je moet dus maar af
wachten tot er iets leuks gebeurt."
Vijftienduizend euro bedragen de pro
ductiekosten van de serie met Alwin
Rennen ('de zingende makelaar') en
Geertje Wesdorp. Het duo zelf betaalt
20 procent. De twee hebben het er
graag voor over; het is tenslotte prima
promotie zowel voor zaak als voor de
zangcarrière. En hoe de rest wordt ge
financierd? Dat laat zich makkelijk
raden; als Alwin met een paar fans er
gens een hapje gaat eten, komt de
naam van het restaurant nadrukkelijk
in beeld, mits de eigenaar bereid is
een bescheiden bijdrage te leveren; lo-
wel enthousiast op. Daar hadden ze
tenslotte ook al enige ervaring opge
daan met een reality-serie; poosje te
rug zond Maximaal TV een serietje uit
rond Raimond van Soest en Tom de
Koning, organisatoren van het Goese
modespektakel Fashion Event. Hoe
kómt een mens op het idee? Heel een
voudig, zegt Maximaal-directeur Rob
de Kerf. „De zomer is voor ons altijd
een beetje kwakkelperiode, maar er
loopt wél heel wat personeel over de
vloer. Ik dacht: 'Wat kan ik die men
sen nou eens laten doen?' En zo is het
gekomen."
Het valt, meldt De Kerf, niet mee om
pen Alwin en Geertje door een recrea
tiepark, dan zal niet worden verzuimd
om - alweer tegen betaling - het uit
hangbord van de uitspanning te fil
men. Nee hoor, De Kerf geneert zich
daar geenszins voor. „We zijn tenslot
te een commercieel station."
Hóe real is reality-tv? Nou, zegt De
Kerf, hij zal niet beweren dat er nooit
eens iets in scène wordt gezet, maar er
wordt beslist geen toneelstukje opge
voerd. „Alles wat we laten zien, is
echt gebeurd." Mwahhh, doet Alwin
Rennen - maar zo'n serie over Bauer
bijvoorbeeld, 'ze doen net alsof het al
lemaal heel spontaan is, maar als-ie
wordt gefilmd draagt hij altijd wel toe
vallig een microfoontje.' „En je denkt
toch zeker niet dat hij 's morgens in
Amsterdam kan zijn, 's middags in He-
teren, 's avonds in Arnhem en
's nachts weer in Amsterdam? „Hoe
wel, hij heeft wel een iets grotere Mer
cedes dan wij, misschien dat het daar
aan ligt."
Ziek
Terug naar de ontbijttafel in de bunga
low te Hoedekenskerke. „Hebben jul
lie er zin in vandaag?", informeert ca
meraman Sebastiaan. Geertje en Al
win knikken enthousiast: het belooft
een leuk maar druk dagje te worden;
vanavond staat Alwin in de Zeeland
hallen op het podium met niemand
minder dan René Froger. Rennen en
Wesdorp zijn nauw betrokken bij de
organisatie van het concert en er moet
nog veel geregeld worden. Terwijl in
de Zeelandhallen het podium wordt
opgebouwd, gaat de telefoon; Froger
komt niet. Grapje, zeker? Nee, geen
sprake van, Froger is ziek, echt!
Cameraman Sebastiaan filmt dank
baar hoe Alwin en Geertje ontsteld
aan het bellen slaan. Meer dan dui
zend kaarten zijn er al in de voorver
koop verkocht en waar halen ze zo
gauw een volwaardige vervanger van
daan. Rob de Nijs of Benny Neijman
misschien? Nee, dat zijn toch geen op
ties! Jantje Smit dan? Als dat zou kun
nen. Maar die heeft geen zin. De ge
zichten staan strak. En dat is niet ge
speeld, „Als je het over real life hebt,
nou, dit is het." Bauer dan? Ook ziek.
De wanhoop groeit. Marianne Weber?
„Als die geregeld kan worden, hebben
we in elk geval een goeie afsluiter."
Maar ook Weber 'wil niet doorko
men'. Eddy Wally? Ook niks. „In de
middenmoot zijn er genoeg te krijgen;
van Corrie Konings tot George Bak
ker. Maar zie op het laatste moment
maar een echte topper te halen." Vele
uren en telefoontjes later heerst er op
luchting: de Havenzangers, George Ba
ker en de meiden van Luv (inderdaad,
niet de jongsten meer) komen.
De volgende ochtend kijken Alwin en
Geertje tevreden terug. Alleen die mei
den van Luv: dramatisch!, recenseert
Alwin. Wat denk je dat ze kostten?
Twaalfduizendvijfhonderd euro voor
een half uurtje. „Ze zijn alleen maar
gekomen om hun zakken te vullen."
Willem van Dam
De reallifesoap 'Zoals ik ben' waarin
Alwin Rennen en Geertje Wesdorp
worden gevolgd, wordt sinds 20 no
vember elke maandag op elk heel uur
uitgezonden door Maximaal TV.
Het telefoontje van de Zierikzee-
se politie kwam niet als een op
luchting. Patrick Timmers wist zelf
wel dat hij eind juli niet een jongetje
gedwongen had tot seks. „Het idee
dat ik dat zou doen. Vreselijk." Toch
werd hij daar lange tijd van ver
dacht. Erger nog". Die verdenking
was binnen de kortste keren bekend
bij heel wat anderen in Zierikzee.
„Ik leef al maandenlang in een hel."
Patrick Timmers is sinds, enige tijd
een zware gebruiker van rustgeven
de pillen. Zonder de dagelijks portie
diazepam vreest hij dat hij niet voor
zichzelf in kan staan. „Ik ben zo woe
dend", zegt hij terwijl hij thuis in
Zierikzee op de bank zit. „Ik ben
mijn werk kwijt en mijn vriendin.
En velen denken dat ik daadwerke
lijk kinderen misbruik. Die roepen,
'hé smerige pedo'." Bijna wanhopig:
„Hoe kan ik mij daartegen verdedi
gen?" Hij geeft zelf het antwoord.
„Dat kan ik niet."
Timmers herinnert zich nog maar al
te goed het telefoontje van zijn moe
der, woensdag 16 augustus, dat hij
moest komen want de politie zocht
hem. Dat telefoontje verontrustte
hem niet. Waarom de politie de 33-ja-
rige inwoner van Zierikzee dringend
nodig had, wist hij niet. „Waarschijn
lijk voor een of ander flauwekulle-
tje."
Die gedachte maakte a-la-minute
plaats voor schrik toen hij de straat
van zijn moeder inliep en daar maar
liefst vier politiewagens zag. De ont
zetting werd nog groter toen twee
agenten hem aanhielden, boeiden en
overbrachten naar het plaatselijke
politiebureau. Daar hoorde hij tot
zijn verbazing dat hij verdacht werd
van openbare schennispleging. Hij
zou die ochtend zijn geslacht aan een
voorbijgangster hebben laten zien.
Timmers begreep niets van die be
schuldiging. Na enig nadenken ging
hem wel een licht op. Tijdens het uit
laten van zijn hond, terwijl hij wan
delde over de Boerenweg aan de
rand van Zierikzee, moest hij plas
sen. Hij verzekert dat hij noch kort
voor noch tijdens dat plassen ie
mand zag. „Echt, echt niet. Hele
maal niemand."
De verbijstering werd nog groter
toen hij drie kwartier na zijn aanhou
ding overgebracht werd naar een cel
in het Goese politiebureau. „Voor
plassen langs de kant van de weg?"
Nee, niet voor plassen maar voor iets
veel ergers, hoorde hij na enige tijd
van twee rechercheurs. Ze vertelden
hem dat hij werd verdacht van sek
sueel misbruik van een vijfjarig jon
getje. Die beschuldiging kon de Zie-
rikzeeënaar niet plaatsen. „Ik? Ik
zou kinderen lastigvallen?" Hij snap
te niets van die beschuldiging tot de
rechercheurs wat meer prijsgaven.
Ze vertelden hem over een jongetje
dat donderdagmiddag 27 juli lastig
was gevallen door een man in de
Schouwenbank in Ziex-ikzee. Die
kleuter fietste daar en werd door een
Zeeuws sprekende man gedwongen
te stoppen. Vexvolgens moest het
kind onzedelijke handelingen bij die
man uitvoeren. Op dat moment besef
te Timmers dat de politie hem aan
zag voor die man. „Terwijl ik noch
aan het signalement voldoe, noch
Zeeuws spreek", aldus de geboren en
getogen Rotterdammer. Het verhoor
dat volgde was volgens hem zeer
zwaar. „De rechercheurs bleven
maar op mij inpraten. Hielden mij
voor dat ze niet zo aan die zaak til
den. Dat ze snel naar huis wilden.
Dat het voor iedereen makkelijk was
als ik nu maar even snel zou beken
nen. Dan kon ook ik naar huis." Na
een pauze: „Al zeg je duizend maal
dat je er niets mee te maken hebt,
dan nog blijven ze pushen."
Timmers werd zo'n drie uur ver
hoord. En al die tijd lukte het hem
niet te bedenken dat hij voor die be
wuste dag een prima alibi had. Die
dag hielp hij namelijk mee met het
opbouwen van Beachboom, het mu
ziekfestival dat twee dagen later bij
Scharendijke werd gehouden. Pas na
het verhoor, toen hij zijn schoenen
aanti'ok, besefte hij dat tientallen
hem konden vxijpleiten. „Tijdens dat
verhoor lukte het niet om op dat ali
bi te komen. Je bent zo overdonderd
door alles. Zo'n vex-hoor is zo ovex-
weldigend. Normaal denken lukt
dan niet.
De ontvangst thuis was niet die waar
op Timmers had gehoopt. Zijn vader
had namelijk van een agent gehoord
dat zijn zoon de dader was en dat hij
had bekend. Senior geloofde die
agent niet, maar was desondanks
toch wat aan het twijfelen gebracht.
Die nacht sliep Patrick Timmers
slecht. De volgende nacht nog slech
ter want die tussenliggende dag
werd hij meeiTnaals geconfronteerd
met de beschuldiging dat hij 'toch
dat jongetje had gepakt'. Tot zijn ont
zetting wist 'half Zierikzee' de reden
van zijn arrestatie. Nog steeds ver
ontwaardigd: „Hoe kan dat? Hoe is
dat mogelijk." Hij vei-moedt dat ie
mand te loslippig is geweest. „Hoe
kan het anders dat ik de dag na mijn
verhoor door velen wei'd nagewe
zen?"
Timmers weet zeker dat zijn familie
noch zijn vrienden daaraan schuldig
zijn. Het resultaat van die loslippig
heid ondei-vond hij wel. Hij werd
openlijk aan- en nageroepen als 'pe
do' en andere soortgelijke benamin
gen. Zijn vriendin ontkwam evenmin
aan het volksgericht. „Ze had hele
maal geen leven meer." Hij strijkt
met zijn hand door zijn haar, kijkt
even naar enkele journaalbeelden op
tv. „Ook al ben ik onschuldig, voor
velen blijf ik die man die is opgepakt
wegens seksueel misbruik van een
jongetje. Dat stempel raak ik niet
meer kwijt."
Zijn vriendin en zijn werk is hij wel
kwijt. De spanning was te groot om
de relatie voort te zetten, zegt hij na
enig aandringen. „Samen hebben we
er een punt achter gezet. Het was
geen leven meer voor haar. Overal
werd ze aangekeken op haar ï'elatie
met mij. Overal hoorde ze de mensen
smoezen. Elke dag overal gezeik."
En zijn werk. Hij was er met zijn ge
dachten niet meer bij. „Zat steeds
aan die beschuldigingen te denken.
Aan dat verhoor. Aan de reacties van
anderen. Werken lukte gewoon niet
meer."
Timmers zit momenteel veel thuis en
leeft een zeer teruggetrokken be
staan. Zijn gsm neemt hij niet op. De
boodschap op zijn voicemail zegt
ook voldoende: 'Niet inspi'eken want
ik bel toch niet terug en ik luister
nooit af'. Gevraagd naar zijn vrien
den stelt hij een wedervraag. „Hoe
veel echte vrienden heb je?"
Hij voelt zich op vele momenten van
de dag 'superagressief'. De zware kal
merende pillen voorkomen volgens
hem dat hij dingen doet die niet zijn
terug te draaien. „Want ik ben zo
kwaad. Zo woedend." Ook zijn regel
matige bezoeken aan een psychiater
moeten erger voorkomen.
Geen excuses
Tijdens het verhoor in Goes nam de
politie DNA van hem af om zijn pro
fiel te vergelijken met dat van de
man die het jongetje had misbi'uikt.
Enkele dagen terug, drie maanden
na zijn axvestatie, kreeg hij een tele
foontje van de politie dat hij niet lan
ger wordt gezien als verdachte. Ver
ontwaardigd: „Ze boden niet eens
hun excuses aan. Voor hen was mijn
aanhouding een gewoon zaakje. Mijn
wereld is echter op z'n kop gezet."
Emile Calon
