Vloeren" j
PZC
Erfgoed moet tot leven komen
Met zo'n boot ben je altijd bezig
Vlag in top van Rollandthof
Gimbrère
UITVERKOOP
STAPELKORTING
mm-mm
Gedeputeerde Van Waveren wil de verhalen koppelen aan de voorwerpen
Worstje
zeeland
nazomerfestival.nl
Der fliegende Hollander
ÏO-EXTRA
KASSAKORTING
bezoek onze showroom voor het grootste vloerassortiment van Zeeland
Redactie: 0113-315649
www.pzc.nl
E-mail:redactie@ pzc.nl
Postbus 31, 4460 AA Goes
Advertentie-exploitatie:
Noord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770;
Nationaal: 020-4562500.
donderdag 6 juli 2006
waarin opgenomen j
de Zierikzeesche Nieuwsbode i
1844-1998 I
AÉwÜ *5¥5?itoÏ!Ï
zeeuwse almanak
doorMaurits Sep
MIDDELBURG - Het Zeeuwse
erfgoed tot leven wekken. Door
de verhalen achter de voorwer
pen en gebouwen te vertellen.
Daarnaar streeft gedeputeerde
H. van Waveren van cultuur.
,De verhalen over het verleden
en de gebruiken van de Zeeuw-
l en liggen nu opgeslagen in boe
ken en archieven. Wij willen ze
gaan gebruiken."
Eén van de ideeën is om de ver
halen over het verleden te gaan
koppelen aan de voorwerpen,
legt de gedeputeerde uit. Als
voorbeeld geldt de Plompe To
ren op Schouwen-Duiveland. In
de toren wordt via een geluidsin
stallatie het verhaal over de to
ren en het verdronken doip Wes-
tenschouwen verteld. Zoiets zou
ook gedaan kunnen worden bij
het vliedbergenproject op Wal
cheren, vindt hij. De Middel
burgse kunstenaar H. Vande-
vliet heeft bij vliedbergen uit
kijkpunten gemaakt. „Je zou
daar de verhalen over het ge-
I bruik van de vliedbergen kun
nen vertellen", vindt Van Wave
ren.
Musea
De provincie hecht al veel waar
de aan het 'materiële erfgoed'
van Zeeland, zegt Van Waveren.
Dat zijn onder meer de gebou
wen en de voorwerpen die te
zien zijn in musea. De Stichting
Cultureel Erfgoed Zeeland
houdt zich daar intensief mee
bezig.
Van Waveren wil nu ook het 'im
materiële erfgoed' gaan bescher
men en gebruiken. De verhalen,
tradities, gewoonten en gebrui
ken van de Zeeuwen dus. Van
vroeger en van nu. Door oog te
hebben voor de gebruiken van
nu kan bovendien worden voor
komen dat die verdwijnen.
Ook de Zeeuwse taal hoort vol
gens hem daarom tot het imma
teriële erfgoed van de provincie,
zegt Van Waveren. Commissaris
van de koningin W. van Gelder
stelde dat onlangs eveneens vast
in zijn toespraak bij het af
scheid van PZC-hoofdredacteur
A. Oosthoek: „Juist de erken
ning van die immateriële waar
den is zo belangrijk, want zij
zijn kwetsbaar. Een standbeeld
kun je restaureren, maar een
taal, een dialect ben je, als je
even niet oppast, voorgoed
kwijt."
Slavernij
Van Waveren kondigde zijn
voornemen voor een betere be
scherming en een intensiever ge
bruik van het immateriële erf
goed aan bij de herdenking van
de afschaffing van de slavernij,
afgelopen zaterdag. Zeeland
heeft een belangrijke rol ge
speeld in de slavenhandel. De ge
deputeerde vindt dat er aan
dacht moet blijven voor die
Zeeuwse rol. Niet als boetedoe
ning, maar wel omdat die niet
vergeten mag worden. „Bij de
onthulling van het monument
vorig jaar waren veel meer zeg
maar blanke Middelburgers aan
wezig dan dit jaar bij de herden
king. Ik zou het jammer vinden
als het weer stil wordt rond de
slavernijperiode van Zeeland."
Hoe hij exact wil omgaan met
het immateriële erfgoed van Zee
land, weet Van Waveren nog
niet. Enkele ambtenaren wer
ken aan voorstellen, die in het
najaar worden voorgelegd aan
het provinciebestuur.
ZIERIKZEE - Woningbouwproject Rollandthof in Zierikzee heeft
het hoogste punt bereikt en dat werd gisteren gevierd met 'pannen-
bier' en een envelop met inhoud voor alle bij de bouw betrokken
werklieden. Een oude traditie die het volgens directeur J. Boogert
van hoofdaannemer Bouwbedrijf Boogert uit Oosterland waard is
om in stand te worden gehouden. Half oktober vorig jaar werd be
gonnen met de bouw van het 14 woningen en 35 appartementen tel
lende woningbouwcomplex. Boogert gaat ervan uit dat het complex
Blijven we thuis of pakken we de koffers? De PZC besteedt
deze zomer zes weken lang aandacht aan vakantie in Zeeland.
Verslaggevers schrijven over Zeeuwen die jarenlang hun
vakantie doorbrengen in de eigen provincie. Ook aan bod
komen de bijzondere hotelkamer, de knusse bed breakfast en
hetprivéparadijsje in de achtertuin.
Trossen los
p ls de golfslag van de zojuist
1XXgepasseerde Lady Madelei-
clu ne hun motorjacht Alcor heen
jjj en weer doet slingeren, springen
r. Ria en Hans Voetelink op. Even
J kijken of dat wel goed gaat bij
J de steiger. Ze weten dat er niets
c kan gebeuren, maar toch is er
l die bezorgdheid hè. „Ik ben nu
pi, eenmaal gek van mijn motor-
bootje", zegt Hans Voetelink.
'X „Er mag geen krasje opzitten. Ik
behandel hem als een dure au-
Het tien meter lange jacht, waar
mee ze deze week op het Veerse
Meer dobberen, is hun lust en
hun leven. „Sommige mensen
denken dat we rijk zijn als ze on
ze boot zien, maar we hebben
hem alleen maar bij elkaar kun
nen sparen omdat we er dingen
voor hebben gelaten. Anderen
gaan met een vliegtuig op vakan
tie naar Portugal. Hebben wij
Dat hij de Alcor een boot noemt,
is ook niet zonder betekenis.
Grijnzend: „Alleen een miljo
nair heeft het over zijn jacht.
Wij zijn maar gewone werklui."
Tot anderhalf jaar geleden, ten
minste. Veertig jaar reed Hans
Voetelink als vrachtwagenchauf
feur door Europa. Nu is hij 'vut
ter'. Spendeerde hij voordien
van april tot november elk week
einde met zijn vrouw op het wa
ter, nu zijn het ook veel van de
doordeweekse dagen.
Het echtpaar woont in Vlissin-
gen, de boot ligt in Middelburg.
Schijnt de zon, dan trekken ze
erop uit, wordt het weer min
der, dan zijn ze zo weer thuis.
„Het water heeft me altijd ge
trokken", verklaart Voetelink.
„Ik wilde op de grote vaart. Als
ketelbinkie ben ik ook het zee
gat uitgegaan, maar toen leerde
ik Ria kennen. Die trok nog har
der dan de zee." Zodat ze zich
samen aan de wal vestigden.
Dan maar varen in de vrije tijd.
Tweeëntwintig jaar geleden kon-
Met z'n zessen huurden ze on
langs een luxe vakantiewo
ning in de Limousin, in het
hartje van la douce France.
Het water in het privé-zwem-
bad voor de deur schitterde in
het zonlicht.
Veel had de Vlissinger, die
deel uitmaakte van het selec
te gezelschap, niet met de
Franse keuken.
Goed, hij kent du pain en
wéét van du vin en een steak
de boeuf zal hij niet gauw af
slaan.
Van de nouvelle cuisine, drie
erwten en een gevulde gar
naal, gruwt hij. Geef hem
maar een flinke lap vlees of
een hamburger.
De menukaart in het eerste
restaurant dat ze bezochten j
zag er veelbelovend uit. De j
keuze bestond behalve uit vis, i
uit twee vleesgerechten: een i
entrecöte en een andouïllette,
een streekgerecht.
De entrecöte was helaas fini,-1
dus moest hij wat anders feie-ajj
zen.
Vlees is vlees, dacht de Vlis-
singer en hij bestelde de an-TI
douillette, niet wetende dat t
hij zojuist een worstje gevuld 4
met gemalen varkensnieren - ij
had gevraagd.
Van het geserveerde bord
steeg een onwelriekende ;J
walm op.
Na één moedige hap, gaf de
Vlissinger een nieuwe invul- "j
ling aan nouvelle cuisine.
(Advertentie)
in de loop van volgend jaar opgeleverd kan worden. „We zitten
goed op schema." M. Minderman van projectontwikkelaar Willem-
sen Minderman is ook optimistisch over de voortgang, liet hij weten
in een korte speech ter ere van het bereiken van het hoogste punt.
Mag ook wel, vindt Minderman, want de plannenmakers hebben
veel geduld moeten hebben eer daadwerkelijk het groene licht voor
het project gegeven werd. „Maar het staat er mooi bij en ik heb heel
veel vertrouwen in het eindproduct." foto Dirk-Jan Gjeltema
Sluis' schilderij
moet naar erven
Goudstikker
SLUIS - Een van de trouwste
toeschouwers van raadsvergade
ringen en bruiloften in het bel
fort van Sluis is gisteren na der
tien jaar definitief verdwenen:
het kunstwerk Portret van een
onbekende man van Anthonv
van Dijck (1599-1641).
Het Portret van een onbekende
man is terug naar de erfgena
men van de joodse kunsthande
laar Goudstikker. Het schilderij
kwam, net als 201 andere schil
derijen uit de handelscollectie
van Goudstikker, in de Tweede
Wereldoorlog in handen van na
zi-kopstuk Hermann Göring.
De erven Goudstikker hebben
ruim een decennium strijd ge
voerd om de kunstwerken terug
te krijgen.
Sluis had het schilderij van Van
Dijck in bruikleen van het Insti
tuut Collectie Nederland. Op de
lege plek aan de muur hangt nu
Christus aan het kruis van Pie-
ter Paul Rubens. Of dit kunst
werk op die plek blijft hangen,
is nog maar de vraag. Dit schil
derij staat ook op de nominatie
terug te gaan naar de erven van
Goudstikker. Het is echter nog
niet zeker of dit werk van Ru
bens inderdaad tot de collectie
van Goudstikker behoorde.
29 ciug t/m 9 sept 2006
van Richard UJagner
opero in de haven van Terneuzen voor het eerst in Neder
land en Vlaanderen op locatie en in de open lucht decor met
echte schepen waaronder een historische driemaster hon
derd vijftig zangers en musici ongekend maritiem spektakel
o.l.v. fid Sponjaard regie Jeroen Lopes Cordozo met John Bröcheler
Hollönder/Turïd Karlsen - Sento Henk van Heijnsbergen - Dolond Chorles
Hens - €rik filison Metternich - Mary Bernard loonen - Steuermann
uitvoerenden Symfonisch Orkest van de Vlaamse Opera Brabontkoor
kaarten info gratis brochure
zie nazomerfestival.nl
of bel 0900 33 000 33 (0,45 p/g)
(Advertentie)
C1000 NIEUWERKERK
is voortaan iedere zaterdag geopend tot 20.001
geen fratsen, dat scheelt
(Advertentie)
OP DE REEDS AFGEPRIJSDE PRIJS
2e ARTIKEL 10%
3e ARTIKEL 20%
4e ARTIKEL 25%
NU OP TOTALE AANKOOP
WALSTRAAT 199 VLISSINGEN LANGE DELFT 16 MIDDELBURG
Hans en Ria Voetelink op de Arcor: „Sommige mensen denken dat we rijk zijn als ze onze boot zien."
foto Ruben Oreel
Advertentie
Leukste plekje: Voor Hans en
Ria Voetelink is dat zonder
twijfel het Schutteplaatje,
het eerste eilandje in het Veer
se Meer, gezien vanuit de
jachthaven Oostwatering.
„Bij elk soort weer kun je
daar een hoekje vinden waar
je uit de wind ligt"aldus
Hans. „Dat is onze thuisbasis.
Zeker met die warmte van de
laatste dagen, dan is er maar
één plek. Dat is deze."
Beste plek om te eten: Moeilij
ke vraag, omdat de Voete
links het liefst ergens zelf vis
bakken of barbecuen. Na wat
piekeren komt de Roergan
gershut naar voren, het res
taurant van de jachtclub op
de Oostwatering. Met de club
huizen in Middelburg en
Veere daar vlak achteraan op
een gedeelde tweede plaats.
Wat nooit doen: Vergeten alle
spullen vast te zetten als je de
Oosterschelde of de Wester-
schelde opgaat. „Je moet er
voor zorgen dat niks kan
schuiven of vallen", zegt
Hans. „In een zeilboot is dat
vanzelfsprekend, op een mo
torboot niet. Een keer ben ik
na de winter vergeten de koel
kast vast te zetten. Paniek,
want die gaat schuiven op
een moment dat je dat echt
niet kunt hebben."
den ze zich hun eerste motor
bootje veroorloven. In 1999
werd de Arcor aangeschaft, tien
meter lang, van alle gemakken
voorzien. „Wij zijn geen zeilers.
Die willen één zijn met wind en
water. Ons gaat het om het re
creëren. We hebben aan boord
alles wat we thuis ook hebben."
Zelfs Sientje, de kat, gaat mee.
De meeste tijd wordt op de
Zeeuwse wateren doorgebracht.
„Zeeland is favoriet", bevestigt
Ria Voetelink. „Nergens zijn de
faciliteiten zo goed als rond het
Veerse Meer. Misschien dat een
paar plekken in Friesland verge
lijkbaar zijn. Maar waar vind je
deze vrijheid en weidsheid én
zoveel toiletten en afvalbak
ken?"
Ze maken vaak tochtjes met ken
nissen op andere bootjes. Gezel
lig op maandag richting Goes,
al gauw een tocht van zes uur,
's avonds eten in café De Land
bouw, de volgende dag naar de
markt.
En ze geven elkaar tips. Zoals
de plekken waar je mosselen
kunt vinden. „Dan geven we
door waar je op de Grevelingen
kanjers van mossels van een
paai kan trekken. Doen we wel
eens met een ploegje. En dan
's avonds lekker mossels koken.
In het Veerse Meer komt dat
weer terug. We hebben de eerste
al gevonden. Ze waren nog
klein, maar wel lekker. Het wa
ter wordt hier steeds zouter, dus
we zien ernaar uit om ze weer
echt tegen te komen."
Het is een romantisch beeld dat
de Voetelinks schetsen van het
leven op het water. De keerzijde
bestaat ook, al ervaren ze die
niet als negatief. Nu kijken men
sen wel eens jaloers naar hun
glimmende boot en het heerlijke
leventje aan dek, maar daar
moet 's winters hard voor wor
den gewerkt. „Af en toe moet de
motor omhoog om schoon te
worden gemaakt", vertelt Hans
Voetelink. „En het bootje moet
goed in de verf zitten. Dat kost
al gauw twee of drie weken.
Dan zit Ria net zo hard als ik in
een overall onder het schip,
hoor. Als er een krasje op zit,
moet het weg. Dat is ook een ver
schil met een zeiler. Volgens mij
vertroetelt de eigenaar van een
motorboot zijn vaartuig nog
meer dan de eigenaar van een
zeilboot. Maar ook 's winters
vind ik het een leuke hobby. Het
geeft toch een heerlijk gevoel
als-ie er weer glanzend uitziet.
Voor mij werkt dat ontspan
nend. Eigenlijk ben je altijd met
zo'n boot bezig. Misschien al
leen niet als het sneeuwt of
vriest, wou ik zeggen, maar
zelfs dan. Als de weersverwach
ting in de winter slecht is, ga je
toch even langs de boot. Contro
leren of alles goed is. En na een
storm. Kijken of er geen schade
is."
Ria Voetelink kan zich geen be
staan zonder boot voorstellen,
Hans nog net. „Misschien dat ik
al dat werk over vijf of tien jaar
toch een beetje ga ontzien. Óm
dat ik het niet meer kan. Dan
zou ik hem nog wel willen inrui
len voor een campertje, om daar
mee door Europa te zwerven.
Maar van Ria hoeft het niet."
Ernst Jan Rozendaal
