PZC
1 1 1 1 1 I II
1 III'
llllll
Het huis moest wel
gepotdekseld zijn
W3
Kruiden vervangen
het aroma van brood
4 H 81 8
Zelfbouw in
Colijnsplaat
I neaactie bijlagen: 0113-315680
www.pzc.nl
E-mail:redactie@ pzc.nl
Postbus 31,4460 AA Goes
Advertentie-exploitatie:
Noord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770;
Nationaal: 020-4562500.
zaterdag 8 juli 2006
Tuinen van Lafaille
DE VOORDEUR
De voordeur biedt toegang tot een woning, maar wat
daar achter schuil gaat, blijft voor velen onzichtbaar.
In deze serie een kijkje achter de voordeuren van
Zeeuwse huizen. Iedere week gaat een andere deur
open en geeft de bewoner een blik in zijn of haar leven.
foto's Mechteld Jansen
Waar vroeger de geur van warm brood je het wa
ter in de mond deed lopen, streelt nu het aroma
van diverse kruiden de neus. De lange, houten tafel op
het terras buigt haast door onder het gewicht van de
talloze kruidenkweekpotjes. Achter de voormalige bak-
kerswoning aan de Molenstraat in Groede heeft Catali-
na Lindenburg haar paradijsje geschapen. Daar
kweekt zij kruiden en teelt ze groenten. Verschillende
slasoorten, eetbare pompoenachtigen (zoals butter
nuts), suikermaïs en koolrabi hebben een plekje in
haar moestuin helemaal achterin. Tomatenplanten
staan her en der in de borders. „Alles wat lukt, staat
hier. Het is geen heilig moeten. Ik vind het leuk om din
gen uit te proberen en dat gaat de ene keer wel en de
andere keer niet goed."
Zo fraai als het nu is, was het pakweg twintig jaar gele
den nog niet. „We kwamen eigenlijk bij toeval in Groe
de terecht, tijdens een fietstochtje met de kinderen. We
woonden toen nog in Amsterdam, en wilden een ijsje
eten. We belandden hier op de Markt en vonden Groe
de direct leuk. Het is een heerlijke plaats, de sfeer is er
goed. Het huis was een bouwval. We hebben het ge
kocht van de weduwe van bakker Robijn. Het stond
toen al leeg. Er heeft heel lang een bakkerij ingezeten.
Zo zat er in de voorkamer een oude stookplaats. In de
woonkamer stond een aanrechtblokje. In wat nu de
keuken is, werd gebakken."
„Het is een heel apart huis. En dat heb ik ook bena
drukt door het kleurgebruik buiten. Niet het stan
daard wit met groen, maar wit met rood houtwerk. Bij
de laatste verfbeurt heb ik het rood wat feller ge
maakt. Ik heb me bij de kleurkeuze een beetje laten in
spireren door de Belgische hoevetjes."
„Het verbouwen hebben we grotendeels zelf gedaan.
Eerst in de vakanties, later toen we er zelf woonden. In
die tijd kwamen er veel oude klanten van de bakkerij
langs. Die wilden wel eens zien wat we met het pand
gingen doen. Leuk hoor."
„Weet je dat ik pas sinds twee jaar centrale verwar
ming heb." Lachend: „Ik voel me wel eens schuldig
naar de kinderen toe. Die zijn nu allemaal uit huis, en
nu zit ik er warmpjes bij. Tot twee jaar geleden hadden
we alleen in de voor- en in de achterkamer een kachel.
We zaten dan met z'n zessen in dat kleine achterkamer
tje."
Het karakteristieke huis is voor Catalina een echt
thuis. „Ik heb er tot 2001 een winkeltje in tweede
hands kleding gehad. Daar ben ik mee gestopt." In de
voormalige winkelruimte staan nu boeken. Een soort
privébibliotheek. De boekenkasten heeft Catalina zelf
gemaakt. Maar haar grootste 'schat' is haar tuin. „Dat
is mijn paradijsje. Ik heb de tuin in compartimenten
ingedeeld, elk met een eigen sfeer. In het voor- en na
jaar zit je heerlijk op het terras en in de zomer biedt de
tuin een koel plekje. Als je hier zit, is het zo rustig, Je
hoort niets, geen verkeer of wat dan ook."
„Het voorjaar is mijn favoriete seizoen, dan is alles zo
mooi groen en zacht van kleur. De seringen bloeien en
die geuren zo lekker."
,,'s Avonds na het eten ga ik meestal in de tuin zitten.
Heerlijk, dan kom je helemaal bij. En als het wat koe
ler wordt, steek ik de buitenkachel aan. Dat is een
oude houtkachel die ik kan gebruiken als 'avondvuur
tje' èn met een rooster erin als barbecue. Nee, ik hoef
nergens meer naar toe, laat mij maar lekker hier."
Annemarie Zevenbergen
'J.tijfljlJ: Ui II
mmnmat» Êi
i;Jmt*wi- -r
•1 :i Ii.'.l: I I, i-i i Vil - i
VMWttWMiMi I
w.i vfalU Itv-; Ui
v 1 f m
v -RJUr
1
De woning van Tim Alexander en familie aan de Noordlangeweg bij Colijnsplaat.
foto's Dirk-Jan Gjeltema
Hij zegt twee linkerhan
den te hebben, maar
dat is moeilijk te geloven
bij het aanschouwen van
zijn woning aan de Noord
langeweg bij Colijnsplaat.
Tim Alexander heeft het
huis vrijwel helemaal zelf
gebouwd. En dat met die
twee linkerhanden? „Ja,
echt waar", zegt Tim. „Ie
dereen kan alles leren."
De woning van Tim, zijn
partner Margreeth en doch
ter Donna Moon ligt verscholen
achter een grote hoeveelheid
groen aan de Noordlangeweg,
even buiten Colijnsplaat. „It's a
beautiful place. Ik heb echt ge
boft", zegt Tim, die afwisselend
in het Engels en het Nederlands
praat. De Britse muzikant ruil
de zijn vaderland ruim twintig
jaar geleden in voor Nederland
om furore te maken met zijn
band Fragment. Het ging om
niet meer dan een paar optre
dens, maar hij is nooit meer weg
gegaan. Samen met Margreeth
heeft Tim een tijdje in Rotter
dam gewoond, maar al snel
werd Kortgene zijn thuis. Ook
daar heeft het stel zijn huis zo
goed als zelf gebouwd. De bouw
materialen in de tuin lagen op
een gegeven moment zo hoog op
gestapeld dat ze er nauwelijks
meer overheen konden kijken.
„In die tijd heb ik me weieens
afgevraagd waar we aan begon
nen waren", zegt Margreeth.
„Wat dat betreft was het bij de
ze woning een stuk minder eng.
We hadden het tenslotte al eens
Toen het echtpaar in Kortgene
aan beide zijden buren kreeg,
ging het op zoek naar een nieu
we stek. Het was niet meer het
plattelandsleven dat ze wilden.
Daar komt bij dat Kortgene in
rap tempo steeds toeristischer
werd. „Als dorpsbewoners kun
je daar gewoon niet meer bij het
water komen", zegt Margreeth.
„Ik vind dat onvoorstelbaar."
Heel even hebben ze er nog aan
gedacht om de molen in Colijns
plaat te kopen en op te knap
pen, maar nu zijn ze blij dat ze
het niet hebben gedaan. De
gloednieuwe brandweerkazer
ne, die pal naast de molen staat,
heeft volgens Margreeth het
fraaie plaatje verpest. Eigenlijk
zitten ze nu ook veel beter. Net
buiten het dorp, lekker ingepakt
in het groen en met een uitzicht
om V tegen te zeggen. „Dat had
den we in eerste instantie niet
zo door", vertelt Margreeth.
„Maar toen we voor het eerst
naar boven konden, ging het
van 'wow'. Als de bomen hun
bladeren hebben verloren, kij
ken we tot aan Neeltje Jans."
Richtlijnen
Het huisje dat er stond, hebben
Tim en Margreeth afgebroken.
Dat had heel wat voeten in de
aarde. Ze dachten het even snel
tegen de vlakte te gooien, maar
de woning bleek van een dege
lijk soort te zijn. Uiteindelijk
heeft een boer uit de buurt - met
trekker - hulp geboden.
Nederland zou Nederland niet
zijn als het nieuwe huis niet aan
een aantal richtlijnen zou moe
ten voldoen. Het diende aan de
buitenkant te worden gepotdek
seld en mocht niet meer dan hon
derdvijftig vierkante meter aan
vloeroppervlak hebben. Boven
en beneden samen. Margreeth
kan zich daar best wel aan erge
ren. „De gewone man krijgt al
lerlei eisen opgelegd als hij een
huis wil bouwen, maar dan
moet je eens goed kijken naar de
Tim Alexander, Margreeth en Donna Moon (vlnr) zijn inmiddels
zo'n drie jaar bezig met hun nieuwe huis.
gebouwen die overheden voor
zichzelf neerzetten. Ze zijn vaak
te lelijk voor woorden." Uitein
delijk heeft ze het huis zo ont
worpen dat het, ondanks het be
perkte aantal meters, op het oog
toch heel ruim lijkt. Over dat
ontwerpen hebben zij en Tim on
langs nog lopen steggelen. Hij
vindt dat hij op z'n minst ook
een deel van de eer verdient. Ze
houden het er uiteindelijk maar
op dat ze het samen hebben be
dacht en dat zij de tekeningen
heeft gemaakt. „Het aardige ten
opzichte van het kopen van een
bestaand huis is dat je het hele
maal naar jouw wensen kunt
bouwen", vindt Tim. „Een be
staande woning is nooit hele
maal perfect. Dit wel."
Primitief
De bouw, die inmiddels een klei
ne drie jaar duurt en op een
haar na is voltooid, is zonder al
te grote problemen verlopen.
Wel zijn Tim en zijn gezin er in
getrokken op het moment dat
het in de verste verste nog niet
af was. „Het was echt primi
tief", kan Margreeth zich herin
neren. „Op de dag van de verhui
zing zou de voordeur komen,
maar hij bleek nog in China te
staan. Tussendeuren hadden we
ook nog niet, dus het waaide lek
ker door. Ik weet nog dat mijn
dochter het koud had en ik
dacht: ze moet me haten. Maar
wat denk je dat ze zei? 'Wat een
geweldig avontuur, mam!' Toen
viel er een last van me af." Tim
vervolgt: „De afgelopen jaren
hebben ons gezin goed gedaan.
Onze dochter liep ook geregeld
met gereedschap rond. We zijn
echt een team."
Nu het huis - op de stucüo van
Tim na - helemaal af is, kunnen
Tim en Margreeth echt zeggen
dat ze er dik tevreden over zijn.
Ze bestempelen het als 'nieuw,
maar toch oud'. Mensen die
langskomen vragen geregeld
hoe lang ze over het 'opknap
pen' hebben gedaan of welk
deel van het huis ze erbij ge
bouwd hebben. Als de 'im
port-Zeeuwen' dan vertellen
dat ze het hele huis nieuw uit de
grond hebben gestampt, worden
ze vaak vol ongeloof aangeke
ken. Het had er net zo goed al
decennia lang kunnen staan.
Hoewel Margreeth al een beetje
speculeert over een vertrek als
ze Colijnsplaat net zo 'verpes
ten' als Kortgene, willen zij en
Tim toch eigenlijk wel heel lang
in hun droomhuis blijven wo
nen. Het is even mooi geweest
met bouwen. Al hun vrije uren
zijn in de woning gaan zitten en
nu zijn ze toe aan andere din
gen. Lekker eten, bijvoorbeeld,
al is dat nou net één van de wei
nige zaken, die je op Noord-Be
veland niet kunt doen volgens
het koppel. „Je hebt een paar
aardige restaurantjes, maar het
loopt niet over", meent Tim.
„Verder hebben we hier ons
thuis gevonden. Het landschap
is prachtig en de mensen zijn
aardig. Dat hebben we tijdens
de bouw van het huis wel ge
merkt. Aan hulp hadden we
nooit gebrek."
Rob Paardekam
