Terug op het oude nest
PZC
De Noormannen
is en blijft club
van Minderhoud
ZEEUWS VOETBAL ONDER DE LOEP
W7
Rouw is
een jonge
routinier
bij DFS
GPC opent sterk, Volharding zwak
Als ze me
maar niet
scheef
aankijken
zaterdag 26 augustus 2006
,i i 4- tëJ
mi i
DFS-doelman Leander Rouw: „Het plezier moet weer terugkomen en het is zaak dat de teugels wat aangehaald worden."
mm
foto Dirk-Jan Gjeltema
Leander Rouw (22) is
nog altijd ambitieus.
Ooit zou de doelman nog
eens hogerop willen, maar
voorlopig voetbalt hij weer
bij DFS. Na een leerzaam
seizoen bij Noad'67 en een
jaartje niksen bij SKNWK
is hij in Burgh-Haamstede
op de keper beschouwd te
rug bij, at
Aan de vooravond van het
nieuwe seizoen wandelt de
jonge routinier door de tijd:
hij blikt terug en kijkt voor-
Periode 1: 2000-2004.
Leander Rouw is jong als hij de
buteert in het eerste elftal van
DFS. Op zestienjarige leeftijd.
De doelverdediger groeit uit tot
een vaste waarde. Eén jaargang
(2000-2 001) brengt hij met zijn
ploeg door in de derde klasse,
maar daarin kan degradatie niet
afgewend worden. Vervolgens is
hij drie seizoenen actief in de
oierde klasse.
Rouw: „We speelden alweer een
aantal seizoenen in de laagste
klasse op zaterdag en ik kreeg
steeds meer het gevoel dat ik
wel een keer de stap omhoog
kon maken. De wedstrijden wer
den te makkelijk voor me. Ik
bleef daardoor niet de volle ne
gentig minuten geconcentreerd
en ergerde me aan allerlei din
gen."
„Bi] de Schouwse selectie merk
te ik dat ik het hogere niveau
ook daadwerkelijk aankon. Bij
dat team speelde ik samen met
enkele jongens van Zierikzee en
we troffen natuurlijk ook ster
kere ploegen. Ik was er wel uit:
met DFS kwamen we voorlopig
niet uit die vierde klasse en dus
was het beter dat ik daarom er
gens anders heen ging."
„Ik had het geluk dat een aantal
clubs belangstelling voor me
had. Het werd Noad'67, dat een
goed team had staan. Ik zag het
wel zitten."
Periode 2: 2004-2005.
Het elftal van Noad'67 eindigt
stijf onderaan in de tweede klas
se, met slechts vijf punten uit 22
wedstrijden. Het doelsaldo
(17-108) zegt veel over de wor
steling in Sint Philipsland. Een
7-O-nederlaag is voor de ploeg
van Leander Rouw eerder regel
dan uitzondering.
Rouw: „Noad'67 had inderdaad
een goede ploeg staan, maar in
de zomer dat ik kwam vertrok
ken er opeens een hoop ervaren
spelers. Toen moesten er, uit
nood, veel junioren ingepast
worden."
„Tja, dat ging natuurlijk hele
maal niet goed. Het werd een
drama-seizoen. We hadden een
kleine selectie en de meeste spe
lers hadden moeite om zich te
motiveren."
„Ik reed drie keer in de week
van Burgh-Haamstede naar
Sint Philipsland en tijdens die
ritjes ging ik natuurlijk ook na
denken. Al in de winterstop be
sloot ik dat dit mijn enige sei
zoen bij Noad zou zijn. Toen ik
dat op een gegeven moment aan
gaf, snapten ze het wel bij de
club. De mensen snapten ook
dat ik er meer van had ver-
wacht.
„Maar ik bleef me dat jaar wel
vol inzetten voor de ploeg. Ik
was nooit geblesseerd, speelde
daardoor elke minuut en was
dus zo'n beetje de enige constan
te factor in de ploeg. Ik vond
ook dat ik moest doorzetten
voor Wim van de Burg, de
keeperstrainer. Hij trainde vier
uur in de week met mij en leer
de me veel. Dan moet je niet on-
dankbaar zijn en je kop laten
hangen."
Bij DFS had ik nog nooit een
aparte keeperstrainer gehad.
Toen Edwin Kriens er mijn
trainer was, deed hij het er zelf
bij."
Periode 3: 2005-2006.
Bij het maken van de elftalfoto
is Leander Rouw nog wel aanwe
zig, maar de doelman komt bij
SKNWK niet aan spelen toe. De
ploeg uit Nieuwerkerk, met
Léon Quik onder de lat, wordt
derde in de derde klasse.
Ondertussen heerst er wanorde
bij zijn oude club DFS. In
Burgh-Haamstede lukt het trai
ner Ronnie de Bruine niet om
een hecht team te smeden. DFS
eindigt de competitie met 34
punten uit 22 wedstrijden teleur
stellend als zesde.
Rouw: „Bij SKNWK ben ik niet
aan spelen toegekomen. Ik had
de tweejarige koksopleiding in
Middelburg afgerond en kreeg
een baan aangeboden bij een res
taurant in Westenschouwen. Ik
moest 's zaterdags om vier uur
beginnen; voetballen om half
drie ging dus niet meer. Al hal
verwege het seizoen ben ik weer
bij DFS gaan meetrainen. Dat
was met m'n werk nog wel te re
gelen."
„In de zaal heb ik nog wel met
Schouwse Boys wedstrijden ge
speeld, maar op het veld ben ik
er een vol jaar uit geweest. Ik
moet dus nu ook echt wel weer
even wennen."
Periode 4: 2006-2007.
DFS zal dit seizoen uitkomen in
de vierde klasse van het zater
dagvoetbal. Leander Rouw, on
danks zijn jeugdige leeftijd al
een ervaren kracht te noemen,
keert terug op het oude nest,
waar Wil Wijnands de nieuwe
trainer is.
Rouw: „Vorig seizoen keepte
Stefan Smalheer hier. Maar hij
zag de bui al hangen, toen ik
weer bij DFS kwam trainen en
duidelijk werd dat ik er ook
weer ging spelen. Hij is naar
ZSC'62 gegaan. Dat vind ik echt
jammer; van concurrentie word
je alleen maar beter. Nu ben ik
hier de enige keeper."
GPC Vlissingen wint al tien seizoenen op rij zijn
openingswedstrijd van het voetbalseizoen. Geen
enkele club in Zeeland heeft zo'n serie op zijn
conto. Het laatste puntverlies van de Vlissingse
club was een 4-3-nederlaag in 1995 tegen
Wolfaartsdijk. De tegenhanger van GPC
Vlissingen is zondagclub Volharding, dat de
afgelopen twaalf seizoenen niet tot winst kwam
in zijn openingswedstrijd. Ook dat is een record.
De laatste zege dateert van 1993, toen de club uit
Ovezande in de derde klasse van de afdeling met
4-3 won van Goes 3. De reeksen op een rij.
Winnende reeks GPC Vlissingen j
Zegeloze reeks Volharding
TEGENSTANDER
KLASSE
UITSLAG
SEIZOEN
TEGENSTANDER
KLASSE
UITSLAG
Tholense Boys
2E
1-0
2005/2006
Rimboe
5B
0-3
ZCS'62
3A
6-0
Kwadendamme
5B
0-2
Bruse Boys
3A
2-1
2003/2004
Lewedorpse Boys
5B
0-1
Yerseke
3A
3-1
Ouwerkerk
n
5B I
1-1
Serooskerke
3A
5-0
2001/2002
Jong Ambon
5B
1-7
Bevelanders
3A
2-0
2000/2001
Dreischor
6A
3-5
Bevelanders
3A
3-0
1999/2000
Dreischor
6A
0-4
De Meeuwen
3A
4-3
1998/1999
Dreischor
6A
2-3
De Meeuwen
3A
4-2
1997/1998
Schoondijke
6A
1-1
Nieuwdorp
4A
4-1
Zeeland Sport
6A
0-6
Wolfaartsdijk
afdf
3-4
1995/1996
Terhole
6A
0-4
1994/1995
Jong Ambon
afd2
0-1
1993/1994
Goes 3
afd3
4-3
„In de hele voorbereiding is het
zoeken geweest naar hoe we
moeten spelen. In alle oefenwed
strijden hadden we het moeilijk,
omdat we nooit compleet wa
ren. Verschillende jongens wa
ren nog op vakantie of zaten
moeilijk met hun werk. Wellicht
hebben we daarom nog niet met
de nieuwe trainer over een doel
stelling voor het komende sei
zoen gesproken.
„Wat wel duidelijk is, is dat het
plezier weer moet terugkomen
en dat het zaak is dat de teugels
aangehaald worden. Daarom
denk ik dat Wijnands een goede
trainer is. Hij zegt wat hij vindt
en maakt harde afspraken met
de ploeg. DFS - toch een moeilij
ke club - heeft zo'n hoofdtrainer
nodig. Het schortte de laatste ja
ren nog wel eens aan de goede
mentaliteit. Het zegt genoeg dat
vorig jaar het tweede team bijna
uit de competitie moest worden
genomen. Er was nauwelijks dis
cipline, de opkomst was slecht
en dat werkte in de hele vereni
ging door."
„Ik geloof dat we er nu wel een
leuk jaar van kunnen maken. Ik
vind het zelf in elk geval goed
om weer terug te zijn bij DFS.
Maar dat wil niet zeggen dat ik
de ambitie om hogerop te gaan
kwijt ben. Ik heb zelfs nog van
Zierikzee een aanbod gehad,
waar mijn broer Mariko ook
speelt, maar op dat moment had
ik mijn jawoord al aan DFS ge
geven. Misschien dat ik later
nog een keer de kans krijg. Ik
ben nog jong, hè. En keepers
gaan nu eenmaal lang mee.
Mark Minderhoud is niet over één nacht ijs gegaan.
foto Ruben Oreel
Roeland van Vliet
3 Kees Lammers/PZC - Bron: Rudy Boogert
Het was even slikken voor Ad Min
derhoud, voorzitter van De Noor
mannen uit Westkapelle, toen zijn
zoon Mark een paar maanden geleden
vertelde dat hij. naar VC Vlissingen
ging. De spits zelf had lang moeten
wikken en wegen voor hij de knoop
doorhakte. „Als ik het nu niet had ge
daan, zou ik het nooit meer doen."
Waar sommige amateurclubs tegen
woordig doorgangshuizen lijken voor
talentvolle voetballers, is De Noorman
nen in Westkapelle lang een eiland
van rust gebleven. De zondag-vierde
klasser zag zelden spelers van buiten
af komen en even sporadisch lieten de
hondstrouwe spelers hun club in de
steek. Dit jaar was echter een uitzonde
ring op de regel, iets dat de secretaris
ongewoon veel werk bezorgde in de
overschrijvingsperiode. Het ongewoon
hoge aantal van drie spelers vertrok
na afloop van het seizoen bij De Noor
mannen. Niek Minderhoud vroeg over
schrijving aan naar De Meeuwen, Mat-
thijs van Wageningen waagde de over
stap naar Oostkapelle en Mark Minder
houd ging naar Vlissingen.
„Het is jammer", zegt voorzitter Ad
Minderhoud mistroostig. „Ik probeer
alle spelers voor De Noormannen te be
houden. Voor ons is dit
een fikse aderlating."
De overstap van zijn
24-jarige zoon kwam
ongetwijfeld het hardst
aan bij de voormalige
voorstopper uit Westka
pelle. „Onverwachts
was het niet. Hij is de
laatste drie seizoenen
benaderd, door verschil
lende clubs."
Ruud Pennings had ook
al eens eerder gepro
beerd om Mark Minderhoud naar Vlis
singen te halen. De trainer - die in het
verleden samen met Ad Minderhoud
speelde bij De Noormannen - wist ook
1 toen al dat de zaken gevoelig lagen.
Pennings benaderde destijds eerst zijn
voormalige ploeggenoot, maar boekte
geen succes.
„Dit keer is hij ook naar me toe geko
men", doelt Ad Minderhoud op de oe-
fenmeester van de naar de tweede klas
se gepromoveerde zondagclub. „Toen
had Mark het al tegen me gezegd. Hij
vroeg aan me wat ik er van vond. Ik
heb gezegd dat ik er niet blij mee was,
maar verder niets. We hebben er geen
woorden over, hoor."
Plussen en minnen
Mark Minderhoud werd rond de win
terstop benaderd. „Ik heb niet direct
ja gezegd", vertelt hij in de kantine
van zijn nieuwe, club. „Met die beslis
sing ber. ik niet over één nacht ijs ge
gaan. Ik heb er mei een aantal mensen
over gesproken. Met mijn vriendin en
met Lau Huibrcgtse, die vorig seizoen
leider was bij het eerste. Hij was vroe
ger jeugdtrainer en is altijd bij onze
groep gebleven, met ons meegegroeid.
Hij zei dat ik de beslissing zelf moest
maken."-
Mark Minderhoud zette allo plussen
en minnen op een rijtje en besloot deze
keer de overstap te maken. „Als ik het
nu niet had gedaan, zou ik het waar
schijnlijk nooit doen. Ik wilde altijd
hogerop en als ik bij De Noormannen
was gebleven, dan zou ik er later mis-
schien spijt van krijgen." Eerder hield
hij de boot af omdat hij nog niet klaar
was met zijn opleiding in Breda en - zo
als hij het zelf omschrijft - nog geen ze
kerheid had. Inmiddels is hij klaar met
zijn studie milieukunde, heeft hij een.
baan bij de gemeente Veere als toe
zichthouder en laat hij in Oost-Sou
burg een huis bouwen waar hij vol
gend jaar met zijn Vlissingse vriendin:
intrekt.
Nadat hij de knoop had doorgehakt,
kwam het moeilijkste. Hij moest het
thuis vertellen. „Mijn vader voelde het
aankomen. Leuk vond hij het niet,
maar hij begreep me wel. Ik mag geluk
kig nog steeds thuis komen."
Vriendengroep
De selectie werd pas later ingelicht
door de technisch begaafde en beweeg
lijke aanvaller, die vorig seizoen veer
tien keer trefzeker was. „We moesten
op het laatst vechten om erin te blij
ven. Ik heb het pas verteld toen we vei
lig waren. Ik ben niet zo'n prater en
voor een groep al helemaal niet. Ik
vroeg me van tevoren af hoe ze zouden
reageren, maar iedereen nam het goedr
op. Gelukkig, want ik wil niet dat ze
me scheef aankijken. Het is en zal al
tijd mijn club blijven en als het kan,
wil ik ze zien spelen. Ik
heb er vanaf mijn vijfde
gespeeld. Daarvoor
ging ik mee met mijn va
der. We waren een ech
te vriendengroep. We
kenden elkaar van
kinds af aan. Iedereen
had alles voor elkaar
over." Wat de club zo
speciaal maakt, kan hij
niet zeggen. „Het is een
echte dorpsclub, maar
je kunt het niet om
schrijven. Het is iets dat je moet erva
ren."
Het is in ieder geval een andere club
dan zijn nieuwe. Qua clubcultuur, qua
spelersmateriaal en zeker qua ambi
ties. Waar De Noormannen blij is met
handhaving in de vierde klasse, wil
Vlissingen zo snel mogelijk opstomen
naar de hoofdklasse. „Ruud Pennings
heeft me dat tijdens een gesprek ver
teld. Ik vind het mooi en hoop dat ik
aan dat doel een steentje kan bijdra
gen. Ik wil zo hoog mogelijk spelen.
Dit is voor mij natuurlijk ook al een he
le stap vooruit. Ik ga van de vierde
naar de tweede klasse. De tegenstan
ders zijn anders, het niveau, het is alle
maal net een tandje hoger."
Bij Vlissingen is Mark Minderhoud
één van de vijf aanvallers voor de drie
beschikbare spitsposities. „Ik hoop in
ieder geval dat hij het eerste haalt,
want ik zou het niets vinden als hij in
het tweede van Vlissingen moet spe
len", klinkt zijn vader angstig.
Aartsrivaal
De Westkapellenaar zelf is niet bang
voor de concurrentie, waar onder ande
re de van Domburg - de traditionele
aartsrivaal van De Noormannen - af
komstige Chiel Maranus toe behoort.
„Ik zal er alles aan doen om in de basis
te komen. Bij De Noormannen was het
anders. Daar had je een selectie van
veertien, vijftien man en als je geluk
had, waren ze er allemaal aan het be
gin van het seizoen.
Eugène de Kok
