PZC
Die bliksem had ieder
van ons kunnen treffen
Waar kijkt u
naar op tv
deze herfst?
27
Kloetinge 2-Wolf aartsdijk 2, een jaar na de fatale inslag
Handelwijze scheidsrechter bij onweer
bijlagen: 0113-315680
pzc.nl
pzc.nl
'ostbus 314460 AA Goes
advertentie-exploitatie:
loord- en Midden-Zeeland: 0113-315520;
leeuws-Vlaanderen: 0114-372770;
lationaal: 020-4562500.
:aterdag 2 september 2006
-
*7 HJ
na het overlijden van Frank Bouwmeester hebben vrienden van hem - en tevens ploeggenoten - als eerbetoon in Goes een graffiti-tekening laten zetten op een muurtje, dat op een parkeerplaats in Goes staat.
foto Ronald den Dekker
Ramon Beije voetbalt niet
meer. Nadat vorig jaar op 25
augustus de bliksem insloeg tij
dens het bekerduel Kloetinge
2-Wolfaartsdijk 2 en zijn teamge
noot en beste vriend Frank Bouw
meester dodelijk gewond raakte,
is hij het plezier in de sport ge
heel verloren. „Het één heeft on
losmakelijk met het ander te ma
ken", weet hij.
Een jaar na de donkere donder
dagavond praten Beije en enkele
andere ooggetuigen over de blik
seminslag en de uitwerking er
van. „Zoiets vergeet je nooit en
nooit meer."
Het was die donderdag „redelijk
goed weer", herinnert Ramon Be
ije zich. „Het was zelfs zonnig. Pas tij
dens onze warming-up - dus zo rond
een uur of zes - begon het te regenen.
En ik denk dat het drie minuten na
aanvang van de wedstrijd ook begon
te rommelen. Maar het was niets om
ons echt ongerust over te maken."
Serge Quinten, op dat moment aan
voerder van de thuisploeg, attendeer
de de scheidsrechter wel op het nade
rende onweer en vroeg of het niet ver
standig was om te stoppen. „Ik heb
het meerdere keren gevraagd", vertelt
de Kloetinger. „Ook aan de kant hoor
de ik mensen roepen dat het gevaar
lijk werd. Maar ja, er waren op dat mo
ment drie wedstrijden op het sport
park aan de gang en er liepen, denk
ik, zo'n 200 mensen rond. Niemand
haastte zich naar binnen en iedereen
werd verrast. De scheidsrechter valt
volgens mij niks te verwijten. Ik heb
ook niemand ooit de schuldvraag ho
ren stellen."
Donkere wolken
Jan Kloet, de verzorger van Kloetin
ge, zag vanuit de dug-out de donkere
wolken naderen. „De donkere lucht
kwam van schuin achter ons. Maar je
kon zien dat de dreiging met de wind
meegevoerd werd richting Kapelle.
Als er een flinke bui zou vallen, zou
die Kloetinge hooguit schampen."
Maar ineens, hooguit een kwartier la
ter, was daar die flits, tegelijk met een
enorme klap. Kloet: „Eerst zat het on
weer ver achter ons, toen opeens pal
voor ons. En de schicht kwam echt
loodrecht omlaag. En de klap... dat
was als het geluid van een granaatin
slag, zoals je ze op televisie ziet."
Voetballers uit beide elftallen vielen
neer door de klap. Onder hen was ook
Quinten, de centrale verdediger die
luttele meters van Bouwmeester af
stond. Hij herinnert zich hoe ineens
het licht bij hem uitging. „Het was als
of ik een klap in m'n nek kreeg. Het
werd zwart voor mijn ogen en ik zakte
in elkaar. Ik voelde nog hoe ik op het
veld plofte, maar ben daarna een paar
tellen weg geweest. Toen ik weer wak
ker werd, hoorde ik de mensen om me
heen schreeuwen dat iedereen naar
binnen moest. Op dat moment reali
seerde ik me dat het wel eens een blik
seminslag zou kunnen zijn geweest."
Groot gat
Bij verzorger Kloet was onmiddellijk
duidelijk dat Bouwmeester er het ern
stigst aan toe was. „Ik werd als een
magneet naar hem toegetrokken. Ik
weet nog dat ik - zónder watertasje -
naar hem toe rende en als eerste bij
hem kwam." Hoe ernstig het met de
getroffen speler was, zag Kloet direct.
„Ik draaide hem om en zag dat er
groot gat in zijn shirt zat. En ook zijn
broekje, schoenen en kousen waren ka
pot. Bij zijn sleutelbeen zat een grote
wond."
Reanimeren
Kloet handelde in eerste instantie als
verzorger („De emoties kwamen later
pas") en begon met reanimeren. Pas
na zo'n 25 minuten - toen de ambulan
ce al gearriveerd was en er een besluit
genomen moest worden over door
gaan of stoppen - begon Bouwmeester
weer te ademen. „Yes, dacht ik toen."
Maar de pas twintigjarige voetballer
bleek niet meer te redden. Hij over
leed vijf dagen later in het ziekenhuis
in Goes. Beije: „Nadat hij van de bea
deming was afgehaald, heeft hij nog
zo'n zeven uur zelf geademd. Dat
geeft wel aan hoe sterk hij was."
Ramon Beije kan goed over die don
derdagavond praten. Hij herinnert
zich nog alles. Maar hij zit een jaar na
dato nog wel met een aantal vragen,
waarop eigenlijk niemand ooit een
antwoord zal kunnen geven.
Waarom voetbalden de tweede elftal
len van Kloetinge en Wolfaartsdijk
die avond op het hoofdveld? „Nor
maal speelden we met Kloetinge 2 al
tijd op het naastgelegen kunstgras."
Waarom begon de wedstrijd eerder?
„We zouden om zeven uur beginnen,
maar opeens was het een half uur eer
der. En juist in dat eerste half uur was
die inslag."
En waarom stond Bouwmeester in het
veld? „Onze trainer, John Ebert, had
in de voorbespreking gezegd dat
Frank en ik op de bank zouden zitten.
Hij had ons in de voorbereiding op het
seizoen al genoeg gezien. Maar toen
bleek dat er iemand nog in de file
stond, waarop de trainer vroeg of ik
Vier slachtoffers in Zeeland in 25 jaar
In Zeeland zijn in de afgelopen 25 jaar vier mensen overleden, nadat ze waren
getroffen door de bliksem.
In 1983 werd een zeventienjarige jongen uit Cuijk geraakt, toen hij aan het vis
sen was in de Braakman. Elf jaar later kwam een negentienjarige jongen uit
Kampen om, hij fietste bij Retranchement langs het kanaal.
In 2005 eiste het onweer kort achter elkaar twee levens in Zeeland: op 19 augus
tus trof de bliksem een veertigjarige vrouw uit het gehucht Noordstraat die
haar hond uitliet en op 25 augustus sloeg de bliksem in tijdens een voetbalduel
in Kloetinge, waarbij de twintigjarige Goesenaar Frank Bouwmeester dodelijk
gewond raakte.
wilde spelen. Maar ik was licht gebles
seerd, dus liever niet. Vandaar dat-ie
bij Frank terecht kwam, die dus eigen
lijk derde keus was. En het frappante
is dat Frank een aanvaller was, ter
wijl hij nu op de positie van de links
back kwam te staan."
Toen de maand augustus naderde
kwam alles weer boven. Beije: „Eerst
leefde ik toe naar de 25e augustus, de
dag dat het gebeurde. Daarna naar 30
augustus, de dag dat hij overleed. En
nu ben ik op weg naar 3 september, de
dag van de begrafenis. Ik haal alles
weer terug van wat er toen gebeurde.
En wat we samen nog in de week voor
het ongeluk hebben gedaan."
De Goesenaar wordt panisch als het
weer begint te donderen. „Ik was
laatst op de fiets ergens heen. Toen
het vervolgens begon te onweren, wil
de ik niet meer terug. Ik heb me echt
met de auto laten ophalen."
Quinten, inmiddels voetballer bij Oost-
kapelle, herkent dat. „Laatst was de
Borsele Sloepoort Cup, een toernooi
in Nieuwdorp. Toen begon het ook
licht te onweren. Nou, dan ben ik snel
binnen, hoor. Ik ben daar nu heel
alert op."
Kloet neemt tegenwoordig ook het ze
ker voor het onzekere. „Ik ben nooit
bang uitgevallen geweest, maar trek
wel een les uit deze gebeurtenis: wees
geen stoere kerel als het begint te on
weren. Natuurlijk gaat het duizend
keer goed en wordt niemand getrof
fen, maar ik ga dat niet meer afwach
ten. Of de scheidsrechter nou besluit
om af te fluiten of niet, ik ben dan al
weg. Want wat er vorig jaar met
Frank is gebeurd, vergeet je nooit en
nooit meer."
De blikseminslag van vorige week in
het Gelderse Vorden, waarbij twee
mensen op een begraafplaats omkwa
men, heeft bij de voetbalvereniging
Kloetinge ook het nodige los gemaakt.
Te meer omdat het ook op 25 augustus
was. „Luguber", noemt Kloet dat toe
val. „Heel bizar", zegt Quinten. „Het
lijkt wel alsof het zo heeft moeten
zijn."
Veel mensen die vorig jaar bij de be
kerwedstrijd aanwezig waren, hebben
een beroep kunnen doen op Slachtof
ferhulp. Op de dag na de bliksemin
slag kwamen er 's avonds al hulpverle
ners naar de kantine voor Kloetinge.
En leden van de club hebben ook daar
na nog een beroep kunnen doen op de
organisatie.
Praat erover, praat erover
Wolfaartsdijk koos ervoor om later ei
gen praatsessies met Slachtofferhulp
te houden. „Daarna is ons als bestuur
gevraagd een vinger aan de pols te
houden bij de spelers", vertelt voorzit
ter Jan Blok, die het duel ook bijwoon
de. „Maar ik geloof niet dat wij heb
ben moeten ingrijpen bij iemand."
Wel merkte Blok dat de avond veel im
pact had gehad. „Het leefde het gehe
le seizoen binnen de gehele vereni
ging", stelt hij. „Het gevoel leefde, dat
ieder van ons slachtoffer had kunnen
zijn, maar dat het lot anders had be
slist."
Piet Hannewijk, trainer van Wolf
aartsdijk 2: „M'n spelers hebben
maanden achter elkaar niet meer goed
gevoetbald. Het duurde wel even voor
iedereen de klap te boven was. Van
ons hebben er natuurlijk ook jongens
op de grond gelegen. Maar ik heb ge
zegd: 'praat erover, praat erover,
praat erover, want dat helpt'. En ik
weet zeker dat dat voor de meesten
ook echt goed was."
Roeland van Vliet
De Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond
heeft een handelwijze opgesteld voor
scheidsrechters die voor of tijdens een wed
strijd worden geconfronteerd met onweer. De
ze wordt jaarlijks voor aanvang van het sei
zoen opgenomen in het KNVB-bewaarnum-
mer, dat naar alle arbiters en verenigingen
wordt verstuurd.
1. Wanneer vooraf bekend is dat er onweer
kan komen, dienen beide assistent-scheids
rechters te worden gevraagd alert te zijn op
eventuele onweerontwikkelingen.
2. Onweer wordt gevaarlijk voor zowel spelers
als toeschouwers als de tijd die verloopt tus
sen het zien van de bliksemflits en de daarop
volgende donder minder is dan 10 seconden.
Dat betekent dat het onweer zich globaal op 3
kilometer afstand bevindt. Aangezien onweer
zich snel kan verplaatsen, is het dan tijd maat
regelen te treffen en de wedstrijd onmiddellijk
te staken.
3. Iedereen op het veld dient zich terug te trek
ken in de kleedgebouwen.
4. De scheidsrechter meldt de reden van onder
breking van de wedstrijd. Vervolgens moet
door het bestuur van de ontvangende vereni
ging via de geluidsinstallatie aan de toeschou
wers worden verzocht een schuilplaats in de
gebouwen, auto's of bussen te zoeken. Ook een
overdekte tribune biedt een redelijke bescher
ming.
Voor andere buitensporten gaat deze handel
wijze eveneens op.
