PZC
Dit huis moetje leren kennen
X
UI
PO
Waterwoning
Veersche Poort
IC
Tien kinders sliepen in
strozakken op zolder
WONING
ZEELAND
P.edactie bijlagen: 0113-315680
iww.pzc.nl
f.mail:redactie@ pzc.nl
totbus 31,4460 AA Goes
Ivertentie-exploitatie:
jord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
touws-Vlaanderen: 0114-372770;
Nationaal: 020-4562500.
sterdag 25 maart 2006
DE VOORDEUR
De voordeur biedt toegang tot een woning, maar wat
daar achter schuil gaat, blijft voor velen onzichtbaar.
In deze serie een kijkje achter de voordeuren van
Zeeuwse huizen. Iedere week gaat een andere deur
open en geeft de bewoner een blik in zijn of haar leven.
foto's Mechteld Jansen
Schooien, dat doet hij zijn hele leven al. De stran
den afstruinen op zoek naar hout, touw en alles
wat hij maar kan gebruiken. Een oude steigerpaal, een
verwaaide plank: Scharendijker Gerard van de Wiel
(66) is gek op strandhout. Hij merkt wel dat er de laat
ste jaren minder wrakhout aanspoelt. Maar hij heeft
gaandeweg al heel wat verweerd hout binnengesleept
en er 'zijn' vorm aan gegeven.
De sporen van Gerards liefhebberij zijn zichtbaar in
en om zijn pittoreske huis aan de Baken, aan de voet
van de dijk. Bijvoorbeeld in zijn zelfgemaakte, blauw-
geschilderde keuken, de schitterende kast in de woon
kamer en de talloze beelden. Groot en klein staan ze
binnen en buiten. Een.buste van een voluptueuze dame
met blauw-wit gestreept badpak mét lampenkap bij de
eettafel, een groep haast middeleeuws aandoende figu
ren in de tuin en vrolijk gekleurde objecten bij de voor
deur. „Veel mensen zien er een beetje Paaseiland-ach-
tige figuren in. Tja, ik weet het niet. Dat is niet mijn be
doeling. Ik pak gewoon eén stuk hout en ik zie direct
wat het moet worden. De vorm van het hout bepaalt
wat ik er van maak. Met nieuw hout heb ik helemaal
niks. Daar zit geen leven in."
„Ik maak de beelden puur voor mezelf. Sommige men
sen, Duitse toeristen bijvoorbeeld, komen daar wel
eens ruzie over maken. Dan stappen ze de tuin in en
willen een beeld kopen. Maar ik verkoop niet. Dan
geef ik ze liever weg aan vrienden."
De Scharendijker maakt de meest uiteenlopende din
gen. Zo hangt er aan een wand in de woonkamer een
houten sleutelkastje. Centraal daarin is een mon-
nik-achtige figuur die tussen zijn gevouwen handen
een enorme baardsleutel houdt. Maar hij werkt ook
met papier-maché en ander materiaal.
De oud-onderwijzer woont nu zo'n 45 jaar in Zeeland.
Met plezier kijkt hij terug op zijn onderwijsbaan die
begon op een tweemanssehool in Noordwelle. „Ach, je
kreeg ze vroeger rechtstreeks van de moeder. Dan wa
ren ze zes jaar. Leuk hoor. We werkten toen nog met
die houten leesplankjes. Met kerst konden ze allemaal
lezen. Er zaten 22 kinderen op school. Dat was net ge
noeg om twee leerkrachten aan te stellen. De grens lag
bij 21. Daarna ben ik naar Renesse gegaan, een vier-
mansschool. Nou, dat was toen een van de grootste op
Schouwen. Vervolgens ben ik naar Haamstede ge-
Gerard heeft nu alle tijd voor zijn hobby. Hij is overi
gens ook bezig in huis. „Mijn vrouw en ik hebben ons
onlangs georiënteerd. De vraag was 'blijven we in dit
huis, of gaan we in zo'n appartement wonen, waar je
zorg kunt inkopen'. We zijn op stap geweest met vrien
den die ook in dat stadium zaten. Een ding werd voor
ons al snel duidelijk, We blijven in dit huis.'Vandaar
dat we nu aan het verbouwen zijn aan de badkamer be
neden. We gaan ook nog een tuinkamer maken. Als we
moeilijk ter been worden, kunnen we gewoon hier blij
ven."
Het huis werd door de huidige bewoners al flink uitge
bouwd. „En dan te bedenken dat ze hier ooit, in wat
toen nog een veel kleiner huis was, woonden met tien
kinders. Die sliepen op strozakken op zolder."
Annemarie Zevenbergen
(Advertentie)
7- ZA. 8 - ZO. 9 APRIL
Het nieuwe wonen
Ruimte voor ondernemers
Vastgoed
Lifestyle en Tuinideeën
Zeelandhallen in Goes
Nobelweg 6 tel. 0113-221020
Informatie:
IV/.1 J H Jj=1 li =13 i I d 4A i'i 1 =1
Zoon Ted (met zaklamp) en een vriendje in een van de 'buizen'.
Als wonen óp het water
ergens voor de hand
ligt, dan is het wel in Zee
land. Toch is in de hele pro
vincie maar één drijvende
watervilla te vinden en wel
in de Veersche Poort in Mid
delburg.
Op de eerste verdieping hebben eetkamer en werkruimte een plekje
gekregen.
sie, dat wel. Inmiddels woont
het gezin alweer twee jaar aan
de Koperwiekkade. En nog
steeds komen ze verrassingen te
gen. Want hoe moet je nou je ra
men lappen op drie meter hoog
te terwijl je nergens je ladder
kwijt kunt? „Wij hebben nog
niet overal een oplossing voor",
vertelt Lidia. „Alles op zijn tijd.
Dit is een huis dat je gaandeweg
moet inrichten. Je moet het le
ren kennen."
Het huis bestaat uit staal; de he
le constructie en alle buitenmu
ren. Binnen het industriële ont
werp zorgen de houten vlonders
en dito panelen voor het con
trast. De stalen drijvers zijn een
produet van Meijers Staalbouw
uit Serooskerke. Die heeft de
boel ter plaatse in elkaar ge
schroefd. Zo'ging het ook met
de rest van het huis. Het is een
soort meccano.- Alles komt in
stukjes binnen en wordt ter
plaatse in elkaar gepuzzeld.
Staal heeft wel de neiging om te
'werken', het is flexibel. Daar
om moesten Don en Lidia voor
de afwerking van het huis met
flexibele materialen werken.
„Doe je dat niet, dan krijg je bar
sten", wijst Don naar het gips-
plafond boven de eettafel. „Bo
ven hebben we een houten sys
teemplafond. Dat is hier heel%e-
schikt."
Maar ook aan de binnenkant :M
van het huis mag het staal best
gezien worden. In de keuken
fungeert de muur zelfs als mag
neetbord. Altijd handig.
Mochten de Zeeuwse dijken het
begeven, dan zit de familie Mon-
fils in ieder geval op het droge.
Het huis is met kabels aan het
vaste land bevestigd, maar de
touwen kunnen best nog een
eindje vieren. Het huis is een reë
le oplossing voor waterproble-
matiek, vindt Don. „Als je moet
gaan ontpolderen, kun je wel
Waterwoningen bouwen. Op die
manier wordt de ruimte toch be
nut."
De waterwoning wordt vaak
voorgesteld als een huis dat
door een druk op de knop met
het zonnetje meedraait. Dat is
voor de Monfils voorlopig nog
een illusie. Een elektrische lier
staat nog op het verlanglijstje
van Don, want nu komt het nog
op mankracht aan. Die is over
het algemeen wel voorhanden,
want over aanloop hebben Don
en Lidia geen klagen. Ook zoon
Ted heeft regelmatig vriendjes
over de vloer. Water heeft nu
eenmaal aantrekkingskracht öp
kinderen.
„De eerste winter dat we hier
woonden viel Ted in het water.
Daar schrik je van, maar geluk
kig had hij vanaf het begin zijn
zwemdiploma", vertelt Lidia.
Op het moment overwegen Don
en Lidia om een bootje aan te
schaffen waarmee hun zoon het
water op kan.
Af en toe mag Ted met zijn
vriendjes een kijkje nemen in de
'buizen'. Want al zie je dat van
af de buitenkant niet, de zwem
band waarop het huis drijft is
twee meter hoog en een meter
breed. Hij is deels gevuld met
grind zodat de stabiliteit van
het huis gewaarborgd is. Er
blijft echter voldoende ruimte
over om met een zaklamp rond
te dolen. Dat-blijkt ook onder de
grote mannen een succes.
En dan komt steevast de vraag;
'Kunnen jullie ook zinken?' Dat
is absoluut uitgesloten, weet
Don. „Dit huis weegt 70.000 ki
lo, maar de drijvers hebben een
draagvermogen van 180.000 ki
lo. We kunnen dus met een ge
rust hart een feestje geven."
Anita Janse
fo to's Lex de Meester
zoals de gewone boot, onder het
roerend goed. Toch trokken Don
en Lidia de stoute schoenen
aan. Ze vonden een geldverstrek-
ker en een verzekeraar,' maar
het kostte al met al wel ruim an
derhalf jaar voordat de koop
rond was. En wat zê toen had
den, was een casco huis. Nog
was het einde niet in zicht.
„Het aanvankelijke idee van
Hertzberger bestond uit een
tweetal slaapkamers op de bega
ne grond. Wij dachten daar an
ders over", vertelt Lidia. De be
nedenverdieping moest leefruim
te worden, evenals de eerste eta
ge. Er bestond tenslotte nog een
mogelijkheid om extra ruimte te
creëren op de tweede etage.
Het liep uit op een bezoek bij
Hertzberger aan huis in Amster
dam. „Het is vrij normaal om
met je architect rond de tafel te
zitten als je dingen wilt verande
ren aan je huis", reageert Don.
Maar het is natuurlijk wél bij
zonder om je ideeën voor te leg
gen aan een architectuurgroot
heid.
Don heeft bewondering voor het
werk van zijn collega Hertzber
ger. „Wij wilden wel dat hij het
mooi zou vinden. Het moest blij
ven zoals hij het had bedoeld."
Hertzberger vond het overigens
niet meer dan normaal dat de be
woners zijn ontwerp verder
-vorm saven. Onderzijn supervi-
De waterwoning in de Veersche Poort in Middelburg.
M
Nog voor bij hem wordt aan
gebeld, vóelt architect Don
Monfils al dat er iemand aan
komt. Geen helderziendheid, ge
woon een gevolg van de con
structie van het huis. Die is nu
eenmaal net een tikkeltje anders
dan de doorsnee polderwoning.
Don Monfils woont samen met
zijn vrouw Lidia en zoontje Ted
in een vermaard ontwerp van ar
chitect Herman Hertzberger.
Eén moderne watervilla die
wordt gedragen door zes stalen
drijvers. Herzberger heeft met
zijn ontwerp een compromis ge
vonden tussen de vrijheid van
de woonboot en het comfort van
het vrijstaande huis.
„Het is hier heerlijk wonen",
vertelt Lidia. „We hebben wel
even moeten wennen, want hier
voor hebben we jaren in de bin
nenstad gewoond." Wat hen op
valt aan hun nieuwe woonomge
ving is de stilte. „Je hoort hier
dag en nacht vogels, voor óns ge
voel wonen we echt buiten."
Don heeft aan de verhuizing een
pertinent vakantiegevoel overge
houden. „Hier hangt een jacht
havensfeer. We zitten heel veel
buiten, en niet alleen wij, ook de
buren." Niet dat ze veel contact
hebben met de buren, daarvoor
ligt de woning te apart. „Het
ziet er individualistisch uit en
dat is het ook. We hebben hier
ontzettend veel vrijheid,"
Het gezinwas niet direct op
zoek naar een dergelijke wo
ning. Eigenlijk stonden ze net
op het punt om een huis in de
stad te kopen, toen de vraag
kwam of ze niets voelden voor
de waterwoning. Die stond al
een tijdje te koop.
Het huis werd in 2001 gebouwd
en diende in eerste instantie als
demonstratiemodel en als infor
matiepunt voor nieuwbouwwijk
de Veersche Poort
Onzekerheden
„Wij hadden eigenlijk nooit aan
de mogelijkheid gedacht", ver
telt Don. „Maar toen we de ge
dachte toestonden, waren we
snel om. Er waren wel een hele
boel onzekerheden. We wisten
bijvoorbeeld niet of we het als
een gewoon huis konden finan
cieren en hoe de verzekerings
premie uit zou vallen."
De watervilla valt namelijk, net
t/m 31 maart a.s.!
QQlM!B£&(3mlbd3c3lG>@(&
3 jaar gratis onderhoud
3 jaar garantie
3 jaar 0% financieren
