PZC
Ontpolderen slaat emoties los
c
jllrM
Extreem geweld versus
het Tourette-syndroom
fcfi! Bill JiïTü
A-MERKEN SANITAIR TEGEN,
ALLE FILIALEN VIEREN DIT FEEST
@ctie
colleili<
MAANDAG 5 JUNI (2e PINKSTERDAG) GEOPEND
MAANDAG 5 JUNI (2e PINKSTERDAG) GEOPEND
vrijdag 2 juni 2006
Lezersredacteur A. J. Snel is
bereikbaar per post op het
adres van de
Centrale Redactie van de PZC,
Stationspark 28,
Postbus 31,
4460 AA Goes.
Telefonisch: 0113 - 315660.
E-mail:Lezersredacteur@pzc.nl
Het forum waarop lezers zich
kunnen uiten over actuele
zaken is bereikbaar via
internet: www.pzc.nl.
PM@[f2öjj(É
Je hebt een conducteur en een
conductrice, een leraar en een
lerares en een boer en een boe
rin. Maar niet altijd is het zo
eenvoudig bij beroepen een man
nelijke en vrouwelijke vorm te
hanteren. Een arts is een arts,
ongeacht of het een man of een
vrouw betreft en een managèr is
altijd een manager.
Dezer dagen openden we de
voorpagina met de kop: 'Groot
tekort verplegers in 2007'. Het
leverde de redactie een correctie
op van Fred van der Weijde uit
Aagtekerke. Hij, ik neem ten
minste aan dat Fred een man is,
schreef: „Ooit werden mannelij
ke verpleegkundigen verplegers
genoemd en vrouwelijke ver
pleegkundigen verpleegsters.
Graag voortaan verpleegkundi
gen (wouwen en mannen)."
We willen er wel op letten, maar
in een bekopping woekeren we
met ruimte. Tussen de ene en an-
dere aanduiding zit een verschil
van zes letters.
Boer
Overigens, ik ken een wouw die
een agrainsch bedrijf runt en ab
soluut niet als boerin wil wor
den gezien. „De boerin is de
wouw van een boer. Ik ben
boer", zegt ze.
Ik ken trouwens ook een man
die absoluut geen secretaresse
genoemd wil worden. Terwijl
hij echt vol overgave het werk
doet dat bij die functie hoort.
door A.J. Snel
Het is een immer weerkerend feno
meen: het etiketteren van de
krant. Sinds mensengeheugenis zijn le
zers of groepen lezers bezig hun krant
in een kamp in te delen. Links of rechts,
voor of tegen de regering, pro of contra
een plan of voornemen. Krantenmakers
raken daaraan gewoon. Ze weten vaak
tevoren: dit levert ons een behoudend
imago op en dat zal een groep lezers het
gevoel geven dat we te lichtzinnig wor
den. Zo leert een mens laveren.
Toen eind jaren zestig, begin jaren ze
ventig en discussie werd gevoerd over
de waag of de Oosterschelde open
moest blijven dan wel moest worden af
gesloten, liepen de gemoederen af en
toe hoog op. De openhouders werden
door velen gezien als mensen die geen
besef hadden van de ramp die Zeeland
in 1953 trof. Zij gingen, zo wei'd be
toogd, voorbij aan alle leed en waren al
leen maar begeesterd van de natuur.
Die visie op de vechters voor een open
Oosterschelde veranderde enigszins,
toen de vissers zich bij hen voegden. De
vissers hadden een manhaftige rol ge
speeld in de hulpverlening na de ramp
en konden er niet van worden verdacht
dat ze geen oog hadden voor de gevaren
van de zee.
Zeker in de eerste peiïode van het nieu
we denken over natuur en milieu werd
de discussie dus niet uitsluitend op ba
sis van rationele ai'gumenten gevoerd.
De krant werd partij. Van beide zijden
werd de PZC belaagd. De actievoerders
voor de open zeearm klaagden voortdu
rend over een gebrek aan aandacht voor
hun zaak. De voorstanders van afslui
ting zagen het andersom. Ze vonden dat
de activisten onmatig in het nieuws
kwamen en dat de krant zich daardoor
mede verantwoordelijk maakte voor de
riskante situatie die naar hun inzicht
zou ontstaan als de geplande verkoiTing
van de kustlijn achterwege zou blijven.
Het had heel weinig zin de twee par
tijen op andere gedachten te brengen
over de mate waarin aandacht werd be
steed aan hun zaak. Ook al konden de
journalisten van die tijd onder verwij
zing naar de hoeveelheden archiefstuk
ken aantonen dat beide partijen zeer
ruim aandacht kregen voor hun zaak en
dat ze de krant kennelijk nodig hadden
om goed op de hoogte te blijven van ei
kaars strevingen en bewegingen, de
journalistiek in Zeeland deed het nooit
Jpklarir
Iroog. h
/laxima
Het gaat niet alleen om de schoonheid van het spel, maar ook omg-
spanning. Vandaar dat de maker van Studio Sport televisiekijker"
waarschuwt als er uitslagen worden gegeven van wedstrijden wa^ge
van de beelden nog moeten worden uitgezonden. Er zijn nogal
mensen die de afloop niet willen kennen. Als ze worden gewaar-
schuwd, kunnen ze even het geluid uitzetten of zoveel kabaal ma-,S
ken dat ze niet horen hoe de slotstand is.
Met dit fenomeen had de Provinciale Zeeuwse Courant onlangs ir,. j
een iets andere vorm te maken. De redactie kende de uitslag vandty IT
Achmea Kennisquiz, door RTL 4 op de televisie noj* uit te zenden,
en publiceerde die. De dertienjarige Wievineke Apers uit Aarden-^
burg, leerlinge van het Zwincollege in Oostburg, zou zegeviei'en. T
Die publicatie stoorde nogal wat lezers die de quiz volgden. De aj
digheid was er voor hen een eind af doordat ze al wisten wie er zol
winnen. „Heel jammer, doe dit alstublieft nooit meer", schreef ee:
lezer.
We zullen er geen gewoonte van maken, maar dat we het nooit meior
zullen doen, beloof ik niet.
.en,
Tegenstanders weren zich.
goed. De Rijkswaterstaat ontwikkelde
dat gevoel minder sterk, maar ik heb
ook vanuit die organisatie vaak het ver
wijt gehoord dat wij partij hadden geko
zen voor de openhouders.
Echte Zeeuwen
De geschiedenis herhaalt zich; zoals het
hoort. In de afgelopen maanden vindt
in volle hevigheid het debat plaats over
ontpoldering en weer gaat het hard te
gen hard. Ook in deze discussie speelt
op de achtergrond de ramp. De PZC ont
vangt tientallen brieven óver de ontpol-
deringsplannen. Er valt uit op te maken
dat de discussie vooral wordt bepaald
door emotie: echte Zeeuwen zouden
nooit land teruggeven, zo wordt be
toogd. Rationele overwegingen die met
de veiligheid te maken hebben, zijn
moeilijk over te brengen.
Opnieuw komt hierbij de krant in het
geding. Herhaalde malen heb ik de afge
lopen tijd te horen gekregen dat de Pro
vinciale Zeeuwse Courant een 'ontpolde-
i-ingskrant' is. De redactie zou zich op
stellen aan de zijde van de bestuuurders
die, met Nederlands-Vlaamse afspra
ken in de hand, willen doorzetten dat
van zeshonderd hectare landbouw
grond getijnatuur wordt gemaakt. Met
name verslaggever Rinus Antonisse, die
behalve over landbouw ook veel schrijft
over natuur en die de rosse grutto lief
heeft boven alles, wox*dt vei*weten dat
hij pro ontpoldering is.
Hij hoort daarvan op: „Ik kreeg laatst
nog via via te horen dat een tegenstan
der van ontpoldering, die de krant goed
volgt, geen idee had waar ik precies sta
in die discussie. Dat vond ik eigenlijk
wel complimenteus want de verslagge
ver moet buiten beeld blijven. Als bij an-
deren toch het idee postvat dat ik op de
hand van minister Veerman en gedepu
teerde Kramer ben, dan kan ik dat niet
foto Peter Nicolai
zo goed plaatsen. Misschien komt het
doordat de tegenstanders vooral hun
verhaal in de krant willen en geen ana
lyse waarin hun kansen worden gewo
gen. Zij hebben alle aandacht gekregen
die ze journalistiek gezien kunnen krij
gen. Als ze daar geen oog voor hebben,
kan ik daar wenig mee. Vooral de tegen
standers uiten zich op dit moment.
Maar ik doe natuurlijk in de krant ook
iets aan uitleg over hoe het nu zit met
die afspraken tussen Nederland en
Vlaanderen. De boodschapper is nogal
eens de boosdoener. Ik zorg voor
nieuws en achtergronden van beide kan
ten. Wat ik er zelf van vind, doe niet ter
zake."
Ook nu maakt men over en weer gretig
gebruik van informatie die de media
verstrekken. En wie goed naar de krant
kijkt, ziet dat wij vooral veel feiten mel
den, op basis waarvan lezers tot een oor
deel kunnen komen.
l Erns
Hoe zat het dit keer in elkaar? Het Zwincollege in Oostburg was e
buitengewoon mee ingenomen dat Wievineke had gewonnen en
reidde haar, geruime tijd voor de televisie-uitzending, een warm
onthaal op school. De media werden uitgenodigd daarbij aanwezi
te zijn en er verslag van te doen. Onder die omstandigheden meen; ne£
de PZC-redactie niet roomser te moeten zijn dan de paus. Er wen®11» 1
dus bericht over de triomf. Zo zal het in vooiitomende gevallen ien
weer gaan. Wij laten nieuws niet op straat liggen. Dat zou ons pasjrokt
met recht verweten worden. jjjkt
Schrijven 0(Jc£
Onlangs heb ik op deze pagina een- en andermaal iets uitgelegd <?n'
over de manier waarop de redactie van de PZC omgaat met de ingf"oK1
zonden brievenrubriek Lezers Schrijven. Ik kreeg daarop nogal v;;
reacties en tegenwerpingen. Daar zat één heel boze bij: „Die ru- ghrik'
bliek is van de lezers, daar hebt u maar van af te blijven." jorzit
Nog één keertje dan: Ik behandel de brieven die voor Lezers Schriian ]y
ven worden aangeboden zoveel mogelijk vanuit het uitgangspunt jee da
dat iedereen zijn of haar opvattingen mag hebben. Vrijheid blijhencj js
dus. Maar; het feit dat de straat van iedereen is wil niet zeggen da»n für
iedereen zich daar alles kan permitteren en bij voorbeeld kan beslq vjn(;
ten op z'n Engels links te gaan rijden. Daar komen ongelukken vaie jar
Plet feit dat een voetbalveld er natuurlijk in de eerste plaats is votyr0u\
de spelers, wil niet zeggen dat zij elkaar daar ongestraft de bottenordei
kunnen breken. 5n d
Op straat ziet, hopen wij allen vurig, de politie toe op een ordelijker h
verloop der dingen en op de voetbalvelden doet de scheidsrechter ;n ap
dat. jet he
»n sta
Ter redactie is de rubriek Lezers Schrijven toevertrouwd aan de lfcaaie;
zersredactéiir. Sommige lezers denken, zo blijkt uit hun reacties, Ant
dat het werk mij heeft gebracht tot een zekere mate van arrogants
Dat is geenszins het geval. Met de brieven van lezers ga ik om op Blijkl
een manier die als 'dienstbaar' kan worden omschreven. Waarbiji0te
het erop houd dat ik soms door het weigeren van een brief aan de el go
schrijver een grote dienst bewijs. «n.
*eei
Boo
ïau t<
peril
pmer
erlan
itges
ïrac:
ireni
e vax
;aan.
Er moet een echte en levende twijfel zijn;
zonder dat is iedere discussie nutteloos.
Charles S. Peii'ce
De PZC publiceert, in samenwerking met de andere kranten van het Weg-
ener-concern, zeven topthrillers. Elke week verschijnt een nieuw deel.
Tegen een aantrekkelijke prijs zullen de boeken te verkrijgen zijn bij Bruna,
Free Record Shop en deelnemende boekhanels. Met de kortingsbon, die 3 keer
per week op de voorpagina van deze krant verschijnt, betalen abonnees 5,95 eu
ro en niet-abonnees 8,95 euro.
Als vierde boek in de reeks is de thriller 'Geestdrift' van Daniel Hecht verkrijg
baar. Zie ook www.topthrillerscollectie.nl
door Dorine Steenbergen
Een verlaten landhuis.
Ogenschijnlijk doelwit
van vandalen. De eigenares
die elders woont, vraagt haar
neef orde op zaken te stellen.
Die neef is de hoogbegaafde
Paul Skoglund die lijdt aan
het syndroom van Gilles de la
Tourette. Dat is een hersen
ziekte die zich manifesteert
door bizarre tics, ongecontro
leerde woedeuitbarstingen en
het uiten van schuttingtaai. Sa
men met zijn verloofde Lia en
een politierechercheur gaat
Paul de strijd aan met het
huis. Het verbijsterende ge
weld dat hier plaatsvindt,
komt namelijk niet voor reke
ning van mensen van vlees en
bloed.
Het zijn verre van gangbare in-
gi'ediënten die Daniel Hecht
kiest voor zijn romandebuut
Geestdrift. Aileen al aan de uit
puttende medische beschrij
ving van het ziektebeeld van
zijn hoofdpersoon is diepgra
vend onderzoek vooraf gegaan.
Dat, en het feit dat de schrijver
diep duikt in de donkere kroch
ten van onze hersenen en onze
geest, maakt Geestdrift tot een
zogeheten neurologische thril
ler. Met als rode draad de
vraag of een mens zich door
zijn emoties zo hevig kan opla
den, dat er bovenmenselijke
kracht vrijkomt.
Daarover zegt Hecht: „Geest
drift is gebaseei'd op gebeurte
nissen die mij zijn overkomen.
Ook al heb ik nooit de bron ont
dekt van het extreme geweld
dat in het huis in kwestie
plaatsvond, het zette me wel
op het spoor van allerlei verha
len en anekdotes die ik in de
loop der jaren heb gehoord
over mensen die tijdelijk over
bovenmenselijke kracht be-
foto Luitingh-Sijthoff
Daniel Hecht
Daniel Hecht wordt in 1950 geboren in Mt. Kisco (New
York). Het schrijven zit er dan nog niet in, want aanvanke
lijk is muziek zijn roeping. Meer dan twintig jaar verdient
hij de kost als solo-gitarist en in die hoedanigheid doet hij
voor concerten ook vaak Europa aan. Hij maakt drie solo-al
bums met eigen composities. Het- bekendste heet Willow.
In de loop der jaren heeft hij talloze (bij)baantjes: postbode,
meubelmaker, houthakker, grafisch ontwerper en bouwer
van muziekinstrumenten. In zijn jonge jaren doet hij aan
boksen en langeafstandszwemmen Hij is student en aanhan
ger van het sjamanisme, de oude natuurreligie, ontstaan in
Oost-Europa, die gelooft dat alles om ons heen - mensen,
dieren, maar ook stenen en planeten - een ziel hebben.
Als Hecht in 1989 een aandoening krijgt aan zijn handen,
moet hij zijn gitaar aan de wilgen hangen. Hij stort zich op
het schrijven. Met een beurs van tienduizend dollar schrijft
hij zijn thriller debuut: 'Geestdrift' (Skull Session, 1998). Ge
volgd door 'Moordlust', 'Poppenspel', 'Het huis van de mas
kers' en, zijn jongste boek, 'Het land van de echo's'.
schikten. Verhalen die ieder
een wel kent. Denk maar aan
krantenbeidchtjes als 'Moeder
tilt auto op van overreden
kind'."
De schrijver legt een relatie
met bersei'kers, Noorse strij-
ders van lang geleden die zich
zelf konden opwinden tot een
staat van extase waarin ze ex
treem sterk waren en ongevoe
lig voor pijn.
Het feit dat hoofdpersoon Paul
Skoglund lijdt aan het Touret-
te-syhdroom en dat dit ziekte
beeld buitengewoon nauwkeu
rig en realistisch wordt be
schreven, maakt Geestdrift tot
een favoriet van de desbetref
fende patiëntenverenigingen
die het op hun lijst met 'aanbe
volen literatuur' hebben staan.
Michael ('liever geen achter
naam') beschouwt zichzelf, als
vader van de 15-jarige aan Tou
rette lijdende Tim, als erva
ringsdeskundige. Tim is een
van de ongeveer tienduizend
Nederlanders met deze hersen
ziekte, genoemd naar z'n 'ont
dekker' Gilles de la Tourette.
„Ik heb Geestdrift in één ruk
uitgelezen", zegt Michael.
„Vanwege de enorme span
ning. Het laat je geen moment
los. Maar vooral ook omdat
het, althans zo zie ik het, ook
een beetje over Tim gaat. Ik
vond het zo'n opsteker dat ie
mand met Tourette de hoofd
rol speelt in dit boek. En dan
nog wel een hoogbegaafde man
die kans ziet boven zichzelf uit
te stijgen en zijn leven niet te
laten bepalen door die ziekte.
De persoon Paul Skoglund
voelde bij mij daarom als bal
sem op mijn ziel. Tim zal uit
eindelijk ook goed terechtko
men."
Encyclopedie
Wat voor Michael een plus is,
ergert sommige andere lezers
van Geestdrift. „Soms lijkt het
wel of er hele stukken uit een
encyclopedie en informatiefol-
ders over het Tourette-syn-
droom zijn overgeschreven. In
teressant om te lezen, maar
wie niet van medische beschrij
vingen houdt, verveelt zich af
en toe stierlijk bij dit boek",
luidt de klacht van een bezoe
ker van de website Crimezone,
waar meningen over thrillers,
worden gebundeld.
Tot slot moet opgemerkt dat er
in Geestdrift veel wordt ge
vloekt. Lezers met een zwakke
maag in dit opzicht, zijn dus
gewaarschuwd.
BREDA I I BERGEN OP ZOOM^L TILBURG L
I i: immnhmvr-- ^ANUtiin», Li c^v
Neem uw
s Maandag offerte mee.
GEOPENI Wij zijn altijd 1
goedkoper!
W-tXiMP
van Konijnen burg wee, 7 - Bergen op Zoom - Tel. 0164 - 21 O 74C
Huifakkerstraat 10 Breda - Noord - Tel. 076 - 593 71 OO
Bossoheweg 253a - Tilburg - Q13 - 582 13 91