Goederenhotels winnen terrein
Eerst de bomen,
dan pas de woningen
Eerder zwemdiploma door drijfpakje
Veiligheid is
het belangrijkst
Kinderarbeid is
gebonden aan regels
profijt
Crucell verkoopt Graub
Gedwongen huis verkoop neemt toe
Alcatel en Thales in satellieten
Ge tronies krijgt opdracht Chevron
Mensen hebben vaak meer spullen dan ruimte
donderdag 6 april 2006 29
door Brenda van Dam
Al sinds het Kinderwetje
van Van Houten uit
1874, zijn er regels om jonge
ren die werken te bescher
men. De jongeren van nu wer
ken graag en veel. Maar jon
geren mogen nog lang niet al
le soorten werk doen en ook
werktijden zijn beperkt.
Zowel jongeren, ouders én
werkgevers weten maar wei
nig van de regelgeving af, zo
blijkt uit een onderzoek van
het ministerie van Sociale Za
ken en Werkgelegenheid.
Rond mei gaat een voorlich
tingscampagne over de huidi
ge regels van start. Hier vol
gen alvast de belangrijkste
regels.
Van de kinderen in de eerste
drie klassen van het voortge
zet onderwijs heeft ongeveer
de helft één of meer baantjes.
Huis-aan-huisbladen of fol
ders rondbrengen en oppas
sen zijn de meest genoemde
baantjes in deze leeftijds
groep. Het ministerie heeft
laten onderzoeken hoe deze
kinderen, hun ouders en
werkgevers denken over de
wet- en regelgeving die het
werken van jongeren in goe
dé banen moet leiden. Uit
gangspunt in de regelgeving
is dat het werk de schoolgang
niet belemmert en dat het
kind beschermd wordt tegen
schadelijke effecten van ar
beid en gevaarlijke situaties.
Hoewel iedereen zich daar
achter kan scharen, worden
de regels toch regelmatig
overtreden. Jongeren werken
bijvoorbeeld vaak zwart: dat
betekent niet alleen dat ze
geen belasting betalen, maar
ook dat ze werken zonder dat
ze goed verzekerd zijn. Ook
wordt er door jongeren vaak
méér dan het toegestane aan
tal uren gewerkt. Dit komt
doordat ze meerdere baantjes
combineren, maar ook omdat
jongeren van 12 tot 16 jaar
oppaswerk, helpen in het be
drijf van de ouders of betaal
de klusjes doen in de buurt
helemaal niet als echt werk
beschouwen. De wetgever
ziet deze activiteiten wél als
werk. Wat mag er wel en wat
niet? Twaalfjarigen mogen he
lemaal nog niet werken. Kin
deren van dertien en veertien
mogen beperkt werken. Tij
dens schoolweken mogen ze
maximaal twee uur per
schooldag en maximaal
twaalf uur per week klusjes
in de buurt doen. Strikt geno
men betekent dit dat je met
een middagje oppassen door
de week al snel aan die toege
stane twee uur zit. Op vrije
zaterdagen mogen deze ldds
ook ander werk doen: ze mo
gen maximaal zeven uur hel
pen bij licht niet-industriêel
werk zoals inpakken of
schoonmaken in een supef-
markt, folders rondbrengen
en fruit plukken. Ze mogfen
nog niet op zondag werkeh.
Werken in een fabriek of inet
machines is uit den boze; hét
zelfde geldt voor zwaar of ge
vaarlijk werk. Bedienen in
een restaurant is ook nog ver
boden, Tijdens vakanties
mag er maximaal vier weken
gewerkt worden, maar nooit
langer dan drie weken achter
elkaar.
Vijftienjarigen mogen al wat
meer: in de winkel mag je bij
voorbeeld vakken vullen,
maar nog niet achter de kas
sa. Bedienen in een restau
rant mag, als er geen alcoMol
geschonken wordt. Je mag
ook kranten bezorgen en via
een uitzendbureau werken.
Tijdens schoolweken mag er
twaalf uur gewerkt worden:
maximaal twee uur op een
doordeweekse dag en acht
uur op een vrije dag. Op zon
dag werken mag, maar dan
alleen als je de zaterdag er
voor vrij bent. Tijdens vakan
ties mag er in totaal zes we
ken gewerkt worden, maar
niet meer dan vier weken aan
een stuk. Werken in een fa
briek of werken met machi
nes mag niet. Je mag ook
geen zware dingen tillen of
vrachtwagens lossen.
Als je zestien bent, mag je
heel wat meer, zoals achtér
de kassa zitten of onder toe
zicht werken met machines.
Je mag negen uur per dag
werken, gemiddeld 40 uur
per week. Je mag nog niet
met gevaarlijke stoffen Wér
ken, zware apparaten of ma
chines bedienen of vaak
zwaar moeten tillen. OvéH,
werk en 's nachts werkeiyis.
nog niet aan de orde. GPTb*
LEIDEN - Het biotechnologiebedrijf Crucell verkoopt al
zijn aandelen in het veterinair-farmaceutische productie
bedrijf Dr. E. Graub. Dat heeft de Leidse ondernêming
gisteren bekendgemaakt. Graub wordt onderdeel van het
Duitse Vetinvest, een bedrijf dat investeringen doét op
het gebied van veterinaire geneesmiddelen.
Graub was onderdeel van het Zwitserse Berna Biotech,
dat recent door Crucell werd overgenomen. Crucell be
sloot tot de verkoop omdat Graub niet langer tot de kern
activiteiten behoort. Vorige week verkocht'het bedrijf het
voormalige Berna-onderdeel Rhein Biotech om dezelfdé
reden. ANP
ZOETERMEER - Het aantal gedwongen woningverkopen
stijgt dit jaar opnieuw. Dat meldde het Waarborgfonds Ei
gen Woningen gisterochtend. De stichting zegt dat in de
eerste drie maanden van dit jaar 197 huiseigenaren ver
lies leden bij de gedwongen verkoop van woningen die
zijn gefinancierd met de Nationale Hypotheek Gararltie.
De stichting verwacht op basis van de cijfers over het eer
ste kwartaal dat het totaal aantal gedwongen verkopen
dit jaar op ongeveer negenhonderd uitkomt. Vorig jaar
ging het om 592 gevallen. Huiseigenaren leden gemiddeld
34.500 euro verlies. Bij ruim 40 procent van de gedwon
gen verkopen gaat het om huizen en appartementen in
oude wijken in Rotterdam en Den Haag. ANP
PARIJS - De Franse concerns Alcatel en Thales gaan
nauw samenwerken op het terrein van satellieten. Alca
tel, voornamelijk een producent van telecomapparatuur,
vergroot zijn belang in Thales van 9,5 tot 21,6 procent. In
ruil voor dat belang brengt het zijn satellietdivisie Alca
tel Alenia Space bij Thales onder. Beide ondernemingen
maakten de overeenkomst gisteren bekend.
Het lucht- en ruimtevaartconcern Eads blijft buiten de
transactie. De Franse president Jacques Chirac heeft eeiv
der te kennen gegeven dat hij dit concern graag wil be
trekken bij 'het vormen van een Europese kampioen bij
de bouw van satellieten'.
Van Eads kwamen juist deze week belangen vrij. De grote
aandeelhouders Daimler Chrysler en Lagardère lieten we
ten elk een belang van 7,4 procent in het lucht- en ruimte
vaartconcern te verkopen.
De Franse Staat heeft een belang van 31,3 procent in Thar-
les. Door de transactie met Alcatel vermindert dat belang
tot 27,1 procent. De overheid blijft de grootste aandeel
houder van het concern. ANP
AMSTERDAM - Getronics heeft een opdracht vah het
Amerikaanse olieconcern Chevron binnengehaald met
een waarde van ongeveer 9 miljoen euro voor de koménde
twee jaar. Dat heeft de automatiseerder gisteren bekend
gemaakt.
Het gaat onder meer om het beheren op afstand vah de
netwerken van Chevron, maar ook om it-support voor
meer dan honderd Amerikaanse vestigingen van het Con
cern. Eerder op de dag maakte Getronics bekend eeh con
tract met het uitgeversbedrijf Wegener te hebben gete
kend, voor het beheer van 4300- werkplekken. ANP
Waarom zien niet alle jongetjes en
meisjes er uit als de twee helden
in de film De Kameleon? Zo mooi, wat
ze aan hebben. Een blauwe overal.
Maar schattig, schattiger en allersehat-
tigst moet het vandaag. Oilily en Zee
man kleden met hartelijke medewer
king van mama onze kindjes aan als
taartje of een zak Engels drop. Het boe-
renoveralletje in kindermaten heeft
bijna afgedaan.
Ik heb eens een kinderboekje geschre
ven waarin de kinderen van een dorp
zwemles krijgen, geldeed in hun blau
we overalletjes. Het was in het geheim
een poging om de kindermode te beïn
vloeden, weg van Oilily, terug in het
overalletje. Heeft niet geholpen.
De mode wil dat kinderen er uit zien
om op te eten. Ook in het zwembad. Ik
kreeg een zwempakje opgestuurd voor
een meisje van een jaar of vier. Als ze
er mee op een paaltje gaat zitten ziet ze
er uit als een grote lolly.
Oerlelijk, naar mijn smaak, twee kleu
ren knalroze. Maar er is iets mee dat
het een bijzonder zwempakje maakt.
Het helpt bij het zwemmen. Het pakje,
in verschillende uitvoeringen, is be
doeld voor kinderen tussen 2 en 6 jaar
die nog niet (goed) kunnen zwemmen.
In de stof zijn op borst en rug drijfele-
menten ingebouwd en er zit een kraag
op als een rookworst, ook gevuld met
materiaal dat wil drijven.
Je zou toch zweren dat het een zwem
pak is met ingebouwd reddingsvest,
maar zo moet men het niet zien. Het
pak maakt het het kind alleen wat mak
kelijker om het hoofdje boven water te
houden. Het stimuleert ook om zwem
bewegingen te maken of te gaan water
trappen. Dat gaat bijvoorbeeld als
volgt. Kind raakt per ongeluk in diep
water. Het merkt dat het pak naar de
oppervlakte wil en gaat het pak helpen
boven te komen.
Swimsafe floatsuit (drijfpak) wordt het
genoemd. Het werkt bij zwemoefenin-
gen eender als twee opgeblazen band
jes om de armpjes van je kind, maar het
pakje is veel comfortabeler. De soepele
drijvertjes zitten op de ideale plek en
bewegingsvrijheid wordt er niet door
belemmerd. Er zijn in Nederland al
zwemscholen die kleine kinderen in dit
pakje leren zwemmen.
Volgens het Nederlandse verkoophuis
van Swimsafe (www.swimsafe.nl, ook
voor verkoopadressen) zwemmen kinde
ren eerder. Gemiddeld leert een kind
zwemmen in 70 tot 80 lesuren. Na
zwemlessen in het drijfpak halen ze al
na gemiddeld 40 uur hun diploma.
De pakjes kosten tussen de 60 en 90 eu
ro. Maar, zegt het handelshuis, je hoeft
geen geld meer uit te geven aan andere
hulpmiddelen die je kind boven water
moeten houden en het zou zwemlesgeld
kunnen schelen. Nog een - wat wonder
lijk - verkoopargument: het zwempakje
bespaart op zonnebrandmiddel.
Het is het model van een degelijk zwem
pak uit de jaren dertig van de vorige
eeuw. Van ver voor de uitvinding van
de opgesneden liespartij. Een pak met
mouwtjes en pijpjes. Schouders en rug
van een kind in dit pakje hoeven niet te
worden ingesmeerd, het pak beschermt
tegen uv-straling van de zon.
Het gepatenteerde ontwerp komt uit
Australië. En uit Australië komt ook de
aanbeveling dat het tegen zonnebrand
helpt. Dat is niet zo gek. Daar werd
voor het eerst in de westerse wereld
alarm geslagen om de snelle toename
van het aantal gevallen van huidkan
ker. Het lange zonnebaden, al vanaf
jonge leeftijd, is de oorzaak. Naaktlo-
pen doet men maar beter in de scha
duw. De distributeur voor Europa van
Swimsafe heeft een licentie en laat in
Nederland eigen ontwerpen maken die
in China worden uitgevoerd in verschil
lende stoffen. Ik bestel bij deze een
Swimsafe voor mijn buurjongen van
vijf. Maar dan wel een in de vorm van
een bloedmooi blauw overalletje. Kan
hij mee op de trekker met vader en per
ongeluk in een sloot vallen zonder dat
je denkt, wat vloekt die kleur pijnlijk
met de kleur van de prut.
Wouter Klootwijk
De tijd dat grote nieuwbouwwij
ken binnen no-time uit de grond
"worden gestampt is voorbij. Ne
derland leeft in de post-vinexpe-
riode. Het moet in de toekomst
anders en vooral kleinschaliger,
bleek deze week tijdens de
Bouwrai.
door Gert van Harskamp
AMSTERDAM - Er zijn te wei
nig parkeerplaatsen, het aantal
voorzieningen is veel te laag, de
I wijken zijn te grootschalig, so-
ciale cohesie tussen bewoners is
er niet en voor een beetje groen
in de buurt moet je naar de
i berm langs de snelweg.
De Machten over vinex-locaties
zoals Leidsche Rijn bij Utrecht,
de Amsterdamse IJburg en Ypen-
burg bij Den Haag zijn legio.
Rijksoverheid, projectontwikke
laars, bouwers, architecten en
stedenbouwkundigen weten nog
niet precies hoe voldoende wo
ningen gebouwd kunnen wor
den, maar ze zijn het er wel mee
eens dat het anders moet dan
nu.
Tijdens de Bouwrai deze week
is duidelijk geworden dat de
1 bouw zich opmaakt voor een
nieuw soort woningbouw- „We
leven in een post-Vinexperio-
I de", zegt algemeen directeur Hil-
de Blank van ruimtelijk advies-
en architectenbureau BVR. „Ik
zie dat in de toekomst niet de
hoeveelheid, maar de kwaliteit
van wat wij bouwen voorop
komt te staan."
Ook al blijken bewoners van ver
schillende Vinexlocaties volgens
allerlei leefbaarheidsonderzoe-
ken behoorlijk tevreden over
hun buurt, de wijken komen
maar niet van hun slechte ima
go af. Van een 'massale beton
nen vertrutting' is geen sprake
meer, want daarvoor zijn de
meeste locaties al te veel ontwik
keld. „Incidenten bepalen, het
maatschappelijk beeld over de
woonwijken", zegt gedeputeer
de Theo Rietkerk van provincie
Overijssel, die als Tweede Ka
merlid nauw betrokken was bij
de Vinexplannen.
Sommige ontwikkelingen zijn
door de overheid plamnatig niet
in te passen, beaamt bestuurs
voorzitter Lex Peiuw van wo
ningcorporatie Ymere. „De wou
wen in de Vinexlocaties krijgen
veel meer kinderen dan dat de
overheid had gepland en bewo
ners kopen meer auto's dan
waarop was gerekend."
Toch valt er volgens deskundi
gen veel lering te trekken uit de
realisering van Vinexlocaties
voor toekomstige woningbouw.
„We moeten naar blinder groot
schaligheid", aldus Willem de
Jager, vastgoeddirecteur van
bouwbedrijf Heijmans. „Er
moet op veel meer, maar dan
kleinere plekken, gebouwd wor
den." De Jager noemt de nieuwe
woonwijk Haverleij bij Den
Bosch als voorbeeld. Woningen
staan dicht op elkaar, maar de
wijk is ingepast in het land
schap en oogt intiem met een ei
gen binnenplaats.
Dat het allemaal wat minder
massaal moet dan de huidige Vi-
nexwijken, daarover is iedereen
het eens. Woningen mogen ook
wel iets kleiner en dichter op el
kaar staan, als dat de openbare
ruimte in de wijk ten goede
komt. Het ideaalbeeld van klein
schaligheid, zoals de Heij-
mans-topman die schetst, lijkt
door de hoge grondprijzen ech
ter onmogelijk. Voor minder
draagkrachtigen kan dan niet
gebouwd worden.
Volgorde
De sleutel ligt volgens Blank in
de volgorde van bouwactivitei
ten. In Vinexwijken zijn eerst de
huizen gebouwd en is later de in
frastructuur aangelegd. „Eerst
moeten de bomen geplant wor
den en deinfrastructuur wor
den aangelegd. Dan ziet de wijk
er al een stuk beter uit. Dat ge
beurt in de Verenigde Staten
ook. Nieuwbouwwijken blijven
daar op slot tot er een volledige
ontsluiting is met het openbaar
Uitbreiding aan de rand van Zoetermeer. De tijd dat grote nieuwbouwwijken binnen no-time uit de
grond worden gestampt is voorbij. Nederland leeft in de post-Vinexperiode. foto Harmen de Jong/GPD
vervoer- en wegennet." Woning
corporatiedirecteur Jim Schuyt
van de op een na grootste wo
ningcorporatie van Nederland,
Alliantie, zegt dat daarnaast
ook flexibeler gebouwd moet
worden. Niet statisch vasthou
den aan huur- of koopwonin
gen, maar de woningen inzetten
naar behoefte.
Dat voorkomt volgens hem dat
nieuwe woningen lang leeg blij
ven staan. „Zo zijn in de Amster
damse wijk Nieuw-West wonin
gen gebouwd voor de koop-
markt. Dat liep niet. Dus zijn ze
in de verhuur gegaan en nu zit
ten ze vol. Als er over vijf jaar
wel de behoefte is om te kopen,
dan kan het altijd nog. Zo blijft
een wijk vitaal." GPD
•Veel spullen en weinig ruimte,
'wie kent het probleem niet.
Zogeheten 'goederenhotels' spin
nen daar garen bij. Bij gebrek
aan ruimte kan opslaan in
middels bij een van de ruim veer
tig verhuurders van opslagruim
te.
door Thomas Olivier
DEN HAAG - Norman Ben
jamins gaat door zijn knieën en
ritst in één beweging het rolluik
omhoog. Een bonte verzameling
spiUlèn komt tevoorschijn:
verhuisdozen, uit elkaar ge-
schroefde kasten, rolschaatsen
en een computermonitor zijn
slechts een paar voorbeelden.
„Dit is lang niet alles", zegt Ben
jamins.
"„Die is ook van ons", wijst hij
naar de tegenoverliggende deur.
iZe zitten midden in een
5verhuizing, Norman Benjamins
"en Yvonne Wiltenburg. Van de
•ene kant van de stad naar de
'andere. Dus huren ze sinds een
kinaand twee opslagunits bij
'Shurgard. Hard nodig, want
vrijwel de gehele inboedel had
tijdelijk onderdak nodig.
„Je moet toch ergens heen met
al die spullen." De inboedel
voor een paar weken de deur uit
wegens een verhuizing; een pa
pieren archief, oude platen en
boeken, ski's, snowboard en slee
in de zomer; surfplank in de win
ter. En misschien kunnen die
meubels van wijlen opa en oma
nog niet weg om emotionele re
denen. Bij gebrek aan een kast
van een huis moet het toch er
gens heen.
Verhuurders van opslagruimte
spinnen daar garen bij en hun
aantal groeit gestaag. Shurgard
is slechts één voorbeeld en met
32 vestigingen tevens marktlei
der in Nederland. Maar het zijn
er meer. Ze hebben namen als
Kubus, Space Winner, Allsafe,
Alfastore en Citybox en ze zijn
gespecialiseerd in doe-het-zelf-
opslag ook wel miniopslag of
self-storage.
De ruim veertig bedrijven die in
Nederland actief zijn, hebben sa
men negentig vestigingen. En de
groei is er nog niet uit, weet Rus
sell Jordan, voorzitter van de
door Thomas Olivier
DEN HAAG - De huur van
self-storage kost gemiddeld tus
sen de zes en tien euro per kuub
per maand afhankelijk van de
omvang van de ruimte. Maar de
prijs is niet het belangrijkste,
zegt Russell Jordan van de Ne
derlandse Self Storage Associa-
.1 tion (NSA). Droog, veilig en be-
i trouwbaar staan bovenaan het
wensenlijstje.
j „Mensen moeten er een goed ge-
voel bij hebben. Hier staan mijn
dierbare spullen veilig opgebor-
i, gen." Daarom heeft de NSA af-
spraken met de douane en de mi-
li'eudienst. Als zij aanleiding
I zien, kunnen ze controles uitvoe
ren. Een wietplantage is natuur
lijk verboden. Daarnaast zijn
ontvlambare en explosieve mid
delen uit den boze, evenals be
derfelijke waar.
Camera
De verhuurders doen zelf ook
hun best. Zoals een persoonlijke
code om de opslag in te kunnen.
Bij Shurgard kan dat elke dag
vanaf zes uur 's morgens tot elf
uur 's avonds. „Op verzoek kun
nen klanten 24 uur per dag naar
binnen", vertelt vestigingsmana
ger Ton van der Wijngaart. Ca
merabeveiliging is door het hele
gebouw aanwezig. De bordjes
aan de muur benadrukken -dat
nog eens: 'Smile, you're on came
ra'. GPD
Nederlandse Self Storage Asso
ciation en directeur van City
box, de tweede aanbieder in Ne
derland. „In de "VS bestaat het
concept al dertig jaar. Daar zijn
40.000 vestigingen, een op de
acht gezinnen gebruikt self-sto
rage."
Huurders slaan de gekste din
gen op. De drummer die thuis
niet mocht drummen, zette zijn
drumstel in een opslagruimte.
Elk vrij uurtje zat hij daar te
rammen. Jordan kent ook wel
een paar extreme voorbeelden.
Zoals de koffieshophouder die
maar een kleine' hoeveelheid
softdrugs op voorraad mag heb
ben. Handig om dan een opslag
ruimte te huren. En een keer
vond hij een dakloze in een van
de ruimtes, tijdens een strenge
winter. Begrijpelijk vindt de Ci
tybox-directeur, maar het mag
niet.
Acuut probleem
Benjamins en Wiltenbrug zijn
een typisch voorbeeld van wat
Jordan event-driven huurders
noemt. Het is de grootste groep
huurders. Jordan: „Het zijn
huurders met een acuut
probleem: ze gaan verhuizen,
willen het huis verbouwen of
gaan samenwonen." Zelf was
hij ooit ook zo'n geval. „Dat was
vlak na mijn scheiding. Toen
moest ik snel spullen kwijt." De
event-driven huurders blijven
nooit lang. Ze huren tussen de
een en negen maanden. Een leu-
Norman Benjamins ruimt zijn spullen op in een unit van Shurgard.
foto Roland de Bruin/GPD
kere groep zijn de lifestyle huur
ders, vindt Jordan. Die blijven
langer. „Het zijn vaak twee
verdieners zonder kinderen. Ze
hebben een mooi appartement
aan de Amsterdamse grachten
gordel, veel hobby's en weinig
ruimte. Die moeten toch ergens
de ski's en de snowboards la
ten."
En dan zijn er de zakelijke
huurders, goed 'voor eenderde
van de verhuur. Het varieert
van administratiekantoren en
notarissen tot klusbedrijven en
vertegenwoordigers, vertelt Ton
van der Wijngaart, vestigings
manager bij Shurgard. Ook
Douwe Egberts is een huurder,
's Nachts levert een Douwe
Egberts-vrachtwagen een hele
voorraad koffie af. De volgende
ochtend haalt een vertegen
woordiger de koffie op om auto
maten bij bedrijven bij te vul
len.
Martijn Luckerhóff gebruikt
zijn opslag zowel voor zakelijk
als privégebruik. In de houten
stellingkast van de elektricien
staan gekleurde plastic bakjes
met allerhande onderdelen. Aan
de wand hangen drie badminton-
rackets.
Al z'n rommel wil hij wel kwijt.
„Heb je nog een grotere ruimte
vrijstaan?", vraagt hij aan Van
der Wijngaart. Voor het ant
woord heeft hij eigenlijk geen
tijd. Luckerhóff springt de lift
in: „Ik kom van de week nog
wel even langs." GPD
