PZC
nVeiliqheid
Laat de natuur ons maar verdedigen
"Toen vorig jaar het schip de Fowairet vastliep besefte ik dat er ook
bij mij om de hoek grotere en kleinere ongelukken kunnen gebeuren.
Maar wat er dan allemaal kan gebeuren, is mij niet duidelijk. Is er een
manier om te weten te komen welke risico's er in mijn eigen woon
omgeving zijn?
"Sinds begin 2006 is via internet de Zeeuwse Risicokaart te raad
plegen. Deze kaart, die gemaakt is door de Rrovincie en alle Zeeuwse
gemeenten, geeft een volledig en actueel beeld van de risico's in
Zeeland. Door bijvoorbeeld uw gemeente, woonplaats of postcode in te
vullen, zoomt u eenvoudig in op uw eigen woonomgeving.
Op de topografische kaart staat aangegeven waar problemen kunnen
ontstaan met bijvoorbeeld explosieve of giftige stoffen, waar zich
routes voor het vervoer van gevaarlijke stoffen bevinden en welk
gebied bij een dijkdoorbraak onder water kan komen te liggen.
Daarnaast worden kwetsbare objecten, zoals scholen, hotels of kerken
getoond. In totaal worden dertien soorten risico's weergegeven.
De risicokaart is bedoeld om u bewust te maken van de risico's bij u in de
buurt. Uiteraard doen we er, als overheden, alles aan om de risico's zoveel
mogelijk te beperken en de rampbestrijding adequaat te organiseren.
De kaart geeft u de mogelijkheid na te denken over hoe u zelf
kunt bijdragen aan het vergroten van de veiligheid in uw woon-,
werk- of leefomgeving. Bij uw eigen gemeente kunt u informatie
opvragen over de maatregelen die zijn getroffen om risico's te
minimaliseren en hoe u kunt handelen bij een ramp of zwaar ongeval."
De risicokaart kunt u raadplegen op: www.zeeland.nl/risicokaart,
of op uw gemeentelijke website
donderdag 7 september 2006
Twintig jaar geleden, op 4 oktober 1986, liet konin
gin Beatrix voor het eerst de schuiven van de pij-
lerdam zakken. Zeeland veilig, zei de vorstin. Toch
bleef het thema kust en veiligheid hoog op de agenda
staan. Zeker in Zeeland, waar herinneringen aan 1953
en ontpolderingsplannen explosieve discussiestof ople
veren. In deze bijlage: leven in een veilige delta.
Kust
foto Lex de Meester
Hoe zou Zeeland er zon
der dijken uitzien?
Het is de klok zo'n duizend
jaar terug zetten. In elk ge
val een uitgestrekt schorren
landschap zonder polders.
Hier en daar op hogere plek
ken wat plukjes bewoning.
Voor een juist beeld is niet
eens zoveel fantasie nodig.
Zeeland zonder dijken dat is
het Verdronken Land van
Saeftinge. Een woeste, begroei
de vlakte. Doorsneden door
kronkelige, brede geulen en
smallere kreken. Het ritme van
de getijden, twee keer per 25
uur, bepaalt alles. Opgaan, blin
ken en verzinken.
Saeftinge is daarom ook zo dui
delijk dijkloos Zeeland, omdat
hier de natuurlijke processen
die het landschap vormen, al
eeuwenlang ongestoord hun
gang kunnen gaan. Met het blo
te oog is het niet goed waar te
nemen, maar na de duinen is
Saeftinge één van de hoogste
gebieden in de provincie. Een
gevolg van 400 jaar gestage aan
slibbing. Laag na laag is afge
zet.
Het contrast van Saeftinge met
de polders is groot. Die zijn op
een gegeven moment door de
dijken abrupt van de natuurlij
ke processen afgesneden. In
plaats van de hoogte ingroeien,
zakken ze door inklinking van
de bodem omlaag, En geen
klein beetje: tussen 1200 en nu
wel vier meter. De dijken zijn
nooit af. Zeespiegelrijzing - nu
door de klimaatverandering
een tandje méér - en daling van
de bodem nopen tot voortduren
de aanpassingen.
Dat kan zo niet eeuwig door
gaan. Die ene barrière tussen
zee en land wordt steeds kwets
baarder. De belangen van men
sen en bedrijven achter de zee
wering worden steeds omvang
rijker. Als er wat gebeurt - een
nieuwe watersnood - is de ellen
de uitgedrukt in leed en geld ve
le malen groter dan in het verle
den. Vandaar dat de roep om
een andere aanpak aanzwelt.
Meegroeien
Het is allang niet meer zómè 's
praote, vrijblijvend met de be
nen op tafel wat ideetjes heen
en weer kaatsen. Integendeel,
de laarzen staan stevig in de
klei. Meegroeien met de kust,
verbrede dijkzones, zeewerin
gen die tegen golfoverloop kun
nen, terpeneren ofwel bouwen
op hoogten - het denken hier
over wint snel terrein. Niet lan
ger vertrouwen op één dijk.
In wezen terug naar vroeger.
Wanneer onze voorouders een
zwakke schakel in de dijk niet
vertrouwden, legden ze er uit
voorzorg een dijk achter. Met
de inlaag die zo ontstond, deden
ze niet veel. Nu kan dat onland
economisch prima ingezet wor
den. Het hoeft allemaal niet op
stel en sprong; er is tijd genoeg
om de bescherming tegen hoog
water anders in te richten. Ne
derland is veiliger dan ooit, zegt
ook prins Willem-Alexander.
Bedenk daarbij wel: 100 pro
cent veiligheid bestaat niet.
Kan Zeeland eigenlijk zonder
dijken? Zieners, hun blik ge
richt op een verre horizon, den
ken van wel. Dan met drijvende
steden en dorpen en aquacul-
tuur in plaats van agricultuur.
Nuchtere Zeeuwen vinden het
onzin hieraan gedachten te ver
spillen. Zonder dijken geen Zee
land, zeggen zij. Gelijk hebben
ze, want het is de mengeling
van natuur en cultuur die de
provincie kenmerkt. Ofwel het
touwtrekken tussen natuur en
mens.
Niet stoppen met de dijken dus.
Wel weer de natuur meer het
werk laten doen. Zoals in Saef
tinge. Een voorbeeld van aan
slibbing (en daarmee ophoging)
en van buffervorming tegen het
water. Als er buitendijks geen
ruimte voor is, dan zonodig bin
nendijks. Voor die vorm van ont-
poldering zal de nuchtere
Zeeuw begrip hebben.
Rinus Antonisse
Bestuurders zien
het water over
de dijken slaan
2 en 3
Zij we gek of
juist heel erg
dapper?
Het Deltaplan is
nog lang niet
klaar
7
Een lekker breed
schor biedt ook
veiligheid
1 1
Wonen op het
water heeft
toekomst
13
Deze maand worden er in Middelburg twi
symposia belegd over kust en veiligheid:
- donderdag 14 september, organisatie
lobbygroep Oesterpartij.
- woensdag 27 en donderdag
28 september, organisatie Europese Unie.
Deze bijlage is een uitgave var
Provinciale Zeeuwse Courant.
Vormgeving: Don/a Odijk
Eindredactie: Jan van Damme
de
