Als school niet belangrijk meer is
Oog om oog, tand om tand
Sommige kunstenaars reizen niet
Dankzij giften kan
Kinderbescherming
op uitstapje trakteren
door René Schrier
De overheid heeft de aanval op de
uitval ingezet, onder leiding van
onderwijsminister M. van der Hoeven.
Dat wil zeggen dat serieus geprobeerd
moet worden het aantal jongeren dat
zonder diploma of zogenaamde kwali
ficatie de school verlaat, terug te bren
gen.
Ook in Zeeland is de problematiek ac
tueel. Ieder jaar stoppen zo'n 1000 jon
geren tussen de 12 en 23 jaar in deze
provincie voortijdig met school. Dank
zij subsidie van de provincie Zeeland
en met steun van het Technocentrum
Zeeland kunnen de drie centra die
zich in Zeeland met schooluitval bezig
houden weer drie jaar vooruit. Elke
voortijdige schoolverlater moet bij de
ze Regionale Meld- en Coördinatie
functie (RMC) aangemeld worden. Zij
leggen de contacten met de jongeren
en kijken wat er gedaan moet worden
om ze in een passende opleiding te krij
gen of eventueel aan werk te helpen.
De RMC's houden donderdag 8 sep-
vrijdag 2 december 2005
door Claudia Sondervan
MIDDELBURG - Ze hoopten
1500 euro op te halen, het wer
den er 4523. Dat bedrag konden
medewerkers van de Raad voor
de Kinderbescherming in Mid
delburg donderdagmiddag over
handigen aan Martin School
meester van jeugdzorgverlener
Stichting AZZ.
AZZ bezorgt er kinderen tussen
de acht en de zestien jaar uit
pleeggezinnen een uitstap mee
naar buitensportcentrum Forest
Hill in Westenschouwen.
„Nu er zoveel is opgehaald,kun
nen we kijken of ook de jonge
ren uit de crisisopvang meekun
nen," zei Schoolmeester donder-
dag.
De dag gaat echter aan de neus
van de zeventien jongeren die
nu in de crisisopvang zitten,
voorbij. Voor de buitensportdag
wordt beter weer afgewacht in
het voorjaar, en dan moeten zij
allang elders, thuis of in een te
huis, een plek hebben gevonden.
Is die plek bij een pleegzorgge-
zin, dan maken ze wel alle kans.
AZZ heeft 350 kinderen in pleeg-
zorg. „Ons budget laat niet toe
dat we uitstapjes maken, we
zijn afhankelijk van giften,"
licht Schoolmeester toe.
De inzamelingsactie werd op
touw gezet door raadsmedewer-
kers met als aanleiding het hon
derdjarig bestaan van de kinder-
beschermingswetten in Neder
land. Zij lobbyden bij relaties
van de raad in heel Zeeland
voor een bijdrage.
Gisteren maakte een team van
medewerkers een ronde door
Zeeland om de gedane toezeggin
gen op te halen, onder meer
langs dierenasiel Elkie Stich
ting in Tholen, waar jaarlijks
jongeren voor honderden uren
aan taakstraffen verrichten. De
stichting droeg 250 euro bij.
„Zij zijn een zeer gewaardeerd
partner van de Raad,"zegt voor
zitter van de actiecommissie Hei
een Nouse. „Zij bieden jongeren
met een taakstraf niet alleen
werk, maar steken ook energie
in het jongeren bijbrengen van
een dagstructuur. Bovendien
kunnen jongeren er na hun taak
straf altijd terecht als ze over
dag niets te doen hebben." De
lit voerde verder via het Haltbu
reau in Goes (€100), via gemeen
te Terneuzen en jeugdhonk Dau-
wendaele.
Andere gevers waren de provin
cie Zeeland (€2000), Antonius-
ziekenhuis Oostburg (€200), be
jaardencentrum De Redoute in
Sas van Gent (€142) en gemeen
te Terneuzen, die samen met de
scholen voor voortgezet onder
wijs vijfhonderd euro bijeen
bracht. Gevers waren verder ad
vocatenkantoren en diverse ver
zorgingshuizen waar jongeren
in de keuken taakstraffen uit-
voeren.Vervoerder Connexxion
liet donderdag weten het busver
voer van de kinderen voor zijn
rekening te nemen.
Verdachte van
zedenmisdrijf
blijft vast zitten
MIDDELBURG - Een 39-jarige
inwoner van Eede zit sinds fe
bruari dit jaar in voorarrest als
verdachte van verkrachting van
zijn drie jonge kinderen en van
brandstichting. Raadsman E.
Smit verzocht gisteren de recht
bank in Middelburg om de voor
lopige hechtenis van zijn
Zeeuws-Vlaamse cliënt op te
heffen.
„Hij heeft altijd de zedendelic
ten ontkend. Wel heeft hij de
pornografische foto's van zijn
stiefdochter en de brandstich
ting toegegeven", zei de Middel
burgse strafpleiter. Officier van
Justitie H. den Hartog verzette
zich hiertegen. „Op deze feiten
staat jarenlange gevangenis
straf." Het verzoek van de raads
man werd afgewezen, omdat er
nog genoeg verdenking bestond
dat verdachte zijn kinderen van
af begin 2000, toen ze twee en
vijf jaar waren, heeft misbruikt.
De strafzaak werd voor onbe
paalde tijd aangehouden.
tember een zogenaamde startconferen
tie die is bedoeld voor de partijen die
zich in eerste instantie met de voortij
dige schoolverlaters bezighouden. Dat
zijn trajectbegeleiders, loopbaanadvi
seurs, CWI-jongeren werkers, leer
plichtambtenaren en beleidsambtena
ren. Gekeken wordt hoe deze verschil
lende partijen met het probleem aan
het werk zijn en gaan en hoe dat op el
kaar afgestemd kan worden.
Een van de RMC loopbaanadviseurs is
Harmen van der Weel. Hij werkt in de
regio Walcheren en is is een van de
mensen die dagelijks contact heeft
met de jongeren om wie het gaat. Uit
gesprekken die hij heeft, wordt gepro
beerd te analyseren wat er aan de
hand is.
Heel vaak zijn problemen thuis de oor
zaak van het voortijdig schoolverla-
Volgens H. van der Weel van de Walcherse Regionale Meld- en Coördinatiefunctie (RMC) zijn er maar weinig jongeren die echt niks willen. „Ze stralen dat wel
eens uit, vooral als ze in een groep zijn. Maar als je echt één op één met hen praat, blijkt dat ze heus wel wat van hun leven willen maken, foto Elsbeth Tijssen/GPD
ten. Maar al te vaak blijkt dat ouders
absoluut geen grip op hun kinderen
hebben. Het gevolg kan zijn dat deze
kinderen op school of in hun werk pro
blemen hebben met leidinggevenden.
En dat kan een reden zijn om de
school vroegtijdig te verlaten. Maar er
zijn ook andere ooi-zaken, zoals drugs,
criminaliteit of (psychische) gezond
heidsproblemen.
Ondanks al die ellende wordt Van der
Weel niet somber van zijn werk. Inte
gendeel, hij is wel opgewekt door het
grote aantal jongeren dat na contac
ten met het RMC uiteindelijk weer
naar een opleiding of aan het werk
gaat. Volgens hem zijn er maar weinig
jongeren die echt niks willen. „Ze stra
len dat wel eens uit, vooral als ze in
een groep zijn. Maar als je echt één op
één met hen praat, blijkt dat ze heus
wel wat van hun leven willen maken
en blij zijn als ze daar hulp bij krij
gen. Het speelt ook een rol dat wij on
partijdig zijn. Wij verplichten ze tot
niets. We zijn niet van de politie, niet
van school of van de reclassering. Het
komt zelfs wel voor dat jongeren uit
zichzelf naar ons toe komen, omdat ze
toch iets willen met hun leven."
Zijn college Henk Loof, die voor het
RMC regio Zeeuws-Vlaanderen werkt,
vertelt dat de 12- tot 16-jarigen meest
al wel weer naar school gaan. Omdat
zij nog leerplichtig zijn, is er - soms
met behulp van de gemeentelijke leer
plichtambtenaar - altijd nog de wet
als stok achter de deur. Van de uitval
lers tussen de 16 en 23 jaar gaat ruim
60 procent weer naar een zogenaamd
kwalificerend traject. Dat wil zeggen
dat ze weer een opleiding gaan volgen.
De overige 40 procent gaat aan het
werk of zijn eigen weg of wordt niet
bereikt en gaat bijvoorbeeld een hulp
verleningstraject in.
Volgens Loof is een van de oorzaken
van het grote aantal uitvallers het ont
breken van praktijkvakken en -lessen
in het vmbo. Sommige jongens en
meisjes hebben er nu eenmaal moeite
mee, om teveel met hun hoofd in de
boeken te zitten.
Loof en Van der Weel geven aan dat
de meeste problemen zich toch voor
doen aan de onderkant van de samen
leving. In gezinnen waar naar school
gaan niet tot de eerste prioriteiten
hoort. Het komt regelmatig voor dat
de mensen van de RMC's in huizen ko
men waar geen vloerbedekking ligt en
amper meubilair staat.
Armoede is maar al te vaak een oor
zaak van schooluitval. Maar ze vinden
het ook opmerkelijk dat het zo vaak
voorkomt dat er binnen een gezin pro
blemen zijn waardoor kinderen op
school vastlopen.
kunst
Chantal de Witte debuteert met misdaadroman
door Rolf Bosboom
KAPELLE - Problemen met
haar gezondheid dwongen Chan
tal de Witte (29) uit Kapelle de
afgelopen jaren herhaaldelijk
tot langdurige fysieke rust. Het
bracht haar onder meer tot het
schrijven, met als resultaat nu
de verschijning van haar eerste
boek: de misdaadroman De Wet
van Talion.
Een schrijverschap heeft ze
nooit geambieerd. „Ik ben altijd
vooral een lezer geweest. Maar
vorig jaar april werd ik op een
zondag wakker en dacht: zal ik
eens een boek schrijven? Kijken
of het me lukt." Het lukte, getui
ge De Wet van Talion, al was
het begin lastig. „Ik lees uitslui
tend dit soort boeken en dan
denk je dat je wel weet hoe het
moet. Dat blijkt dus echt niet zo
te zijn." Het verhaal tot in de de
tails kloppend krijgen zonder
dat het geforceerd wordt, bleek
een hele klus te zijn. Ook met
dialogen had ze aanvankelijk
moeite. „Ik dacht dat je altijd
correct Nederlands moet gebrui
ken, maar daardoor werd het
heel erg schrijftaal. Dat heb ik
snel losgelaten, door de persona
ges gewoon te laten praten." Als
m een roes werkte ze vier, vijf
maanden achtereen aan haar ro
man. „Ik vond het heel leuk om
te merken dat je hoofdpersonen
oen eigen leven gaan leiden. Je
kunt vooraf voor een wending
in het verhaal wel optie 1, 2 of 3
bedenken, maar tijdens het
schrijven blijkt er ineens een op-
he 4 te zijn. De personages pro
feteerden voor mijn gevoel ook
af en toe als ik ze in een bepaal
de richting wilde dwingen. Bo
vendien hebben ze hun namen
bijna zichzelf gegeven."
Uitgeverijen
öe Witte - haar meisjesnaam,
s=mt sinds zes jaar heet ze Chan-
hl Bakker - heeft het boek niet
geschreven met het streven dat
-ct zou worden uitgegeven. Na
dat ze het af had, heeft ze het
Kn half jaar weggelegd. Later
keft ze de thriller eerst aan
Saar echtgenoot laten lezen en
fevolgens aan haar schoonzus.
•Die laat het echt wel merken
ze het niet goed vindt. Maar
fczei: je bent niet wijs als je dit
°Pde plank laat liggen."
fet boek stuurde ze op naar en
kele gerenommeerde uitgeverij-
Chantal de Witte: „Ik wilde heel bewust de moorden beschrijven. Dat is misschien mijn morbide
geest." foto Dirk-Jan Gjeltema
en. Terwijl die doorgaans het
overgrote deel van de inzendin
gen zonder toelichting afwijzen,
kreeg ze tot haar verbazing
twee uitgebreide reacties. „Dat
vond ik al een groot compli
ment." Tot een uitgave kwam
het echter niet. Een internetuit-
geverij besloot wel tot publica
tie.
De Wet van Talion is de wet van
evenwaardige vergelding: oog
om oog, tand om tand. Daar
draait het ook om in de mis
daadroman van De Witte. De
hoofdpersoon is de jonge archeo
loge Lee Hartman, die verneemt
dat haar ouders Will en Anna
thuis zijn vermoord.
De aanstichter blijkt de gedeti
neerde Shelldon Hunt te zijn,
die recent heeft ontdekt dat
Hartman zijn vader is. Hunt is.
buitenechtelijk, vrijwel gelijk
met Lee geboren. Uit wraak en
jaloezie bereidt hij vanuit de ge
vangenis het plan voor om de fa
milie en vrienden van Lee uit de
weg te ruimen en uiteindelijk
zijn 'halfzus' zelf. Het is een
boek dat dwingt tot verder le
zen en soms veel wegheeft van
een ideaal scenario voor een Hol
ly wood-productie. „Ik heb het
boek ook compleet als een film
voor me gezien. Daardoor hoef
de ik alleen maar te beschrijven
wat ik zag. Dat was heel bizar,
want ik ben helemaal niet visu
eel ingesteld, maar ik beleefde
alles heel intens."
De Wet van Talion is geen klas
sieke whodunit, want de dader
is al viij snel duidelijk. De enige
onzekerheid is van wie hij bui
ten de gevangenis hulp krijgt.
Het bood De Witte de gelegen
heid om de vaak gruwelijke mis
daden zelf enkele keren uitge
breid aan bod te laten komen.
„Ik wilde heel bewust de moor
den beschrijven. Dat is mis
schien mijn morbide geest."
Ze verdiepte zich tijdens het
schrijven in allerlei zaken, zoals
het gereedschap van de patho
loog-anatoom en de werking
van de leugendetector. „Op het
moment dat je iets zwart op wit
zet, moet het wel kloppen. Bo
vendien vind ik het zelf leuk als
er aardige weetjes in een boek
staan, al moet je ervoor waken
dat je je kennis zo gaat ten
toonspreiden, dat de lezer uit
het verhaal raakt."
Huiverig
Het schrijfvirus heeft De Witte
nu flink te pakken. Ze werkt
aan een kinderboek, maar heeft
ook al het 'geraamte' voor een
tweede misdaadroman gereed.
Toch is ze er huiverig voor om
eraan te beginnen, omdat het
lastig te combineren is met haar
baan bij een zorgverzekeraar in
Tilburg. ..Ik weet nu waar ik
aan begin, besef dat het schrij
ven van zo'n boek moeilijk,
zwaar en veelomvattend is. Het
laat weinig ruimte voor andere
dingen in je hoofd."
Chantal de Witte, 'De Wet van Tal
ion', uitgeverij Leesmijnboek.nl,
344 blz.. 15,95 euro. ISBN
90-808087-41.
door Anita Tournois
TERNEUZEN - Zes beeldend
kunstenaars exposeren hun
werk in de hal en passerelle
van het gemeentehuis van Ter
neuzen met als gemeenschappe
lijk thema Reizen. De titel van
de tentoonstelling, Sommige
kutistenaars reizen niet, lijkt
dus een contradictie maar
daagt uit en wil juist verduide
lijken dat je niet per se verre
reizen hoeft te maken om op
reis te zijn. De invalshoeken
van waaruit is gewerkt, ver
schillen dan ook sterk van per
soon tot persoon.
Van het werkelijk maken van
reizen naar verre en andere oor
den tot het reizen binnen eigen
blikveld en geest. Zelfs het ma
teriaal inspireert vaak tot een
ware ontdekkingsreis, aldus Jo-
rien Brugmans, die experimen
teert met tal van materialen en
werkwijzen. Brugmans is
naast Elsje van Ree en Hajo
Hoffmann een van de drie kun
stenaars die wonen en werken
in Zeeuws-Vlaanderen. Niet
woonachtig in de streek, maar
wel een Zeeuw is Jan Kettele-
rij uit Tholen. Ronald Wigman
woont zowel in Amsterdam als
op Bali in Indonesië en Guus
Hoelen is van oorsprong
Utrechtenaar, maar woont bij
Brussel.
Hun geëxposeerde werken va
riëren van schilderijen, sculptu
ren en foto's tot een installatie.
Hoelen voert het publiek via
een beeldscherm door het land
schap van ruimte en tijd. Voor
deze beelden maakt hij geen
verre reizen, ze ontstaan van
uit zijn denken. Wigman is ge
fascineerd door voeten, voet
stappen, die een weg al of nog
niet hebben afgelegd, indruk
ken en afdrukken achterla
tend. In een bijpassend gedicht
laat hij weten dat schoenen bij
het reizen, ver of dicht bij huis,
belangrijke objecten zijn en we
dat pas ontdekken als we het
zonder moeten stellen. Zijn
werk is grafisch, opgebouwd
uit vlakken en vaak wit om
rand.
Kettelerij werkte jaren als
bloemsierkunstenaar. Via grafi
sche vormgeving kwam hij uit
bij het ruimtelijk vormen en
beeldhouwen in steen en is in
alle disciplines actief. Voor
zijn sculpturen maakt hij ge
bruik van onder andere mar
mer, speksteen, albast, serpen-
tijn en Franse kalksteen. De
vormgeving is vloeiend en sier
lijk, met als uitgangspunt de ei
genheid van de steen, organi
sche vormen als basis en geïn
spireerd door zijn florale ach
tergrond en een voorliefde
voor architectuur. Het thema
reizen vindt zijn weerslag in
werken als De golfslag van het
leven, Ontmoeting en Vrijheid.
Het zesluik Thuiskomen van
Brugmans komt bijzonder tot
zijn recht op de vierkante zuil.
Wie er rondom loopt, leest:
'Mijn stad - aan - water is van
alle tijden, slechts de mens, ik,
wij zijn het die komen en gaan'
met daarboven de plattegrond
van een, haar, stad VerdraaiT
leuke stad en linodruk van Ter
neuzen) en acrylschilderijen
met profielen van de mens op
weg in een grafische vormge
ving. Naast het ontdekken van
materialen vormt reizen voor
haar vooral het onophoudelij
ke verwonderen naast een in
nerlijk groeiproces, inzoomen
bij jezelf: de reis als zoektocht
naar het eigen ik met als reis
doel het thuiskomen.
Glanzend
De grote foto's van Hoffmann
en partner Van Ree trekken de
aandacht door hun glanzende
uiterlijk, een eigenschap van
lamdaprint, laserprint op foto
papier en coating. We zien beel
den van talloze indrukken, die
beiden opdeden tijdens hun ve
le reizen naar zeer diverse plek
ken op deze aardbol. Het zijn
landschappen met verstilde pa
norama's maar ook stadsge
zichten, architectuur, bewo
ners en vervoer zijn met bijbe
horend karakter en typische ei
genschappen in beeld ge
bracht: kleurrijk, druk,
schreeuwerig, modern, maar
ook aftands, troosteloos en de
solaat.
Hoffmann ziet reizen als ge
transformeerde droom met vra
gen die nooit worden beant
woord en waarbij de plaats
van aankomst het juist niet
blijkt te zijn. Voor Van Ree is
de camera bovenal een registra
tiemiddel. Ruimte krijgen en
creëren, zowel fysiek als in de
geest, met doorvoelde beelden
als resultaat.
Zes kunstenaars op reis in de
ruimte van het gemeentehuis,
met typisch eigen beeldmate
riaal, gepresenteerd in een ex
positie, die zeer gevarieerd is
en als reisdoel zeker de moeite
waard.
Tentoonstelling t/m 6 januari in
de hal en passerelle van het ge
meentehuis in Terneuzen. Ge
opend: ma.-do., 9-17 uur, vr. 9-20
uur.
De sculptuur In de golfslag van het leven van Jan Kettelerij met op de achtergrond fotobeelden van
Elsje van Ree. foto Camile Schelstraete
