Veilig verkeer is niet snel te duur
PZC
Importbruidegommen kunnen
moeilijk aarden in de polder
PZC
J]
Irakezen zoeken
vermiste familie
Tang en Yang
houden hoop
Statenlid Wies Saman hekelt opstelling van PvdA
te gast
6ow Hij Hij htfx m
h Y. w mrt mtmw
f
d
2 mei 1956
dinsdag 2 mei 2006
De PvdA-Statenleden Ollebek
en De Koster leverden kritiek
op het financiële gedeelte van
het project Duurzaam Veilig
Zeeuivs-Vlaanderen. Wies Sa
man, Statenlid van het CDA,
legt uit waarom deze kritiek
zijns inziens niet terecht is.
doorWies Saman
Al jaren is bekend dat in
Zeeuws-Vlaanderen meer
verkeersslachtoffers vallen dan
in andere delen van Zeeland (en
Nederland). Het wegennetwerk
in de Zeeuws-Vlaamse polders
en in de dorpen en steden was
van dien aard dat verkeersvei
ligheid aandacht moest krijgen.
De gezamenlijke overheden.
Rijk. provincie en gemeenten,
hebben toen besloten om. sa
men met het waterschap, het
project Duurzaam Veilig
Zeeuws-Vlaanderen te begin
nen. Een omvangrijk project
waar vele miljoenen euro's mee
gemoeid zijn. De positieve in
stelling van alle betrokkenen
bij de start van het project en
het brede draagvlak onder de
bevolking hebben verwachtin
gen geschapen. Verwachtingen
die, naar nu blijkt, terecht zijn
geweest. De resultaten zijn na
melijk zichtbaar.
Het project kent een looptijd
van ongeveer tien jaar. De af
spraak was dat ieder deelpro
ject bekeken zou worden, zodat
met name de bevolking op de
hoogte kon worden gehouden
van de ontwikkelingen. Zoals
bij de meeste plannen van over
heden, moesten er voor de uit
voering keuzes gemaakt wor
den: wat doen we eerst, wat kan
wachten en wat is snel realiseer
baar, lettend op mogelijke pro
cedures.
Al snel bleek dat het makkelij
ker was om eerst maatregelen
binnen de bebouwde kom te ne
men. De procedures hiervoor
waren veel minder ingrijpend
dan het aanpakken van proble
men op provinciale wegen. Wel
is toen besloten om in de buiten
gebieden meer te controleren op
snelheid, wat qua uitvoering
weinig om handen had. De hoe
veelheid drempels en verkeers
remmers, het hoge aantal boe
tes en de soms wat onduidelijke
inspraakprocedures zorgden er
na verloop van tijd voor dat het
draagvlak onder de bevolking
voor de uitvoering van duur
zaam veilig langzamerhand ver
dween. Maar de doelstelling
bleef overeind. De eerste resul
taten werden langzamerhand
zichtbaar, want het aantal ver
keersslachtoffers nam af.
Ook het rijgedrag van automobi
listen werd anders. Ondanks de
moeite die er in het begin was
met de strikte handhaving, zag
de Zeeuws-Vlaamse bevolking
in dat het houden aan de snel
heid voor de veiligheid veel be
ter was. Daarnaast zorgden de
aanpassingen van de wegens
tructuur voor een verbetering
van de wegen en alles wat daar
bij hoort. Een kwaliteitsverbete
ring die automatisch tot stand
kwam.
In dit hele omvangrijke project
zitten leerpunten. Er zijn zaken
die een volgende keer beter an
ders aangepakt kunnen worg
den. De samenwerking in het
project was goed. Verschillende
overheden met verschillende
verantwoordelijkheden hebben
belangrijke beslissingen niet
vooruit geschoven, maar aange
pakt. Daarbij is gekozen voor
de strategie om eerst datgene te
doen dat makkelijker ging en
daarna pas de moeilijkere za
ken.
Anders
De vraag is of dit niet anders
had gekund en misschien ook
had gemoeten. Bij een eventueel
volgend vergelijkbaar project is
dit een vraag die vooraf beant
woord moet worden.
Toch is de conclusie van de
CDA-fractie dat het project
Duurzaam Veilig Zeeuws-
Vlaanderen een geslaagd pro
ject is geweest, met name om
dat de doelstelling (minder ver
keersslachtoffers) is gehaald.
Maar het kostenplaatje van het
project roept de terechte vraag
op of zo veel geld voor één pro
ject noodzakelijk en wenselijk
is. Gedurende het hele traject
heeft gedeputeerde Toine Pop-
pelaars het vuur uit zijn sloffen
gelopen om vooruitgang te boe
ken. Een compliment is op zijn
plaats. Dat hij vervolgens blijk
geeft van verantwoordelijk
heidsgevoel is alleen maar te
prijzen. Door de verschillende
genoemde oorzaken is het pro
ject soms niet verlopen zoals
het zou moeten en de kosten
zijn daardoor niet altijd be
heersbaar gebleken. Maar daar
over moet dan wel de correcte
en volledige informatie worden
gegeven.
De negatieve kritiek van twee
PvdA-Statenleden (Ollebek en
De Koster) is dan ook totaal
niet terecht, want minstens on
volledig. Dat is jammer, want
het onderwerp waar het hier
over gaat is té serieus om er on
volledig in te zijn. Maar als je,
zoals beide vragenstellers doen,
gaat zeggen dat door de gedepu
teerde Poppelaars negatief en
eenduidig over financiën wordt
gesproken, vertel je maar een
deel van het verhaal. Aan de
ene kant is er de inhoudelijke
problematiek van de verkeers
veiligheid, aan de andere kant
zijn er de financiële kaders
waarbinnen gewerkt moet wor
den.
Tekort
Nu was Duurzaam Veilig
Zeeuws-Vlaanderen het eerste
proefproject in Nederland op
dit gebied. Gaande het project
bleek in 2004 dat er een tekort
dreigde van veertien miljoen eu
ro, waarvoor bij de provincie
werd aangeklopt. Toen werd be
zien wat er wel en wat niet per
se aan resterende deelprojecten
moest worden uitgevoerd en dat
leidde tot het besluit om uitein
delijk zes miljoen euro extra
van provinciezijde beschikbaar
te stellen. Kortom: de provincie,
en in het bijzonder de gedepu
teerde Poppelaars, heeft in dit
geval meer dan haar verant
woordelijkheid genomen. En
daar is niets mis mee, want ver
keersveiligheid gaat voor.
Drs. A.A.D. Saman, is Statenlid
voor het CDA.
door David Enders
In het drukbevolkte kantoor
tje van de opsporingsafde
ling van het ministerie van
Mensenrechten (Mohr),
vloeien vaak tranen. „Hij
werd 25 december vorig jaar
thuis gearresteerd", snikt Ja-
meela Abdullah Hikmet, die
haar broer Jameel zoekt.
In Irak zijn de afgelopen drie
jaar duizenden burgers, vaak
onder schimmige omstandig
heden, gearresteerd. Het
Mohr is een van de organisa
ties waar Irakezen kunnen
zoeken naar vermiste familie
leden. Volgens het ministerie
zitten ruim 34.000 Irakezen
opgesloten in een gevangenis
die onder het gezag valt van
de VS of van de ministeries
van Binnenlandse Zaken, De
fensie of Justitie. De afgelo
pen maanden is in het gevan
genissysteem iets meer orde
gekomen, maar veel gevangen
worden nog altijd vermist.
Jameela bezocht tientallen ge
vangenissen voordat haar op
het ministerie van Binnen
landse Zaken werd verteld
dat haar broer door de Wol-
venbrigade (een elitepolitie
korps) wordt vastgehouden.
Zij werd doorverwezen naar
het Mohr, dat via het centrale
registratiesysteem van Ameri
kaanse en Iraakse gevangenis
sen zoekt naar gevangenen.
Al twee weken gaat Jameela
dagelijks langs bij het kan
toor, maar niemand kan de in
formatie bèvestigen.
Ook de families van vermis
ten die wel gevonden zijn,
moeten het meestal doen met
verwarrende berichten en
moeten lang wachten voordat
een proces plaatsvindt. Sinds
de Amerikanen na 2004
steeds meer verantwoordelijk
heden aan de Iraakse rege
ring hebben overgedragen,
zijn veel gevangenen al diver
se malen overgeplaatst naar
een andere gevangenis. Zowel
het Mohr als de VS zeggen er
nu hard aan te werken om ie
dereen zo spoedig mogelijk
een proces te geven en on-
schuldigen vrij te laten. Vol
gens internationale mensen
rechtenorganisaties zitten
sommige gevangenen al ruim
twee jaar zonder proces vast.
Onder de huidige Iraakse wet
geving is alleen het ministerie
van Justitie bevoegd om ge
vangenissen te leiden, maar
het ministerie zegt. te weinig
opleidingsmogelijkheden en
nieuwe faciliteiten te hebben
om de duizenden gevangenen
die nu onder andere instan
ties vallen te kunnen opvan
gen. Jumaa Hoessein, direc
teur gevangenissen van het
ministerie vertelt dat de voor
bije twee jaar slechts twee
nieuwe gevangenissen in aan
bouw zijn genomen, die
slechts plaats bieden aan zes
tienhonderd gevangenen.
Marteling
„Wij hebben het ministerie
om spoed gevraagd. Maar ze
hadden hier geen rekening
mee gehouden. Als niet snel
meer gevangenissen gebouwd
worden, dan zullen nog meer
mensenrechtenschendingen
plaatsvinden. Het aantal ge
vangenen neemt nog steeds
toe", zegt Hoessein. Directeur
Sultan van de inspectie van
het Mohr zegt dat zijn mede
werkers elke zeven tot tien da
gen gevangenen bezo,eken en
dat er nog steeds bewijzen
van marteling aangetroffen
worden, vooral door de Iraak
se politie.
De mensen die door het Ame
rikaanse of Iraakse leger wor
den vastgehouden zijn ook
moeilijk traceerbaar. De Ame
rikanen registreren alleen de
gevangenen in een van de vier
grote militaire gevangenis
sen. Zij leiden nu personeel
van justitie op om Kamp Buc-
ca aan te kunnen overdragen,
waar zevenduizend gevange
nen zitten. Maar de veelal
soennitische familieleden zeg
gen dat de reis naar Bucca te
gevaarlijk is, omdat zij onder
weg het risico lopen door sjii-
tische veiligheidstroepen op
gepakt te worden. CSM
door Bert Steinmetz
Edy Tang (41) en Li Yang
(26) hebben hun hoop ge
vestigd op het gratieverzoek:
als hun doodvonnis maar in
levenslang wordt omgezet.
Het geeft hun zowaar weer
wat moed, vertelt Tang in de
beruchte Bangkwang-gevan-
genis, bijgenaamd Bangkok
Hilton, in de Thaise hoofd
stad. Dezelfde gevangenis
waar ook Machiel Kuijt ver
blijft.
Het regime op de afdeling
waar de terdoodveroordeel-
den verblijven, is aanzienlijk
zwaarder. Tang tilt zijn been
op en laat de kettingen zien,
die 24 uur aan zijn enkels zit
ten. Een half uur bezoek per
week is hun rantsoen. Als zij
bezoek krijgen, want zij heb
ben veel minder publiciteit
dan bijvoorbeeld Kuijt. Maar
vaste bezoekers van Neder
landse gedetineerden in Thai
land weten hen toch te vin
den. Ook zij zijn, net als
Kuijt, niet op heterdaad be
trapt. En ook zij houden bij
hoog en laag vol onschuldig
te zijn. Ook zij zijn in eerste
instantie vrijgesproken. Des
te harder kwam in 2003 de
klap van de doodstraf aan.
In 2000 verbleven de Chinese
vrienden in Bangkok, als af
sluiting van een vakantietrip.
Zij huurden een appartement
van een particulier. Bij een
politie-inval werd de huis
baas betrapt op heroïnehan
del. „Hij was tegen de lamp
gelopen, omdat een Franse
drugssmokkelaar zijn tele
foonnummer in zijn mobieltje
had staan", vertelt Tang.
De twee Nederlandse huur
ders werden ook aangehou
den, hoewel er geen bewijs
was dat zij met de handel van
hun huisbaas te maken had
den. „De Franse politie wist
niets van ons. Wij hadden dat
gewraakte telefoonnummer
ook nooit gebeld. We hadden
in het algemeen nooit contact
met de huisbaas, behalve dat
we een appartement van hem
huurden." Ondanks het ont
breken van enig bewijs van
hun betrokkenheid bij de
drugshandel van hun huis
baas, werden Tang en Yang
in 2003 in hoger beroep ter
dood veroordeeld. Die straf
was helemaal bizar, omdat de
hoofdverdachte levenslang
kreeg. „Misschien helpt het
dat de koning in juni zijn
60-jarig regeringsjubileum
viert. Dat kan ook aanleiding
zijn om ons gratie te verle
nen." Maar volgens Pieter
Marres, de Nederlandse am
bassadeur in Bangkok, hoe
ven zij daar niet op te reke
nen. Ongetwijfeld zal de ko
ning een algemene gratie af
kondigen bij zijn jubileum
(gratie houdt in Thailand
strafvermindering in), maar
daar komen terdoodveroor-
deelden wegens een drugsde
lict niet voor in aanmerking.
Voor Tang en Yang geldt al
leen het individuele gratiever
zoek, en dat zal de koning vol
gens Marres vrijwel zeker in
willigen. Het bezoek van
kroonprins Willem-Alexan
der tijdens Bhumibols jubi
leumfeest is daarbij een be
langrijk drukmiddel.
Ziekte
Met Tang gaat het nog rede
lijk. Zijn jonge vriend Yang
kan dat niet zeggen; hij lijdt
aan een ernstige ziekte aan
zijn been. Waarschijnlijk als
gevolg van een verkeerd uitge
voerde operatie aan een lies
breuk is zijn been zo zwaar
aangetast, dat hij mogelijk de
spierziekte ALS heeft opgelo
pen. Onderzoek door een spe
cialist heeft vorige maand uit
gewezen dat alleen een dure
medicijnenkuur hem kan hel
pen.
De Rotterdamse Leni van der
Meulen, die vorige maand een
petitie bij de Thaise ambassa
de in Den Haag heeft afgele
verd voor gratie voor de beide
Rotterdammers, is inmiddels
begonnen geld in te zamelen
voor de kostbare medicijnen.
De Nederlandse ambassade
mag niet zo maar bijspringen,
legt Marres uit. „Volgens de
regels van het ministerie van
Buitenlandse Zaken mogen
wij alleen eenvoudige medicij
nen verstrekken, zeg maar de
huisapotheek. Maar Yang
moet deze medicijnen gewoon
krijgen, daar mag geen mis
verstand over bestaan. We
gaan deze zaak aan Den Haag
voorleggen, en ik ga ervan uit
dat dat goed komt." GPD
Ze spreken de taal niet, komen
moeilijk aan een haan en hebben
overal de hulp van hun vrouw
bij nodig. Importbruidegommen
kunnen zich vaak maar moeilijk
aanpassen aan het Nederlandse
bestaan. Binnenkort begint in
Den Haag een therapiegroep
voor deze mannen. „Mijn vrouto
op de fiets, dat was echt ondenk
baar.
door Saskia Wijdooqen
Het is echt niet dat hij geen
moderne man is. Integen
deel, in Turkije maakte hij ook
zelf zijn huis schoon. Maar in
Nederland is alles zo anders.
„Op straat lopen we naast el
kaar. Dat is hier logisch, maar
in Turkije loopt de vrouw een
halve meter achter haar man."
Muammer (29) moest er alle
maal aan wennen. Dat zijn
vrouw 's avonds alleen de tram
nam naar de stad. Dat zij op de
fiets stapte. Dat zij wél een
baan had. „Ik zat maar thuis op
haar te wachten. De moeilijkste
tijd van mijn leven."
Een groot deel van de Turkse en
Marokkaanse jongeren die in Ne
derland opgroeien, kiest een
partner uit het land van hun
ouders. Uit onderzoek (2003)
bleek dat 69 procent van de
Turkse en 62 procent van de Ma
rokkaanse meisjes in Nederland
met een man uit het vaderland
trouwt. Volgens cijfers van het
Centraal Bureau voor de Statis
tiek komen dagelijks vijf a zes
import damat (bruidegommen)
het land binnen. In 2004 kwa
men er 703 Marokkaanse en
1191 Turkse mannen naar Ne
derland voor gezinsvorming.
Het jaar ervoor waren dat 1103
Marokkanen en 1908 Turken.
De mannen die naar Nederland
komen voor een huwelijk, heb
ben vaak grote aanpassingspro
blemen. Zij spreken de taal niet,
zijn onbekend met de Neder
landse cultuur en hebben geen
werk. Bij Noagg, centrum voor
transculturele geestelijke ge
zondheidszorg, kunnen import
bruidegommen binnenkort te
recht voor groepstherapie. Dick
Koole van Noagg komt het pro
bleem zeer regelmatig tegen.
„Zij komen hier in een achter
standsituatie ten opzichte van
hun vrouw. Ze hebben overal
hulp voor nodig: het invullen
De Turkse Muammer moest in Nederland wel even wennen.
van papieren, het zoeken van
werk. Ze zijn afhankelijk. En
dat is vooral voor Marokkaanse
en Turkse mannen heel moeilijk
te verkroppen."
Muammer trouwde vijf jaar gele
den in Turkije met de vrouw die
hij via familie leerde kennen.
Zij was in Nederland opge
groeid, en het was vanzelfspre
kend dat hij haar zou volgen.
„Zij wilde niet in Turkije wo
nen, zij was bang dat ze haar
vrijheid zou verliezen." Het eer
ste jaar van hun huwelijk woon
de hij nog in Turkije, het con
tact ging via e-mail en msn. En
dat was soms moeizaam. „We be
grepen elkaar vaak niet. En ik
was jaloers. Dan vertelde ze
over een mannelijke collega. Zat
ik weer kwaad achter mijn com
puter. 'Je mag niet met hem pra
ten', schreef ik. Ik snapte niet
hoe het hier werkte."
In Nederland kreeg Muammer,
die in Turkije als psycholoog
werkte, na een paar maanden
een baan op Schiphol. „Ze duw
den een stofzuiger in mijn han
den. 'Ga maar schoonmaken',
zei die man. Als ik weigerde,
dan hoefde ik niet meer terug te
komen. Ik ben een krachtige
man, heb een studie gevolgd. Ik
voelde me zó klein. Maar ik heb
het toch gedaan. Ik moest wel."
Veel importbruidegommen ko
men naar Nederland met grote
dromen, en ook de aanstaande
echtgenote en schoonfamilie
hebben hoge verwachtingen. So
ciologe Leen Sterckx onder
zocht het fenomeen importhuwe
lijk. „De schoonfamilie ver
wacht dat een man uit Turkije
of Marokko harder zal werken
om te slagen dan iemand die
hier is opgegroeid. Bovendien
denken ze dat zo'n schoonzoon,
die dezelfde achtergrond heeft
als zij, hen goed zal begrijpen.
Via de echtgenoot raakt de
schoonfamilie de controle op
hun dochter niet helemaal
kwijt."
Illusie
Terwijl de bruid juist hoopt dat
zij met een import damat een hu
welijk aangaat waarin ze veel
vrijheid zal hebben, bleek uit
TRANSATLANTISCH - De
Italiaanse scheepvaartmaat
schappij Fratelli Grimaldi laat
met ingang van 14 mei de
transatlantische lijn naar Vene
zuela en Midden-Amerika uit
Vlissingen vertrekken. Het be
treft een lijn uitsluitend voor
passagiers. De gevolgen voor
Vlissingen zijn nog onduide
lijk, maar vast staat wel dat de
stad er alleen maar beter van
kan worden.
VLIEGTUIG - De Israëlische
luchtmacht heeft een vliegtuig
van KLM-Aerocarto, dat fo
to's maakte van het Egypti
sche deel van de Sinai-woes-
tijn, tot landen gedwongen.
Het toestel vloog op dat mo
ment boven Maktesh Ramon
in de Israëlische Negev-woes-
tijn. Er wordt nog onderzocht
hoe het toestel zo uit koers
heeft kunnen raken.
TELEFOON - Bruinisse had
de primeur: het dorp nam giste
ren als eerste op Schou-
wen-Duiveland een automati
sche telefooncentrale in ge
bruik. Daar kan dan wel voor
lopig alleen plaatselijk mee
worden gebeld. Burgemeester
H. K. Michaëlis pleegde het
eerste telefoontje: vanuit de
centrale naar zijn vrouw thuis.
foto Roland de Bruin/GPD
het onderzoek van Sterckx. „Zij
denken dat ze de sterke factor
in de relatie zullen zijn, omdat
hun man afhankelijk van hen
is."
Maar dat blijkt in de praktijk
vaak een illusie. Veel import
bruidegommen ontpoppen zich
juist tot zeer strenge echtgeno
ten. Sterckx: „Deze mannen zijn
heel ongelukkig in hun rol. Ze
begrijpen het leven van hun
echtgenote niet en zijn heel ja
loers. Als ze dan eenmaal een
baan hebben, dan nemen ze con
trole meteen over. Dan zit zo'n
vrouw juist in een heel traditio
nele relatie, die vaak eindigt in
een echtscheiding."
Muammer probeert zich aan de
Nederlandse manier van leven
aan te passen. Hij leerde de taal
en heeft nu een baan als sociaal
pedagogisch hulpverlener. „Ik
ben wat meer Nederlands gewor
den; mijn vrouw wat meer
Turks. Maar het is wennen. Ik
ga met haar mee op de fiets. Dat
had ik een paar jaar geleden
nooit kunnen bedenken, maar
het kan dus wel werken." GPD
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Slalionspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax:(0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax: (0113)315609
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraatl 8
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel' (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax:(0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454651
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren
Goes, Zierikzee
en Hulst:
Maandag t/m vrijdag
van 8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag t
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autorri. afschrijving acceptgiro
per maand: 20,55 n.v.t
per kwartaal: 59,75 62,00
per jaar: €229,20 233.30
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor het
einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice,
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk
maandag t/m vrijdag: 1,25
zaterdag: 1,80
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitgevoerd
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV en volgens
de Regelen voor het Advertentiewezen
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (076)5312550
Fax, (076)5312340
Personeelsadvertenties:
Tel: (076)5312240
Fax:(076)5312340
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (076)5312104
Fax. (076)5312340
Voor gewone advertenties:
Noord-en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/Onroerend goed
Tel: (076)5312277
Fax: (076)5312274
Internet: www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-conccrn. De door u
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onze
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteer
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC, le
zersservice, Postbus 314460 AA Goes.
Behoort tot WeGGNGR
