Het zitm in het volleyteani
Deo bedwelmt
Britse leraren
Even voorstellen:
Nijntje, de knuffel
die uit bed viel
GÊBO
GtBOCHT
Al Pacino ontbreekt in computerspel Godfather
rp)
zaterdag 1 april 2006 W20
Als haar 'vader' haar toen
niet een jurkje maar een
broek had aangetrokken, was ze
nu een jongetje geweest. Ze is
eenenvijftig, meestal twee, ook
weieens vier, een enkele keer
vijf.
Het gebeurde op een zomerdag
in 1955 toen Dick Bruna zijn
zoontje met een knuffelkonijn
zag spelen. Als vanzelf tekende
hij een 'tamelijk konijnig' beest
je met een paar lompe oren,
twee stipjes als ogen en vier
stompjes die armpjes en been
tjes voorstelden. Nog diezelfde
dag werkte hij zijn schetsen uit
in een verhaaltje over een konij
nenechtpaar dat een dochtertje
krijgt: 'en op een hele warme
avond toen kwam het klein ko
nijntje zij trokken haar een
jurkje aan en noemden haar
toen Nijntje'. Het verhaal over
de geboorte van 's werelds be
roemdste konijn kun je lezen in
elk interview met Dick Bruna
(1927) en in alle publicaties over
zijn leven en werk. Dus ook in
Dick Bruna, een vuistdik boek
met 552 pagina's van 16 cm in
het vierkant, met een driezijdig
rode snee en bijdragen van Joke
Linders, Koosje Sierman, Ivo de
Wijs en Truusje Vrooland-Löb.
In het hoofdstuk 'Over de vader
van nijntje' schrijft Joke Lin
ders dat nijntje indertijd een
jurkje kreeg aangemeten, omdat
het 'driehoekige van een rokje'
volgens Dick Bruna spannender
om te tekenen is dan een recht
toe rechtaan broekje. Zelf
meent ze dat nijn -'een eerbetoon
is aan de vrouwen in zijn leven:
zijn moeder die hij op handen
droeg, het dienstmeisje dat hem
met zoveel hef de had omringd,
zijn vrouw, Irene, stut, steun en
toeverlaat'.
In 1963 krijgt die eerste nijn
('een uit bed gevahen knuffel')
de facelift die haar wereldbe
roemd zou maken: 'Houding,
vorm van het gezicht, armen, be
nen, oren, alles wordt strakker,
fierder en zelfbewuster dan in
de oorspronkelijke versie. De
stippen waarmee ze eerst verle
gen opzij keek, zijn nu stralende
eivormige pupihen die iets ho
ger in het gezicht staan'. Na nog
enkele aanpassingen in de jaren
daarna (een ronder en kleiner
hoofd, minder lange en minder
geknakte oren, een kordater
mondje) lijkt nijn vandaag de
dag definitief te zijn wie ze is:
'een kleuter met konijnenoren,
een meisje dat ahes meemaakt
wat kleine mensen zoal bele
ven.'
Het verhaal zoals Joke Linders
dat vertelt is een biografie met
daarin verweven de ontwikke
ling van een uniek kunstenaar
schap en de geschiedenis van al
die andere Bruna-creaties. Bo
ris en barbara, betje big, eegje
egel, allemaal krijgen ze aan
dacht in korte verhandelinge-
tjes, telkens gevolgd door enkele
pagina's met louter beeldmate
riaal. Die structuur maakt de le
zer misschien wat ongedurig,
maar gunt de kijker alle tijd.
Over Dick Bruna ais de ontwer
per van Nederlands beroemdste
pocketserie, de Zwarte Beertjes,
schrijft Koosje Sierman in een
verhelderend mini-essay hoe die
boekjes over de Saint, Maigret,
James Bond zichzelf verkoch
ten. Wat de vormgever in een in
terview (1962) over zijn werkwij
ze zelf zei is te aardig om hier
onvermeld te laten: 'Op een be
paald ogenblik zie ik het: dit
boek is rood of groen of geel.
Terwijl ik lees, wopt er wel eens
een potloodschets op het papier.
Daarna ga ik knippen. Ik spaar
boeken waar
verffabrikan-
ten hun pro
ducten in pre
senteren. Met
die kleuren
speel ik wat.
Knippen, plak
ken, scheuren,
knippen. Ik
hecht veel be
lang aan de
spontaniteit,
en daarom
doe ik het alle
maal maar
meteen in de
goede kleur. Is
het niet naar
mijn zin, dan begin
ik opnieuw, twee, vijf,
tien keer. De vormen die zo
ontstaan, leg ik op een onder
grond, achter een glasplaat. Pre
cies op het goede omslagfor
maat. Er moet niet meer ver
kleind of vergroot worden. Ik
laat alles een tijdje liggen, keer
terug naar mijn eerste papier
tjes en maak de definitieve keu
ze. In de loop van dat spelletje
wordt het ontwerp voortdurend
eenvoudiger'.
Het boek waar een beetje Bru-
na-fan op een holletje om moet
besluit na de bijdrage van Ivo
de Wijs over de nijntje-musicals
met een interview door Truusje
Vrooland-Löb. Ze sierde het op
met wat ins and outs over de of
ficiële waardering voor het
werk van de (boek)kunstenaar
die ze op pagina 523 het laatste
woord gunt met: 'Ik heb mezelf
ook nooit een echte illustrator
gevoeld; dat ben ik niet. Ik ben
echt een grafisch ontwerper.'
Jan Smeekens
Joke Linders e.a.: Dick Bruna -
Uitgeverij Waanders, 29,95.
Over Dick Bruna: www.dickbru-
na.nl.
Het werk van Dick Bruna valt
permanent te bewonderen in het
dick bruna huis te Utrecht:
www:dickbrunahuis.nl
Kwiek is Bru en Bru is
kwiek. Het klinkt wat
cryptisch, maar voor de vol
leyballers van Kwiek uit
Bruinisse is de eerste regel
van het clublied na vijftig
jaar nog steeds actueel. Ster
ker nog; de club is in dit ju
bileumjaar met pakweg 120
leden kwieker en gezonder
dan ooit.
Voor Louise Vleugel, voorzit
ster van de jeugdcommissie
is het recept simpel: „Begin bij
de jeugd en maak die enthou
siast voor het spelletje. Zorg er
voor dat ze plezier krijgen in het
gooien en vangen met een bal.
Daarom organiseren we voor de
basisschooljeugd toernooitjes en
vanaf de mini's kunnen ze bij
ons terecht om via circulatievol
leybal de techniek onder de knie
te krijgen. Blijkbaar slaat die
methode aan, want we hebben
op dit moment naast een groot
aantal mini's ook nog eens drie
jongensteams en vier meisjes
teams. Kortom; Bruinisse is een
klein dorp met een grote, brui
sende en na vijftig jaar nog
steeds springlevende volleybal
club en daar zijn we verschrik
kelijk trots op. Zeker als je ziet,
dat in de rest van Zeeland de
volleybalclubs het moeilijk heb
ben."
Esther Muller (14) is een van de
talenten, die via een gedegen
jeugdopleiding als middenaan
valler actief is in het meisjes-A
team. Esther: „Het team draait
in de competitie bovenin mee en
niet veertien speelsters zitten
we ook ruim in onze selectie.
Meestal gaan we met negen
speelsters naar de wedstrijd,
dan heb je in ieder geval vol
doende wissels."
Met haar lengte van 1,82 meter
is Esther voor elke tegenstander
een lastig af te blokken aanval-
ster. Toch is ze over haar sprong
kracht nog niet echt tevreden.
„Het kan altijd beter. Trou
wens, ook mijn passing en de
stop in het achterveld zijn pun-
Volleyballers van Kwiek: Valentijn Luijk (links) en Esther Muller.
ten waar ik hard aan werk. Eén
keer per week train ik mee met
de damessenioren, om mijn ni
veau wat op te krikken en dan
merk je, dat je spel steeds beter
wordt."
Kleintje
In tegenstelling tot Esther moet
Valentijn Luijk(15) het zeker
niet van zijn lengte hebben. Va
lentijn: „Als je de kleinste bent,
dan word je automatisch spel
verdeler. Dat bevalt me overi
gens uitstekend. Lekker door
het hele veld rennen. Jè compo
neert elke aanvaf en je bent
bij elke actie betrokken. Ja, ook
bij het blokken. Als je klein
bent moet je zorgen, dat je
sprongkracht extra groot is."
Eén keer per week traint Valen
tijn mee met de herenselectie.
„Dat is goed voor je ontwikke
ling. Zij spelen promotieklasse
en dat is een hoger niveau dan
wat ik met mijn team speel. Met
de jongens-A komen we uit in
de topklasse. Het loopt niet echt
geweldig op dit moment. Maar
ik heb geen idee waar het aan
ligt. We zijn goed op elkaar inge
speeld, weten elkaar blindelings
te vinden en ook aanvallend is
er volop variatie. Voor de wed
strijd houden we altijd een team
bespreking. De wil om te win
nen is er altijd, maar het komt
er gewoon niet altijd uit. Voor
de 'teambuilding' gaan we wel
eens een avondje stappen in Re-
nesse. Misschien moeten we dat
eens wat vaker doen."
De competitie loopt naar het ein
de. Voor Esther en haar team is
promotie naar de topklasse bij
de meisjes nog mogelijk. „Dat
lijkt me persoonlijk hartstikke
foto Marijke Folkertsma
leuk, omdat je weer een niveau
hoger speelt. Het probleem is al
leen, hoe houd je het team bij el
kaar. Als dat niet lukt, dan heb
je in de topklasse niets te zoe
ken." Hóe ze de komende maan
den de volleyballoze weekenden
gaat opvullen weet ze nog niet.
„Dat worden dan 'lege' weeken
den", lacht ze breeduit.
In het kader van het vijftigjarig
bestaan staat nog een volleybal-
clinic op de rol. Esther en Valen
tijn hopen op een topper. Sug
gesties genoeg. „Misschien wel
leuk als Avital Seling'er of Ron
Zwerver hier in sporthal de Van
ger een aantal trainingen komen
geven. Daar kunnen we vast wel
iets van opsteken."
Hans Segboer
Britse leraren halen hun
neus op voor het Axe-ef-
fect. Ze klagen over het overma
tig gebruik van de deodorant
door tienerjongens die denken
dat ze onweerstaanbaar worden
voor meisjes.
Volgens het Britse persbureau
PA is de deolucht in sommige
klassen niet te harden. Soms is
lesgeven alleen mogelijk nadat
de ramen zijn geopend.
Het succes van de deo, die in
Groot-Brittannië Lynx heet, is
vooral het gevolg van een recla
me met Hollywoodster Ben Af
fleck die me.t een klikkertje telt
hoeveel vrouwen voor hem val
len. Hij wordt vervolgens over
troffen door een slungelige tie
ner die de deo gebruikt en veel
meer kliks heeft.
De voorzitter van de NUT, de
Britse docentenvereniging, ver
klaarde dat de enorme lucht
van deodorant in de klassen
ook weieens schadelijk voor de
gezondheid kan zijn. Maar hij
voegde eraan toe dat 'een van
de vreugdes van dit vak het
meebeleven van hobby's van
tieners' is.
Een zegsman van Unilever, die
de deo's maakt, noemde de ont
wikkeling op Britse scholen
fascinerend. ANP/DPA
Ben Affleck is het grote voorbeeld voor schooljongens in Engeland.
foto GPD
De tijdloze Godfather-serie
is waarschijnlijk de be
kendste filmreeks die ooit ge
maakt is. Het is dan ook verba
zingwekkend dat nu pas een
spelontwikkelaar is opgestaan
om er geld uit de slaan. Slimme
maar slome jongens van Electro
nic Arts dus, maar zullen zij on
ze maffiaharten niet teleurstel
len? Het spel houdt zich in ieder
geval redelijk aan de richtlijnen
van de film.
Als Don Vito Corleone in het
scherm verschijnt, lijkt hij (op
de brokkelige graphics na) als
twee druppels water op de film
figuur. Ook de voice-overs zijn
goed uitgevoerd, het doet alle
maal erg maffiosi aan. Al Paci
no is echter nergens te vinden.
Het spel is een goed geroerde
mix van Grand Theft Auto en
Driver, verhuisd naar de locatie
New York tijdens de Tweede We
reldoorlog. Schieten, scheuren,
nog meer schieten en soms vech
ten. Als opkomend crimineel
moet je allerlei klusjes uitvoe
ren. Dit varieert van het bero
ven van banken, het uitvoeren
van geplande moorden, zaken
doen tot gewoon een klusje voor
'La Famiglia'.
De basis van de game is vech
ten. Het is spijtig dat het vecht-
M
A R
K
u
6.
VRUCHTW AT E R.
ER ZIT WEER LENTE IN DE. LUCHT-
systeem wat onhandig aandoet.
Voorbeeldje: je loopt flink in te
slaan op een of andere crimi
neel, terwijl zijn maatjes passief
toe staan te kijken. Alsof dat in
de maffiawereld zou gebeuren.
Het grafische aspect is zeer te
leurstellend. De graphics zijn
door het hele spel brokkelig, af
geraffeld en absoluut niet gede
tailleerd. Een tegenvallertje.
Niettemin is er behoorlijk wat
te beleven in The Godfather. Ex
treem grote gebieden kunnen
verkend worden, een hoop op
drachten staan op rij. Maar of
dat allemaal wel zo leuk is?
Django Drost
The Godfather: Electronic Arts,
getest op Playstation 2, ook ver
krijgbaar voor Xbox en pc, €60,
(pc €50). Info: www.electroni-
carts.com
Ruiken naar Kylie
Kylie Minogue gaat niet al
leen een kinderboek schrij
ven. Ook zit er een eigen parfum
in de planning.
De zangeres heeft het geurtje al
gecreëerd en is nu druk bezig
met de bijbehorende naam en
verpakking. Kylie's geur moet
rond Kerstmis in de winkels lig
gen. GPD
