PZC
De president zit vol mooie ideeën
Duizendpoot met drukke agenda
Organisatie legt
de lat nog hoger
19
jean Claude Dupont droomt met zijn wereldbond van het snookermodel
^WERELDBEKER
SLUISKIL
2006
Zuykerbuyk is
de Pietje Bell
van het biljart
Lidwien de Bruijn hoofdarbiter
Finale rechtstreeks op tv
Zuid-Amerikaanse show
Wedstrijden te volgen op website
Rankingpunten en prijzengeld
donderdag 19 januari 2006
Frits Bakker
GENT-Dc kunst van het biljar
ten was hij al vroeg meester,
jean Claude Dupont, president
van de wereldbond (UMB),
slond als twaalfjarige jongen al
bijna dagelijks aan het biljart
bijjos Vervest in Gent. Hij was
„iet verstoken van enig talent,
maar bleek in zijn latere leven
meer bedreven in het besturen
van een organisatie dan in het
biljartspel zelf.
|Toen hij in 1984 vlak bij huis
jmet een gebroken lichaam uit
een frontale botsing werd ge
taald, was zijn sportieve loop-
Ibaan definitief voorbij. Vanaf
[1997 geeft Dupont leiding aan
een bond met 500.000 carambo
le-biljarters.
De 55-jarige Gentenaar, in de
wandelgangen een beminnelijk
mens, heeft een rotsvast vertrou
wen in de toekomst van zijn
sport. De stormen van een woe
lig tijdperk (de broedertwist
met de profbond BWA) zijn ge
luwd en hebben de weg vrijge
maakt voor een vernieuwde en
professionele organisatie. Du
pont stelt vast dat het een moei-
aam proces is, maar neemt in
de komende jaren zelf het voor
touw.
i\ls hij tenminste in april wordt
herkozen als voorzitter.
De mondiale bond moet naar
het voorbeeld van de snooker-
bond meer structuur krijgen,
door beroepskrachten worden
geleid vanuit een permanent be
reikbaar bureau, volle interna
tionale kalenders krijgen, de top-
biljarters moeten naar status en
klasse worden beloond en de po
pulaire spelsoort driebanden
moet veel meer een tv-sport wor
den. Het zijn vooralsnog onver
vulde wensen, maar de urgentie
gt Dupont en zijn gevolg
Idoor Joop van den Oudenhoven
OUDENBOSCH - Hij staat te
boek als een Pietje Bell. Biljar
ter Nick Zuykerbuyk, die uit-
voor tweede-divisionist
[Veilingzicht, heeft lak aan de ge
vestigde orde. Volgende week
doel hij mee aan de wereldbeker
driebanden in Sluiskil.
Zijn Opa Theo de Jong, in het
biljartwereldje ook geen onbe
kende, noemt zijn kleinzoon een
aparte. „Hij is er een met een ge
bruiksaanwijzing. Dat heeft-ie
van mij, zegt zijn moeder."
Jk bepaal het liefst mijn eigen
regels", zegt de 19-jarige Zuy
kerbuyk. „Ik laat me niet al te
veel opleggen. Ik zoek het zelf
wel uit."
In de biljartzaal wil hij een enke
le keer nog wel eens blijk geven
van zijn korte lontje. Als een spe
ler vijf minuten tijd neemt om
een patroon te bekijken, gaat re
kenen en dan nog mist, dan
schieten zijn ogen vuur. Als een
partij over veertig punten zo'n
tweeëneenhalf uur duurt, wil hij
nog wel eens zijn ongenoegen la
ten blijken. Dat stelt niet ieder
een op prijs weet ook Zuyker-
toyk, „Soms doe ik nog wel
rens uitspraak waar ik later
spijt van heb, maar zo ben ik nu
eenmaal", zegt hij verontschul
digend. „Ik vind dat het biljar-
ten een kijksport moet blijven.
Het is geen wonder dat het niet
meer op tv komt. De invoering
van de tijdklok heeft wel wat ge-
nolpen maar het gros van de spe
lers stoot bij elke beurt pas af
als de klok de veertig is gepas
seerd, Het duurt vaak veel te
lang.
iheo de Jong: „Hij kijkt en re
kent razendsnel. Het is net een
computer." Zuykerbuyk is al
driejaar op rij Nederlands kam-
P'oen op de kleine tafel bij de
inogd. In december werd hij Ne
derlands kampioen op de match-
'afel (1.013) bij de jeugd en vo-
ng jaar (in het Franse Cabesta-
ny) Europees kampioen. Hij
Presteerde het onlangs in een
Jean Claude Dupont wil zich hard maken voor een nieuwe fase in het driebanden, foto Wim Kooyman
tot snelle actie. „Wij moeten als
sport meer internationaal aan
zien krijgen", is de voornaamste
insteek van het beleid.
De Belg reist met zijn echtgeno
te vele toernooien af om zijn mis
sie uit te dragen en was zelfs be
reid om er zijn werk als mana
ger in de verzekeringssector vo
rig jaar december voor op te ge
ven.
Nu kan hij ongehinderd het pro
ces leiden. „De eerste belangrij
ke opdracht, waaraan we hard
hebben gewerkt, was het op
waarderen van de toernooiserie
voor de wereldbeker", stelt hij
aan de vooravond van het nieu
we seizoen met de start in Sluis
kil. „Daar zijn we in geslaagd.
Zoals het er nu naar uitziet is
het al zeker dat er zes toer
nooien zijn dit jaar: Sluiskil,
Porto, Saloniki, Hurghada, Ba-
rendrecht en afsluitend Istan
bul. Het schijnt dat Oosterhout
ook interesse heeft getoond,
maar veel ruimte op de kalender
hebben we niet meer over."
De organisatie jnoet gestalte
krijgen met het opzetten van
"een professioneel bureau. Du
pont: „De aanzet is gegeven met
het plan en de bemanning van
een bureau dat de sporttechni-
sche en administratieve zaken
van de UMB gaat verzorgen.
Daar zijn we heel ver mee in het
Duitse Bottrop, maar het wordt
pas officieel na het congres in
april. We willen ons herstructu
reren door in de eerste plaats de
toegang tot toernooien gemakke
lijker te maken en de diensten te
automatiseren."
De verschraling van de kalen
ders, waarop WK's en EK's in
andere spelsoorten dan drieban
den zelden meer voorkomen, is
een bron van zorg. „Wij kunnen
niet verhullen dat biljarten een
zware periode heeft doorge
maakt, vooral in de traditionele
landen. Alleen in België al zijn
we van 9000 aangesloten leden
teruggevallen naar 4000. En nog
zorgelijker is de verdwijning
van veel clubs en lokaliteiten. Ik
ken de oorzaken van het verval.
Jonge mensen hebben keuze ge
kregen uit een massaal aanbod
van sporten. Die ontwikkeling
heeft ook de biljartsport getrof
fen, maar gelukkig staat daar te
genover dat de sport zich in lan
den als Turkije, Zuid-Korea en
Spanje enorm heeft ontwik
keld."
„Wij moeten het starre denken
achter ons laten", vindt Dupont.
„Het is zaak dat we naar een be
tere vorm van samenwerking
met de snookerbond en de pool-
bond streven, willen we een
schijn van kans maken om ooit
een olympische sport te worden.
Dat is een van onze grootste
wensen. En wij moeten ons nog
meer focussen op waar we sterk
in zijn: de discipline drieban
den, die spectaculair is en veel
meer aandacht van televisie ver
dient. Ik heb me eerlijk gezegd
zaterdag in Nederland weer
eens zeer geërgerd aan het be
leid van de tv-makers. Het WK
artistiek biljarten in Amster
dam werd welgeteld vier minu
ten uitgezonden en begon met
een demonstratie, waarin een
biljarter de bal over veertig gla
zen bier moest stoten. Dat is do
delijk voor onze sport."
Revolutie
Hij wil zich hard maken voor
een nieuwe fase in het drieban
den. De worldcup, ooit het gees
teskind van de Duitser Werner
Bayer, die met zijn proforganisa
tie een revolutie teweegbracht
bij de bonden, is met zijn inter
nationale uitstraling een pronk
stuk van de UMB. Dupont: „Het
kan nog beter dan we doen,
maar we zijn buitengewoon
goed op weg. Met zes toernooien
is het al uitgegroeid tot een vol
waardige cyclus dit jaar. Waar
wij voor moeten blijven ijveren,
is meer spreiding over de conti
nenten. Het zou pas optimaal
zijn als we ook weer toernooien
in Azië en Amerika op de kalen
der krijgen. Daarover zijn we
met organisatoren in onderhan
deling."
En er zijn de voortdurende bot
singen met de topspelers over de
honorering in toernooien. Dick
Jaspers maakte vorig jaar na
zijn overwinning in Sluiskil
openbaar dat hij vijfduizend eu
ro voor de winnaar van een
WB-toernooi een schandalige be
loning vindt. Maar toch: hij
hield tenminste wat over aan
het toernooi. Voor andere spe
lers, die niet in de toptien staan,
is het al haast onmogelijk om
uit de kosten te komen.
De UMB staat in de onderhande
lingen met de rug tegen de
muur. „Wij hebben de finan
ciële middelen niet om de pre
mies omhoog te jagen", moet Du
pont bekennen. „En we kunnen
organisatoren er ook niet mee
opschepen, omdat het budget
van de toernooien al hoog is. We
zijn er al gelukkig mee dat ze
willen organiseren. Ik heb wel
alle begrip voor de spelers. Wij
zullen op zoek moeten naar een
of twee grote sponsors, die zich
verbinden aan de wereldbeker.
Want natuurlijk vind ik zelf ook
dat profspelers een betere belo
ning verdienen."
De naweeën van de BWA-jaren
spelen de bond ook in die zin
nog parten. Onder het bewind
van Werner Bayer konden de
driebanders opeens wel gouden
bergen verdienen met hun sport
en leken de bonden op een zij
spoor gezet. Het heeft in die ja
ren geleid tot veel spanningen,
schorsingen van alle topspelers
door de traditionele bonden en
uiteindelijk tot een proces dat
slechts verliezers heeft opgele
verd. „Wij hebben dat proces
tenslotte toch gewonnen", be
aamt Dupont zonder zijn bond
erover op de borst te slaan. „Het
heeft ons allemaal enorm veel
pijn gedaan. De BWA is veroor
deeld om ons een bedrag van
150.000 Zwitserse francs te beta
len. Dat is nooit gebeurd, omdat
de BWA over de kop is gegaan.
Ik zal u zeggen: was de uit
spraak andersom geweest, dan
was de UMB de zaak ook niet te
boven gekomen."
Met zijn bond is Jean Claude Du
pont daarna de weg ingeslagen
om het mondiale karakter terug
te krijgen. De UMB, met 45 aan
gesloten landen, kijkt in zijn ont
wikkeling met jaloerse blikken
naar de concurrerende biljar
ters. „De snooker- en poolspe-
lers hebben een organisatie ach
ter zich waar wij alleen van kun
nen dromen", bekent Dupont.
...JU een sene van
te maken. „Jammer genoeg
was He partij toen afgelopen en
®°est ik stoppen. Zo zullen we
"ooit weten hoe ver ik had kun-
neo komen."
Pat Hij met zijn talent nog ver
•'an reiken wil hij volgende
weekin Sluiskil alvast eens toet
en Wim de Kok uit Lewedorp,
^n van zijn tegenstanders,
wacht een warm onthaal.
Silvia Eckel is tijdens worldcup één van de vier vrouwelijke deelnemers
door Barry van der Hooft
GOES - Een vrouw aan het bil
jart; dat is eerder uitzondering
dan regel. In de door mannen
geregeerde wereld van de keu
en het laken heeft Silvia Eckel
(33) haar plaats echter al lang
gevonden. De Hansweertse is
vanaf haar veertiende actief
als biljartster en maakt volgen
de week haar debuut in de
strijd om de worldcup. „Het
lijkt me prachtig om tijdens
zo'n happening te kunnen bil
jarten", vertelt ze opgetogen.
In Sluiskil is ze straks naast
Gerrie Geelen, Therèse Klom
penhouwer en de Turkse Gul-
sen Degener één van de vier
vrouwen die zich in de strijd
om een plaats in het hoofdtoer
nooi mengen. Silvia Eckel kijkt
reikhalzend uit naar de twee
partijen die ze voor de boeg
heeft, al had ze bever andere te
genstanders getroffen. „Het
leek me leuk om bijvoorbeeld
tegen een Turk en een Griek te
spelen", vertelt ze. „Nu tref ik
net een Belg en een Zeeuw. Zo
dachten meer Zeeuwse biljar
ters er na de loting over. Ik ga
natuurlijk wel proberen die
voorronden door te komen. Die
Belg ken ik niet en Berry Dal-
linga is normaal gezien te sterk
voor mij. Daar ligt dus een
mooie uitdaging." Dat ze tegen
over twee mannen komt te
staan is voor Eckel geen enkel
probleem. Ze is nauwelijks an
ders gewend. „Ik speel ook lie
ver tegen mannen dan tegen
vrouwen", erkent ze. „Met
vrouwen onderling is er altijd
sneller onenigheid tijdens een
partij. Mannen zijn vaak relax
ter. Met de vrouwen zijn we in
de biljartwereld duidelijk in de
minderheid. Ik denk dat er in
Zeeland maar vijftien tot twin
tig vrouwen op een redelijk ni
veau biljarten. De bond pro
beert er wel iets aan te doen,
maar het zal denk ik altijd een
mannenwereld blijven. Dat is
ook helemaal niet erg, je moet
er gewoon tegen kunnen."
Fanatiek
Zelf is ze al die jaren niets an
ders gewend. Haar vader en
moeder beoefenden de sport,
haar twee broers eveneens en
daardoor rolde ze er als veer
tienjarige eigenlijk vanzelf in.
Silvia Eckel: „Ik ga geconcentreerd spelen en laat me nie
t mijn spel halen." foto Wim Kooyman
Silvia Eckel: „Op een gegeven
moment hadden mijn broers
nog een teamgenoot nodig en
toen ben ik mee gaan doen. En
nu ben ik de enige die de sport
nog fanatiek beoefent. Thuis
heb ik op zolder een biljart
staan, maar ik probeer ook nog
tijd aan andere sporten te beste
den. Om mijn agressie kwijt te
raken tennis ik en ik ben ook
lid van een schietvereniging in
Brabant. Mijn broer woont in
de buurt van Schijf en ik ben
twee jaar geleden eens met
hem meegegaan. Ik bleek wel
aanleg te hebben voor het schie
ten met een geweer, dus ben ik
dat ook gaan doen."
Veel vrije tijd heeft Eckel, die
werkzaam is bij accountants
kantoor WEA in Goes, daar
door niet. Zo speelde ze maan
dagavond met haar team van
BV Kwadendamme een thuis
wedstrijd, volgde een dag later
met dat team een inhaalduel in
Eede, was ze gisteren van de
partij tijdens het toernooi van
Wissenkerke en is ze vanavond
aandachtig toeschouwer tij
dens de lezersavond van de
PZC in Sluiskil. „Tijdens zulke
weken ben ik dus amper thuis,
maar het heeft wel altijd wat
met biljarten te maken."
Dat komt ook door het feit dat
ze tevens nog actief is als bil
jartarbiter. „Dat doe ik nu ook
een jaar of zes", vertelt Silvia
Eckel. „Ik werd er voor ge
vraagd en het leek me meteen
leuk. Je kunt als arbiter best
wat leren van het spelletje,
want je staat er bovenop. Ik
heb eei*st een cursus van tien
weken gevolgd om districtsarbi
ter te worden en twee jaar later
heb ik de cursus voor geweste
lijke arbiter afgerond. Ik kijk
altijd naar wat het hoogst haal
bare is, dus misschien wil ik
straks ook nog wel landelijk
gaan arbitreren. Alleen weet ik
niet of ik daar ook werkelijk de
tijd voor heb, want ik heb nu al
een agenda nodig om alles bij
te houden."
Stootbeeld
Volgens Eckel wordt de rol van
een arbiter onderschat. „Je
moet als arbiter heel geconcen
treerd zijn, omdat de spelers je
niet in de gaten mogen hebben.
Je moet bijvoorbeeld niet in
hun stootbeeld of achter ze
gaan staan. Vooral bij het drie
banden nemen spelers vaak de
tijd om een stoot voor te berei
den. Een partij kan dan zo een
paar uur duren. Dan is het
soms best moeilijk om de con
centratie vast te houden."
Van de deelname aan de world
cup wil ze volgende week genie
ten. Het moet een hoogtepunt
worden in haar biljartcarrière,
waarin ze al eens Nederlands
kampioen is geworden. „Ik
speel één keer per jaar in een
team met de beste zes vrouwen
van Zeeland. Daarmee zijn we
in Nieuwegein Nederlands
kampioen geworden. Daar
speelden we dus wél alleen te
gen vrouwen. Het was een
mooie happening. Later ben ik
tijdens het NK voor arbiters
tweede geworden. Ik verloor
met slechts één carambole ver
schil, van iemand die veel va
ker dan ik biljartte. Toen dacht
ik: ik kan het dus wel en daar
om heb ik me voor het toernooi
in Sluiskil ingeschreven. Ik ga
geconcentreerd spelen en laat
me niet uit mijn spel halen.
Dan ben ik namelijk op mijn
best: als ik rond me niets hoor
SLUISKIL - De Zeeuwse biljartscheidsrechter Lidwien
de Bruijn, die bevoegd is om op internationale toernooien
op te treden, is in Sluiskil aangesteld als hoofdarbiter.
Per dag komen veertien arbiters in actie, in totaal zijn in
de wereldbeker 75 scheidsrechters actief.
Lidwien de Bruijn heeft een schema aangelegd met de in
deling per partijen. „Voordat het toernooi start, zal ik
nog instructies geven om alle regels nog eens op te fris
sen." Zelf zal De Bruijn ook arbitreren tijdens het toer-
nooi.
SLUISKIL - De speelzaal van de wereldbeker in Sluiskil
was lang voor de start van het toernooi voor de final eda-
gen al uitverkocht. Alleen voor de voorronden op maan
dag, dinsdag en woensdag zijn nog toegangskaarten ver
krijgbaar. De finale op zondag wordt rechtstreeks op tv
uitgezonden door Omroep Zeeland. De uitzending begint
omstreeks 13.30 uur.
SLUISKIL - Drie Zuid-Amerikaanse deelnemers aan d'e
wereldbeker verzorgen zaterdagavond na de laatste par
tijen een show. De Mexicaanse artistiek biljarter Roberto
Rojas, Ramon Rodriguez uit Peru en Luis Aveiga uit Ecua
dor zullen de toeschouwers vergasten op een combinatie
van kunststoten en muziek.
Rojas is veelvoudig kampioen artistiek. Aveiga is behalve
een uitstekend driebander een virtuoos in het carambole
ren met de vingers en Rodriguez is in zijn land een gevier
de muzikant. De show begint op de zaterdag van het toer
nooi (28 januari) omstreeks 22.30 uur.
SLUISKIL - De organisatie van de worldcup zal de uitsla
gen van de partijen in de voorronden en het hoofdtoer
nooi zo snel mogelijk op de eigen website zetten. De infor
matie over het toernooi is te vinden op www.worldcupbil-
liard.com.
Daar zal onmiddellijk na de loting voor het hoofdtoer
nooi, op donderdagavond in het stadhuis van Terneuzen,
de indeling van de wedstrijden op de finaledagen bekend
worden gemaakt.
De loting voor het toernooi wordt verricht door burge
meester Jan Lonink van Terneuzen, in samenwerking met
Jean Claude Dupont van de wereldbond en wedstrijdlei
der Louis van Ingelgem.
SLUISKIL - De winnaar van het wereldbekertoernooi in
Sluiskil krijgt tachtig rankingpunten, de verliezend fina
list 54, de nummers drie en vier 38 en 26 punten. Alle 32
spelers worden gerangschikt op basis van wedstrijdpun-
ten.
Het toernooi in Sluiskil is net als vorig jaar de opening
van de cyclus. De winnaar van Sluiskil krijgt een cheque
van 5000 euro, de nummer twee van 3000 euro, de verlie
zende halve finalisten 1800 euro. Daarna loopt het sche
ma af tot 500 euro. Het totale prijzengeld bedraagt 30.000
euro.
door Jan Dagevos
SLUISKIL - Het is zes dagen
voor het begin van de wereldbe
ker driebanden en het is een
drukte van belang in Het Meu-
lengat. Tal van vrijwilligers to
veren de speellocatie in Sluiskil
om tot een heus biljarttheater.
„Dit kan alleen op een dorp",
zegt voorzitter Meert en Dallin-
ga van de organisatie. „Als we
al die vrijwilligers niet hadden,
zouden we niet eens een wereld
beker hebben", gaat toernooidi
recteur Jaap Hennekeij nog een
stapje verder.
Sluiskil maakt zich op voor de
tweede Outkumpu wereldbeker
driebanden. „Het is nog span
nender dan vorig jaar", zegt
Meerten Dallinga. „De eerste
editie was een succes. Daar bor
duren we op verder, maar we
leggen de lat wel hoger. We stre
ven naar perfectie. Iedereen
moet aan z'n trekken komen, pu
bliek, sponsors en biljarters. De
eerste keer konden we ons nog
wel een foutje permitteren,
maar nu pikken de mensen dat
niet meer van ons. Ze willen top
niveau. Terecht hoor, maar het
geeft wel wat extra druk."
De organisatie heeft zich bijna
een jaar lang een slag in de rond
te gewerkt om het evenement
weer van de grond te tillen. Er
werden 120 sponsors binnenge
haald, het bestuur werd uitge
breid en verder werden net als
vorig jaar zo'n 20 vrijwilligers
ingeschakeld. „We hebben een
brede organisatie", stelt Dallin
ga, „en dat zie je bij veel andere
evenementen niet. In Baren-
drecht, waar ook een wereldbe
ker werd gehouden, heb je één
organisatie, die een sporthal af
huurt en laat inrichten. Vervol
gens wordt het toernooi afge
draaid. In mijn ogen houdt men
het daar te simpel. Wij richten
de boel zelf in en organiseren er
allemaal dingen omheen, zoals
demonstraties en een business-
meeting. Wij willen het cachet
geven."
Hennekeij: „Ik ben ooit eens
naar een toernooi in Antwerpen
mee geweest en daar schrok ik.
Kosten noch moeite waren ge
spaard, maar er hing helemaal
geen sfeer. Het enige dat be
woog, waren de spelers." Dallin
ga: „De ambiance is o zo belang
rijk. Kijk, een kenner kan kwij
len van een mooie stoot op het
biljart, maar wij willen ook de
doorsnee liefhebbers iets bie
den. Die mensen willen aan de
bar een pilsje drinken, een beet
je ouwehoeren en ook eens naar
een leuk optreden kijken."
Meerten Dallinga is voorzitter
van de organiserende stichting
Best (Biljart Evenementen Sluis
kil Terneuzen) en Jaap Henneke
ij is tegenwoordig toernooidirec
teur. „Ik had hiervoor helemaal
niets met biljarten", vertelt voor
malig gedeputeerde Hennekeij.
Hij bemoeit zich onder meer
met de wedstrijdleiding, zorgt
voor de opvang van sponsors en
begeleidt spelers. „Vorig jaar
werd ik gevraagd voor het comi
té van aanbeveling. Ik werd
toén voor een vergadering uitge
nodigd en van het een kwam het
ander. Ik vind het hartstikke
leuk om ermee bezig te zijn en
ik ben al meer biljartliefhebber
dan vroeger."
In de aanloop naar het toernooi
is al menig uurtje vergaderd, en
straks tijdens het evenement
zelf wordt er ook niet op een
uur meer of minder gekeken.
Van 's morgens vroeg tot in de
nachtelijke uurtjes is de organi
satie paraat. „Als je vijf uur per
dag kunt slapen, is dat veel",
zegt Hennekeij. „Het is allemaal
heel intensief, maar dat heeft ie
dereen er graag voor over. Ieder
een heeft zijn rol en wil er een
mooi evenement van maken. We
inspireren elkaar. Daarom ook
wordt het nooit een sleur."
Ondertussen werken de vrijwilli
gers stevig door. De vip-boxen
worden ingericht en de tribunes
worden in orde gemaakt. Op de
finaledag van het toernooi biedt
het Meulengat aan 500 toeschou
wers plaats. Nu al is er geen
kaartje meer te bemachtigen.
De belangstelling is enorm. Van
daar dat Dallinga en zijn mede
werkers al eens is geadviseerd
om naar een grote locatie, bij
voorbeeld in Terneuzen, uit te
wijken.
Dallinga: „Denk je dat je die
vrijwilligers van het dorp hier
ook naar Terneuzen of Axel
krijgt? Nee, dit zijn mensen van
het dorp. Mensen, die in de vut
zitten of gepensioneerd zijn, en
altijd bereid zijn om iets voor
het dorp te doen. Dit zijn ook de
mensen die bij het voetbal aller
lei dingen doen. Ze willen graag
iets omhanden hebben en zijn
trots als ze voor Sluiskil iets
kunnen betekenen."
