et liefde en geduld
gerestaureerd
Oude hofstede bij
Nieuw- en Sint Joosland
Vanuit het zwembad
zag ik de herten kijken
Jl;
ondom Nieuw- en Sint Joosland slin-
igert de Binnendijk. Wie daar toevallig
Sdt' ad sned cde neiginë om het gaspe-
aal los te laten en zich te vergapen aan de
iiide boerderijen in de polder. Die van Su-
anne en Peter Joosse in het bijzonder. Zij
nachten hun 'hofstede' met veel liefde en
[eduld terug in oude staat.
Soms rijden de mensen bijna
de dijk af van nieuwsgierig
heid", vertelt Suzanne. Ze vindt
het geen probleem. „Het is juist
leuk om te zien dat anderen zo
genieten van ons erf."
In de zomer van 1993 kochten
zij de ruim driehonderd jaar
oude boerderij, om er pas later
achter te komen dat hun nieuwe
optrekje op de monumentenlijst
stond. Dat was een meevaller,
want zonder steun van de over
heid had hun boerderij er nu
waarschijnlijk heel anders uit
gezien. „Dan waren we ook
gaan verbouwen, maar hadden
we het minder goed kunnen
doen", vertelt Peter. Het eerste
jaar stond vooral in het teken
van de subsidieaanvraag.
Toen in 1995 groen licht werd
gegeven, kon de restauratie be
ginnen. Voor die tijd waren
Peter en Suzanne alvast voor
zichtig begonnen met slopen.
„Door de jaren heen is er veel
vervangen en toegevoegd aan
het huis, daardoor is de eenheid
verloren gegaan", legt Suzanne
uit.
De klok werd voor de Nieuw-
landse boerderij terug gedraaid
naar het jaartal 1676, het oor
spronkelijke bouwjaar van de
boerderij. Dat was zo'n 45 jaar
na de inpoldering van het ge
bied. De hele nieuwe polder
werd in die tijd verdeeld onder
adellijke of in ieder geval kapi
taalkrachtige burgers. Dat zie je
nog steeds. Aan de voor die tijd
royale afmetingen van het huis
bijvoorbeeld, aan de ijsselsteen-
tjes en aan de hoge, mooi afge
werkte balkenplafonds.
Peter en Suzanne brachten het
huis stap voor stap terug in haar
oorspronkelijke staat. „Ik
dacht; ik heb twee handen. We
gaan er gewoon aan beginnen",
- zegt Peter. Hij hield de moed er
in. Ook toen het allemaal wat
langer ging duren dan voorzien.
„In een oud huis weet je nu een
maal nooit helemaal waar je
aan begint."
Ze begonnen met de buitenboel;
het vervangen van de raamkozij
nen en het restaureren van de
gevels. Boven de voordeur was
het metselwerk verzakt, daar
moest een nieuw stuk muur ge
metseld worden. Niet met de wa-
terpaslijn, maar volgens de loop
van de voeg. Die voegen werden
allemaal uitgeslepen en van
nieuw voegsel voorzien. Ook het
pannendak werd gelicht. Won
der boven wonder moest hier na
driehonderd jaar geen plank ver-
vangen worden, maar een behan
deling tegen de houtworm kon
geen kwaad.
Authentiek
Na de buitenboel was de binnen
kant aan de beurt. Daar troffen
Peter en Suzanne tot hun verras
sing nog een paar verborgen,
authentieke details. „Onder de
houten vloer van de opkamer la
gen oude boerenplavuizen", ver
telt Suzanne. „In de kamer en
zelfs in de tuin vonden we later
nog een partij. Bij de vondst in
de achtertuin kwam ook een aar
dewerken pot boven water. He
laas zonder inhoud."
De plavuizen kregen een plaats-
De gerestaureerde hofstede aan de Binnendijk in Nieuw- en Sint
Joosland. foto's Ruben Oreel
je in de hal die dwars door het
huis loopt. In de hal werd ook
een rond trapje gemetseld rich
ting de opkamer, het vroegere
domein van de meid. Via dit op
trekje is de eerste verdieping te
bereiken. Die was aanvankelijk
nog helemaal open en diende
vroeger als opslagplaats voor
het graan.
„We hebben ontzettend veel
hulp gehad bij de verbouwing,
maar we hebben onze eigen han
den ook flink laten wapperen",
aldus Peter. Dat hij een vrouw
heeft die niet van stilzitten
houdt, daar is hij inmiddels wel
achter. Suzanne zorgde zelf
voor de afwerking van de ruim
tes. Eind 1996 was het huis af
en konden Peter en Suzanne ein
delijk een zucht van verlichting
slaken. Maar dat deden ze niet.
Nog diezelfde winter werden bij
de h'öutkachel alweer nieuwe
plannen gesmeed. Dit keer voor
de schuur die nodig gerestau
reerd moest worden. Door een
bom tijdens de Tweede Wereld
oorlog was het achterste gedeel
te van de schuur niet meer in ori
ginele staat. Bovendien was het
dak dringend aan vervanging
toe. Dat bleek niet te behappen
zonder steun van de gemeente.
„Alleen het rieten dak kost al
een ton", verklaart Suzanne.
Een mooie aanzet vormde de rao-
numentenprijs, die het tweetal
in de herfst van 1996 voor hun
schuur in de wacht sleepte.
Daardoor konden Peter en Su
zanne weer 12,500 euro aan hun
budget toevoegen. Al met al heb
ben subsidies zo'n 60 procent
van de kosten gedekt. En door
alles zo veel mogelijk zelf te
doen, hielden de Joosses het be
taalbaar.
„Het is ook een kwestie van keu
zes maken. Tijdens de verbou
wing zijn we haast niet op va
kantie geweest." Peter en Suzan
ne hadden het er voor over. „Je
hebt hier zoveel rust en ruimte.
We kijken aan de achterkant zo
de polder in, dat is alle seizoe
nen schitterend", vertelt Suzan
ne. „Maar je moet het ook niet
teveel romantiseren," zegt Peter
nuchter. Wat hem betreft is zijn
woonsituatie niet direct bepa
lend voor zijn geluk. „Natuur
lijk genieten we hier van, maar
in ander-huis zou ik niet minder
gelukkig zijn." Bovendien komt
bij het leven op de boerderij ook
veel onderhoud kijken. „Ik kom
zelf ook van een boerderij, dus
ik wist dat wel. Toch wordt dat
nog te vaak onderschat", vindt
Suzanne.
Nog steeds verzetten zij heel
wat werk op het erf. Maar met
drie kinderen heeft Suzanne in
middels wel wat dingen uitbe
steed. „Het snoeiwerk in de tuin
bijvoorbeeld, daar is op een ge
geven moment geen beginnen
meer aan", zegt zij.
Niet voor niets bestaat een
groot deel van de tuin uit gras.
In samenwerking met Stichting
Landschapsbeheer Zeeland
werd verder gekozen voor een
streekeigen beplanting. Daar
door prijkt op het erf nu een
windhaag met vlierbessen en
sleedoorn. De oude boomgaard
en de Lindebomen naast het
huis kregen de Joosses ge
schenk. Die hebben hun dienst
al ruimschoots bewezen, niet al
leen tijdens herfststormen,
maar ook tijdens warme dagen
zoals afgelopen week.
Het enige dat nog ontbreekt op
het erf zijn de dieren. „Maar bin
nenkort komen er kippen en kat
ten", vertelt Suzanne. „En ja,
we hebben af en toe pok lea
se-schapen van de buurman.
Dat is wel zo makkelijk."
Anita Janse
Het gezin Joosse bewoont een boerderij uit 1676.
Lelie bijlagen: 0113-315680
Lpzc.nl
U|:redactie@ pzc.nl
Lus 31/4460 AA Goes
Ltentie-exploitatie:
j-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
is-Vlaanderen: 0114-372770;
{,'naal: 020-4562500.
terdag 24 juni 2006
Ontwerper Schilte wil verrassen
DE VOORDEUR
De voordeur biedt toegang tot een woning, maar wat
daar achter schuil gaat, blijft voor velen onzichtbaar.
In deze serie een kijkje achter de voordeuren van
Zeeuwse huizen. Iedere week gaat een andere deur
open en geeft de bewoner een blik in zijn of haar leven.
foto's Mechteld Jansen
Ze zijn net thuis, dus dat komt voor ons mooi uit.
Nog enigszins bezweet van hun moutainbiketocht
vertellen ze over hun pand. Gelegen aan de voet van de
duinen in Westenschouwen.
Jan Smit (63) en echtgenote Liesbeth (57) geven het eer
lijk toe. Het was niet de riante villa waar ze voor vie
len, maar de plek. Jan: „Ik vond het huisteerst zelfs vre
selijk. Het is een soortement Rietveldhuis. Ik vind Riet
veld erg mooi, maar dit... Och ja, toen hebben we ge
dacht 'we maken het gewoon lekker binnen', want
waar vind je nog zo'n heerlijke plek als hier." Liesbeth
vult aan: „Je zit niet in zo'n kring huizen, we staan lek
ker wat los."
Het paar kocht het huis zo'n twee jaar geleden. Na een
half jaar verbouwen was het naar wens. Jan: „Het is
een huis uit de jaren zestig. En er zat bijvoorbeeld een
zitkuil in de woonkamer." Liesbeth: „Ja, vreselijk. Die
is nu gelukkig verdwenen,"
In de ruime woonkamer met veel glas lopen de twee
goedgevulde katten Frommel en Speedy ('het zijn zus
sen') al kopjesgevend rond. „Ze zijn een jaar of twaalf
en heel erg lief."
Het echtpaar Smit komt uit Barendrecht waar het een
jaren dertighuis bewoonde. Liesbeth: „Het was wel
even wennen, van zo'n oud huis met van die overstek
ken naar dit hele strakke. Maar aan de andere kant, dit
is wel makkelijker. Als het waait en regent hoeven we
niet in de goten te laten kijken of er bladeren in liggen
die de boel verstoppen."
Er was één element aan het huis waar beide echtelie
den wel direct voor vielen, het binnenzwembad. Zeker
Liesbeth is erg sportief. Ze gaat iedere ochtend 'een ki
lometertje of tien hardlopen' en eens per week gaat ze
samen met Jan mountainbiken. Het zwembad, met fit
ness-apparaat ernaast, biedt weer een geheel ander
soort beweging. „Er zit een jetstream in het bad, en die
is heftig hoor. Als je daar tegenin moet zwemmen, ben
je echt bezig." Blikvanger is de muurschildering aan
de lange wand naast het bad, een Schouws duinland
schap. Jan: „Die zat er al in en die hebben we zo gela
ten. Mooi toch."
Het zwembad heeft een fraai uitzicht op de tuin en de
achtergelegen duinen. „Ik lag laatst in het zwembad en
in de duinen zag ik twee hertenkopjes naar me kijken.
Dat is toch schitterend", vertelt Jan nog nagenietend.
Vanuit de schuifpui stap je zo op een houten vlonder
met comfortabele buitenfauteuils en enorme potten la
vendel.
Ook bij de gelijkvloerse slaapkamer van de echtelieden
betreed je zo een gemeubileerd houten terras. De slaap
kamer is uitgevoerd in lila. „We slapen onder de Klei
ne en de Grote Beer", wijst Liesbeth op de minuscule
lampjes in het plafond. Als ze die lampjes aandoet, zie
je inderdaad een sterrenhemel boven de echtelijke
sponde.
Rondom de villa ligt een fraai aangelegde tuin van zo'n
1600 vierkante meter. Hoewel de tuin er uitstekend ver
zorgd uitziet, is dat niet omdat beide Smitjes 'groene
handen' zouden hebben. Liesbeth: „We hebben een
tuinman die iedere week komt. Hij is met ons meege
gaan vanuit Barendrecht. Hij heeft schoonouders in Re-
nesse en staat op een camping vlakbij."
Annemarie Zevenbergen
