Jeffrey beklimt de boksladder
Meer dan alleen een potje schelden
In mijn boeken
loopt het slecht
af met pestkoppen
Volgens Kinderboekenschrijver Paul van Loon ademt De Griezel
bus dezelfde sfeer uit als de films van Dracula. „Romantisch en grie
zelig tegelijkertijd." foto Frank Trommelen/GPD
Op 7 december gaat de film
De Griezelbus officieel in
première in Zeist, maar vanaf
morgen is hij al te zien in Vlis-
singen. De film is losjes geba
seerd op de gelijknamige serie
van kinderboekenschrijver Paul
van Loon. A la Hitchcock speelt
hij er zelf ook in, een rolletje
van luttele seconden, naast Wil
lem Nijholt en Angela Schijf.
„Alsof ik door mijn eigen ver
haal liep."
Op het bordje naast de deur
staat een andere naam. Geen
Van Loon. Verkeerde deur?
Maar nee, de man met de donke
re bril doet open. Zwart leren
jasje, spooky T-shirt, ketting
met een kruis en een doodskop
eraan. Onmiskenbaar Paul van
Loon, griezelboekenschrijver.
In zijn werkkamer is de chaos
compleet. Langs twee wanden
staan boekenkasten, boordevol
eigen werk. Inmiddels 85 kinder
boeken in diverse uitgaven en
vertalingen. Beentjes, de chauf
feur van De Griezelbus, houdt
de enige stoel in de ruimte be
zet. Dolf je Weerwolfje, de plu
chen versie van een van Van
Loons andere helden, ligt op de
bank.
Uiteraard zijn er de twee elektri
sche gitaren, waarop de schrij
ver speelt in de viermansforma
tie Paul van Loon Ander Ge
spuis. Een portret van Dracula,
het bloed langs de lippen, hangt
aan de muur. Hij is gek op de
films van Dracula. „Die romanti
sche sfeer, beelden van paarden
die een koets door mistige bos
sen trekken. Opzwepende mu
ziek. Ik vind het prachtig. Altijd
gevonden."
Romantisch
Volgens hem heeft de film De
Griezelbus eenzelfde sfeer. „Er
zijn bij voorbeeld opnamen ge
maakt rondom een vervallen
kasteel in de Ardennen. Roman
tisch en griezelig tegelijkertijd."
De film was een idee van produ
cent Burny Bos. Van Loon: „Hij
wilde eigenlijk een tv-serie ma
ken van dertien delen. Maar er
was geen omroep die dat finan
cieel aandurfde. Toen werd het
een speelfilm." Samen met Bos
en regisseur Pieter Kuijpers
heeft hij aan het script gewerkt.
„Een compleet nieuw verhaal,
met bekende personages en ele
menten uit mijn boeken. Vervol
gens heb ik dat script verboekt
tot De Griezelbus 6, deel zeven
in de serie, want er is ook een
deel 0." De nieuwste Griezelbus
ligt sinds vorige week in de
boekhandel.
Een film maken is heel wat an
ders dan een boek schrijven,
weet Van Loon nu uit eigen erva
ring. „In een film zie je dingen
direct gebeuren, je hoeft niet uit
te leggen dat iemand van A naar
B is gegaan, maar er is ook min
der tijd voor uitleg over de psy
chologie van de personages. In
een boek is het zaak dingen dui
delijk en logisch te vertellen."
Een Griezelbus-boek beslaat
165 pagina's. Het filmscript telt
90 pagina's die elk een minuut
van de film vormen. „Bumy Bos
heeft ervaring met het schrijven
van een script, hij produceerde
films als Abeltje, Minoes en
Pluk van de Petteflet. Kuijpers
denkt als regisseur in scenes.
Mijn rol was ervoor te zorgen
dat mijn eigen boeken in de film
zijn te herkennen, het gaat na
tuurlijk wel om mijn geesteskin
deren." Hij had veel vertrouwen
in de andere twee. „Dat moet
ook, want een film maken is een
ander vak. Als auteur moet je er
niet teveel bovenop willen zit
ten, moet je het loslaten. Pieter
Kuijpers kan gelukkig heel goed
kijken en luisteren. Ik liep op de
set rond en dacht regelmatig:
'Dit komt regelrecht uit mijn
hoofd'."
Naast bekende namen als Wil
lem Nijholt en Angela Schijf
speelt Van Loon ook een mini-
rol. „Luttele seconden ben ik in
beeld. Nee, ik vertel niet hoe, al
leen dat ik iemand ben die even
iets komt doen wat ik normaal
ook doe. Inderdaad a la Hitch
cock. Die kwam ook altijd even
langs in zijn eigen griezelfilms,
dan stond hij ergens in de regen
onder een paraplu, of dreef rond
als lijk."
Maar hij is en blijft schrijver.
„Dat is mijn passie. Ik ben ie
mand die tekent met woorden.
Eerst zijn er beelden, alsof ik
een tv-scherm in mijn hoofd
heb. Dan schrijf ik op wat ik
zie. Ik ben visueel ingesteld. Dat
komt waarschijnlijk ook door
mijn opleiding tot illustrator
aan de Kunstacademie in Den
Bosch." Vaak krijgt hij de vraag
waarom hij zijn boeken niet zelf
illustreert. „Maar daar vind ik
niets aan, ik heb de beelden im
mers al gezien en laat mij liever
verrassen door hoe een ander
die op papier zet." In alle boe
ken in de Griezelbus-reeks staat
een tekening van zijn nu zestien
jarige dochter Manisha. „In
haar herken ik zeker mijn visue
le talent."
Elk boek is als een reis voor Van
Loon. „Ik weet waar ik instap,
maar niet wat ik onderweg te
genkom. Ik heb geen vast stra
mien, een schema dat ik volg. Ik
schrijf zoals een lezer leest, hol
als het ware achter mijn eigen
beelden aan. Dat is vermoeiend,
maar het houdt het juist ook
spannend. Ik schrijf door omdat
ik zelf ook wil weten hoe het af
loopt. De winst van jarenlange
ervaring in het schrijversvak is
dat ik nu weet dat het goed
komt. Hoe groot de chaos in
mijn hoofd soms ook is, uiteinde
lijk valt het boek als een puzzel
in elkaar."
Van Loon haalt zijn voldoening
niet uit waardering van volwas
senen. Prijzen zijn leuk, maar
zeggen mij toch minder dan een
rij stralende kinderen die hun
stukgelezen Griezelbussen of
Dolfjes-boeken door mij laten
signeren. Dat is de prijs waar
voor ik het doe."
In een boek kun je niet genoeg
moraal stoppen, vindt Van
Loon. „Ik bedoel daarmee niet
dat ergerlijke opgeheven vinger
tje, maar in mijn boeken loopt
het wel altijd slecht af met pest
koppen. Als schrijver kun je de
wereld inkleuren zoals je het
zelf wil. Dus dat zal ik niet la
ten."
Arno Heesakkers
Een scène uit De Griezelbus.
Nee, The Opposites komen
niet uit het ghetto. Al zou
je het denken als je hun 'rijms'
hoort: Big 2 en Willy rappen dè
taal van de straat - hard, grof
soms. Toch hebben ze hun roots
in vriendelijke dorpen als Hei-
loo en Noordeinde. Ze willen
maar zeggen: alsof je daar niet
vreselijk depressief van kimt
worden.
Big 2 (Twan van Steenhoven)
en Willy (Willem de Bruin), bei
den 20 jaar, zitten in de lift.
Hun nieuwe plaat De fik er in is
uit op het hiphoplabel Top-
Notch en dan stel je wat voor in
de nederhop-scene. Het afgelo
pen jaar zijn ze hard gegaan.
The Opposites zaten bij Master
mind Records toen Lange Frans
en Baas B op dat label doorbra
ken. „Dat gebeurde naast ons",
zegt Twan, die inmiddels zelf
het uitdelen van handtekenin
gen als een dagelijkse routine
mag beschouwen. De clip Fok
jou is te zien op de muziekkana
len. Beelden voor de tweede
clip, Oew oew, zijn al gescho
ten.
Ze zijn The Opposites omdat
Twan lang en wit is en Willy
(voor de gein wel 'polderneger'
genoemd) klein en donker. Op
de Berger Scholengemeenschap
maakten ze al samen muziek.
Op de hiphop-beats van Twan
bijten de twee flink van zich af
in pittige Nederlandse raps.
Met een knipoog naar Ameri
kaanse voorbeelden als Tupac
en Eminem. Grotestadsmuziek.
Maar dan van het platteland.
Willy: „Rap hoeft niet uit het
ghetto te komen. Ieder heeft
zijn persoonlijke problemen. Ik
kom uit het dorp Noordeinde en
ik heb echt wel moeten horen
dat ik er anders uitzie. Ik heb
een goeie jeugd gehad hoor,
maar die negatieve dingen zul
len altijd boven blijven komen.
Vroeger zat ik in een soort iden
titeitscrisis: voor de een ben je
een Antilliaanse Nederlander,
voor de andere een Nederlandse
Antilliaan. Kun je depressief
van raken, als je niet weet wat
je daarmee aan moet."
En opgroeien in het door 'Lons-
dalers en grijze haren' gedomi
neerde Heiloo-Noord, volgens
Twan was het geen pretje. „Ik
vond het vreselijk, al die sjon-
nies. Als Metallica-fan voel je je
niet thuis wanneer iedereen
naar smurfenhouse luistert."
Big 2 en Willy: twee aardige, en
thousiaste jongens. Dat beeld
contrasteert nogal met de harde
taal die ze op hun cd uitslaan.
„We horen vaak dat we grof
zijn", erkent Willy. „Maar we
hebben het over de emoties en
frustraties waar veel jongeren
mee rondlopen." Twan: „Het
klinkt als een cliché, maar het
werkt therapeutisch."
Een voorbeeld. D'r lekker aan
is bij oppervlakkige beluiste
ring een keiharde tekst waarin
de rapper de volledige staf van
een school lijkt te liquideren.
Refrein: 'En nu ga jij d'r lekker
aan, te slap om op je bek te
slaan, voor al die jaren haat en
pijn zijn nu de rollen omge
draaid, en yo ik maak je klein.'
Emotie
Twan: „Ik focus me niet op het
taalgebruik, maar op de emotie.
Als je alleen scheldwoorden
hoort, moet je beter luisteren.
Er zit ook een boodschap in."
Dat klopt. The Opposites heb
ben het over discriminatie.
Over mensen die zeuren over
geldgebrek, terwijl ze het eigen
lijk heel goed hebben. En in het
sympathieke Slaap behandelen
ze op hun eigen wijze allerhan
de levensvragen. Maar, zegt Wil
ly: „Rappers zeggen nu eenmaal
waar het op staat."
Mark Minnema
zaterdag 3 december 2005 W1
Nummers John
Lennon in een
nieuw jasje
Het nummer is al 34 jaar oud,
en nog steeds wordt Imagine be
kroond als het internationale
vredeslied. Drie jaar geleden gaf
Yoko Ono, de weduwe van John
Lennon, de rechten van deze we
reldhit aan Amnesty Internatio
nal. Met hun gelijknamige cam
pagne wil deze organisatie het
vertrouwen overbrengen dat ie
dere wereldburger iets kan bete
kenen om deze aardbol een bete
re toekomst te geven. Met het
oog op de vijfentwintigste sterf
dag van John Lennon, vertolken
jonge artiesten deze boodschap
voor het goede doel. Avril Lavig-
ne zingt Imagine om de campag
ne te ondersteunen. GPD
Voormalig bokskam
pioen Gerrie van de
Mei prent het Jeffrey Bras
ser (15) nog maar eens goed
in de oren. „Wegblijven bij
de vrouwtjes, niet teveel
stappen en goed op je ge
zondheid letten." Het aan
stormend bokstalent zuigt
de woorden met volle teu
gen naar binnen. „Mensen
als Gerrie zijn waardevol
voor een beginnend bokser.
Ze kennen het klappen van
de zweep en vergeet niet, ik
ben nog maar een groentje.
Ik ben amper twee jaar be
zig en dan kom je echt nog
maar pas kijken in de boks-
sport."
Bokstrainer André Step
knikt bevestigend. „Klopt,
Jeffrey staat nog maar aan het
begin van zijn boksloopbaan.
Maar let op hé, hij is wel een
groeibriljant. Jeffrey heeft alle
eigenschappen in zich om een
grote te worden."
In de Vlissingse sporthal Bas-
kensburg laat Jeffrey - leunend
op een tafeltje - alle complimen
ten bescheiden over zich heen
komen. Onwennig neemt hij de
felicitaties van medeboksers in
ontvangst na zijn eerste overwin
ning als bokser. 'Goed gedaan
jochie' en 'op naar de volgende
partij' klinkt het enthousiast.
Een week na zijn overwinning
in Breda beseft Jeffrey nog am
per wat er precies is gebeurd. Ja
wel, zijn partij in de kadetten-
klasse heeft hij gewonnen en
hoe!
Zenuwzweet
Lachend: „Ik zag in de kleedka
mer dat het zenuwzweet bij
mijn tegenstander op z'n voor
hoofd stond. Toen ben ik eerst
even achter een muurtje met
mijn trainer gaan warmstoten
op de patch, een handstootkus
sen. Lekker knallen, zodat hij
kon 'meegenieten'. Een beetje
imponeren hoort er ook bij,
toch?"
De partij - georganiseerd door
boksclub de Bredase Ring - ging
over drie ronden van anderhal-
Volgens zijn trainer is Jeffrey Brasser een groeibriljant die alles in zich heeft om een groot bokser te worden.
foto Ruben Oreel
ve minuut. „Binnen vijftien se
conden ging hij tegen het can
vas, maar doordat ik tegen drie
waarschuwingen opliep kreeg
ik twee straf punten. In de twee
de ronde bokste ik technisch be
ter. Niet te wild, ik bleef goed
naar boven en beneden stoten,
liet mijn dekking niet zakken en
zorgde dat mijn hoekstoten
goed doorkwamen. Halverwege
gaf ik hem een hoek in zijn ge
zicht. Joh, hij veerde tegen de
touwen en viel in kreukels bijna
op de jurytafel. Compleet
knock-out. Ik wist even niet wat
er gebeurde, maar was wel ver
schrikkelijk blij. Liep ik in de
euforie nog naar de verkeerde
hoek ook Bij knock-out moet je
namelijk naar de neutrale hoek.
Wist ik veel. Gelukkig was
André zo attent om me daarop
te wijzen."
Bij de uitslag tilde de scheids
rechter Jeffrey's arm omhoog.
„Dat is kicken hoor, als je daar
zo in de ring staat en het ap
plaus van het publiek hoort en
een beker van een halve meter
in ontvangst mag nemen."
Nu, een week later, beseft de
Souburgse bokser van boksclub
DOS dat hij nog maar op het eer
ste treetje van de boksladder
staat. „Ik train twee keer per
week hier op de club en ook
thuis draai ik de nodige uurtjes
met mijn springtouw. Drie kwar
tier springen is geen uitzonde
ring. Daarna lekker uitleven op
de speedbag, een verende boks
bal. Dan ga ik helemaal los. Trai
nen met gewichten doe ik abso
luut niet. Daar word ik hele
maal sloom van. Veel mensen
denken, dat boksers spierballen-
bonken moeten zijn. Helemaal
fout. Alles draait om je techniek
en uiteraard je basisconditie."
Dat hij ooit nog eens als kick
bokser in de ring komt is voor
hem uitgesloten. „Dat is hele
maal mijn ding niet. Je tegen
stander helemaal slopen en in
de vernieling stampen, nou nee.
Ik hou niet van bluffers of men
sen met een grote bek. Gek hé,
ik houd niet eens van vechten.
Boksen en agressie horen niet
bij elkaar. Respect voor je tegen
stander, dat is de eerste les die
je krijgt als je op boksles gaat.
En zo hoort het ook."
In de zaal hangen de bokszak
ken klaar en klinken de vocale
salvo's van trainer André Step.
Na vijftig jaar boksen nog zo fit
en gedreven als een jonge hond.
„Vööööör en achterrrrr!De
touwtjes tikken monotoon en
synchroon in het rond. „Niet lul
len bij het springen, jullie zijn
toch geen oude wijven...?"
Jeffrey hoort het glimlachend
aan. André Step? „Dat is mijn
grote voorbeeld. Aan hem heb
ik echt alles te danken."
Hans Segboer
Bijna een kwart eeuw gele
den werd John Lennon
doodgeschoten. Onder meer
Avril Lavigne, Black Eyed Peas
en Sum 41 zingen zijn nummers
nu opnieuw, voor een goed doel.
Volgens Big 2 en Willy van The Opposites gaat het om de emotie
achter de harde taal. foto Yamandu Roos/GPD
