?zc
-let eerste concert
geeft vast vleugels
's Nachts van Brussel naar Amsterdam
Bevelands
Symfonie
Orkest
Presentatie
Henny Vrienten
en vrienden
ïdactie bijlagen: 0113-315680
vw. pzc.nl
„nail:redactie@pzc.nl
cstbus 31, 4460 AA Goes
jvertentie-exploitatie:
^jord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
jeuws-Vlaanderen: 0113-315570;
jtionaal: 020-4562500.
«ensdag 29 november 2006
Blessuretijd toont verval dementie
en half jaar na de eerste repetitie
maakt het Bevelands Symfonie Or
kest zich op voor zijn eerste concert,
aterdag in Goes. De uitvoering komt eigen-
jk te vroeg, want er is nog geen sprake van
en volwaardig orkest. Maar het ongeduld om
ok letterlijk van zich te laten horen is groot,
lovendien, zo is de verwachting, is het de bes-
imanier om de noodzakelijke versterking te
ereiken.
Het Bevelands Symfonie Orkest
geeft zaterdag 2 december zijn
eerste concert. Dat gebeurt in
kerkgebouw De Hoogte aan de
Populierenstraat in Goes. De uit
voering begint om 20.00 uur.
Kaarten zijn verkrijgbaar aan
de zaal.
Programma:
Praeludium van Johann
Sebastian Bach
Suite uit Dido and Aeneas van
Henry Purcell
Symphony in E flat van Thomas
Erskine
Petite Symphonie van Ignaz Jo
seph Pleyel
Chanson de Nuit, Chanson de
Matin van Edward Elgar
(Pauze)
Brandenburg Sinfonia Cantate
no. 174) van Johann Sebastian
Bach
Menuetto uit Symphonie V van
Franz Schubert
Andante en Andantino uit Rosa-
munde van Franz Schubert
Ouverture van Pariser Sinfonie
van Wolfgang Amadeus Mozart
Hongaarse Dans nr. 5 van Johan
nes Brahms
Voor meer informatie over het orkest
zie:
www.bevelandssymfonieorkest.nl.
Het Bevelands Symfonie Orkest repeteert in Goes.
Dirigent Marcel van Westen tijdens de repetitie
foto's Dirk-Jan Gjeltema
Dirigent Marcel van Westen
wijst op Brabant. „Daar
heeft elke stad zijn eigen symfo
nieorkest. In Zeeland heb je dat
helemaal niet. Als je ziet hoe
weinig orkesten hier eigenlijk
zijn: Het Zeeuws Orkest, het
Zeeuws Jeugdorkest, het Kui-
perspoortorkest van de Muziek
school, het Zeeuws-Vlaams Ka
merorkest - daarmee houdt het
wel op."
De bestaande gezelschappen
hebben elk hun eigen doelgroep.
Het Zeeuws Orkest is bijvoor
beeld bestemd voor professione
le musici en vergevorderde ama
teurspelers, terwijl het Zeeuws
Jeugdorkest zich als kweekvij
ver richt op talentvolle jonge
ren. Amateurs met enige erva
ring die in een symfonieorkest
willen spelen, zijn echter ge
noodzaakt uit te wijken naar
buiten de provincie.
Dat was precies de reden voor
Goesenaar Ron Westerweel om
vorig jaar het initiatief te ne
men tot de oprichting van een
Zeeuws amateurorkest. Hij
vormde een bestuur, waarvan
hij zelf secretaris is en burge
meester Dick van der Zaag voor
zitter. Voor het orkest werd al
snel een beroepsdirigent gevon
den: Marcel van Westen, die te
vens directeur is van de Zeeuw
se Koorschool en organist van
de rooms-katholieke Maria Mag-
dalenakerk in Goes.
Wisselingen
Sinds mei, toen zich zo'n twin
tig belangstellenden hadden
aangemeld, wordt er wekelijks
gerepeteerd in kerkgebouw De
Hoogte in Goes. Het is geen ge
makkelijke periode geweest,
laat Van Westen blijken. „Er
zijn nogal wat wisselingen ge
weest in de samenstelling van
het orkest. Dat is op zich ook
niet zo verwonderlijk. In het be
gin moet je vooral het niveau af
tasten en dat wordt bepaald
door de sterkste en zwakste
schakels. Daardoor zijn enkele
minder goede spelers, voor wie
het orkest te hoog gegrepen
was, weggegaan. Maar ook is
een aantal heel goede spelers,
voor wie het niveau te laag was,
vertrokken." Het gevolg is wel
dat het orkest zich moet presen
teren met een erg smalle basis.
„We hebben nu elf spelers. Dat
is wel erg klein, maar het is al
wel duidelijk een vaste club ge
worden." Voor het eerste con
cert wordt gebruik gemaakt van
negen projectmusici, deels met
een professionele achtergrond,
zodat een aanvaardbare om
vang wordt bereikt.
De bezetting van de diverse in
strumenten heeft al veel hoofd
brekens gekost. „In het begin
hadden we zes dwarsfluiten en
nauwelijks strijkers. De verhou
dingen waren niet goed", zegt
Van Westen. „Met een clubje
van elf is het ook lastig om een
goede bezetting te krijgen. In
middels hebben we van alles
wel wat, maar het is nog veel te
mager. Daardoor is het ook las
tig om een goede balans te vin
den. Maar tegelijkertijd is het
een heel leuke groep. Iedereen
wil wel."
De naam van het orkest verwijst
naar zijn thuisbasis, maar de
spelers komen ook van buiten
de Bevelanden en zelfs van bui
ten Zeeland. De gemiddelde leef
tijd ligt niet hoog. „De meesten
zijn rond de dertig. We hebben
dus een beetje jeugdige uitstra
ling. Toch is dat toeval. Het or
kest is in principe voor iedereen
bedoeld."
Investeren
Een van de elf is de 26-jarige
Els Beelen uit Krabbendijke,
die cello speelt. Zij verhuisde
twee jaar geleden van
Apeldoorn naar Zeeland en
zocht een orkest om in te spelen.
„Ik ben gaan zoeken en kwam
toen in Brabant uit."
De oprichting van het Beve
lands Symfonie Orkest was voor
haar dan ook een uitkomst, ook
al was het begin lastig. „Na de
eerste repetities vertrokken met
een wat mensen. Dan denk je:
hoe moet dat nu verder? Maar
het orkest is voor iedereen
nieuw. Je kunt niet verwachten
dat het allemaal vanaf het begin
vlekkeloos gaat. Iedereen moet
bereid zijn erin te investeren. Ik
ben doorgegaan en daar heb ik
zeker geen spijt van gehad."
Het orkest mikt op een breed pu
bliek, met een breed repertoire.
Daarnaast is het de bedoeling
samenwerking te zoeken met an
dere partijen. Van Westen: „We
vinden het leuk om samen met
andere kunstvormen, zoals dans
en toneel, iets op te zetten. Ver
der zouden we bijvoorbeeld als
begeleidingsorkest kunnen die
nen of aan musicals willen mee
werken. Maar daarvoor heb je
wel slagwerkers nodig en die
hebben we helaas nog niet."
Het streven is uit te groeien tot
een gezelschap van ongeveer
veertig leden. De afgelopen
maanden bleek het niet mee te
vallen om belangstellenden te
werven. Pogingen bij de muziek
school hebben bijvoorbeeld
geen enkele respons opgeleverd.
„We zijn nog geen vaste waarde
in het Zeeuwse muziekleven",
verklaart de dirigent.
Optreden ziet hij als de beste re
clame, ook al is het nu nog - in
organisatorisch opzicht in elk
geval - improviseren. „Het blijft
altijd lastig: wanneer ben je
klaar voor het eerste concert? Je
merkt dat sommige mensen, zo
als sponsors, ook wel eens wat
van ons willen horen. Ik ver
wacht dat als we het optreden
eenmaal hebben gehad, dat er
dan wel meer mensen bijkomen.
Als je het eerste jaar een beetje
doorkomt, wordt het volgens
mij alleen maar beter."
Rolf Bosboom
Henny Vrienten komt na vijftien jaar
filmmuziek weer eens met een pop-
laat. Het is een ambitieus thema-album
ver de nacht, met prominente gastbij dra-
en van onder anderen Boudewijn de Groot,
hé Lau, Frank Boeijen, Jan Rot, Def P,
om Barman en Herman Finkers. Bij de cd
erschijnt een dvd met een film van Henk
lofstede over het project.
Het thema dwong zichzelf af, omdat ik be-
aalde eisen aan mijzelf gesteld had voor
!s ik weer eens een plaat met songs zou ma-
en", motiveert Henny Vrienten het idee
chter zijn opmerkelijke nieuwe cd. „Ten
erste wilde ik niet zelf al die teksten schrij-
en, maar met andere mensen samenwerken
ik geloof steeds minder dat je dat allemaal
naar zelf moet doen, die teksten. Maar ik
lilde vooral een plaat die van begin tot
ind één gevoel zou uitstralen." Die plaat
ierd Nacht, De Soundtrack. Op het eerste
ehoor bijna een verzamelalbum, omdat er
naar liefst elf verschillende gastvocalisten
p meezingen. Maar uiteindelijk is het
'rienten, ex-Doe Maar frontzanger en in
middels al vijftien jaar filmcomponist, die
de touwtjes in handen houdt.
Vat opvalt aan het nieuwe project is de bon-
e verzameling musici van naam die mee
werkte. Frank Boeijen en Thé Lau, maar
»k Boudewijn de Groot en dEUS-brein
'om Barman. En iemand als Herman Fin
iers naast bijvoorbeeld Def P en Solex. De
Henny Vrienten
sfeer van de muziek wordt nog eens ver
sterkt door de bijgevoegde dvd met een film
van Henk Hofstede. De Nits-voorman pro
duceerde geen traditionele documentaire,
maar maakte opnamen in sobere collage-
vorm, die hij combineert met associatieve
beelden.
„Toen ik het eerste idee voor het album had,
was de volgende stap dat alle songs hetzelf
de tempo zouden moeten hebben", vervolgt
Vrienten zijn verhaal. „Wat natuurlijk heel
gewaagd is, al zijn er binnen één tempo ui-
teraai'd meer verschillende ritmes mogelijk.
Ik wist ook al snel welk tempo dat moest
zijn: Zeventig 'beats per minute'. Dat is heel
terloops. Niet te nadrukkelijk. Een beetje
dance is al gauw honderdtwintig beats. Met
zeventig kom je vanzelf bij verstilling. Zo
kwam ik uit bij Nacht. De muziek die je in
je hoofd hebt als je 's nachts van Brussel
naar Amsterdam rijdt. Dat soort muziek
heb ik altijd al eens willen schrijven."
Vrienten nodigde een aantal vocalisten uit
om met een paar regels rond dat nachtelijke
thema - desnoods één regel - naar zijn Am
sterdamse studio te komen. Daar werd in
een paar uur tijd een zanglijn opgenomen,
die hij vervolgens in de maanden daarna on
der handen nam. Hij bouwde als het ware
een song om die zanglijn heen, waarbij hij
zelf vrijwel alle instrumenten speelt, met
verder prominente instrumentale gastbijdra-
gen van gitarist Jac Bico, trompettist Eric
Vloeimans en theremin-speelster Fay Lovs-
ky-
Van een aantal gasten wist hij al bij voor
baat dat hij hen uit wilde nodigen. „Henk
Hofstede bijvoorbeeld. Die kom ik al twin
tig jaar in Amsterdam tegen. Hij op een he
renfiets, ik op een damesfiets. Dan maken
we even een praatje dat steevast eindigt met
de afspraak dat we toch écht eens samen
iets moeten doen. Iemand als Tom America
uit Tilburg heb ik puur om inhoudelijke re
denen benaderd. Wat hij doet met stern-
samples van mensen die hij heeft geïnter
viewd is zo bijzonder. Het is prachtig wat
hij mensen uit andere culturen over de
nacht laat zeggen. En ik ben bijna dertig
jaar geleden natuurlijk nog als bassist be
gonnen in zijn bandje Sammie America's
Gasphetti."
De werkwijze, waarbij Vrienten zelf alle ar
rangementen en productie in handen had en
alle muziek hetzelfde tempo kreeg, werkte
de eenheid van sfeer in de hand en zorgde er
ook voor dat hij alle stukken vloeiend in el
kaar over kon laten lopen. „Tja, vijfentwin
tig jaar componeren voor films gaat natuur
lijk wel aan je kleven. En daarbij benadrukt
het ook de onnadrukkelijkheid. Het verschil
tussen 'klappen' en 'schuiven'."
Maan
Het verschil in werkwijze en benadering bij
zijn collega's was onderling groot, zegt
Vrienten. „De oude Frank Boeijen verrast
mij bijvoorbeeld telkens weer. Ooit hebben
wij samen eens een duet gedaan 'Het IJs',
voor zijn album Wilde Bloemen. Ik dacht
toen dat dat een demo was, maar hij zei met
een: 'Mooi zo, dat kan op de plaat.' Nu
kwam hij met een heel gedicht aanzetten,
over de maan van Antwerpen. Ik zei dat ik
graag wilde dat hij daar alleen maar één be
paalde regel uit zou zingen. En dat vond hij
prima. Zo flexibel. De gedroomde samen
werking voor mij."
„Met Boudwijn de Groot was het het tegen
overgestelde: Die had een kant-en-klaar
nummer en wilde ook het liefst dat dat pre
cies zo zou worden als hij het in zijn hoofd
had. En iemand als Tom Barman is ook wel
vijf keer uit Antwerpen overgekomen om
nog een klein dingetje te veranderen. Daar
heb ik verder geen probleem mee, hoor. En
het resultaat is prachtig geworden. Maar
het geeft wel het verschil tussen muzikan
ten aan: Enerzijds de 'laat-maar-gebeu-
ren'-jongens en aan de andere kant de 'con-
trolfreaks'. Dat ken ik natuurlijk ook uit de
filmwereld: de regisseurs die je inhuren
voor een soundtrack, maar zich daar dan
wel héél erg mee willen bemoeien en regis
seurs die zeggen: 'Maak maar iets goeds, dat
is jouw werk'."
Zo divers als de verzameling gastvocalisten
op Nacht is, toch vormen alle stukken op
een merkwaardige wijze een eenheid: De
poëtisch mijmerende Boeijen en de onver
staanbaar mompelende Lau. De eigenzin
nige Barman die zich pas na een aantal luis
terbeurten laat doorgronden en de volks filo
soferende Def P. De melodieuze Jan Rot en
de artistiekerige Hofstede.
Twee stukken springen er echter uit omdat
je ze simpelweg niet op een album als dit
verwacht. 'Het Jagen Voorbij' is een prach
tig lied van Boudewijn de Groot en een van
de drie inmiddels voltooide nagelaten song
teksten van Lennaert Nijgh. Een onverbid-
dellijke De Groot/Nijgh-klassieker die in
een ander arrangement waarschijnlijk ook
op Boudewijns volgende album komt.
En daarnaast het lied 'Als Ik Denk Dat Ik
Dood Ga' met veel religieuze knipogen en
een spontane gregoriaanse jubel van Her
man Finkers. „Ik kende hem helemaal niet,
maar zag een show van hem op televisie
waarin hij iets muzikaals deed", zegt Vrien
ten. „En dat was zó terloops, zó goed."
En de grootste uitdaging van het project:
„Toen ik klaar dacht te zijn zeiden de men
sen om mij heen: Nu jij nog Vrienten! Dat
vond ik het allermoeilijkste. Dat ik er zelf
ook nog een liedje uit moest persen. Dat had
ik zo lang niet gedaan. Maar het legde bij
mij de kiem om zelf ook weer eens een heel
album met eigen liedjes te gaan maken."
Peter Bruyn
Nacht, de Film van Henk Hofstede wordt op zon
dag 3 december door de NPS om 19.00 uur op Ne
derland 2 uitgezonden in Het Uur Van De Wolf;
herhaling vrijdag 8 december om 16.00 uur.
