Van de Ven heelt wond van Mill
Lady
Bear Jessica mist het judoën niet
Sven Nys als een
sneltrein door het bos
Zeeuwse band met RBC
Vlissingse motorcrosser keert een jaar na dato terug op plaats van zware crash
maandag 23 oktober 2006 24
door Ad Pertijs
KALMTHOUT - Nog eventjes
en dan razen er hogesnelheids
treinen langs Kalmthout. In en
rond het bos van plaatselijke
industrieterrein Bosduin nam
de internationale veldrittop
gisteren een voorschotje op de
opening van de HSL. Zo hard
ging het in de tweede wereldbe
kercross van het seizoen. Sven
Nys reed het snelst van alle
maal, maar hij had in de laatste
ronde al zijn technische kunne
nodig om het Franse 'wagonne
tje' Francis Mourey te ontkoppe
len.
„Het was vandaag de kunst om
met een klein groepje voorop te
komen. Dan valt de koers niet
meer stil, en kunnen ze het daar
achter vergeten", sprak Nys. De
Belg had het over een mooi,
bochtig parkoers, „waar geen
druppel water meer in de grond
Bloedsnel
Ondanks de "bochten wordt de
koers dan bloedsnel. „Dit is al
het derde seizoen dat we begin
nen met droge, snelle omlopen",
herinnerde wereldkampioen Er-
win Vervecken zich. Hij maakte
(door toedoen van een ander)
een kleine schuiver in de derde
ronde en kon het toen al schud
den. De lange Kempenaar ver
loor de nodige plaatsen en ver
volgens was het net zo moeilijk
om op te schuiven in het veld als
het voor Formule 1-wagens is in
Monaco.
Nys: „Daarom wilde ik zo snel
mogelijk in een klein groepje
voorop komen. Rijd je met velen
vooraan, dan kan het zomaar ge
beuren dat je als tiende het veld
indraait en kun je je niet verwe
ren als ze vooraan aanvallen."
Paaltje
Richard Groenendaal had een
zelfde ervaring. Hij gokte ver
keerd bij de start, raakte een
paaltje en werd teruggeworpen
naar de staart van de groep.
„Het duurde vervolgens meer
dan drie rondes eer ik voor het
eerst een renner kon inhalen. Zo
hard kunnen ze tegenwoordig al
lemaal rijden, op dit soort par
koersen. Zeker in het begin. Jt
kunt wel harder, maar het Ut
gewoon niet.
Na half koers pas zag Groenen,
daal kans flink op te schuiver
en keerde hij in de laatsteronde
nog terug in de (grote) gri.
van achtervolgers. „Ik had van-
daag twee opties. Bij een slecht?
start achterop raken of met e®
goede start meegaan in het wiel
van Nys. He had hem kurmen vol-
gen. Dat wist ik na zaterdag.
Hem lossen lukt me niet meen
maar volgen nog altijd." Nv;
straalt topvorm uit. „Ik wil'R
nu al staan. Niet pas op het
WK."
Nys heeft snelheid, maar Nv:
weet ook dat je er met snelheid
alleen niet komt. „Het draait
om explosiviteit. Daarom mos
je een duidelijke keuze make
tussen veld of weg." Zijn aartsri-
vaal Bart Wellens weet dat in
middels ook. „Ik kan het hog
tempo wel volgen, maar ik kaa
de tempoversnellingen niet aan
Wellicht heb ik tot nu toe ietsto
veel op cle weg getraind en t?
weinig in het véld", zei 4
oud-wereldkampioen, die 03
een teleurstellende achttiende
plaats eindigde.
Opvallend veel niet-Belgs
reden vooraan mee. „Dit soon
parkoersen kunnen ze aan',
zegt Nys. „Als het straks gaal
regenen en de wedstrijden wor
den weer echte crossen, dan val
len ze weer terug. Daar komt bij
dat de Tsjechen maar met es
koers in hun hoofd zitten;
van volgende week zaterdag is
Tabor. Daarna is snel over nat
ze."
Tactiek
Voorlopig razen ze mee overc;
snelle paden. „Er wordt hit-
sneller gereden dan op de weg1',
hijgde Ronald Mutsaars, di?
sinds vorige winter de overstap
maakte van weg naar veld, „Di;
zijn de moeilijkste koersen vost
mij", weet ook Nys. „Hierte
het aan op tactiek, straks in li;
echte .crossen niet meer. Dat
wint gewoon de sterkste, Zoo-
der nadenken."
Dat is ook waar Richard Grot
nendaal zich aan vasthoudt
„Geduld, heb nog even geduld
met me." GPD
door Rudy Booqert
MILL - De bodem sloeg gisteren
even weg onder het bestaan van
de ouders van Rinus van de Ven.
In Mill, het vermaledijde Mill,
waren ze hun zoon kwijt. Alle
motorcrossers kwamen voorbij,
maar hun Rinus niet. Hij zou
toch niet wéér... Een paniekeri
ge sprint bracht verlichting. Ri
nus kreeg zijn motor niet meer
aan de praat. „En ik hoopte ook
dat-ie niet meer zou aanslaan,
bekende vader Giel.
Slapeloze nachten hadden zijn
ouders gehad van de naderende
terugkeer in Mill; de plaats
waar hun zoon een jaar geleden
bijna het leven Het. In de vrije
training verloor Van de Ven des
tijds de macht over zijn motor
en daarbij boorde het stuur zich
in zijn buik. Zijn milt was niet
meer te redden en één nier was
onherstelbaar beschadigd,
Twaalf dagen bracht Van de
Ven door op kamer 4.32 van het
Radboudziekenhuis in Nijme
gen.
Sneller dan snel maakte hij dik
drie maanden later alweer zijn
rentree, tijdens de Indoorcross
in Goes. Hij werd nog even te
ruggeworpen door een sleutel
beenbreuk, maar pakte in de zo
mer de draad op die in Mill zo
hardhandig was doorgeknipt.
Maar dat betekende óók dat hij
voor de laatste Open NK-wed-
strijd moest terugkeren naar de
Mark Boot klimt
naar zesde plek
MILL - Motorcrosser Mark Boot
is gisteren in Mill een plaats ge
klommen in de totaalstand van
de Open Nederlandse kampioen
schappen 85cc grote wielen.
De Schouwse coureur, die vori
ge week nationaal jeugdkam
pioen bij de KNMV werd, eindig
de nu als zesde. Dat dankte hij
aan zijn vierde plaats in het dag
klassement. In de eerste manche
werd hij vierde, in de tweede
manche vijfde. De Engelsman
Max Anstie won beide manches.
plaats des onheils. Naar Mill, de
plaats waarop in huize. Van de
Ven een jaar lang een taboe rust
te.
In de weken vóór Mill had het re
gelmatig geknetterd, bekenden
vader en zoon ruiterlijk. Rinus:
„Honderdduizend keer heeft
mijn vader gezegd: 'Kom op, la
ten we gaan trainen in Mill'.
Mijn ouders dachten dat het
goed zou zijn om vóór deze wed
strijd al eens op de baan te heb
ben gereden. Maar dat wilde ik
niet. Ik wilde laten zien dat ik
er totaal niet mee zit wat er alle
maal gebeurd is."
Zenuwen
Daarin stond hij thuis alleen.
„Ik slaap al drie weken slecht",
zei vader Giel. En ook moeder
Janneke kende de nodige zenu
wen voor de reis naar Mill. Zoon
Rinus niet. Voor de Strandcross
in Vlissingen, enkele weken gele
den, kon hij door de zenuwen de
slaap niet vatten. Maar Mill was
gewoon another day at the offi
ce. „Ik heb er ontspannen naar
toegeleefd, Ook tijdens het rij
den heb ik nergens last van ge
had."
Zodra de helm over Van de Vens
hoofd zakt, bestaat er geen we
reld buiten de baan meer. „Ik
kan me altijd goed afsluiten van
de buitenwereld. Als me bij wij
ze van spreken voordat ik moet
rijden, verteld wordt dat er ie
mand is overleden, kan ik dat
van me afzetten als ik op mijn
motor zit. Dat heb ik altijd ge
kund. Nu ook."
Dat heeft hij niet van zijn vader
geërfd. Die was gisteren in Mill
op van de zenuwen. De eerste
manche stond hij te draaien als
een hongerige leeuw achter de
tralies, hij blies zijn wangen elk
minuut bol lucht en wreef over
zijn gezicht om - gevoelsmatig
de zenuwen er af te wassen. Met
zijn hand vormde hij een soort
zonneklep boven zijn ogen, die
hij kon neerklappen zodra het
hem te veel werd.
Startnummer 4
Maar Rinus reed alsof hij aan
een trainingsrondje bezig was.
Hij reed zelfs een tijdje rond op
Rinus van de Ven vond het niet moeilijk om rond te rijden op het circuit van Mill, waar hij een jaar geleden ernstig gewond raakte bij een
crash. foto Peter van Huijkélom
de vierde plaats en finishte uit
eindelijk als zesde. Daarmee
hield hij zijn doel (de vijfde
plaats in het eindklassement
van het ONK) in zicht. Een
plaatsje hoger mocht hij echter
niet eindigen van zijn vader. Als
hij vierde werd, moest hij im
mers volgend jaar met startnum
mer 4 rondrijden. Met dat num
mer kreeg hij een jaar geleden
het ongeluk in Mill.
Zover kwam het gisteren niet.
In de tweede manche had Van
de Ven een matige start. Hij
kwam pas als elfde door. Maar
halverwege die manche kwam
hij helemaal niet meer door. Op
dat moment zagen vader Giel en
moeder Janneke al hun nacht
merries uitkomen. „Ik had het,
niet meer", zei Janneke. Achter
een gele vlag probeerde Rinus
echter zijn machine aan de
praatte krijgen. Hij was niet ge
vallen. Op zijn gemak reed Van
de Ven vervolgens de wedstrijd
uit. „Dat had ik vroeger nooit ge
daan. Dan zou ik helemaal gek
zijn geworden, gas hebben gege
ven en iedereen die in de weg
reed een beuk hebben gegeven
om er langs te kunnen. Dan wil
de ik mezelf bewijzen aan ande
ren, maar, dat heb ik niet meer.
Ik rijd nu voor de punten en
voor een plaats. Dat was die vijf
de plaats."
Dat is volgens Van de Ven de
grootste verandering na zijn
crash in Mill. Hij rijdt nu gecal
culeerd en gecontroleerd. Eén
ding is echter hetzelfde geble
ven: niks of niemand krijgt hem
eronder. Geen mensen („Velen
hadden me al afgeschreven") en
al helemaal geen Brabants onge
luksplaatsje als Mill. Vader Giel
vierde dat door na zeven maan
den nicotine-onthouding het
vreugdevuur in een Marlboro-si-
garet te steken. „En straks ga ik
acht frikandellen en vier kroket
ten eten." Gevolgd door einde
lijk weer een lange nachtrust.
Mill was gewroken.
lijk meters maken, om vervolgens de bal af
'te spelen naar één van mijn snellere team
genotes. Die kunnen dan de gaatjes in de
defensie opzoeken."
De oud-judoka is gewend streng te zijn
voor zichzelf. Als topsportster wilde ze tot
het uiterste gaan. Maar in haar nieuwe
sport voldoet ze nog niet altijd aan haar
eigen verwachtingspatroon. „Nee, dat lukt
niet. Ik ben niet altijd tevreden over me
zelf. Maar met het teamresultaat ben ik
wel altijd blij."
Het judoën mist ze overigens totaal niet.
„Ik ga nu helemaal op in het rugby. Ik
vind het spelletje leuk en geniet van het so
ciale aspect. En de gedrevenheid tijdens
de trainingen en wedstrijden is net zo
groot als bij het judoën."
Met het judoën acteerde Van der Spil op
het hoogste niveau van Nederland. Met
Oranje deed ze bijvoorbeeld mee aan twee
Europese kampioenschappen. In de rugby-
sport probeert ze nu ook op het hoogste
Hollandse platform te komen. „We zijn
pas vier wedstrijden onderweg in de com
petitie, maar staan wel bovenaan. We ho
pen als eerste te eindigen in de B-klasse en
promoveren dan naar het hoogste niveau,
de A-klasse."
RUGNUMMER
Heerenveen-spits Afonso Alves
is de vijfde Braziliaan die in
één eredivisiewedstrijd drie keer
heep gescoord. Hij deed dat giste
ren tegen Groningen. Emerson
(MVV, één keer), Romario (PSV,
tien keer), Ronaldo (PSV, tioeè
keer) en Marcelo (PSV, één keer)
gingen hem voor.
Jeugdbende
Enkele teamleden van het Formule
I-team van Toyota zijn vrijdagnacht
ontsnapt aan de dood. Bij het verlaten van
het Braziliaanse circuit, waar gisteren de
Grote Prijs wordt verreden, werd een auto
met daarin vier teamleden, beschoten.
De wagen wachtte bij een stoplicht waar
na een jeugdbende probeerde een zijraam
in te slaan. Volgens één van de inzittenden
is het viertal ontkomen omdat er nog een
wagen achter hen stond te wachten. „We
zijn een paar keer beschoten, maar uitein
delijk zijn we erin geslaagd weg te rijden.
We zijn wel erg geschrokken", aldus de
Braziliaanse Fernanda de Mello Vil-
las-Boas.
door Roeland van Vliet
Jessica van der Spil stond gisteren, na
een jaar van relatieve stilte, weer even
volop in de belangstelling. Er was - spe
ciaal voor haar - meer publiek gekomen
naar de vrouwenrugbywedstrijd tussen Oe-
moemenoe en haar club Groningen. „Ik
ging voor het judo altijd vanuit Zeeland
naar Groningen. Nu ben ik voor de rugby
vanuit Groningen naar Zeeland gekomen.
Da's natuurlijk wel bijzonder."
Jessica van der Spil (27) stopte een jaar ge
leden met judoën, nadat ze voor de tweede
keer binnen korte tijd een zware blessure
had opgelopen. De uit Goes afkomstige fy
siotherapeute, die in 2001 en 2003 natio
naal kampioen werd in de klasse boven 78
kilogram, kon het niet opbrengen om weer
lang te gaan revalideren én wilde niet met
de twijfel Mijven zitten of haar lichaam
het de volgende keer op de judomat wel
zou houden. Aanvankelijk gaf ze zichzelf
een time-out van zes maanden om de zin
in haar sport terug te krijgen, maar van
uitstel kwam uiteindelijk afstel.
Dat ze ondertussen haar liefde verklaarde
aan de rugbysport, waarin het er toch ook
niet zacht aan toegaat, was wellicht opmer
kelijk. Maar Van der Spil ziet in die spoi't
de gevaren eerder aankomen en kan zich
daardoor beter wapenen tegen bijvoor
beeld tackles en bodychecks. „Ik voel tij
dens de wedstrijden geen belemmeringen.
Met mijn knie of enkel, waar ik die blessu
res aan had, ben ik totaal niet bezig. In het
rugby heb ik geen angst om wat te krijgen,
terwijl je toch flink wat smakken maakt
én uitdeelt."
Klinkende uitslagen
Van der Spil speelt bij de Rugbyclub Gro
ningen. Ze. werd een van de Lady Bears,
zoals de rugbysters uit de studentenstad
zich noemen. In de competitie doet haar
team het tot nu toe voortreffelijk. In de eer
ste drie speelrondes werden klinkende uit
slagen neergezet: 84-0, 31-17 en 132-0, En
dus stond het elftal bovenaan in de B-klas-
se. Gisteren werd de nummer laatst, Oe-
moemenoe, aan de zegekar gebonden. Het
werd 69-10 op sportpark De Voorborch.
„Aan het begin van de wedstrijd werden
we even verrast door hun felle tegenstand,
maar daarna begon het bij ons te lopen",
zei Van der Spil. „Uiteindelijk wonnen we
nog vrij gemakkelijk."
Van der Spil, die wat meer gewicht in de
schaal legt dan haar medespeelsters, heeft
als taak bij de Lady Bears om zo vroeg mo
gelijk de aanval van de tegenstander te sto
ren.
„Ik moet ballen afpakken", legde ze in
Jip-en-Janneke-taal uit. „En in aanval
lend opzicht moet ik gewoon zoveel moge-
ROOSENDAAL - Cees van Liere (rechts) is vrijdagavond officieel benoemd tot Zeeuwse
ambassadeur van RBC Roosendaal. De burgemeester van Noord-Beveland gaat nu voor
de Brabantse eerstedivisionist op zoek naar sponsors voor de profclub en de contacten
met Zeeuwse voetbalclubs aanhalen. Robert Maaskant (links), de trainer van de club, ver
welkomde Cees van Liere en Maria le Roy, gedeputeerde in Zeeland, in het stadion. De
gasten zagen hoe RBC de periodetitel pakte door een 2-0-overwinning op Cambuur
Leeuwarden. foto Suzan Verboom
Topalov schrik nog niet te boven
Veselin Topalov heeft zich nog niet her
steld van het verlies van de wereldtitel
schaken. Gisteren verloor hij in Hooge-
veen van Shakhriyar Mamedyarov.
Koud anderhalve week nadat Topalov in
Elista, Kalmukkië, de wereldtitel na een
zenuwslopende barrage moest laten aan
de Rus Vladimir Kramnik, zit hij al weer
achter het bord in Hoogeveen.
In de traditionele dubbelrondige vierkamp
is Topalov huizenhoog favoriet, maar giste
ren in de eerste ronde ging de Bulgaar ge
lijk onderuit. Jeugdwereldkampioen Ma
medyarov uit Azerbeidjan was de reuzen-
doder. Mamedyarov deinsde er niet voor te
rug met wit in te gaan op de tijdens de
WK-tweekamp tot in den treure beproefde
Slavische opening.
Terecht, zo bleek. Mamedyarov posteerde
een machtig paard in de Bulgaarse verdedi
ging en kreeg een formidabele aanval.
Kort na cle tijdcontrole kon Topalov alleen
nog ontsnappen door dameruil af te dwin
gen en materiaal te geven. Daarna gaf de
Bulgaar - die overigens bekend staat om
zijn matige starts in toernooien - snel op.
Jessica van der Spil (rechts) verklaarde haar liefde aan de rugbysport, nadat ze stopte met judoën.
foto Lex de Meester
