PZC
De Stenen Brug wordt 't Getij
m
Restauratie
pand
Havendijk
Zierikzee
Br
W3
Ik ben nogal impulsief
met de inrichting
II „daaiB bijlagen: 0113-315680
iWVW.pZC'll
5tredactie@p2c.nl
Postbus 314460 AA Goes
boorden M^ddén'-Zeeland: 0113-315520;
Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770;
«Snaai: 020-4662500.
zaterdag 12 augustus 2006
Het historische pand, bestaande uit een voor- en een achterhuis, wordt straks hotel en grand café.
foto's Marijke Folkertsma
Acht jaar lang woonden
Jo en Henriëtte Meer-
dink in het enorme pand
aan het Havenplein in Zie-
rikzee.
Meer dan lang genoeg om te
bedenken welke mogelijkhe
den het gebouw biedt voor
een grand café en hotel. Nu
alle bestemmingsplanwijzi
gingen en vergunningen
rond zijn, begint het idee
werkelijkheid te worden. In
november moet Hotel en
Grand Café 't Getij de eer
ste gasten kunnen verwelko
men.
Je moet er even doorheen kij
ken, eigenlijk meer dan dat.
Zelfs met een flinke portie fanta
sie is het nog lastig om in de ver
bouwingspuinhopen de toekom
stige hotelkamers, het grand ca
fé en restaurant te herkennen.
Overal ligt materiaal, mannen
timmeren, bikkenen sjouwen
rond. Stalen binten komen recht
op een trapgat uit en op sommi
ge vloeren moet je wel heel. erg
goed uitkijken waar je loopt. De
openingsmaand november lijkt
dan opeens heel dichtbij. Maar
Jo Meerdink vertelt rustig over
de plannen en de uitwerking.
„November is een prima maand
om open te gaan. Buiten het sei
zoen, waardoor we rustig warm
kunnen draaien." Twaalf twee
persoonskamers moeten er ko
men, elk met een eigen badka-
mer. De kleinste is zeventien
vierkante meter, de grootste
ruim veertig. Dat wordt de
bruidssuite die, hoe kan het ook
anders, boven het Vrijpoortje
ligt. „De bruidssuite is echt al
leen bedoeld voor bruidsparen
en stellen die hun huwelijksdag
jubileren", zegt Meerdink.
,,'t Getij richt zich op de zakelij
ke markt maar de bruidssuite is
daarop een uitzondering. Die
krijgt een eigen arrangement:
luxe, verwennend en verras
send."
Meerdink heeft hét historische
gebouw, dat uit een achter- en.
een voorhuis bestaat, acht jaar
geleden gekocht met het vooruit
zicht er een zakenhotel van te
maken. Zierikzee ontbeert een
dergelijk hotel en de bedrijven
in en rond Zierikzee moeten
hun relaties in Renesse,
Nieuw-Haamstede of Goes on
derbrengen. Vier sterren moet
De restauratie van 't Getij is in volle gang'.
het hotel krijgen. De vijfde ster
is niet haalbaar omdat er onder
meer geen ruimte is voor een
lift. „Je kunt natuurlijk wel
enorm gaan breken om toch die
lift er in te maken maar ik wil
juist zoveel mogelijk van de ori
ginele staat behouden,of anders
weer terugbrengen."
Voor dat karwei heeft Meerdink
de Zierikzeese restauratie-archi
tect Pieter van Traa van bureau
De Steunbeer aangetrokken.
„Van Traa heeft kunnen bepa
len dat het oudste gedeelte zo'n
550 jaar oud moet zijn. Van die
vroege historie weet ik nog wei
nig, behalve dat het huis ooit be
kend heeft gestaan onder de
naam De Stenen Brug. Voor het
pand lag namelijk de brug over
de haven. Maar die is allang ver
dwenen en dit deel van de haven
is al.sinds jaar en dag parkeer
terrein. Als een zware vrachtwa
gen voorbij rijdt, kun je wel ho
ren dat er nog een fundering
van die brug ligt."
Veel originele details zijn begin
jaren zestig verdwenen. De Bata
schoenen was toen eigenaar van
het pand en heeft het tamelijk
rigoureus gestript. Meerding:
„Van 1950 tot 1953 was dit ge
bouw een particulier bejaarden
huis. Het was ingedeeld in alle
maal kleine kamertjes. Wat dat
betreft ben ik wel blij met die
actie van de Bata. De kans zou
anders bestaan dat ik van Monu
mentenzorg die kotjes had moe
ten handhaven. Maar destijds
zi jn bijvoorbeeld ook vier van
de vijf gewelven gesloopt en dat
doet wel pijn." Meerdink meent
dat het pand weinig te lijden
heeft gehad van het water van
Van de vijf gewelven is er nog een overgebleven.
Wm.
1953. De voorkant, aan het Ha
venplein, ligt aanzienlijk hoger
dan de achtergelegen Molen
straat en het water kon daar
goed naar wegstromen. „Plet
Vrijpoortje met de kamer er bo
ven is wel volledig ingestort. Ge
lukkig was de bejaarde dame
die er toen woonde daar net uit
gehaald. Die kamer is later her
bouwd."
Engelse uitstraling
De entree, en tevens grand café,
komt aan de zijde van het Ha
venplein. De grote ruimte is
höog, zeker 4.50 meter. „Dat is
natuurlijk schitterend voor een
grand café, daarmee kun je di
rect sfeer maken", vindt Meer
dink. „Plet oude, hoge balkenpla-
fond blijft intact en is zicht
baar." Die sfeer moet een Engel
se uitstraling krijgen. In het ach
terhuis komt het restaurantge
deelte met uitzicht op de stads
tuin. Hier zijn de resten van het
circa honderd jaar oude, beschil
derde plafond het uitgangspunt.
Dit hoge plafond laat Meerdink
in stijl restaureren. De verdere
inrichting zal op die stijl aan
sluiten.
Onder het toekomstige restau
rant, aan de tuin, liggen de kel
der en het enig overgebleven ge
welf. „In de kelder werd in de
zeventiende en achttiende eeuw
gekookt voor de heer en vrouw
des huizes. Straks kunnen de
gasten hier loungen." Het oude
gewelf gaat plaats bieden aan
eters.
In de ommuurde stadstuin kun
nen de gasten zich met mooi
weer rustig verpozen. De monu
mentale rode beuk van meer
dan 125 jaar oud, zal dat echter
niet meer meemaken.De stam,
met een omvang van ruim drie
meter, is van binnen geheel rot.
Meerdink is nu bezig de kap van
de enorme boom, de kruin'heeft
een diameter van zo'n meter of
veertig, te regelen. Dat betekent
de verwerking van 35 tot 40 ton
beukenhout. De kap is een tegen
valler, de rode beuk maakte de
tuin af en hield in de zomer de
nieuwbouw van de Molenstraat
uit het zicht. Meerdink wil dan
ook graag een volwassen exem
plaar terugplanten. „Een oude
stadstuin met zo'n iel, jong
boompje vind ik niet kunnen."
De ingang van het hotel komt
aan het Vrijpoortje; de kamers
liggen allemaal op de eerste en
de zolderverdieping. In het trap
portaal kun je nog zien dat het
voor- en achterhuis in het verle
den gescheiden en weer met el
kaar verbonden waren, afhanke
lijk van de vroegere eigenaren.
Op de eerste verdieping komen
aan de voorkant drie kamers te
liggen en de toegang tot de
bruidssuite. Helemaal achterin
komen nog eens twee kamers.
De voorzolder heeft een prach
tig houten balkconstructie met
opvallende kruisspanten. Meer
dink weet nog niet hoe hij het
gaaf aanpakken maar deze con
structie moet in het zicht blij
ven. Maar waar blijven Jo en
Henriëtte? „Wij wonen nu tijde
lijk in Brouwershaven maar ko
men binnenkort terug naar Zie
rikzee. Ruimte voor ons is er in
dit pand niet meer, maar dat is
niet erg. We hebben hier met ple
zier gewoond, nu krijgt het ge
bouw een andere bestemming.
Er breekt een ander getij aan."
Inge Heuff
Woongaleries
bieden
avontuur
DE VOORDEUR
De voordeur biedt toegang tot een woning, maar wat
daar achter schuil gaat, blijft voor velen onzichtbaar.
In deze serie een kijkje achter de voordeuren van
Zeeuwse huizen. Iedere week gaat een andere deur
open en geeft de bewoner een blik in zijn of haar leven.
foto's Mechteld Jansen
Rasechte Walchenaren zijn ze, Amanda Jongepier
(29) en haar vriend Ronnie Mesu (29). Ze wonen in
de Middelburgse Eigenhaardstraat. Zij komt van West-
kapelle en hij van Nieuw- en Sint Joosland. Zoontje
Jut van anderhalf scharrelt rond in de huiskamer. Hij
flirt wat met het bezoek en nestelt zich vervolgens be
haaglijk bij zijn moeder op schoot. Baby Tess van zes
weken logeert een nachtje bij schoonmoeder. „Ik ge
loof niet dat Jur haar erg mist." Glimlachend: „Hij
geeft haar altijd voor het slapen een kusje, maar ik heb
niet gemerkt dat hij verdrietig is dat dat niet kon."
Het stel woont nu een jaar of vijf in de gewilde Middel
burgse straat. „Toen wij op zoek waren naar een huis,
kwam je er haast niet tussen. De huizen waren al ver
kocht bijna voordat ze te koop stonden. Wij hebben
toen via vrienden gehoord dat er vijf te koop zouden
komen. Bij al die panden hebben we een briefje in de
bus gedaan met de vraag als het huis te koop kwam, of
ze ons dan wilden bellen. Daar hebben we niets op ge
hoord. Maar een paar maanden later werden we gebeld
door de eigenaar van dit huis. We mochten als eerste
kijken. Op een woensdag. Dezelfde avond hebben we
het gekocht."
Amanda, 'ik ben juf in Vrouwenpolder' en vriend Ron
nie Mesu (voetballer bij 'het eerste' van Zeelandia) voe
len zich lekker in hun straatje maar „ons vaste vrien
dengroepje is inmiddels verhuisd. Iedereen die kinde
ren krijgt, gaat weg. Voor onze buren zijn wij inmid
dels het zevende stel dat naast hen is komen wonen.
Maar ja, zij wonen er al vijftig jaar."
„De huizen zijn leuk, maar niet zo groot. We hebben
bij de geboorte van Jur al besloten naar een ander huis
te zoeken. Groter. En dat hebben we gevonden in de
Mortiere. Eigenlijk wilden we het liefst in de buurt
van de binnenstad blijven. Ik loop nu zo de stad in.
Dat is wel heel lekker. Maar ja, we zochten een jaren
dertig huis, met drie slaapkamers, een tuin en een gro
te bijkeuken. Dat is wel erg duur in de binnenstad.
Dus gaan we straks naar de nieuwbouw. Het was even
wennen, maar we komen wel in een kinderrijke buurt,
waar ze veilig buiten kunnen spelen. Dat is natuurlijk
ook wel belangrijk,"
„Ik zal dit straatje wel missen. De gezelligheid. De
sfeer van dit huis. Wat ik heel erg zal missen is onze ka
chel. Die ziet eruit als een open haard, maar toch is het
een gashaard. Als het kouder wordt, hebben we die ie
dere avond aan. Zo'n vuurtje is wel heel knus."
„Ik ben altijd veel met inrichting bezig. Hier verandert
er ook nog al eens wat. Zo heeft de muur in de woonka
mer al vijf keer een andere kleur gehad, van oranje,
naar bruin, goud en blauw naar groen. Ik ben nogal im
pulsief. Als ik iets wil, moet het ook direct; Ik pas dan
ook accessoires aan. Dan ziet alles er opeens heel an
ders uit. Ronnie vindt dat gélukkig niet erg. Het ge
beurt wel dat hij thuis komt en in een heel andere ka
mer stapt. Wij hebben wel zo'n beetje dezelfde
smaak."
Een standaardinrichting zul je in huize Jongepier-Me-
su niet aantreffen. Neem de wc; een goudkleurige bril,
dito accenten op de tegels en een spiegel gevat in goud-
geverfd purschuim. Voor het nieuwe huis maakt Aman
da al volop plannen. Die ongetwijfeld nog vaak zullen
veranderen.
Annemarie Zevenbergen
