Het waanzinnige jaar van Racoon
We willen nieuwe
werelden verkennen
woensdag 28 december 2005
Winternachten is
iets anders dan
schrijvertje kijken
assist Stefan de Kroon
et was dit jaar alles of niets voor Racoon,
do or die, zoals ze in het voorjaar zelf zei
den. Het werd alles. Dó. En hoe! Het
leeuwse viertal scoorde een monsterhit, een gou-
«n plaat en veroverde, heroverde eigenlijk, vrij-
telelk festival en poppodium van naam in Neder-
snd, Het jaar eindigt vrijdag waar het voor de
and ook begon: met een optreden in haar baker-
üat: 't Beest in Goes. Voorafgaand blikt Racoon te-
2005. Over Waku Waku, babbelen met Ja-
iieCullum en het belang van de 'gunfactor'
Antwerpen, een donderdagavond
in december. Racoon speelt in
zaal Hof ter Lo. Opnieuw, want een
maand eerder stonden de vier op de
zelfde plek klaar om af te trappen,
toen de organisatoren het optreden op
het allerlaatste moment afbliezen.
Zanger Ian McCulloch van Echo
The Bunnymen, de hoofdact, bleek te
zeer te worden gehinderd door een
keelontsteking. Deze avond is daarom
de herkansing. „Hai, wij zijn Ra
coon", meldt zanger Bart van der Wei
de na het eerste nummer. „Dat schijn
je niet vaak genoeg te kunnen zeg
gen."
Het is weer even wennen: Racoon in
een voorprogramma. Een optreden
van veertig minuten voor dertiger en
veertigers met new wave-heimwee,
die niet in eerste instantie voor hen
zijn gekomen. Ze kennen de nummers
niet en krijgen dus niet onvermijde
lijk kippenvel bij het intro van Au
tumn Tunes, zijn zich nog niet bewust
van de schoonheid van Walk Away,
grinniken niet om de tekst van Kingsi
ze. Toch heeft de band de volle aan
dacht, want in dat opzicht is het Bel
gische publiek weldadig respectvoller
dan het Nederlandse. Elk nummer
wordt beloond met een beleefd, en
vaak meer dan dat, applaus.
Na afloop van de support act wordt
die ene aanwezige 'Ollander' aange
schoten door een Echo The Bunny-
Bart van der Weide met op de achtergrond gitarist Dennis Huige.
men-fan. Hij meldt het een plezant op
treden te hebben gevonden, maar
heeft nog wel een gratis advies, met
het verzoek dat aan de band over te
brengen. „Die zanger moet na het laat
ste nummer niet zeggen: 'Wij waren
Cocoon'maar 'Wij zijn Cocoon'want
ze zijn het nog steeds. Toch?"
Aan de naamsbekendheid van de
band dient in België dus nog duidelijk
te worden gewerkt. Racoon is bereid
zich daar volledig voor in te zetten,
want de groep weigert te rusten op de
lauweren die haar dit jaar in grote
hoeveelheden zijn toegeworpen. „Het
is niet zo dat we per se Nederland uit
willen, maar we vinden onszelf inter
nationaal genoeg om onze kans in het
buitenland te wagen", zeggen Van der
Weide en bassist Stefan de Kroon, die
samen met gitarist Dennis Huige en
drummer Paul Bukkens de band vor
men. „Dat doen we heel voorzichtig.
We willen niet te hoog van de toren
blazen, maar het is wel belangrijk om
niet steeds in hetzelfde cirkeltje te blij
ven ronddraaien. We willen nieuwe
werelden verkennen."
Ze speelden vorige maand al in Brus
sel in het voorprogramma van Sioen
en traden op in het TMF Café in Me-
chelen, de eerste stapjes over de grens.
Volgend jaar moet het vervolg komen.
„Het ziet er redelijk goed uit. Er
wordt flink geplugd en we worden ge
draaid in België en Duitsland. We ho
pen ook een show in Duitsland te kun
nen draaien." In maart gaan ze naar
de Verenigde Staten, naar de vermaar
de muziekconventie South By South
West in Austin, Texas. „Misschien
kunnen we daar ook een paar optre
dens aan vastplakken. Het zal onze
doorbraak in Amerika niet betekenen,
maar het is wel leuk en leerzaam om
te doen."
De stevige ambitie, gemengd met een
gezonde dosis relativeringsvermogen,
is kenmerkend voor Racoon. Wie de
band sprak in het voorjaar, nog voor
het uitkomen van hun album Another
Day in april, viel vooral op hoe over
tuigd ze waren van de kwaliteit van
de cd. Een 'vreselijk goed, hemelter
gend persoonlijk, op-het-janken-af
mooi album', staat zelfs op hun eigen
website. Ze hadden een droomscena-
rio voor ogen. De eerste single, Happy
Family, moest de terugkeer na een
moeilijke periode markeren en verwij
zen naar het vrolijke Feel Like
Flying-gevoel van het debuutalbum
Till Monkeys Fly (2000). De tweede
single, Love You More, was de beoog
de klapper, waarna Laugh About It de
drietrapsraket zou voltooien. „Et voi-
la!zegt Van der Weide, bijna triom
fantelijk het gelijk van toen onderstre
pend. Want 2005 is een ongekend suc-
Gitarist Dennis Huige.
megahit op 3FM. In de zomer waren
ze een van de meest gewilde bands op
de diverse popfestivals en de laatste
maanden maakte de groep een inten
sieve clubtournee, waarbij alle concer
ten ruim van tevoren waren uitver
kocht. Voor het optreden in 's lands
poptempel Paradiso was eerder deze
maand zo veel belangstelling, dat er
morgenavond een extra concert is in
gelast. Ook dat was binnen de kortste
keren volgeboekt. „Michel Schoots,
onze producer, voorspelde het al. En
ja hoor, hij had wéér gelijk."
Verder was Racoon in allerlei radio-
en televisieprogramma's te zien, van
Papaul! tot De Wereld Draait Door en
cesjaar geworden, waarin vrijwel nie
mand om Racoon heen kon. Love You
More is een van de grootste hits van
dit jaar, lonkte lange tijd na een num
mer 1-notering en is, na een half jaar,
nog steeds in de hitlijsten terug te vin
den. „In dat opzicht zijn we alleen ver
slagen door You're Beautiful van Ja
mes Blunt." Bij de audities voor de lo
pende editie van tv-talentenjacht
Idols was Love You More zelfs het
meest gezongen nummer.
Another Day bereikte opmerkelijk
snel, in september, de gouden status
van 40.000 verkochte exemplaren.
„Volgens mij hebben we ook een fan
bij Goede Tijden, Slechte Tijden",
zegt Stefan de Kroon. „Op de achter
grond hoor je heel vaak tracks van het
album." Laugh About It, de derde sin
gle, is momenteel aan een opmars be
zig en was de afgelopen twee weken
van Barend Van Dorp tot Met Het
Oog Op Morgen. „We doen alleen de
programma's die we leuk vinden",
zegt Van der Weide. „Met die exposu
re zijn we uiteraard heel blij, maar
ons uitgangspunt is dat zo'n optreden
wel sense moet maken. Ik ga niet bij
Waku Waku zitten om Bekende Neder
lander te worden. Het gaat ons echt
om de muziek."
Vuilniswagen
Hun geschiedenis hebben ze vele ma
len moeten vertellen, bijna tot verve
lens toe. Over het aanvankelijke suc
ces met Till Monkeys Fly, het tweede
album Here We Go, Stereo! (2001) dat
niet helemaal deed wat ervan werd ge
hoopt, het optreden op Pinkpop in
2002, de beslissing van platenmaat
schappij Sony om Racoon te dumpen,
de lange strijd om terug te komen aan
het muziekfront, de periode waarin
Van der Weide en De Kroon vanuit de
Randstad definitief terugkeerden
naar Goes en noodgedwongen achter
de vuilniswagen liepen om in hun on
derhoud te voorzien, de nieuwe platen-
deal met Play It Again Sam, de laatste
spaarcenten die in een derde album
werden gestopt. Het blijven, zeker ach
teraf gezien, mooie verhalen die het
goed doen in de muziekpers.
„Het is een kwestie van hard werken
en een beetje geluk", zegt het Goese
smaldeel van de band nu. „We vonden
Another Day zelf een heel sterk album
en wisten dat er wel iets zou gebeu
ren, maar dit succes hadden we nooit
durven hopen." De eerste signalen kre
gen ze echter al bij de presentatie van
het album, in de Amsterdamse winkel
Fame. „Daar werden meteen al zoveel
cd's verkocht. We krijgen elke week
de verkoopaantallen door en in het be
gin stonden we telkens met onze oren
te klapperen. En toen moest Love You
More nog op single uitkomen! Dat
nummer heeft Racoon pas echt op de
kaart gezet. Het werd opgepikt door
elk radiostation, waardoor we heel
wat zieltjes hebben kunnen winnen."
Hoogtepunten genoeg, dit jaar. De
Kroon herinnert zich vooral het festi
val Lowlands, waar ze op het allerlaat
ste moment mochten invallen. „Dat
was echt te gek, ook omdat we niet
hadden verwacht daar te staan. De
tent was wel net iets te klein. Nou ja,
klein. Er konden 7000 man in, maar
die puilde echt helemaal uit." Van der
Weide noemt als 'hoogste hoogtepunt'
Rockin' Park in Nijmegen, waar Ra
coon tussen allemaal grote internatio
nale acts stond. „Je staat op hetzelfde
podium als Queens Of The Stone Age,
maakt op de wc een babbeltje met Ja-
mie Cullum. Ongelooflijk."
De vier laten zich niet het hoofd op
hol brengen door wat er sinds april al
lemaal met hen is gebeurd. „We heb
ben dit enkele jaren geleden, in veel
bescheidener vorm, al eens meege
maakt. Toen hebben we even kunnen
ruiken aan het succes. Nu zijn we
ouder en wijzer en kunnen we er goed
en nuchter mee omgaan."
Hun opstelling en de sympathie die ze
hebben gewekt bij bijvoorbeeld radio
stations - mede door de wijze waarop
ze de afgelopen jaren zijn blijven
knokken - hebben sterk bijgedragen
aan hun huidige succes. „We hebben
er zelfs een woord voor bedacht: de
gunfactor. Die is erg hoog. Veel men
sen gunnen het ons echt. We geven
ons altijd voor 110 procent en daar
plukken we nu de vruchten van. We
zijn op eigen kracht boven komen wor
stelen."
Hectische maanden
Na de jaarwisseling neemt Racoon, na
een reeks van hectische maanden, wat
gas terug. „We willen genieten van on
ze gezinnen, echt wat rust nemen,
want dat hebben we wel even nodig."
Half januari staat de band wel op
Noorderslag in Groningen en op 2
maart in Vredenburg in Utrecht. Eind
januari doet de groep acht avonden
mee aan Vrienden van Amstel Live in
Ahoy' in Rotterdam.
In februari van dit jaar gaf Racoon
voor vrienden en bekenden een con
cert, een pre-release party werd het
genoemd, in 't Beest in Goes. De huidi
ge clubtour wordt vrijdag ook afgeslo
ten op de plaats waar in de jaren ne
gentig de basis voor het succesverhaal
van nu werd gelegd. „We zijn 't Beest
wel wat verschuldigd. We hebben er
met onze vroegere bandjes veel ge
speeld, als Racoon vaak gerepeteerd
en ook de preproductie van onze eer
ste plaat daar gedaan. Het is een
mooie plek om de clubtoer én een
waanzinnig jaar af te sluiten."
Wie erbij wil zijn en geen kaarten
heeft, moet worden teleurgesteld. Het
concert was, wederom, binnen een
kwartier uitverkocht.
Rolf Bosboom
Racoon, vrijdag 30 december m 't Beest r
Goes, 21.00 uur.
Racoon speelde als support act van Echo The Bunnyman in het Hof Ter Lo in Antwerpen. Vlnr: Stefan de Kroon (bas). Dennis Huige (gitaar), Paul
Bukkens (drums), Bart van der Weide (zang). foto's Ronald den Dekker
