Iedere keer
weer die
zilte lucht
PZC
23
Strandweer
dinsdag 25 juli 2006
De wandeling van
Burghsluis naar
Burgh-Haamstede is er één
van abrupte veranderingen.
Een dijkje over, een hoekje
om, een bosje door en je
bent in een totaal nieuwe
omgeving. Water, akkers,
oude en nieuwe bebouwing,
bos en duinen: het volgt el
kaar in snel tempo op.
De meeste Zeeuwse pontjes
varen heen en weer tussen
twee haventjes. De Onrust niet.
Die boot vaart in een driehoek
over de Oosterschelde tussen
het Noord-Bevelandse Colijns
plaat en twee plaatsen op Schou
wen: Burghsluis en Zierikzee.
Burghsluis is niet veel meer dan
een jachthaven. Daar is het een
drukte van belang. Tientallen
eigenaren van jachtjes hebben
er aangelegd om aan land van
de zon te genieten. Het plaatsje
zelf bestaat uit een dikke tien
huizen, weggestopt onder de
dijk, een stukje verderop.
De eerste kilometers van de wan
deling gaan langs de Ooster
schelde oostwaarts. De brede
weg biedt ook automobilisten
ruim zicht op de Oosterschelde.
Die maken daar deze snikhete
ochtend maar mondjesmaat ge
bruik van. Fietsers des te meer.
Van ver is de toren van het ver
dronken dorp Koudekerke te
zien. Die is te beklimmen, wat
een prachtig uitzicht over de
Oosterschelde en Schouwen op
levert. In de toren is informatie
over de Oosterschelde, in het bij
zonder over het natuurplan Tu
reluur, en het verleden van Kou
dekerke te vinden. Dat ver
dween eind zestiende eeuw in
de golven. Alleen de toren bleef
staan.
De route gaat de dijk af. De Oos
terschelde is meteen uit zicht en
maakt plaats voor de inlagen en
karrevelden. Die heten zo om
dat boeren daar vroeger met kar
ren klei kwamen halen. Die
werd gebruikt om de dijken op
te hogen.
Op de volgende dijk is het uit
zicht op slag weer anders. Ak
kers, boerderijen, bedrijven en
de doorlopende stroom auto's
op de N57, op weg naar het
strand, vormen het nieuwe
schouwspel.
De route steekt die weg over,
om meteen Haamstede binnen
te voeren. In de nieuwbouwwij
ken is het rustig. Wie de ogen
Vogelkijkhut bij Colijnsplaat.
sluit, hoort bij momenten alleen
vogels en waant zich weer in het
gebied rond de Koudekerkse to
ren.
De volgende plotselinge over
gang laat niet lang op zich wach
ten. Na een hoekje staat de wan
delaar opeens op de Kerkring,
waar horeca en winkels voor be
drijvigheid zorgen.
Daarna gaat het langs het Slot
Haamstede. De toren ervan
stond er al in de twaalfde eeuw.
De rest is in de volgende eeuwen
bijgebouwd. Door de bomen is
het kasteel aan de andere kant
van de gracht wat lastig te zien.
In de winter is het uitzicht vast
mooier.
Na een paar straten verandert
de tocht in een boswandeling.
Hier zijn het niet de vogels,
maar de krekels die het meeste
geluid maken. Het is moeilijk
De toeristische veerdiensten bestaan tien jaar. Fiets een rondje
met een pontje is nu ook: loop een rondje met een pontje. Bij de
aanlegplaatsen van de boten zijn wandelroutes uitgezet. De PZC
verkent ze. Vandaag: Burghsluis-Colijnsplaat.
lijnsplaat, is het in de haven één
en al drukte. De wandeling van
uit het Noord-Bevelandse
plaatsje heeft een patroon zoals
meer van de uitgezette routes
rond de pontjes: eerst een stuk
langs het water en vervolgens
het achterland in. Het keerpunt
ligt bij een vogelkijkhut, een zes
hoekig houten gebouwtje een
paar kilometer ten westen van
het dorp. Vogelliefhebbers, rond
de Oosterschelde toch al ver
wend, kunnen er hun hart opha
len. Binnen hangt informatie,
buiten staat een verrekijker.
Voor vijftig cent zie je de vogels
van nog dichterbij. Het uitzicht
mag er trouwens ook wezen: zo
wel de stormvloedkering als de
Zeelandbrug en de hele Schouw-
se kust daartussen zijn goed
zichtbaar.
Over rechte polderwegen, zoals
die veel op Noord-Beveland
voorkomen, gaat de route terug
naar het dorp. Het typische ha
vensfeertje pakt de wandelaar
meteen: kleine huisjes, visrestau
rants in oude panden. En steeds
die zilte lucht.
De Voorstraat doet, breed en be
plant met bomen, statig aan.
Verrassend is de aanwezigheid
van een Solexmuseum. En
Pee-rock, het Colijnsplaatse mu
ziekfestival, komt eraan, zo
blijkt uit posters achter tiental
len ramen. Verder vallen de vele
schuren langs de straatkant op.
Een erfenis van de handel die
dankzij de haven in vroeger eeu
wen ontstond.
Via een stukje bos gaat de tocht
langs de dorpsrand terug rich
ting haven. Het zicht op de Zee
landbrug, scherp afgetekend te
gen de helderblauwe lucht, is
prachtig. Van deze afstand lij
ken de auto's zich er traag over
te bewegen.
Een vaartochtje naar het begin
punt van de derde wandeling,
de haven van Zierikzee, is al
leen al de moeite waard vanwe
ge de schitterende aankomst. De
wandeltocht gaat, deels over au
tovrije dijkjes, noordwaarts
naar het plaatsje Schuddebeurs.
Daar is nog steeds goed te zien
dat rijke kooplieden uit Zierik
zee hier in vroeger tijden hun
buitenverblijf hadden.
Martijn de Koning
De toren van het verdronken dorp Koudekerke.
foto Marijke Folkertsma
voor te stellen dat de zee zo
dichtbij is. Tot er opeens ge
klommen moet worden. De heu
vels blijken duinen te zijn. De
zoveelste verrassing.
Het pad komt uit in Burgh,
waar de Kerkring kleiner, pitto-
resker en slaperiger is dan bij de
buren. Na opnieuw een over
steek van de N57 gaat het in
rechte lijn terug naar Burgh
sluis. Aan de overkant, in Co-
foto Ludo Goossens
Het is deze zomer langs de boor
den van de Westei'schelde druk
ker dan ooit. Dagen achtereen
volop strandweer. Heel anders
dan de zomer van vorig jaar.
Wat het aantal zonuren betreft
komt de zomer van 2006 onge
twijfeld in de hogere regionen
terecht.
Het aantal plekken langs de
Westerschelde waar sprake is
van echt strand, is overigens
niet al te groot. In het mondings-
gebied is het meeste zand te vin
den, grenzend aan de kustzone
West-Zeeuws-Vlaanderen en
Zuidwest-Walcheren. Langs de
rivier zelf bevindt zich hier en
daar een strandje. Vooral ge
schikt voor kleinschalige recrea
tie. Zoals Ritthem, Kaloot, Baar
land, Paulinaschor en Perkpol-
der. Misschien strandjes van
drie keer niks, maar zeer geliefd
bij de zonaanbidders uit de
buurt.
