Lichtschip
trekt nog
steeds de
aandacht
PZC
2
Kwaakblaas
dinsdag 18 juli 2006
foto's Marijke Folkertsma
i
XV U «PÉMa. IkÈL. -
De toeristische veerdiensten bestaan tien jaar. Fiets een
rondje met een pontje is nu ook: loop een rondje met een
pontje. Bij de aanlegplaatsen van de boten zijnwandel-
routes uitgezet. De PZC verkent ze. Vandaag: Middelhar-
nis-Hellevoetsluis.
lichtbaken in top. Het lichtschip
werd in 1963 op de werf De
Waal in Zaltbommel gebouwd
en deed tot 1994 dienst op zee.
Daar diende het als drijvende
vuurtoren, een baken in zee om
te waarschuwen voor gevaarlij
ke ondiepten en als herkennings
punt voor zeevarenden. Eerst
als bemand lichtschip, later ge
automatiseerd en onbemand.
De Kuyper
Aan de overkant van het Haring
vliet is ook een wandeling uitge
zet. Een langs het drie kilometer
lange kanaal dat Middelhamis
verbindt met het open water. De
wandeling heen en terug langs
het kanaal is ronduit saai, behal
ve misschien voor liefhebbers
van sterke drank, want de route
voert langs Koninklijke Distilla
teur De Kuyper.
Middelharnis zelf is wel aardig.
Vooral de woningen rondom de
haven. De ooit zeer eenvoudige
vissershuisjes gaan nu, volgens
informatie van een plaatselijke
makelaar, van de hand voor be
dragen die dik boven de drie ton
liggen. Een eeuw geleden waren
ze hooguit eenhonderdste van
dat bedrag waard. Die immense
waardestijging heeft volgens
hem maar op beperkte schaal
met inflatie te maken. Q
Het stadje biedt nog tot het ein-
de van dit jaar onderdak aan
het Rien Poortvlietmuseum. Het
is gevestigd in het voormalige
raadhuis, dat dateert uit 1639.
Liefhebbers van Poortvliet moe-
ten dan ook nu de kans grijpen
om de originele schilderijen te
bekijken want eind dit jaar sluit
het. René Otte vindt dat een
schande. Het geeft volgens de
inwoonster van het stadje aan
dat echte kunstenaars nog
steeds niet gewaardeerd wor
den.
Emile Calon
De rugstreeppad lijkt zich
als een vis in het water te
voelen. Toch leidt het beest
vooral een gravend leven. De
amfibie is vooral te vinden op
de zandgronden en in de (ri-
vier)duinen. Als er ergens land
is opgespoten, verschijnt de rug
streeppad vaak als eerste. Om
te verdwijnen als er te veel be
groeiing komt. Het is een typi
sche pad om te zien: plomp ui
terlijk, slome oogopslag en wrat
tige huid. Kan op korte pootjes
een aardig sprintje trekken.
Met een lichte streep over de
rug, vandaar de naam. En spran
kelende groen-gele ogen. De
rugstreeppad is een echte nacht
braker, komt pas in de scheme
ring tevoorschijn om te jagen.
In het water - om zich voort te
planten - maken de mannetjes
via hun kwaakblaas een luid ra
telend geluid om zo soortgeno
ten aan te trekken.
foto Ludo Goossens
Bij aankomst in de ha
ven van Hellevoetsluis
ligt daar het lichtschip 12
Noord Hinder. Het oranjero
de schip trekt direct de aan
dacht maar moet nog even
wachten want de route van
vandaag voert vanaf de aan
legplaats van het pontje
eerst naar de wallen van de
vestingstad. Op weg daar
heen liggen rechts nog meer
bijzondere schepen, onder
andere de driemast-sleep-
klipper Oostvogel.
Een eeuw geleden vervoerde
de Oostvogel nog allerlei
goederen tussen Rotterdam en
Antwerpen, zegt Isaac Lucas-
sen. De inwoner van Hellevoet-
sluis vertelt dat het veertig me
ter lange schip direct na de tewa
terlating in 1898 reeds moest
concurreren met motorschepen.
De klipper behoort volgens hem
dan ook tot de laatste generatie
zeilvrachtschepen. „Na de Oost
vogel werden alleen nog maar
motorvrachtschepen gebouwd."
Niet dat de oud-zeeman de te
loorgang van de zeilende vracht
schepen betreurt. „Er is een tijd
van komen en een tijd van gaan.
Zo is het altijd geweest en zo zal
het altijd blijven."
De wallen van Hellevoetsluis
zijn indrukwekkend en omcirke
len het oude hart van de vesting
stad. Ze zijn nog zo goed als vol
ledig intact. Lucassen weet daar
ook het nodige van. Hij vertelt
hoe die wallen er lang maar wat
verwaarloosd bij lagen. Maar
vanaf eind jaren zestig van de
vorige eeuw is er alles aan ge
daan om die verdedigingswer
ken waar nodig te herstellen.
De wandeling van vandaag
voert over en langs die wallen.
Het is geen lange tocht, net iets
meer dan vier kilometer, maar
biedt wel volop kansen om tal
van bezienswaardigheden te be
zoeken in Hellevoetsluis. Zo
komt de wandelaar halverwege
de route langs het droogdok Jan
Banken. Lucassen noemt het
een van de belangrijkste monu
menten binnen de vestingwer
ken van zijn stad. Rondom dat
dok is een speciaal museum aan-
Lichtschip 12 Noord Hinder in de haven van Hellevoetsluis.
Droogdok Jan Banken.
gelegd. De bezoekers leren daar
dat de bouw in 1805 van dit eer
ste stenen droogdok in Neder
land het begin was van een revo
lutionaire ontwikkeling binnen
de scheepsbouw en scheepsrepa-
ratie. Vanaf dat moment konden
schepen sneller en groter wor
den gebouwd. Daarom kan vol
gens dat museum met recht wor
den gesproken van een monu
ment van grote historische en
industrieelarcheologische waar
de.
Momenteel wordt het dok geres
taureerd. Ilona de Voet voor
spelt dat het dok, dat gebouwd
is als een soort amfitheater met
grote oplopende treden, straks
ook mooi dienst kan doen als
openluchttheater en -opera. Het
Verona aan het Haringvliet,
lacht ze en denkt dat het moge
lijk moet zijn om op bescheiden
schaal die Italiaanse stad met
z'n beroemde arena te imiteren.
„Stel je voor, hier in het zomer
seizoen, ook de ene na de andere
opera."
De Voet houdt van het stadje,
vertelt ze tex-wijl ze samen met
haar hond Casper mee oploopt
over de vestingwerken. Ze komt
uit Rotterdam en woont de helft
van de tijd in Hellevoetsluis bij
haar lat-vriend. Misschien durft
ze over een aantal jaren wel defi
nitief bij hem in te trekken, zegt
ze na enig nadenken. „Want hij
is wel lief en Hellevoetsluis is
wel leuk."
Vlak voor de aanlegplaats van
het pontje ligt daar weer de
Noord Hinder. Wat een bijzon
der schip is het toch met z'n
