Wel geknakt, niet gebroken V.V. BRESKENS PZC Wat is er mis met een meid aan de bal? W5 Breskens moet weer Breskens worden Meestal hebben we dezelfde mening zaterdag 26 augustus 2006 Jacques Kouijzer (boven), Cor van de Velde (onder) en Ruby Witterick (rechts) hebben het beste voor met Breskens. fotomontage Peter Nicolai De voetbalvereniging Breskens heeft de afge lopen jaren behoorlijk wat klappen moeten incasseren. De-club is mede daardoor af- naar de vierde van het zondagvoet bal en probeert nu weer voorzichtig overeind te babbelen. De voorzitter, een oud-speler, de nieuwe trainer, zijn assistent en een hondstrouwe supporter spreken zich uit. „We zijn geknakt geweest, maar niet Bij iedere club die Breskens de afgelopen decennia als tegen stander heeft gehad, zullen ze hem kennen. Het karakteristie ke kale.hoofd, zijn indrukwek kende postuur en niet te verge ten: dat bulderende stemgeluid. Ruby Witterick is weliswaar ge boren in Aardenburg, maar sinds zijn zesde jaar een echte Bressiaander, die zijn club door dik en dun zal blijven steunen. De man die een beetje de uitstra lingvan een hooligan heeft, is in werkelijkheid een innemend mens. Aan de toog van de matig gevul de kantine zegt hij het tijdens het gesprek zeker vijftien keer. „Dit is een fantastische club Op het hoofdveld speelt Bres kens ondertussen een oefenwed strijd tegen een onbeduidende Belgische tegenstander, maar Witterick gaat tijdens de tweede helft slechts sporadisch even kij ken. „Ik heb alles meegemaakt hij deze club", vertelt hij. „De afgelopen jaren hebben me daar om pijn gedaan. Dit is een mooie club, met mooie mensen. Wat hier allemaal is gebeurd, heeft niemand verdiend." Amper twee jaar geleden be schikte Breskens over een eerste selectie vol heerlijke voetbal lers. Talenten uit Breskens vorm den een uitstekende mix met jon gens van buitenaf. Niets leek een opmars in de weg te kunnen staan, tot die diepdroeve avond in november 2004. Esad Os- manovski, de absolute leider van het elftal, zakte op het trai ningsveld ineen en overleed en kele dagen later op 23-jarige leeftijd. Het waren de zwartste dagen in de geschiedenis van de vereniging. „Het overlijden van Esad was het keerpunt voor de club", zegt oud-speler en bestuurslid Wil lem van de Broeke. „Daarna hebben we dat seizoen geloof ik nog vier punten gehaald. Het was zó'n enorme klap." Assis tent-trainer Rudi Snouwaert: „Er zijn mensen die het er nog steeds heel moeilijk mee heb ben. Vorig jaar hebben we een herdenking gehouden. Daarna waren een heleboel mensen weer helemaal van slag. Daar om hebben we gezegd: dat doen we niet ieder jaar." Aantrekkingskracht „Als ik naar dat veld loop, krijg ik nog steeds een heel ongemak kelijk gevoel", bekent voorzitter Jacques Kouijzer. „Toch is dat ook goed, want we mogen nooit vergeten wat er is gebeurd." Dat wil ook'niemand in Bres kens, omdat er enorm veel res pect was voor de balvirtuoos Os- manovski. „Ik ga niet veel zeg gen", vult Witterick aan. „Maar Esad was in mijn ogen één van de beste voetballers van Zee land." Een type zoals hem zullen ze waarschijnlijk nooit meer krij gen in Breskens. De club werd vorige zomer ook nog eens ge confronteerd met een massale leegloop. „De aantrekkings kracht van een goede speler als Esad was weg", weet Van de Broeke. „Hij was het bindmiddel", zegt Kouijzer. „Spelers als Dwight van Hulle en Robbie van de Wijnckel kwamen naar deze club omdat ze wisten dat Esad hier speelde." Het aantal spelers van buiten Breskens is inmiddels flink gere duceerd. Kwalitatief is de selec tie nu wel minder, maar er zit ook een groot voordeel aan. Van de Broeke: „We hebben nu een ploeg met bijna allemaal echte Bressiaanders, of jongens die hier zijn komen wonen. Je kunt het merken aan de supporters, zij vinden het prachtig dat er voor hen weer een herkenbaar elftal staat. Dat is de zoon van die, en dat is de zoon van die, zulke geluiden hoor je nu." Kouijzer: „We wisten vorig sei zoen ook dat het een heel moei lijke klus zou worden. Maar toch is het bewonderswaardig hoe Marco Groeneveld en de spe lers zijn blijven functioneren. Natuurlijk, als je elf punten haalt, ben je veel te licht voor de derde klasse." Van de Broeke: „Schorsingen, blessures, op een gegeven moment zat echt alles tegen. Veel spelers liepen echt op de toppen van hun tenen. We hebben afgelopen seizoen 73 ge le kaarten gepakt. Vang dat maar eens op." Kouijzer: „Er komt nu wel een goede lichting A-junioren aan en we hebben alle jeugdrangen bezet. Er zit dus weer toekomst in Breskens. Tegen Ajax Al was er laatst ook een berg volk en dan zie je dat het voetbal hier leeft. Deze club gaat echt niet zomaar kapot. Als de echte voetbalsfeer terug keert, komt de rest vanzelf wel. We zijn geknakt geweest, maar niet gebroken." Het mag dan 'slechts' de vierde klasse betreffen, Ruby Wit terick maakt zich desondanks op voor een enerverend seizoen. „Ik ben nu 52, maar heb nog nooit meegemaakt dat we in een klasse speelden met alleen maar Zeeuws-Vlaamse tegenstanders. Dat is goed voor de club, goed voor de inkomsten. Geloof me, Breskens-Aardenburg, dat wordt dé derby. Ik ga niet veel zeggen, maar dan staat er hier zeker zeshonderd man publiek. Prachtig." Iedereen is het erover eens: De uitstraling van Breskens moet terugkeren, zodat tegenstanders weer met samengeknepen billen naar sportpark Baersande ko men. Óm dat te bewerkstelligen lijkt Breskens de ideale trainer te hebben binnengehaald. Met de witte haren strak achterover gekamd en een felgroene trui om het ranke bovenlichaam kun je Cor van de Velde niet missen. Hij staat gemotiveerd aan de start. „Want ik wil van Bres kens weer Breskens maken", klinkt het overtuigend. „Dit is jarenlang een toonaangevende club geweest, maar dat is nu niet meer zo." Van de Velde was vorig seizoen nog trainer op Cyprus en bij Breskens weten ze ook dat hij bij een goed aanbod zo weer kan vertrekken. Zolang dat niet het geval is, pompt de oefenmeester al zijn energie in Breskens. „We moeten opnieuw beginnen en dat vergt tijd. Ik heb de afgelo pen weken al heel wat moeten slikken, maar dat hoort erbij Het publiek komt alleen als je ze wat te bieden hebt. Daar moe ten we terug naartoe en dat be gint iedereen hier nu wel te be seffen. De wedstrijd tegen Ajax Al was in dat opzicht een goede start. Maar we moeten de men sen vaker van dat soort spekta kel kunnen geven." Hij is nu voor de derde keer in zijn carrière trainer van Bres kens. Van de Velde kent het ver leden en geniet vooral van de enorme uitdaging. „We zitten nu op een dieptepunt. Dieper kan eigenlijk niet meer. Bres kens moet gewoon een goede derdeklasser kunnen zijn. Eigen lijk moet ik ervoor zorgen, dat als de boel hier weer op de rails staat, ikzelf ook weer een vol gende stap kan zetten. Dan is ie dereen tevreden." Barry van der Hooft Lenny en Cees Stoutjesdijk zijn beiden bezeten van voetbal, foto Willem Mieras De band lijkt wel hechter dan ooit. Cees Stoutjesdijk emzijn dochter Lenny hebben niet alleen voetbal als gezamenlijke passie. Ze stappen de laatste tijd samen ook nogal eens op de racefiets voor een tochtje in een pit tig tempo. „Voor hetzelfde geld was Lenny wielrenster geworden", mij mert Cees op de flat in Halsteren, waar twee snelle fietsen in de keuken zijn geparkeerd. Maar Lenny heeft op zeer jeugdige leeftijd de keuze voor de bal gemaakt. En dus wordt er thuis vooral de voet baltaal gesproken. Cees (52) is trainer van WHS in Sint Annaland, Lenny (21) speelt op hoog niveau bij Smer- diek in Sint Maartensdijk. „Mijn vrouw vindt het wel leuk hoor, die ge deelde hobby. Maar als de bal morgen vierkant wordt, zal de wereld voor haar niet vergaan." „Tot mijn veertiende jaar heb ik elke dag gevoetbald", vertelt Cees, die is op- groeid in Sint Maartensdijk. „Toen heb ik de overstap naar wielrennen ge maakt. Het waren de jaren van Jan Raas, Cees Priem en Toine van den Bunder. Ik kwam bij die jongens in de ploeg bij Trico Nobie, maar was geen winnaar zoals Raas. Zij wonnen koer sen, ik zat vaak bij de eerste tien. Toen bleek dat ik geen prof kon worden, ben ik ge stopt en weer gaan voet ballen. Aan Raas kon je gelijk al zien dat hij een topper zou worden. Zijn wil was wet, daar kon je geen spijker tus sen krijgen." „Ik wist op mijn zesde jaar al dat ik wilde voet ballen", vertelt Lenny, die ook opgroeide in Sint Maartensdijk, maar later met haar ouders naar Hal steren is verhuisd. „Voor ons oude huis was een baan om te skaten en een trapveldje. Als ik uit school kwam, gin gen we daar voetballen. Ik was het eni ge meisje tussen allemaal jongens. En we stopten alleen even om te eten. Ik sprong een gat in de lucht toen ik acht werd en op voetballen mocht." Boeren Wat is er mis met een meid aan de bal? Die vraag gonst nogal eens rond in de dialoog tussen vader en dochter. „Ze doen er nog altijd wat lacherig over, de meeste mannen", vindt Cees. „Ik zie wel eens van die boeren langs de lijn, die stomme dingen naar je kop gooien. En zelf kunnen ze geen bal ra ken", reageert Lenny fel. „Maar het is al veel minder hoor, we worden al ge- accepteerd. Bij Smerdiek zie je dat al lang niet meer, daar weten ze hoe het. niveau ligt. Wij kunnen een straf schop, een pass of een corner net zo hard trappen als een man. Ik geef toe: zie je een wedstrijd van mannen op tv, dan ligt het tempo hoger. En fysiek gaat het er harder aan toe. Dat ver schil is er in alle sporten. Leontien van Moorsel was wereldtop, maar kon het tempo van een mannenkoers niet vol gen." „We praten heel veel over voetbal sa men", zegt trainer Cees. „En meestal hebben we dezelfde mening als we naar een wedstrijd kijken." Lenny:' „Het gaat zo ver dat we dikwijls ook nog voor dezelfde club zijn. Ik zat naar de WK-finale te kijken met een paar meiden die allemaal voor Frank rijk waren. Alleen ik was voor Italië. Ik belde mijn vader op en vroeg: voor wie ben jij eigenlijk? Voor Italië, riep. hij. Mooi hè?" Cees stapte al snel na zijn fietsjaren in het trainersvak, om dat Ko Stoutjesdijk (zijn oom) het hem aanraadde. „Jij wordt een betere, trai ner dan ik", zei Ko op een dag. „M'n eerste serieuze ploegje was Smerdiek Al. We hadden een mooie lichting en eindigden boven Dosko, Halsteren en Cluzona, waar bekende trainers zaten. Ron Schrier zat bij Dosko Al, Piet Rokven bij Cluzona en Toine Matthij- sen bij Halsteren. Dat was mijn eerste succesje." Eén volgorde Hij werd trainer van Stavenisse, daar na volgden om de drie of vier jaar Krabbendijke, Smerdiek, NSV, Noad'67, Flakkee en nu voor het derde jaar WHS. „Als ik ergens trainer word, dan leef ik me ook helemaal in zo'n club in. Ik zeg altijd tégen de spe lers: er is één volgorde die telt. Eerst de club, dan het elftal en daarna de speler zelf." Lenny Stoutjesdijk ging op voetbal toen haar vader trainer was van NSV. „Daar kwam ik bij een heel leuk meidenteam, nadat ik eerst een jaar met de jongens had mee gedaan. Rob Stiels was een geweldige trainer voor ons. Hij voelde pre cies aan hoe je met mei den moest omgaan op voetbal. Dat was soms redelijk heftig, vooral toen we gingen pube ren." „Ik heb tien jaar bij NSV gespeeld en heb altijd gezegd: ik ga hier nooit meer weg, of het moet voor Smerdiek zijn. Dat was tenslotte de club van mijn vader, waar mijn opa en oma nog wonen en ik zelf ben gebo ren." Kees: „Het werd eerlijk gezegd ook tijd dat ze er wegging, want NSV was een buitengewoon gezellige club, maar ambitieus waren ze niet. En Lenny wil de hogerop, daarom was Smerdiek een mooie stap vooruit." „We zitten met de meiden van Smer diek net onder de hoogste klasse van Nederland. Ik ben er hartstikke trots op en vind het heel stoer dat we zelfs een eigen bus hebben. Het liefst speel ik op tien, hangend achter de spits, om dat ik een keihard schot heb en een aardige steekpass kan geven. Mijn trai ner laat me in de punt naar achter voetballen. Hij vindt me meer een buf felaar, een knokker." Beetje trots Kees staat met WHS voor een jaar van vernieuwing. Twee vaste spitsen zijn vertrokken: Egbert Moerland naar Su riname, Hans Leune naar Nieuwdorp. Het wordt een jaar van de waarheid. „We zaten dicht tegen de top aan in on ze klasse, ik wil het met het nieuwe elf tal minstens zo goed doen. Vorig jaar hadden we van alle clubs in de compe titie de meeste goals voor. Daar mag je als trainer best een beetje trots op zijn." Frits Bakker 2005/2006 2003/2004 2001/2002 1999/2000 1997/1998 1996/1997 ©Kees Lammers/PZC - Bron: Rudy Boogert 1996 1997 4490 3854 ?938 g 2005 2006 IÜHUIIiHBiiUl.1 2004/2005 fcMbJUMil IEEE1 2002/2003 KETfl— De laatste tien seizoenen neemt het aantal doelpunten dat de Zeeuwse voetbalclubs maken sterk af. In het piekseizoen 1998/1999 scoorden de clubs ruim 4700 keer, afgelopen seizoen was dat net 3600 keer. Een afname van bijna een kwart. Deze afname kwam vorig seizoen ook tot uitdrukking in het aantal wedstrijden waarin de dubbele cijfers werden gehaald. Dat gebeurde slechts één keer: in de derde klasse zaterdag, Duiveland - 's-Heer Arendskerke 10-0. SEIZOENEN Aantal doelpunten per seizoen ZATERDAG VOETBAL Aantal duels met dubbele cijfers 2005/2006 i 2004/2005 I 2003/2004 2002/2003 2001/2002 2000/2001 i 1999/2000 i 1998/1999 I 1997/1998 1996/1997 1997 1998 1999 2000 2001 2002 1998 1999 2000 2001 2002 2003 ZONDAG VOETBAL

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2006 | | pagina 33