Werken kan wel maar mag niet
Geen dag zonder pijn
PZC
Weekje wachten
kan eeuwigheid zijn
Niet aangeboren hersenbeschadiging stuit nog op veel onbegrip
Di;
aqnose
maandag 16 oktober 2006
Arts vertelt over darmsyndroom
GOES - De Goese maag-lever-darmarts W. te Winkel'
geeft vandaag uitleg over het prikkel bare-darmsyn-
droom.
In het Oosterscheldeziekenhuis in Goes geeft zij ant
woord op vragen op uitnodiging van de PDS Belangenver
eniging.
Acht tot tien procent van de Nederlanders heeft het prik.
kelbare-darmsyndroom. Waar de één er nauwlijks hinder
van heeft in zijn dagelijks leven, kan het een ander em-
stig belemmeren.
De vrij toegankelijke lezing duurt van 19.30 tot 21.30 uur
en vindt plaats in zaal 57/60 in het Goese ziekenhuis,
Eiwit maakt griep onmogelijk
MADISON - Een simpel stukje eiwit maakt muizen griep,
bestendig. Dit schrijft J. Jones van de universiteit van
Winsconsin in het vakblad Journal of Virology..
Het eiwit maakt het onmogelijk voor de griep om cellen
binnen te dringen. Hierdoor kan het vims zich niet verme
nigvuldigen en dus geen ziekte veroorzaken.
Als dit eiwit ook bij mensen bescherming biedt, zou hei
de basis kunnen vormen voor een universeel vaccin tegen
de constant veranderende griepvirussen. GPD
Orgasme beste medicijn tegen hik
CAMBRIDGE - F. Fesmire van de universiteit van Tennes
see kreeg vorige week de Ig-Nobelprijs voor geneeskunde
voor zijn opmerkelijke remedie tegen aanhoudende hik.
Toen niets hielp, stak Fesmire een vinger in de anus van
de patiënt, waarna de hik acuut stopte.
De geleerde meent dat deze actie een belangrijke zenuw
stimuleert die de hik kan stoppen. De Ig-Nobelprijzej
zijn een parodie op de echte nobelprijs. Ze worden toege-
kend aan onderzoek dat 'niet kan of mag worden her
haald'.
Inmiddels heeft Fesmire een nog sterkere stimulus voor
deze zogeheten nervus vagus bedacht: een orgasme. GPD
Aspirine houdt groei kanker tegen
NEWCASTLE - Asperine kan de groei van tumoren rem
men. Volgens G. Borthwick van de universiteit van New
castle vertraagt het middel de aanmaak van nieuwe bloed
vaten, de groei van een tumor is hiervan afhankelijk.
Opvallend is dat 'moderne' pijnstillers dit effect niet ver
tonen, maar de 'oervorm' van aspirine, salicylzuur, wel.
Eerst wordt onderzocht of het medicijn ook in levende die
ren de groeivan tumoren kan voorkomen. GPD
XTC geen invloed op concentratie
UTRECHT - Het gebruik van ecstasy heeft op de lange
duur geen permanente gevolgen voor het kortetermijnge-
heugen en het concentratievermogen.
Wel tast de drug het langetermijngeheugen aan. Dit blijkt
uit onderzoek van Gerry Jager van het Universitair Me
disch Centrum in Utrecht.
Jager onderzocht de effecten van langdurig gebruik van
onder meer ecstasy en cannabis op de hersenfuncties. Inci
denteel ecstasygebruik of frequent cannabisgebruik leidt
niet tot langdurige afwijkingen in het geheugen of verlies
van concentratie. GPD/Novum
maar." Het zette Huissoon wel
op een achterstand die hij sinds
dien aan het bevechten is. De be
handeling zette zijn groei stil,
maar ook zijn schoolopleiding.
Hij deed de zesde klas lagere
school over, begon aan havo
maar deed examen mavo. Daar
na begon hij aan de MTS, waar
hij na twee jaar moest afhaken
omwille van het tempo.
Handsignalen
Hij werkte bij Kijkshop en doe-
hetzelfzaken, de opleiding assis
tent-verkoopmedewerker leidde
tot het ondernemersdiploma.
Huissoon pakte alles aan.
Hij werkte aan boord van klip
per De Avontuur, tot nieuwe re
gelgeving dat dwarsboomde.
„Aan boord communiceerden
we met handsignalen. Aan ge
hoor had je niks op een boot van
28 meter, met vijftig mensen
aan boord en de dieselmotor
aan. Maar de wet eiste een ge-
hoorcapaciteit aan beide oren
van veertig procent."
Zijn laatste baan was de bela
ding regelen van vrachtwagens
voor de bevoorrading van super
markten.
Tegenslag
„Ik heb een paar grote handi
caps, maar nog een heleboel die
onzichtbaar zijn. In het werk lo
pen die in elkaar over. Mijn ge
hoor vereist grote concentratie,
door mijn hersenbeschadiging
duurt alles langer."
„Mijn ouders hebben me ge
leerd: eerst leren, dan geld ver
dienen. De kanker gooide roet
in het eten, maar telkens als ik
iets bereik, leg ik de lat hoger.
Daar ben ik de mist mee inge
gaan."
In 2005 liep de werkdruk zo
hoog op dat Huissoon bezweek.
Na een lang ziekenhuisverblijf
en revalidatie is hij weer opge
krabbeld, maar zicht op werk
heeft hij niet en zijn twee jaar
ziektewet zijn in januari om.
„Het is zo krom", schudt hij zijn
hoofd. „Mensen die ziek zijn
worden uit de WAO gejaagd om
dat ze moeten werken. Mensen
in de Ziektewet die juist willen
werken, worden tegengewerkt."
Het valt niet mee te leven met
hersenbeschadiging. Maar erger
nog is dat een normaal leven je
niet gegund wordt. Marcel Huis
soon, die op jonge leeftijd her
senbeschadiging opliep kan
daarover meepraten. Hij is een
van de sprekers op een sympo
sium over de gevolgen van niet
aangeboren hersenletstel.
door Claudia Sondervan
Marcel Huissoon is een door
zetter die zijn doelen
steeds hoger zoekt. Daar maakt
hij het zich niet makkelijk mee.
De 34-jarige Kapellenaar, heeft
hersenbeschadiging overgehou
den aan de behandeling van een
hersentumor, die hij als tienjari
ge onderging. Hij hoort slecht
en loopt onvast door een ver
stoord evenwichtsgevoel. Maar
denken is voor hem niet moei
lijk. Integendeel.
Huissoon heeft de papieren voor
het ondernemerschap, het diplo
ma heftruckchauffeur, kennis
van techniek, ervaring in de lo
gistiek en hij werkte nog twee
jaar als tweede maat op klipper
De Avontuur. Huissoon vertelt
over zijn ervaringen tijdens het
symposium over Niet Aangebo
ren Hersenletsel en de gevolgen
daarvan voor het sociale leven.
Dat vindt plaats op donderdag
26 oktober in De Stenge in Hein-
kenszand. Organisator Het Her
senletselteam Zeeland nodigt pa
tiënten, familie en partners,
hulpverleners en dienstverle
ners uit werk-, woon- en wel
zij nskringen uit om langs te ko
men.
Er is veel onbegrip voor niet aan
geboren hersenletsel, ervaart
Huissoon.
Bonk
Hij is ambitieus en wil zich
graag bewijzen. Hij hoopt op
een baan in de haven, in de
scheepsbelading. „Met de mo
derne elektronica hoef je daar
geen bonk meer voor te zijn."
Maar huiverige werkgevers ge
ven hem geen kans. Collega's ko
men hem niet tegemoet. Werkge
vers die hem tot beider tevreden
heid wel inschakelden, moesten
hem laten gaan door arbeids- en
veiligheidswetgeving. „Ik ben
een jonge vent, een sportief
type. Ik ben het gewend om
hard te werken. Mensen weten
alleen niet hoeveel moeite het
me kost."
Huissoon praat traag. „Ik heb
een vertraagde hersenactiviteit.
Alles wat ik merk en wil doen,
gebeurt een fractie van een se
conde trager dan bij anderen",
legt hij uit. Dat hij werkloos
thuis is, bevalt hem allerminst.
„Daarom doe ik nu twee dagen
per week vrijwilligei'swerk bij
Demontage Werkplaats Zee
land. Computers en huishoude
lijke apparatuur uit elkaar ha
len voor hergebruik."
Zijn handicaps kwamen pas de
laatste tien jaar naar boven,
ruim na zijn kankerbehande
ling. „In 1982 kreeg ik hoofd
pijn. Zo erg dat ik af en toe op
mijn kop stond in bed. Ik ging
dubbelzien. Daar kwamen ze
achter doordat ik capriolen ging
uithalen. Als we gingen fietsen
zag ik niet één lantaarnpaal
langs het fietspad. Ik zag er tien
op een rij middenop het pad, die
ik moest ontwijken. De neuro
loog sloeg na een CT-scan groot
alarm. Ik had een kwaadaardige
tumor tussen mijn kleine herse
nen. Veertien dagen na die scan
ben ik geopereerd in het Dijk-
zigtziekenhuis in Rotterdam."
Machtig
„Ze hebben er een tumor ter
grootte van een sinaasappel uit
gesneden", gaat Huissoon ver
der. „Bovenop mijn ruggen
merg. Verder snijden kon niet
vanwege het risico op beschadi
ging. Ik kreeg nog een half jaar
radiotherapie en een jaar chemo
therapie. Iedere dag met de taxi
van Kapelle naar Rotterdam.
Met een bedrijf van het dorp,
dus ik had zowat mijn persoon
lijke chauffeurs. Dat vond ik
machtig", vertelt Huissoon.
„Voor mij was het een hele erva
ring, een nieuwe wereld. Het ne
gatieve beleef je niet als kind. Ik
heb het allemaal niet zozeer als
eng ervaren. Eigenlijk denk ik
daar nooit meer aan", zegt Huis
soon. „Ik hoefde de moeilijke be
slissingen over pijnlijke onder
zoeken ook niet te maken. Dat
deden mijn ouders. Ik bleef er
heel cool onder, hoe irritant het
onderzoek ook was. Mijn ouders
hebben mij er doorheen ge
sleept. Voor mij was het duide
lijk. Als de keuze chemo of het
einde was, doe dan chemo
Marcel Huissoon leeft met een hersenbeschadiging. Hierdoor heeft hij moeite werk te vinden en te houden. Toch heeft hij al heel wat be
reikt en telkens legt hij de lat hoger voor zichzelf. foto Willem Mieras
door Jacqueline van den Hil
Als je in de gezondheids
zorg werkt en dagelijks
met zieke mensen, onderzoe
ken en diagnoses te maken
hebt, probeer je altijd 'af
stand te bewaren' tussen
werk en privé. Je alles aan
trekken kan niet en je moet
ook de professionaliteit bewa
ren om handelend op te tre
den wanneer dit noodzake
lijk is. Dat is niet altijd even
gemakkelijk maar het werk
moet gebeuren en dagelijks
proberen we als collega's el
kaar op te vangen als dat no-
Als een patiënt aan de balie
komt en deze kan binnen een
week voor een onderzoek te
recht, wordt al vlug (overi
gens te goeder trouw) de op
merking gemaakt: „Gelukkig
is de wachttijd niet lang, u
kunt binnen een week te
recht".
Dichtbij
dan gaat er altijd wat tijd
overheen. Daarnaast is vaak
overleg nodig met andere spe
cialisten, hetzij binnen, het
zij buiten het ziekenhuis.
Dat zijn allemaal nog zaken
die uitgelegd kunnen wor
den, maar wanneer het om ca
paciteitsgebrek gaat, wordt
het lastiger.
Op dit moment zijn de zieken
huizen in Midden-Zeeland
hard bezig om, door middel
van zorgtrajecten en zorgpa
den, alles zo efficiënt moge
lijk te laten verlopen en de pa
tiënt zo snel mogelijk zeker
heid te geven over de diag
nose en.'het daaraan gekoppel
de behandelplan.
Hierbij zijn alle afdelingen
(en specialisten) betrokken,
van polikliniek tot verpleeg-
afdeling, in samenwerking
met ondersteunende diensten
(bijvoorbeeld laboratorium
en röntgenaf deling).
In onze beleving is dit super
en zijn we blij dat een patiënt
zo snel terecht kan. Het
wordt een ander verhaal wan
neer je zelf in de 'patiënten-
rol' gedrukt wordt of dit van
dichtbij meemaakt.
Dan besef je maar weer eens
dat het natuurlijk mooi is als
een patiënt snel terecht kan,
maar dat het voor hemzelf
niet snel genoeg kan gaan.
Een onderzoek over een
week, betekent de uitslag bij
de dokter pas over twee we
ken.
Als er echt iets aan de hand
is, is dit een hele lange tijd!
Het liefst wil je dezelfde dag
de diagnose al weten, hoe de
ziekte zal gaan verlopen en
wat het mogelijke behandel
plan is.
Beperkingen
Gelukkig wordt er hard aan
gewerkt om het traject tussen
diagnose en behandeling zo
kort mogelijk te maken.
Maar natuurlijk blijven er be
perkingen bestaan in de snel
heid van handelen en behan
delen.
Sommige zaken kunnen nu
eenmaal niet sneller.
Wanneer bijvoorbeeld weef
sel onderzocht moet worden,
Het begin is er, maar door
verdergaande samenwerking
tussen beide ziekenhuizen
zal in de toekomst hard ge
werkt moeten worden om het
resultaat te optimaliseren.
De samenwerking tussen de
beide ziekenhuizen is hierbij
van cruciaal belang.
Hart en ziel
We zijn dus al met hart en
ziel bezig om het hele proces
te optimaliseren en de pa
tiënt voorop te stellen.
Maar ik denk dat, wanneer
we als 'werkers in de zorg' be
zig zijn om bovenstaand tra
ject nog beter vorm te geven,
het goed is dat we ons altijd
voor ogen blijven houden dat
het misschien nu een vreem
de is die voor behandeling
komt, maar dat het net zo
goed een dierbare had kun
nen zijn
Jacqueline van den Hil is
werkplekmanager
beeldvormende technieken in
het Ziekenhuis Walcheren en
de Oosterscheldeziekenhui-
16 oktober 1956
door Kitty van Gerven
Chronische pijn is een van de
grootste, maar tegelijker
tijd ook een van de meest onder
schatte gezondheidsproblemen
van dit moment. Dat zijn de
woorden van Hilda Wie-
berneit-Tolman, directeur van
het Nationaal PijnFonds.
Ga er maar aan staan, elke dag
pijn. Het ene moment misschien
wat minder dan het andere,
maar toch altijd die pijn. Door
deweeks en in het weekend,
overdag en 's nachts, hoofdpijn,
rugpijn, spier- en gewrichts
pijn, zenuwpijn, aangezichts-
pijn. Als een onwelkome gast,
die je voortdurend voor de voe
ten loopt en uiteindelijk een
flinke aanslag pleegt op je le
vensgeluk.
Voor meer dan drie miljoen Ne
derlanders is constante pijn de
praktijk van alledag. Ze kregen
het als bijvei'schijnsel van een
ziekte, als gevolg van een medi
sche ingreep, door een eerder
opgelopen blessure of zomaar,
zonder aanwijsbare oorzaak.
Twee miljoen van hen lijdt er al
zeven jaar of langer aan. En dat
maakt chronische pijn tot een
van de grootste gezondheidspro
blemen van dit moment, meent
het Nationaal PijnFonds, een sa
menwerkingsverband van pa
tiënten en pijnbestrijders.
Chronische pijn wordt onder
schat. Veertig procent van de
chronische patiënten heeft nog
nooit afdoende pijnbestrijding
gekregen. Volgens Hilda Wie-
berneit, directeur van het Pijn
Fonds komt dit doordat er nog
altijd te weinig aandacht, ken
nis en begrip voor is. Zowel in
de gezondheidszorg als in de sa
menleving als geheel.
Mee leren leven
Nog steeds bestaat er bij medici
weinig kennis van en aandacht
voor pijn. Artsen focussen zich
vooral op de diagnose. Kan er
geen duidelijke diagnose wor
den gesteld, bijvoorbeeld omdat
er geen wetenschappelijk onder
bouwde verklaring voor de
klachten kan worden gegeven -
denk bijvoorbeeld maar aan
whiplash, rsi en fibromyalgie -
dan krijgt de patiënt al snel te
horen 'dat hij of zij er maar mee
moet leren leven',
Maar ook bij aantoonbare aan
doeningen, zoals diabetes, ligt
de nadruk eerder op de behan
deling van de gevolgen, zoals
oogproblemen. Pijn wordt kort
om maar al te vaak beschouwd
als een bijkomstigheid. Zelfs in
de opleiding van huisartsen en
specialisten wordt er amper aan
dacht aan besteed.
Kijken we naar de rest van de
maatschappij, dan is het beeld
dat Wiebemeit schetst zo moge
lijk nog somberder. „In het be
drijfsleven wordt er nauwelijks
rekening mee gehouden en het
overheidsbeleid is er zelfs deels
op gericht om sommige aandoe
ningen te negeren. Gevolg daar
van is dat chronische pijnpatiën-
ten ernstig in de problemen ko
men, bijvoorbeeld omdat hun
uitkering wordt stopgezet."
Want één ding is volgens de di
recteur van het Nationaal Pijn
Fonds wel zeker: chronische
pijn invalideert. Of er nu een
oorzaak voor kan worden aange
geven of niet, de gevolgen voor
de betrokkene zelf zijn door
gaans groot. „Mensen kunnen
bijvoorbeeld niet meer fulltime
werken of worden op een ande
re wijze in hun dagelijkse doen
en laten belemmerd."
Hoewel de pijnproblematiek
nog altijd niet hoog scoort, ziet
Wieberneit de laatste jaren wel
een lichte verbetering optreden.
De groeiende internationale en
nationale belangstelling voor
het vraagstuk heeft tot vooruit
gang geleid. Dit uit zich in on
der meer het onderzoek naar de
mechanismen die aan pijnklach-
ten ten grondslag liggen en de
ontwikkeling van pijnbestrij-
dingsmethoden. Een toenemend
aantal ziekenhuizen in ons land
is tegenwoordig ook uitgerust
met speciale pijnteams.
Maar er moet nog veel verande
ren, vindt het Nationaal Pijn
Fonds. Temeer omdat verwacht
mag worden dat de verbeterde
behandelmethoden bij ernstige
ziekten zoals kanker niet alleen
de gemiddelde levensduur van
mensen zal verlengen, maar ook
de kwaliteit van leven met de
pijnlijke gevolgen van medische
ingrepen moet verhogen.
Hoe sneller er volgens Wie
bemeit met een pijnbestrijdings-
behandeling wordt begonnen,
hoe groter namelijk de kans dat
chroniciteit en als gevolg daar
van invaliditeit kan worden
voorkomen.
Voorlichting
Het Nationaal PijnFonds wil in
het belang van alle chronische
pijnpatiënten in ons land dan
ook flink aan de weg timmeren
om meer aandacht te krijgen
WINTERAPPELS - Op de
Zeeuwse fruitveilingen is vori
ge week de aanvoer van win
terappels begonnen. Goudrei-
nette en Jonathan voeren de
boventoon.
POLIO - In de week van 30 sep
tember tot 6 oktober zijn in
ons land 96 gevallen van idnd-
derverlamming aangegeven,
waarvan er 69 gepaard gingen
met verlammingsverschijnse
len. Eén kwam er uit Vlissin-
gen, één uit Rilland-Bath.
HANDSCHOENEN - In Hein-
kenszand is sinds kort een
handschoenen-breiatelier ge
vestigd. Veertien meisjes i
de Zak van Zuid-Beveland vin
den in dit nieuwe atelier, voor
lopig ondergebracht in i
voormalig café aan de Stations
straat, 'een aantrekkelijke
werkkring. Het werk bc
uit het machinaal breien van
vingers en duimen aan de
handschoenen.
AANVARING - Bij een aanva
ring in dichte mist, onder de
wal bij Yerseke, is zondag de
kotter Yerseke 66 gezonken.
Plet schip botste met de Yerse
ke 12. De bemanning is g
en de Ye 66 is naar de werf ge
sleept voor reparatie.
Chronische pijn is een van de grootste, maar tegelijkertijd ook een van de meest onderschatte gezond
heidsproblemen van dit moment. foto GPD
voor de problematiek en zo een
bijdrage leveren aan het verbe
teren van de behandelingen.
Het doet dit onder meer door
het geven van voorlichting, zo
wel aan medici als aan patiën
ten, door wetenschappelijk on
derzoek te stimuleren en de
maatschappelijke acceptatie
van chronische pijnpatiënten te
bevorderen.
De periode van september 2006
tot september 2007 is uitgeroe
pen tot het Internationale Jaar
van de Pijn, door de Internatio
nal Association for the Study of
Pain. Het Nationaal PijnFonds
organiseert vandaag in Leiden
een bijeenkomst met als thema
'Pijn en Sport'. Doel van deze
bijeenkomst is niet alleen te wij
zen op de samenhang tussen
chronische pijn en sportbeoefe
ning, maar tevens om meer be
kendheid te geven aan het werk
van het Nationaal PijnFonds.
„We willen de mensen wakker
schudden en bewust maken van
de problematiek. Want met drie
miljoen chronische pijnpatiën
ten in Nederland heeft iedereen
er wel mee te maken. Is het niet
omdat het jezelf betreft, dan
wel omdat iemand in je naaste
omgeving tot deze groep be
hoort." GPD
Hoofdredactie:
Peter Jansen
Arie Leen Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@p2c.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax: (0113)315609
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat 18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-m
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Het 's-Landshuis
Steenstraat 37,
4561 AR Hulst
Tel: (0114)371379
Fax:(0114)371380
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454647
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren
Goes, Zierikzee
en Hulst:
Maandag t/m vrijdag
van 8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving acceptgiro
per maand: 21,50 n.v.t
per kwartaal: 61,50 64,50
per jaar: €236.00 239,00
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-m;
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor h<
eindé van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice,
Postbus 31,4460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,30
zaterdag: 1,85
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitgevoerd
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV en volgens
de Regelen voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (076)5312550
Fax. (076)5312340
Personeelsadvertenties:
Tel: (076)5312240
Fax: (076)5312340
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (076)5312104
Fax. (076)5312340
Voor gewone advertenties:
Noord-en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0113)315570
Fax:(0113)315571
Business to Business/Onroerend goed
Tel: (076)5312277
Fax:(076)5312274
Internet: www.pzc.nl/service/adverteren
et Wegener-concern. De do
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is er
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in oe
(abonnementen)administratle en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten onp»
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselcctsr-
de derden. Als u op deze Informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC,le
zersservice, Postbus 31,4460 AA Goes.
Behoort tot 'ZL' WGGGNGR
