Wat wij knutselen is direct zichtbaar Lichaamstaal doet meer dan duizend echte woorden 23 Hans Pieter van Not, plastisch chirurg Aantrekkingskracht zaterdag 12 augustus 2006 Als hij zich voorstelt, komen er meteen vragen over bor sten, dikke buiken, neuscorrec ties, flaporen. In zijn studenten tijd mocht hij graag met vrien den op een terrasje zitten in Lei den, biertje erbij, en dan maar ra den wat de bh-maat van de passe rende dames was. Hans Pieter van Not, intussen gevestigd plas tisch chirurg te Vlissingen, Goes en Zeeuws-Vlaanderen, had er een goed oog voor. Dit even om de vooroordelen te bevestigen. De waarheid is genuanceerder: „In het Academisch ziekenhuis in Rotterdam bijvoorbeeld, waar ik ge werkt heb, komen maar vijf op de hon derd patiënten voor een cosmetische ingreep bij plastische chirurgie. En ze ventig procent van de nieuwe gevallen daar was een reparatiegeval, waarbij de eerste behandeling niet optimaal was, om het netjes te zeggen. Dat komt dan bij de plastische chirurgie terecht omdat wij verstand hebben van f unctie, van wondgenezing en ana tomie." Hij omschrijft zichzelf als gedreven, een man met een brede belangstelling en een bijna onbegrensde energie, die altijd tijd te kort komt. Allereerst is er zijn werk in de maatschap plastische .chirurgie van de Zeeuwse ziekenhui zen. Daarbinnen stond hij aan de wieg van multidisciplinaire teams voor handchirurgie en zocht hij naar ver nieuwende methoden en betere materi alen voor borstreconstructie. Hij werkt aan manieren om resultaten meetbaar te maken, zodat enerzijds specialisten een spiegel voorgehouden krijgen en hun werk kunnen verbete ren en anderzijds patiënten hen erop aan kunnen spreken. Van Not heeft in middels met zijn collega's uit de maat schap de Zeeuwse privé-kliniek Med- Centric voor cosmetische chirurgie op gezet. „Dat is voor de esthetische ope raties. Maar ook binnen de 'gewone' plastische chirurgie is dringend be hoefte aan uitbreiding. Daar kijken we nu naar." Van Not pretendeert nog tijd te heb ben voor een privëleven, met een vrien din, twee kinderen en vele hobby's, maar dat is bijna niet voor te stellen. „Ik kan niet stoppen; en dat is ook mijn zwakte", erkent hij. „Als ik niet begrensd word, kom ik in de proble men. Een voorbeeld. Ik ben heel geïn teresseerd in mijn patiënten. Ik pro beer zoveel mogelijk voor ze te rege len als ik ze zie, waardoor spreekuren vaak vreselijk uitlopen. Planning is daarom niet mijn sterkste punt." Rusteloze jeugd Zijn vader werkte voor Shell en dat bracht een rusteloze jeugd met zich mee, van het ene continent naar het andere. Zijn lagere schooltijd woonde hij achtereenvolgens in Nigeria en En geland en op Borneo. „Heel leuk. Al leen kon ik op een gegeven moment geen Nederlands meer spreken. Als ik in mijn slaap praat, spreek ik nog steeds Engels." Dat Van Not volgens de familietradi tie in Leiden zou gaan studeren, stond al bij voorbaat vast. In die jaren ston den Van Not en medestudent Marco Ritt, nu professor in de handchirur gie, bekend als de Rattenvangers van Leiden. „Mijn eerste kennismaking met plastische chirurgie was de micro- chirurgie. Dat vond ik zalig. Ik zat we ken achtereen rattenzenuwen te opere ren. Met Ritt keek ik naar verschillen de manieren om beschadigde zenuwen aan te laten groeien door middel van bewerkte donorzenuwen. Van daaruit kwam ik in contact met de experimen tele laboratoria voor microchirurgie en handchirurgie in het Erasmus MC in Rotterdam. En zo ben ik later bij de plastische chirurgie uitgekomen." Van Not ging voor zijn opleiding alge mene chirurgie naar het Haagse Leyenburg ziekenhuis. Een tijd die hij omschrijft als 'leuker dan in mijn wild ste dromen', maar ook een zware tijd. „Je werd als assistent in opleiding uit gebuit. Weken van negentig tot hon derd uur waren geen uitzondering, en maar veertig kreeg je er betaald. Een weekenddienst begon om kwart voor acht vrijdag met de ochtendover dracht. Daarna werkte je de vrijdag, de zaterdag, zondag, tot maandaga- Naam: Plans Pieter van Not Geboren: 2 januari 1961, Den Haag Woonplaats: Domburg Burgerlijke staat: vriendin, twee kinderen Opleiding: gymnasium (Alkmaar), genees kunde (Leiden), specialisatie-chï-' rurgie (Leyenburg, Den Haag), plastische chirurgie (Erasmus MC, Rotterdam) Werk: plastisch chirurg,"momenteel te Vlissingen, Goes en Zeeuws- Vlaanderen vond zes, zeven uur, aan één stuk door. Met bij elkaar gesprokkeld drie, vier uur gebroken slaap per nacht. Je zult maar de patiënt zijn die zo'n assis tent in opleiding aan je bed krijgt! Als je dan de overdracht deed, had je zeg maar twintig opnames gehad; die ge vallen moest je voor de volledige chi rurgische staf als een soort show ople pelen en als je van patiënt nummer zo veel niet meer wist hoeveel hemoglobi ne hij in z'n bloed had, werd je afge maakt. Tot in de grond afgezeken." „We hebben toen als assistentenvere niging met de Hoge Raad uitgevoch ten dat die overuren betaald moesten worden. Toen bleek al dat overwerk opeens niet meer zo nodig te zijn. Toen werden er opeens een heleboel extra arts-assistenten aangenomen en werd een begin gemaakt met dienst roosters waarin je normaal je werk kon doen, met rusttijden." Beetje mazzel Zijn recept voor succes: energie, door zettingsvermogen, een goed gebruik van aangeboren intelligentie én na tuurlijk zo nu en dan een beetje maz zel. Toen hij een specialisatie moest kiezen, viel zijn keus op plastische chi rurgie. Van Not prijst: „Het medische vak met de minste routine en de mees te uitdaging. De ultieme combinatie van een exacte opleiding, het omgaan met mensen, en het met je handen iets creëren. Wat wij knutselen is direct zichtbaar: het doet het of het doet het niet. Plet is mooi of het is niet mooi. De eisen zijn hoog en de druk is hoog. Je moet heel lang en precies kunnen blijven werken. Dan helpt het als je maar een uur of vier, vijf slaap nodig hebt, zoals ik." Ook dan zijn er grenzen. „Ik was op een gegeven moment aan het trainen voor de Kustmarathon. Elke zondag een duurloop van een uur of twee, drie. Om die tijd in te halen, zat ik dan zondag tot drie, vier uur 's nachts achter de computer. En dan om acht uur 's ochtends alweer de eerste opera tie. Toen heb ik maar tegen mezelf ge zegd: vergeet die marathon." Fitness, tennis en - jawel - ringrijden zijn andere favoriete sporten. „Maar zeilen is mijn grote passie. Een paar keer per jaar ga ik naar het buiten land, dan gooi ik een dart op de we reldbol: Zo kom je dan Overal. Een dag of tien op een groot jacht. Er ge beurt altijd van alles. Zoals die keer in het Caribisch gebied. Nog vóór ik tegen mijn vriendin, toen nog een oner varen zeilster, kon zeggen dat ze van de genua af moest blijven, maakt ze het touw los. Zo'n zeil van 35 vierkan te meter kan bij windkracht zeven een akelige klap geven. De zeilschoot klap te zo hard tegen haar vinger dat-ie in een hoek van negentig graden kwam te staan. Van de pijn kreeg ze de slap pe lach. Dat werkt zo bij haar. Ik stuur in mijn eentje de boot naar een eilandje in bloody nowhere, waar ene mister Singh een kliniekje had. Hij leek niet zo ter zake kundig, maar er stond wel een röntgenapparaat. Ik zei: Pleased to meet you, Van Not, handsurgeon and if you don't mind I will operate on my girlfriend myself. Toen ik die vinger opnieuw brak om hem inlle juiste stand te krijgen kreeg mijn vriendin weer ontzettend de slap pe lach, want de verdoving werkte niet goed, dus die man dacht met twee gekken van doen te hebben." Dat brengt hem terug bij de operatie tafel. „Er zijn heel veel specialisten die misschien wel heel goede artsen, maar uitermate horkerig zijn. En dat kan niet, want je bent er voor die pa tiënt en niet voor je eigen ego. In mijn opleiding'stijd zat ik eens bij een plas tisch chirurg die een meisje voor zich had met heel zware borsten. Die man komt binnen, trekt haar bloesje open, kijkt naai' binnen, zegt over zijn schou der tegen de poliverpleegkundige: „Borstverkleining." En loopt weg. Dat meisje en haar moeder bleven he lemaal verbijsterd achter. Die chirurg had dat in drie seconden bekeken. Ook al is onmiddellijk helder wat er gebeuren moet, ook al is de werkdruk heel hoog en moet je zestig mensen zien, je móet alle afwegingen persoon lijk met de patiënt bespreken. Wij wer ken in onze privéklinieken dan ook' veel met formulieren waarop uitge breide informatie over de behandeling staat en met name over de complica ties en eventuele ongunstige resulta ten. Dat moet worden ondertekend." Van Not kwam in 1997 naar Zeeland, op uitnodiging van plastisch chirurg J.M. Vaandrager, die hier gedurende zestien jaar in het specialisme pionier de. Ze hadden elkaar leren kennen tij dens zijn opleiding in het Erasmus MC. Amerikaanse toestanden, zegt Van Not, daar zitten we hier in Zee land ver van af. Wat hier bij de plasti sche chirurgie komt - zowel bij de af delingen in de ziekenhuizen als in de privé-kliniek MedCentric in Middel burg, Goes en Oostburg - dat zijn toch wel no nonsense gevallen, over het al gemeen. Het valt me ook op dat hier in Zeeland onze klantenkring echt een foto Mechteld Jansen afspiegeling van de bevolking is. Dus niet alleen de happy few, maar ook de genen die het minder breed hebben maar wel kunnen kiezen tussen dat nieuwe bankstel, of die vakantie of toch die ingreep. In de Randstad is heel veel competitie tussen privé-kli- nieken. Dat geeft randverschijnselen als zogenaamd objectieve adviesbu reautjes, die voor hoge commissies mensen doorspelen aan plastisch chi rurgen. Daar werken op zijn hoogst ervaringsdeskundigen, die mensen vaak onderbrengen in klinieken van twijfelachtig allooi, voor een paar hon derd euro minder dan een gerenom meerde kliniek rekent. Het gevolg is dat zo'n cliënt dan die avond huilend bij mij op de stoep staat, niet weet of die pijn normaal is, niet weet wat voor protheses geplaatst zijn, niet weet door welke chirurg ze geope reerd is en de kliniek niet kan berei ken. Dat komt regelmatig voor. De huisarts weet het ook niet meer en ver wijst ze naar ons door. Dat zijn dan dus die reparatiegevallen." De telefoon gaat, niet voor de eerste keer deze avond. Deze keer volstaat een telefonisch advies niet. Hij moet weg voor een spoedoperatie. „Een pa pa die even niet opgelet heeft met een snoeischaar en in een vingertje van zijn zoon heeft geknipt." Bijna vier uur later komt hij terug. Er kwam nog een spoedconsult tussendoor, op de eerste hulp was ook nog het een en an der te doen. En dat vingertje? „Dat zit er weer aan. Komt goed." Tien minu ten later kijkt hij op zijn horloge. Bijna half elf. „Nog even een spoedklus in Goes. In Vlissingen kan ik vanavond niet terecht, daar zijn de operatiekamers tot vannacht twee uur al bezet." En hij vliegt weg, de nacht in, naar een verbrijzelde vingertop. Ondine van der Vleuten Flrten heeft niet zo veel te maken met gesproken woorden, maar veel meer met de taal van het lichaam. Dus laat die pakkende openingszin maar zitten. Ondffzoek wijst uit dat bij een eerste ont- moetng de gemaakte indruk voor 55 pro cent vordt bepaald door je lichaamstaal, 38;pr>cent door intonatie en stembuiging en slechts 7 procent door wat je werkelijk zegt.Deze kennis wordt handig gebruikt doorconimunicatie-medewerkers van be drijven. Sales-managers flirten om hoge verkepen te boeken. Er zijn zelfs work shop: voor sjansen op kantoor om de werk- sfeerte verbeteren. Er zin veel signalen waarmee je lichaam aangeeft dat je de ander wel ziet zitten. Oogontact zegt meer dan duizend woor den. Ook het spiegelen van andermans ge- dragaf houding tijdens een gesprek schept een tand, blijkt uit een verhaal in de New Sciertist. Eet naar eens op. Degene die jou nadoet geeft(onbewust) aan dat die je aardig vmdl, bijvoorbeeld door de manier waarop hij olzij hetzelfde als jij op zijn stoel gaat verzirten of tegelijk met jou een slokje aeenr. Wanneer de ander met gekruiste ar men (f benen tegenover je gaat zitten en de anaeie kant op gaat kijken is duidelijk dat Elirten doe je alleen met iemand die je leuk ""rit De mentale blauwdruk van een aan trekkelijke partner wordt al opgebouwd vanaf ons achtste levensjaar, aldus seksuo- logen. Dat beeld wordt gevormd door ele menten uit de omgeving waarin we op groeien, zoals de lach van je moeder, de ge laatstrekken van je oudere zus en het ge voel voor humor van die leuke oom. Al deze indrukken laten sporen na in de her senschors en vormen een soort liefdesplatte grond voor later. Bij ontmoeting van ie mand die aan deze blauwdruk voldoet, springt de bekende vonk over. Dan moet cüe ander wel het goede luchtje bij zich dra gen. Die opgevangen geur wordt bepaald door feromonen, een krachtig seksueel lok middel. Het zijn hormonen die worden uit gescheiden via de zweetklieren, vooral in de oksels en in de schaamstreek. De seksgeurstoffen bevatten belangrijke in formatie over iemands afweersysteem. Ex perimenten tonen aan dat zowel mannen als vrouwen vallen voor lichaamsgeuren met een totaal andere codering dan die van henzelf. Dat is biologisch verklaarbaar: een kind heeft immers meer overlevingskansen als het is bescheimd tegen zoveel mogelijk ziektes. Wanneer ook de neus tevreden is, Bij een eerste ontmoeting wordt de gemaakte indruk voor 55 procent bepaald door de lichaamstaal. foto Jaap Rozema/GPD gaan de hersenen aan de gang. In het lim- bisch systeem worden agressie, genot en angst aangestuurd, evenals seksuele opwin ding. Bij ontmoeting van een aantrekkelijk persoon wordt het stofje fenylethylamine (PEA) aangemaakt. Deze verbinding werkt als amfetamines, dat ook in speed zit, en maakt je high. PEA zorgt ook voor aan maak van extra adrenaline en dopamine. Deze laatste geeft een geluksgevoel en zorgt voor de bekende vlinders in de buik. De setting werkt ook mee. Een vreemde ont moeten in een angstige of opwindende situa tie geeft de romantiek een extra prikkel. Er is een psychologische proef gedaan waarbij twee mensen elkaar voor het eerst ontmoe ten op een hoge, zwiepende brug. Dat werd door de deelnemers romantischer ervaren - dan door hen die elkaar op een lage, stabie-: 1 le brug zagen. Een bezoekje aan een pretpark stimuleert ook het libido. Foto's van het andere ge slacht werden na een ritje in de achtbaan aantrekkelijker gevonden dan ervoor. Een stel dat samen kijkt naar een spannende thriller komt verliefder uit de zaal dan zij die naar een natuurfilm keken. Ook humor bindt vreemdelingen. Bij een ex-1 periment moesten danspasjes worden inge studeerd, waarbij de ene partner een blind doek voor kreeg en de ander een rietje in de mond, zodat die niet kon praten. De dans partners met deze handicap lachten samen - heel wat af en vonden elkaar achteraf leu ker dan koppels die gewoon met elkaar kon den converseren. Muziek bepaalt eveneens de mate van affectie. Zo blijken vrouwen foto's van mannenportretten hoger in te schatten tijdens het luisteren naar rock mu ziek. Bij avant garde jazz of geen muziek werden de afgebeelde mannen minder aan-' trekkelijk gevonden. Peter do .Tr»"

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2006 | | pagina 23