zc
Ike dag
indigt
net de
loorzak
Parade-medewerkers
leven twee maanden
binnen de hekken
ctie bijlagen: 0113-315680
.pzc.nl
il:redactie@pzc.nl
us 31, 4460 AA Goes
rtentie-exploitatie:
rd-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Ws-Vlaanderen: 0114-372770;
naal: 020-4562500.
ensdag 7 juni 2006
Zephyr strijkorkest in Veere
Deelnemers en mede
werkers van de komen
de Parade.
foto Amaury
Miller/GPD
Op het mobiel theaterfestival De Parade
huren artiesten een tent en proberen ze
publiek binnen te lokken.
foto Peer Reede
heaterfestival De Parade
trekt de komende maan
den weer langs de grote ste
den. Dit leukste terras van Neder
land kan zich ieder jaar verheugen
op duizenden bezoekers die zich
komen laven aan theater en rosé.
Voor de medewerkers van het mo
biele festival geldt vooral: keihard
werken, feesten, kamperen en daar
na heel lang afkicken.
Je mag hier niet roken, meldt de me
dewerker van het Amsterdamse
Theater Instituut voorzichtig. „Oh,
sorry!", klinkt het vrolijk en zeven
mensen drukken hun peuk uit in de
geïmproviseerde asbakjes. Aan de ron
de tafel zit een gezellig zootje ongere
geld: de harde kern van het mobiele
theaterfestival De Parade.
Creatief directeur Terts Brinkhoff en
programmaleiding Nicole van Vessum
en Ray van Santen zijn al druk bezig
met de voorbereidingen. Gerard Mas-
cini, hoofd technische dienst, en Joost
Goudriaan - werkt al vijf jaar in de ho
reca op De Parade - mogen straks aan
de bak. Zangeressen Yvon en Helen
van de legendarische Levende Juke
box - vanaf het begin één van de vaste
onderdelen van De Parade - schuiven
later ook aan.
Het gesprek vindt plaats in één van de
zalen van de tentoonstelling De Para
de gaat vreemd, waar de ideeën van
Brinkhoff vorm hebben gekregen. Als
het maar theater is én rond kan rei
zen: Brinkhoff is er al tientallen jaren
mee bezig, zo kwam hij destijds ook
op De Parade uit.
Een containerhotel. Een reisvereni-
ging met tractors. Een mobiel dorp
met restaurant, boerderij en theater
dat iedere vijf jaar een ander wereld
deel moet aandoen. Deze mensen kie
zen al jarenlang in de zomer voor een
nomadenbestaan. Ze reizen met cam
pers, kleurige circustenten en een veel
voud aan horecatentjes de Randstad
rond om een festival neer te zetten
waar hip en cultuurminnend Neder
land maar al te graag gezien wordt.
Het concept is simpel: artiesten huren
een tent op het Parade-terrein en pro
beren zelf hun publiek naar binnen te
lokken, dat elders wordt vermaakt
met eten, drank, de legendarische
zweefmolen en de Stille Disco. Voor
de medewerkers en artiesten is De Pa
rade twee maanden van keihard wer
ken, feesten en leven in een andere we
reld, namelijk die binnen de hekken.
Gerard: „Ik kom in die periode nauwe
lijks van het terrein af. Je leeft zo'n
apart ritme, buiten de hekken heb je
niet zo veel te zoeken. Soms ga ik heel
even naar buiten, dan loop ik een half
uurtje wezenloos rond tot ik denk:
wat doe ik hier eigenlijk. Dan ga ik
weer terug." Joost: „Ik haal heel af en
toe een krantje, maar meer krijg ik in
die tijd niet mee van wat er buiten ge
beurt. Na twee maanden ben ik pas
weer bereikbaar voor andere men
sen." Terts: „Soms moet een artiest ei-
even tussenuit voor een schnabbel,
dat is moordend."
Kinderen
Parade-medewerkers leven van één
uur in de middag tot soms wel zes uur
's ochtends. Rond het middaguur be
gint de camping wakker te worden.
Gerard: „Kinderen worden voor die
tijd meteen naar het Parade-terrein
gestuurd, zodat de volwassenen kun
nen slapen." Terts: „Dan gaan ze geld
zoeken op het terrein, want er valt al
tijd wel iets op de grond of tussen de
banken. Zie je ze lopen met die vieze
zakjes vol munten." Om één uur is het
dringen bij de douches, daarna ver
schuift de drukte naar het ontbijt.
Gerard: „Dan stroomt de camping
leeg, naar De Parade, om alles klaar
te zetten."
Een mini-gemeenschap is het. Terts:
„Het leven binnen de hekken is heel
anders dan daar buiten. Het is heel bij
zonder. Er is een norm ontstaan, waar
bij iedereen elkaar helpt en iedereen
op elkaar let. We hebben elkaar alle
maal nodig om de dag goed door te ko
men." Nicole: „Terts, Ray en ik doen
de voorproductie, dus tijdens De Para
de hebben wij er niet zo veel te zoe
ken. Dan zijn wij er vooral voor de ar
tiesten, kunnen ze hun ei bij ons
kwijt."
Als het productieteam de sores niet
kan aanhoren, is er altijd nog de Door
zak, de borrel waar iedere Parade-me
dewerker steevast zijn dag beëindigt.
Nicole: „In de Doorzak kun je even
stoom afblazen, mensen kunnen hun
verhaal kwijt. Wat dat betreft is het
niet alleen gezellig, maar ook van the
rapeutisch belang." Bovendien blijkt
vooral tijdens de Doorzak hoe vrucht
baar het zeer gevarieerde gezelschap
is, dat achter de Parade staat. Joost:
„Als je ziet wat voor ideeën er alle
maal ontstaan tijdens de nazit, het is
een enorm creatieve groep." Terts:
„Jongere en oudere artiesten komen
samen en inspireren elkaar. De leeftij
den binnen het Parade-team lopen uit
een van twee tot tweeënvijftig jaar.
Die mix van leeftijden heeft een
enorm goede invloed op de groep.
Toen er kinderen bij kwamen, kwam
er wat meer fatsoen in de groep."
Yvon en Helen van de Levende Juke
box hebben in de afgelopen vijftien
jaar heel wat kinderen groot zien wor
den. Yvon: „We zijn nu aan de tweede
generatie toe. De meeste artiesten ne
men hun.kinderen gewoon mee. Op
een gegeven moment gaan die kinde
ren ook meewerken. Ze beginnen op
hun veertiende als glazenophaler,
daarna zitten ze bij de kassa of staan
ze achter de bar." Terts: „Ik zeg altijd
maar: je kunt je dochter van vijftien
beter met De Parade meesturen dan
naar een jongerenhotel in Spanje. Er
is nauwelijks sprake van drugs of el
lende hier, het is heel veilig. Iedereen
let op elkaar, ook op de kinderen."
Gerard: „Dat gebeurt sowieso. Als ik
iemand van mijn staf te lang in de
Doorzak zie zitten, waarschuw ik hem
wel even: morgen moet je weer aan de
bak." Nicole: „Vooral na de eerste
stad zie je dat mensen soms instorten.
Het wordt dan steeds drukker, de ver
moeidheid slaat toe." Joost: „Je moet
er wel echt tegenkunnen als je op De
Parade wilt werken. Het vergt heel
veel van je. Overdag werken, 's
avonds feesten, en de hele tijd maar
doorgaan. Je moet oppassen dat je
niet te ver doorschiet." Gerard: „Dat
laten we dan wel gewoon gebeuren.
Een soort leermoment: zie je, jongen,
zo gaat dat." Nicole: „Het is geen va
kantie, maar het is toch een heel ande
re sfeer dan in het normale leven. Als
iemand er echt aan onderdoor gaat,
bellen we gewoon zijn moeder op:
kom hem maar halen, even een paar
daagjes bijkomen."
Verkassen
Voor de technische staf en de bouw-
ploeg is vooral het verkassen naar een
andere stad zwaar. Gerard: „We ko
men aan op een kaal veld en drie da
gen later moet daar een dorp staan.
We zijn volledig self-supporting. We
hebben een eigen wasserette, waterlei
ding, rioolsysteem, electriciteit, al
les." Yvon: „Vroeger was dat wel an
ders. Sliepen sommigen gewoon bui
ten, en moesten we bij mensen in de
buurt aanbellen om te vragen of we
bij ze mochten douchen." Gerard:
„Een festival als Pinkpop is eenvoudi
ger dan De Parade. Wij hebben niet
van die chemische wc's, maar echte
toiletten die iedere dag worden
schoongemaakt." Vorig jaar was het
extra hard werken: de vaste verblijf-
plek in Amsterdam, het Martin Lu
ther King Park was door hevige regen
val tot een modderpoel verworden.
Yvon: „Alles zat onder de blubber, ik
wist niet wat ik zag. De volgende dag
hadden ze het helemaal geregeld. Ik
was echt onder de indruk." Terts: „Ik
dacht toen nog: dit gaat fout, maar
het publiek kwam toch. Ze trokken ge
woon kaplaarzen aan en maakten er
het beste van. Dan voel je ook bij het
publiek dat respect van samen iets
moois maken." Nicole: „De mensen
die normaal komen om te flaneren en
gezien te worden zie je dan niet zo
snel, maar de harde kern komt altijd."
Terts: „Na De Parade moet je even af
kicken. Plet is zo'n heftige periode ge
weest, je moet echt weer wennen aan
het normale leven." Helen: „Na die
twee maanden zie ik bij het slapen
gaan voortdurend allemaal hoofdjes,
allemaal mensen. Je krijgt zoveel in
drukken, je hebt echt tijd nodig om
weer tot rust te komen." Joost: „Ik
moet echt afkicken, heb na afloop al
tijd zo'n leeg gevoel van binnen. Dat
is rond januari weggezakt, en dan ko
men alweer de kriebels voor het nieu
we seizoen. Dan begint de run op de
nieuwe Parade."
Ruth van Beek
Theaterfestival De Parade: 22 juni-2 juli in
Rotterdam. Museumpark/NAi; 7-16 juli in
Den Haag. Westbroek; 21-30 juli in Utrecht,
Moreelsepark; 4-20 augustxis in Amster
dam, Martin Luther King Park.
Meer informatieivww.deparade.nl.
De tentoonstelling De Parade gaat vreemd
is tot en met 27 augustus te zien in het Thea
ter Instituut Nederland (Herengracht 168,
Amsterdam). Openingstijden: ma-vr
11.00-17.00, weekend 13.00-17.00. Voor
meer informatie: www.tin.nl.
