Wel geknakt, niet gebroken
V.V. BRESKENS
PZC
Wat is er mis
met een meid
aan de bal?
W5
Breskens
moet weer
Breskens
worden
Meestal
hebben we
dezelfde
mening
zaterdag 26 augustus 2006
Jacques Kouijzer (boven), Cor van de Velde (onder) en Ruby Witterick (rechts) hebben het beste voor met Breskens.
fotomontage Peter Nicolai
De voetbalvereniging
Breskens heeft de afge
lopen jaren behoorlijk wat
klappen moeten incasseren.
De-club is mede daardoor af-
naar de vierde
van het zondagvoet
bal en probeert nu weer
voorzichtig overeind te
babbelen. De voorzitter,
een oud-speler, de nieuwe
trainer, zijn assistent en een
hondstrouwe supporter
spreken zich uit. „We zijn
geknakt geweest, maar niet
Bij iedere club die Breskens de
afgelopen decennia als tegen
stander heeft gehad, zullen ze
hem kennen. Het karakteristie
ke kale.hoofd, zijn indrukwek
kende postuur en niet te verge
ten: dat bulderende stemgeluid.
Ruby Witterick is weliswaar ge
boren in Aardenburg, maar
sinds zijn zesde jaar een echte
Bressiaander, die zijn club door
dik en dun zal blijven steunen.
De man die een beetje de uitstra
lingvan een hooligan heeft, is in
werkelijkheid een innemend
mens.
Aan de toog van de matig gevul
de kantine zegt hij het tijdens
het gesprek zeker vijftien keer.
„Dit is een fantastische club
Op het hoofdveld speelt Bres
kens ondertussen een oefenwed
strijd tegen een onbeduidende
Belgische tegenstander, maar
Witterick gaat tijdens de tweede
helft slechts sporadisch even kij
ken. „Ik heb alles meegemaakt
hij deze club", vertelt hij. „De
afgelopen jaren hebben me daar
om pijn gedaan. Dit is een
mooie club, met mooie mensen.
Wat hier allemaal is gebeurd,
heeft niemand verdiend."
Amper twee jaar geleden be
schikte Breskens over een eerste
selectie vol heerlijke voetbal
lers. Talenten uit Breskens vorm
den een uitstekende mix met jon
gens van buitenaf. Niets leek
een opmars in de weg te kunnen
staan, tot die diepdroeve avond
in november 2004. Esad Os-
manovski, de absolute leider
van het elftal, zakte op het trai
ningsveld ineen en overleed en
kele dagen later op 23-jarige
leeftijd. Het waren de zwartste
dagen in de geschiedenis van de
vereniging.
„Het overlijden van Esad was
het keerpunt voor de club", zegt
oud-speler en bestuurslid Wil
lem van de Broeke. „Daarna
hebben we dat seizoen geloof ik
nog vier punten gehaald. Het
was zó'n enorme klap." Assis
tent-trainer Rudi Snouwaert:
„Er zijn mensen die het er nog
steeds heel moeilijk mee heb
ben. Vorig jaar hebben we een
herdenking gehouden. Daarna
waren een heleboel mensen
weer helemaal van slag. Daar
om hebben we gezegd: dat doen
we niet ieder jaar."
Aantrekkingskracht
„Als ik naar dat veld loop, krijg
ik nog steeds een heel ongemak
kelijk gevoel", bekent voorzitter
Jacques Kouijzer. „Toch is dat
ook goed, want we mogen nooit
vergeten wat er is gebeurd."
Dat wil ook'niemand in Bres
kens, omdat er enorm veel res
pect was voor de balvirtuoos Os-
manovski. „Ik ga niet veel zeg
gen", vult Witterick aan. „Maar
Esad was in mijn ogen één van
de beste voetballers van Zee
land."
Een type zoals hem zullen ze
waarschijnlijk nooit meer krij
gen in Breskens. De club werd
vorige zomer ook nog eens ge
confronteerd met een massale
leegloop. „De aantrekkings
kracht van een goede speler als
Esad was weg", weet Van de
Broeke.
„Hij was het bindmiddel", zegt
Kouijzer. „Spelers als Dwight
van Hulle en Robbie van de
Wijnckel kwamen naar deze
club omdat ze wisten dat Esad
hier speelde."
Het aantal spelers van buiten
Breskens is inmiddels flink gere
duceerd. Kwalitatief is de selec
tie nu wel minder, maar er zit
ook een groot voordeel aan. Van
de Broeke: „We hebben nu een
ploeg met bijna allemaal echte
Bressiaanders, of jongens die
hier zijn komen wonen. Je kunt
het merken aan de supporters,
zij vinden het prachtig dat er
voor hen weer een herkenbaar
elftal staat. Dat is de zoon van
die, en dat is de zoon van die,
zulke geluiden hoor je nu."
Kouijzer: „We wisten vorig sei
zoen ook dat het een heel moei
lijke klus zou worden. Maar
toch is het bewonderswaardig
hoe Marco Groeneveld en de spe
lers zijn blijven functioneren.
Natuurlijk, als je elf punten
haalt, ben je veel te licht voor de
derde klasse." Van de Broeke:
„Schorsingen, blessures, op een
gegeven moment zat echt alles
tegen. Veel spelers liepen echt
op de toppen van hun tenen. We
hebben afgelopen seizoen 73 ge
le kaarten gepakt. Vang dat
maar eens op." Kouijzer: „Er
komt nu wel een goede lichting
A-junioren aan en we hebben
alle jeugdrangen bezet. Er zit
dus weer toekomst in Breskens.
Tegen Ajax Al was er laatst ook
een berg volk en dan zie je dat
het voetbal hier leeft. Deze club
gaat echt niet zomaar kapot. Als
de echte voetbalsfeer terug
keert, komt de rest vanzelf wel.
We zijn geknakt geweest, maar
niet gebroken."
Het mag dan 'slechts' de vierde
klasse betreffen, Ruby Wit
terick maakt zich desondanks
op voor een enerverend seizoen.
„Ik ben nu 52, maar heb nog
nooit meegemaakt dat we in een
klasse speelden met alleen maar
Zeeuws-Vlaamse tegenstanders.
Dat is goed voor de club, goed
voor de inkomsten. Geloof me,
Breskens-Aardenburg, dat
wordt dé derby. Ik ga niet veel
zeggen, maar dan staat er hier
zeker zeshonderd man publiek.
Prachtig."
Iedereen is het erover eens: De
uitstraling van Breskens moet
terugkeren, zodat tegenstanders
weer met samengeknepen billen
naar sportpark Baersande ko
men. Óm dat te bewerkstelligen
lijkt Breskens de ideale trainer
te hebben binnengehaald. Met
de witte haren strak achterover
gekamd en een felgroene trui
om het ranke bovenlichaam kun
je Cor van de Velde niet missen.
Hij staat gemotiveerd aan de
start. „Want ik wil van Bres
kens weer Breskens maken",
klinkt het overtuigend. „Dit is
jarenlang een toonaangevende
club geweest, maar dat is nu
niet meer zo."
Van de Velde was vorig seizoen
nog trainer op Cyprus en bij
Breskens weten ze ook dat hij
bij een goed aanbod zo weer kan
vertrekken. Zolang dat niet het
geval is, pompt de oefenmeester
al zijn energie in Breskens. „We
moeten opnieuw beginnen en
dat vergt tijd. Ik heb de afgelo
pen weken al heel wat moeten
slikken, maar dat hoort erbij
Het publiek komt alleen als je
ze wat te bieden hebt. Daar moe
ten we terug naartoe en dat be
gint iedereen hier nu wel te be
seffen. De wedstrijd tegen Ajax
Al was in dat opzicht een goede
start. Maar we moeten de men
sen vaker van dat soort spekta
kel kunnen geven."
Hij is nu voor de derde keer in
zijn carrière trainer van Bres
kens. Van de Velde kent het ver
leden en geniet vooral van de
enorme uitdaging. „We zitten
nu op een dieptepunt. Dieper
kan eigenlijk niet meer. Bres
kens moet gewoon een goede
derdeklasser kunnen zijn. Eigen
lijk moet ik ervoor zorgen, dat
als de boel hier weer op de rails
staat, ikzelf ook weer een vol
gende stap kan zetten. Dan is ie
dereen tevreden."
Barry van der Hooft
Lenny en Cees Stoutjesdijk zijn beiden bezeten van voetbal, foto Willem Mieras
De band lijkt wel hechter dan ooit.
Cees Stoutjesdijk emzijn dochter
Lenny hebben niet alleen voetbal als
gezamenlijke passie. Ze stappen de
laatste tijd samen ook nogal eens op
de racefiets voor een tochtje in een pit
tig tempo. „Voor hetzelfde geld was
Lenny wielrenster geworden", mij
mert Cees op de flat in Halsteren,
waar twee snelle fietsen in de keuken
zijn geparkeerd.
Maar Lenny heeft op zeer jeugdige
leeftijd de keuze voor de bal gemaakt.
En dus wordt er thuis vooral de voet
baltaal gesproken. Cees (52) is trainer
van WHS in Sint Annaland, Lenny
(21) speelt op hoog niveau bij Smer-
diek in Sint Maartensdijk. „Mijn
vrouw vindt het wel leuk hoor, die ge
deelde hobby. Maar als de bal morgen
vierkant wordt, zal de wereld voor
haar niet vergaan."
„Tot mijn veertiende jaar heb ik elke
dag gevoetbald", vertelt Cees, die is op-
groeid in Sint Maartensdijk. „Toen
heb ik de overstap naar wielrennen ge
maakt. Het waren de jaren van Jan
Raas, Cees Priem en Toine van den
Bunder. Ik kwam bij die jongens in de
ploeg bij Trico Nobie, maar was geen
winnaar zoals Raas. Zij wonnen koer
sen, ik zat vaak bij de eerste tien. Toen
bleek dat ik geen prof
kon worden, ben ik ge
stopt en weer gaan voet
ballen. Aan Raas kon je
gelijk al zien dat hij een
topper zou worden.
Zijn wil was wet, daar
kon je geen spijker tus
sen krijgen."
„Ik wist op mijn zesde
jaar al dat ik wilde voet
ballen", vertelt Lenny,
die ook opgroeide in
Sint Maartensdijk,
maar later met haar ouders naar Hal
steren is verhuisd. „Voor ons oude
huis was een baan om te skaten en een
trapveldje. Als ik uit school kwam, gin
gen we daar voetballen. Ik was het eni
ge meisje tussen allemaal jongens. En
we stopten alleen even om te eten. Ik
sprong een gat in de lucht toen ik acht
werd en op voetballen mocht."
Boeren
Wat is er mis met een meid aan de bal?
Die vraag gonst nogal eens rond in de
dialoog tussen vader en dochter. „Ze
doen er nog altijd wat lacherig over,
de meeste mannen", vindt Cees.
„Ik zie wel eens van die boeren langs
de lijn, die stomme dingen naar je kop
gooien. En zelf kunnen ze geen bal ra
ken", reageert Lenny fel. „Maar het is
al veel minder hoor, we worden al ge-
accepteerd. Bij Smerdiek zie je dat al
lang niet meer, daar weten ze hoe het.
niveau ligt. Wij kunnen een straf
schop, een pass of een corner net zo
hard trappen als een man. Ik geef toe:
zie je een wedstrijd van mannen op tv,
dan ligt het tempo hoger. En fysiek
gaat het er harder aan toe. Dat ver
schil is er in alle sporten. Leontien van
Moorsel was wereldtop, maar kon het
tempo van een mannenkoers niet vol
gen."
„We praten heel veel over voetbal sa
men", zegt trainer Cees. „En meestal
hebben we dezelfde mening als we
naar een wedstrijd kijken." Lenny:'
„Het gaat zo ver dat we dikwijls ook
nog voor dezelfde club zijn. Ik zat
naar de WK-finale te kijken met een
paar meiden die allemaal voor Frank
rijk waren. Alleen ik was voor Italië.
Ik belde mijn vader op en vroeg: voor
wie ben jij eigenlijk? Voor Italië, riep.
hij. Mooi hè?" Cees stapte al snel na
zijn fietsjaren in het trainersvak, om
dat Ko Stoutjesdijk (zijn oom) het hem
aanraadde. „Jij wordt een betere, trai
ner dan ik", zei Ko op een dag. „M'n
eerste serieuze ploegje was Smerdiek
Al. We hadden een mooie lichting en
eindigden boven Dosko, Halsteren en
Cluzona, waar bekende trainers zaten.
Ron Schrier zat bij Dosko Al, Piet
Rokven bij Cluzona en Toine Matthij-
sen bij Halsteren. Dat was mijn eerste
succesje."
Eén volgorde
Hij werd trainer van Stavenisse, daar
na volgden om de drie of vier jaar
Krabbendijke, Smerdiek, NSV,
Noad'67, Flakkee en nu voor het derde
jaar WHS. „Als ik ergens trainer
word, dan leef ik me ook helemaal in
zo'n club in. Ik zeg altijd tégen de spe
lers: er is één volgorde die telt. Eerst
de club, dan het elftal en daarna de
speler zelf."
Lenny Stoutjesdijk ging op voetbal
toen haar vader trainer was van NSV.
„Daar kwam ik bij een
heel leuk meidenteam,
nadat ik eerst een jaar
met de jongens had mee
gedaan. Rob Stiels was
een geweldige trainer
voor ons. Hij voelde pre
cies aan hoe je met mei
den moest omgaan op
voetbal. Dat was soms
redelijk heftig, vooral
toen we gingen pube
ren."
„Ik heb tien jaar bij
NSV gespeeld en heb altijd gezegd: ik
ga hier nooit meer weg, of het moet
voor Smerdiek zijn. Dat was tenslotte
de club van mijn vader, waar mijn opa
en oma nog wonen en ik zelf ben gebo
ren."
Kees: „Het werd eerlijk gezegd ook
tijd dat ze er wegging, want NSV was
een buitengewoon gezellige club, maar
ambitieus waren ze niet. En Lenny wil
de hogerop, daarom was Smerdiek een
mooie stap vooruit."
„We zitten met de meiden van Smer
diek net onder de hoogste klasse van
Nederland. Ik ben er hartstikke trots
op en vind het heel stoer dat we zelfs
een eigen bus hebben. Het liefst speel
ik op tien, hangend achter de spits, om
dat ik een keihard schot heb en een
aardige steekpass kan geven. Mijn trai
ner laat me in de punt naar achter
voetballen. Hij vindt me meer een buf
felaar, een knokker."
Beetje trots
Kees staat met WHS voor een jaar van
vernieuwing. Twee vaste spitsen zijn
vertrokken: Egbert Moerland naar Su
riname, Hans Leune naar Nieuwdorp.
Het wordt een jaar van de waarheid.
„We zaten dicht tegen de top aan in on
ze klasse, ik wil het met het nieuwe elf
tal minstens zo goed doen. Vorig jaar
hadden we van alle clubs in de compe
titie de meeste goals voor. Daar mag je
als trainer best een beetje trots op
zijn."
Frits Bakker
2005/2006
2003/2004
2001/2002
1999/2000
1997/1998
1996/1997
©Kees Lammers/PZC - Bron: Rudy Boogert
1996
1997
4490
3854 ?938 g
2005
2006
IÜHUIIiHBiiUl.1 2004/2005 fcMbJUMil
IEEE1 2002/2003 KETfl—
De laatste tien seizoenen neemt
het aantal doelpunten dat de
Zeeuwse voetbalclubs maken
sterk af. In het piekseizoen 1998/1999
scoorden de clubs ruim 4700 keer,
afgelopen seizoen was dat net 3600
keer. Een afname van bijna een kwart.
Deze afname kwam vorig seizoen ook
tot uitdrukking in het aantal wedstrijden
waarin de dubbele cijfers werden
gehaald. Dat gebeurde slechts één keer:
in de derde klasse zaterdag,
Duiveland - 's-Heer Arendskerke 10-0.
SEIZOENEN
Aantal doelpunten per seizoen
ZATERDAG
VOETBAL
Aantal duels met dubbele cijfers
2005/2006 i
2004/2005 I
2003/2004
2002/2003
2001/2002
2000/2001 i
1999/2000 i
1998/1999 I
1997/1998
1996/1997
1997 1998 1999 2000 2001 2002
1998 1999 2000 2001 2002 2003
ZONDAG
VOETBAL