Strategie VS behoeft verandering
Overdracht van Nieuw-Guinea
in 1950 zou beter zijn geweest
PZC
Terroristen wijken
uit naar Filipijnen
Bot: ministers
hebben besluiten
EU laten lopen
Robert Kaplan reist langs de grenzen van het Amerikaanse imperium
15 november 1955
dinsdag 15 november 2005
door Tom McCawley
en Simon Montlake
Nadat vorige week één
van de beruchtste terro
risten van Zuidoost-Azië,
Azahari Husin, werd doodge
schoten, wacht de Indonesi
sche veiligheidsdienst de
taak de andere militanten op
te sporen. Velen van hen zijn
naar de Filipijnen gevlucht
om zich te hergroeperen en
terroristen te rekruteren.
Azahari werd ervan verdacht
achter de grote bomaansla
gen te zitten die Indonesië de
afgelopen jaren getroffen heb
ben, waaronder de aanslag op
een discotheek op Bali waar
bij ruim tweehonderd mensen
omkwamen.
In het huis waar Azahari zich
schuilhield werden bommen
en plannen voor aanslagen ge
vonden. Een ander prominent
lid van Jemaah Islamiah (JI),
Noordin Mohammad Top,
slaagde er diezelfde dag in te
ontsnappen. De Filipijnse vei
ligheidsdienst zegt in recente
aanslagen in Manilla de hand
te zien van twee andere be
ruchte Indonesische rebellen.
Het Indonesisch offensief te
gen de overgebleven JI-lei-
ders moet uitwijzen of nieu
we antiterreurmaatregelen af
doende zijn. Hieronder vallen
het oprichten van lokale infor
mantennetwerken, militaire
antiterreureenheden en een
nauwere samenwerking met
de gemeenten.
„De dood van Azahari heeft
op de terreurgroeperingen
een grote impact", zegt het
hoofd van de Indonesische an-
titerreurdienst Ansyaad
Mbai. „Maar terrorisme is
een misdaad gestoeld op ideo
logie en politiek, die niet zal
eindigen met de dood van één
persoon." Volgens Mbai wer
ken de terroristen in kleine
groepen die allen in staat zijn
aanslagen te plegen. „Er is
geen hiërarchische structuur.
Azahari is de bommenmaker
van JI, maar hij heeft geen for
mele positie binnen de
groep." Na de bomaanslag
Bali vorige maand gaf jX'
dent Yudhoyono het leger l
opdracht 'een grotere inzet
tonen tegen het terrorisme
De Indonesische regent
overweegt nu een regional:
contraterreureenheid in r-
leven te roepen. Betere sameii
werking is belangrijk nu de
Filipijnse veiligheidsdien.,
ontdekt heeft dat de Indook
siërs Dulmatin en Umar Pa.
tek betrokken zijn bij aansla-
gen in het land. De Amen.
kaanse regering heeft tienni
joen dollar uitgeloofd voor
vangst van Dulmatin en ee
miljoen dollar voor Patek
Dulmatin is een in Afghani
tan opgeleide bomexperti,
volgens de Filipijnse autonte-
ten verantwoordelijk is votf
de bomaanslag op de pass.
giersboot bij Manilla febnia
2004, waarbij ruim honderi
doden vielen. De aanslit
werd opgeëisd door Aki
Sayyaf, een aan Al Qa^
geliëerde groep. Volgens FÈ
pijnse veiligheidsfunctionaris
sen werkt Abu Sayyaf same
met uit Indonesische gevind
te terroristen. „Dit is eenga-
vaarlijk proces. Een inheena
beweging die verandert!
een internationale beweging
waarbij een overdracht va
kennis en technologie plaat
vindt. Abu Sayyaf is nu de
van de internationale jihad'
stelt een functionaris.
Kampen
Het Filipijnse eiland Mink
no bood lang onderdak aant
donesische en andere buiten
landse extremisten die'e
voor JI trainingskampenleii-
den. Het Filipijnse leger hef
de grote kampen opgerold
waardoor JI nu gedeeltelij
ondergronds moet werk
Maar de mobiele kampend
staan nog steeds en rekrute
worden opgeleid.
Wat het voor de veiligheid,
diensten ook moeilijk maai
is dat terroristen somsvrn
verschillende organisata
werken of een eigen splints
groepering opbouwen. GPD
Voor een groot deel bevond historicus en rondtrekkend schrijver Ro
bert Kaplan zich, toen hij onderzoek deed voor zijn recentste boek
op bekend terrein. Van Jemen, de Hoorn van Afrika, Afghanistan en
Irak kende hij landschappen, bewoners en geschiedenis al voordat
hij aan deze reis begon.
door Rieks Holtkamp
De Nederlandse titel van Ro
bert Kaplans nieuwe boek
zegt alles: Aan de grenzen van
het Amerikaanse imperium.
Niet alleen verkent hij de gren
zen van het Amerikaanse impe
rium in geografische zin, maar
hij analyseert aan de hand van
de Amerikaanse militaire aan
wezigheid in die gebieden te
vens de grenzen in hun machts
politieke betekenis.
In Mongolië en op de Filipijnen
raakt hij tevens aan de grenzen
van een ander, snel opkomend
imperium, namelijk China. „De
economische opmars van China
kent zijns gelijke niet in de ge
schiedenis", zegt Kaplan. „Die
opmars zal ook militaire gevol
gen hebben. China zal naar ver
wachting een grote militaire
macht ontwikkelen, waar het
ook toe gerechtigd is natuurlijk.
Het is bezig kernonderzeeërs
aan te schaffen en dat duidt er
op dat het de oceaan op wil en
dus imperiale ambities heeft.
Ook is het bezig met de ontwik
keling van indrukwekkende ra
kettechnologie waarmee het wel
licht in staat is om bewegende
doelen in open water te treffen,
zoals vliegdekschepen."
Tsunami
Voor de komende vijftig jaar zal
de Amerikaanse Zevende Vloot
de Stille Oceaan niet in die mate
kunnen domineren, zoals ze dat
de afgelopen vijftig jaar heeft
gedaan, denkt Kaplan. De Stille
Oceaan zal het toneel worden
waarop zich de komende
machtsstrijd tussen de Verenig
de Staten en China zal afspelen
en daarom wil hij zich in een vol
gend boek juist op dit gebied
concentreren, vooral ook omdat
de kans groot is dat de Ameri
kaanse marine ooit zal moeten
deelnemen aan omvangrijke hu
manitaire hulpoperaties.
„Militaire operaties en hulpope
raties bij rampen hebben heel
veel gemeen, zoals de hulp aan
Atjeh na de tsunami heeft laten
zien. Die hulp die ze hebben ge
leverd hadden ze nooit kunnen
doen zonder militaire training.
In beide gevallen gaat het erom
dat je er snel bij bent, dat je je
logistiek direct op orde hebt en
dat je voor veiligheid in het ge
bied kunt zorgen." Wie kan be
ter voor veiligheid zorgen dan
de militairen? „Onder de druk
van heftige gebeurtenissen stort
het politieapparaat vaak ineen,
zoals bleek in New Orleans tij
dens de orkaan Ka trina."
Elite-eenheden
Hulporganisaties zijn niet blij
met deze vaststelling. „Nee,
maar ze hebben geen andere
keus. Ze zullen zich wel moeten
aanpassen." De rode draad door
Aan de grenzen van het Ameri
kaanse imperium is echter hoe
fyet Amerikaanse leger sinds de
aanval van radicale moslims op
11 september 2001 zich in toene
mende mate voorbereidt op nieu
we typen van conflicten, die
veel kleinschaliger zullen zijn,
en die erop neer komen om waar
dan ook ter wereld de slechteri
ken bijtijds uit te schakelen of
geen kans te geven wortel te
schieten tussen de bevolking.
Een staand leger is daarvoor
niet geschikt maakt Kaplan
overtuigend duidelijk aan de
hand van talloze gesprekken
met militairen in het veld, meest
al behorend tot Special Forces
of andere elite-eenheden van le
ger en marine. Dat betekent wel
dat een rijk als dat van de VS de
bereidheid moet hebben om zich
permanent op deze pacificatie
te concentreren, 'want impe
rialisme gaat in wezen om een
nooit-eindigende betrokken
heid'.
Het stationeren van kleine groe
pen elitemilitairen die de taal
en gewoonten kennen van het
Een zelfmoordaanslag heeft net dood en verderf gezaaid op een markt in de hoofdstad Bagdad. Kaplan heeft in Irak veel zien misgaan,
omdat het leger niet aangepast was aan de situatie. foto Mohammed Jalil/EPA
land, en die veel energie steken
in de opleiding van militairen,
is in de ogen van Kaplan de ef
fectiefste en minst kostbare ma
nier van opereren. Want zoals
hij een van zijn gespreks
partners luitenant-kolonel Tom
Wilhelm instemmend citeert:
'Een wereldrijk met relaties
achter de schermen is het enige
dat tegenwoordig nog mogelijk
is.'
In Irak en Afghanistan heeft hij
veel mis zien gaan, omdat het le
ger juist niet aangepast is aan
de uitdagingen waarvoor het
zich gesteld ziet. Te veel bureau
cratie en te veel hiërarchische la
gen waardoor beslissingen over
noodzakelijke operaties onno
dig vertraagd worden, maken
adequate bestrijding van opstan
delingen zo goed als onmogelijk.
Zoveel mogelijk aanpassen aan
de bevolking; lokale militairen
trainen en op humanitair gebied
voor die bevolking een verschil
maken. De neo-conservatieve
ideologie die president Bush er
toe aanzette om van Irak in de
kortste keren een democratie te
willen maken, beziet Kaplan
dan ook met de nodige scepsis,
hoewel terugtrekken absoluut
geen optie is.
„Dat zou heel onverantwoorde
lijk zijn. Bush zou zich bij links
een week lang populair maken,
maar daarna zouden zij een nog
grotere hekel aan hem hebben.
Er zijn twee succesvolle verkie
zingen geweest. Er is een derde
op komst. Dat is in het Mid
den-Oosten nog nooit eerder ge
beurd. Nu terugtrekken zou een
enorm bloedbad in Irak veroor
zaken, maar bovendien zou je
pogingen tot democratisering in
bijvoorbeeld Marokko, Algerije,
Egypte, Jemen en Libanon in de
kiem smoren. Bush moet de op
standelingen juist duidelijk ma
ken dat hij nooit weg zal gaan,
hoeveel levens dat de VS ook zal
kosten. Dat ontmoedigt de op
standelingen en hun rekruten
meer, dan welke actie dan ook,
maar dat is een kwestie van ja
ren." GPD
Robert D. Kaplan, Aan de grenzen
van het Amerikaanse imperium.
Reizen met soldaten in het veld.
Uitg. Het Spectrum. Prijs: 22,95 eu
ro.
door Jaco van Lambalqen
Nederlanders zijn ontevre
den over de Europese
Unie. Zij zijn bang dat de
unie een superstaat wordt,
waarin de Nederlandse rege
ring zich te braaf opstelt. Mi
nister Bot van Buitenlandse
Zaken heeft donderdag een
conferentie belegd om met an
dere lidstaten te bespreken
wie wat moet doen in Euro
pa. Voor hem staat al vast
dat sommige taken die aan
de unie zijn overgedragen, te
rug moeten naar de lidstaten.
„Mensen hebben over Europa
bepaalde angsten, zoals het
verlies van de nationale iden
titeit. Daarom moeten we na
gaan of er niet te veel macht
naar de Europese Unie is weg
gelekt en we meer dingen zelf
moeten regelen", stelt Bot.
Bij het referendum in juni
stemde 62 procent van de kie
zers tegen de Europese grond
wet, het nieuwe Europese ver
drag. „Maar het goede nieuws
is dat 70 procent van de bevol
king bij peilingen wel aangaf
vóór de Europese Unie te
zijn." Hij ziet het referendum
als een waarschuwing aan de
regering om het vertrouwen
in de EU te herstellen.
Donderdag is er in Den Haag
een grote conferentie over de
vraag wie wat moet doen in
de Unie. „Nederland organi
seert die samen met de Brit
ten, die de EU nu voorzitten.
Ik wil dat de ministers en par
lementariërs die komen in ie
der geval gaan nadenken wel
ke dingen Europa echt moet
doen en wat de lidstaten zelf
moeten regelen." Bot heeft
zelf al een heel lijstje waar de
EU zich niet mee moet be
moeien: „De belastingen, de
sociale zekerheid, pensioe
nen, volksgezondheid, binnen
landse veiligheid, dus de poli
tie, en het openbaar vervoer.
Nederland zal zich ook har
der gaan opstellen en vaker
met de vuist op tafel gaan
slaan, als de andere landen za
ken Europees willen regelen,
die wij niet nodig vinden."
„Natuurlijk kunnen lidstaten
wel afspraken maken dat bij
voorbeeld een werknemer uit
een andere lidstaat die hier
twintig jaar werkt en premies
betaalt, zijn pensioen naar
zijn eigen land kan meene
men, maar de uitwerking van
het stelsel is onze eigen
zaak."
„En wat mij betreft gaan we
ook over de steun aan onze
landbouw nadenken." Nog
steeds gaat 40 procent van de
begroting van de EU naar
landbouwsubsidies en ver
schillende lidstaten willen
die behouden. „Maar dat ligt
nogal gevoelig bij sommige
lidstaten. En bovendien staan
die al tot 2013 vast."
Daarnaast heeft Bot kritiek
op de manier waarop Neder
landse ministers Europese be
sluiten voorbereiden. „We
moeten veel meer bovenop de
Europese discussies zitten.
Dat hebben we echt laten lo
pen in de jaren dat het goed
ging met de unie. Ministers
moeten veel alerter zijn. De
Europese Commissie mag be
sluiten initiëren, maar de lid
staten moeten die goedkeu
ren. Al die voorstellen wor
den besproken in Europese
commissies waar ook Neder
landse deskundigen en ambte
naren in zitten. Ministers heb
ben daar te weinig oog voor",
stelt Bot.
Pijnlijk
„Zij moeten bijhouden wat
daar besproken wordt en
voorgenomen besluiten, die
politiek gevoelig zouden kun
nen zijn, melden aan de ande
re ministers. Dan kunnen we
bespreken wat de gevolgen
zijn voor andere vakgebieden
en eensgezind een lijn bepa
len." Hij geeft een pijnlijk
voorbeeld: de fijn-stofricht-
lijn. „Die is er door geslipt.
Daar heeft een minister jaren
geleden vol overtuiging over
zitten onderhandelen, en zich
niet gerealiseerd wat de gevol
gen waren voor de bouw in
Nederland." Bouwprojecten
liggen stil, omdat door de aan
leg de norm voor fijn stof in
de lucht overschreden wordt.
Staatssecretaris Van Geel
van Milieu zet alle zeilen bij
om de bouw te redden. GPD
Vijf jaar onderzoek bevestigt
dat de volksraadpleging in
1969, die leidde tot de over
dracht van westelijk Nieuw-Gui-
nea aan Indonesië, niet deugde.
Pieter Drooglever wil buiten de
politieke discussie blijven, maar
hij denkt dat overdracht in 1950
voor Nederland beter was ge
weest.
door Theo Haerkens
In 1969 mocht de bevolking
van het westelijk deel van
Nieuw-Guinea zich uitspreken
over definitieve aansluiting bij
Indonesië. Van 1962 tot dat mo
ment was de regio in naam van
de Verenigde Naties door Indo
nesië bestuurd. De volksraad
pleging verliep allerminst vlek
keloos, zo bevestigt onderzoek
van prof. dr. Pieter Drooglever
van het Instituut voor Neder
landse Geschiedenis in Den
Haag.
De volksraadpleging over aan
sluiting van voormalig Neder
lands Nieuw-Guinea bij Indone
sië - 'Daad van Vrije Keuze' - is
altijd omstreden geweest. Na be
zoek van een delegatie van het
Nederlands parlement aan Pa
poea in 2000 gaf minister Jozias
van Aartsen van Buitenlandse
Zaken opdracht tot een histo
risch onderzoek en niet meer
dan dat. Van Aartsens opvolger
Ben Bot heeft dat bij herhaling
benadrukt.
Toch was Indonesië niet geluk
kig met het onderzoek, het had
er weinig goeds van te verwach
ten. Het kon alleen de rust maar
verstoren in het westelijk deel
van Nieuw-Guinea. Om die re
den kreeg Pieter Drooglever
geen toestemming voor studie af
te reizen naar Papoea, zoals de
provincie tegenwoordig heet.
„Een aantal Papoea's is daarom
maar hierheen gekomen", ver
telt hij. Ook aan archiefmate
riaal was hier geen gebrek.
Tere plekken
Anders dan Jakarta, zagen verte
genwoordigers van de Pa
poea-bevolking reikhalzend uit
naar het werk in de hoop er poli
tiek munt uit te slaan. „Om pro
blemen te voorkomen, ben ik de
laatste jaren maar niet naar In
donesië gereisd", glimlacht
Drooglever op zijn werkkamer
boven de Koninklijke Biblio-
Pieter Drooglever: „Veel dingen zijn nogal dubbel."
foto Harmen de Jong/GPD
theek in Den Haag. „Ik wilde
geen partij worden en heb me
opgesloten." Een mailtje als zou
hij geld van separatistische Pa
poea's hebben gekregen, schuift
hij terzijde.
Drooglever kent de tere plek
ken. Hij werkt sinds 1969 met
Indonesische historici aan be
schrijving van de gemeenschap
pelijke geschiedenis. „Veel over
plantages en koffiebonen",
lacht hij. „Pas bij de twintigste
eeuw staken de gevoeligheden
de kop op." Ook de door de VN
begeleide volksraadpleging
hoort daar bij.
Indonesië was er op gebeten
West-Nieuw Guinea, het latere
Irian Jaya, in te lijven. Dit on
derdeel van het voormalig Ne-
derlands-Indië hoorde volgens
'vader des vaderlands' Soekar-
no zonder meer bij de republiek.
Nederland wilde het behouden
omdat de bevolking nog niet
klaar zou zijn om over haar lot
te beschikken. Maar ook om een
stukje tropisch Nederland over
te houden waar de kolonialen
hun oude dag konden slijten.
„Veel dingen zijn nogal dub
bel", zegt Drooglever droogjes.
De Verenigde Staten konden
steun voor behoud van
Nieuw-Guinea niet waar maken
toen de vriendschap met Indone
sië inniger werd. Internationaal
was het dekolonisatie wat de
klok sloeg en ook in Nederland
groeide de twijfel. Op aandrin
gen van staatssecretaris Bot, va
der van de huidige minister, stel
de toenmalig minister Joseph
Luns van Buitenlandse Zaken
de VN in 1960 voor de regio on
der hun hoede te nemen. Twee
jaar later ging het gezag via de
VN naar Indonesië. Daarmee
was het lot bezegeld, want de af
spraken over de 'Daad van Vrije
Keuze' waren vaag en Indonesië
was voor de uitvoering verant
woordelijk.
Nederland leidde een Pa
poea-elite op die weinig affi
niteit had met Indonesië, omdat
het nationalisme bij hen nooit
wortel had geschoten. De Pa
poea's ontleenden hun identiteit
deels aan afkeer van Indonesië,
een gevolg van plundering en
slavenhandel uit het verre verle
den. Hardhandig optreden na
1962 versterkte die weerzin.
VN-afgevaardigde Ortiz Sanz
had in 1969 nauwelijks invloed
op de volksraadpleging. Indone
sië intimideerde de 1024 kies
mannen hevig en dreigde hen
zelfs de tong uit te rukken als
zij tegen stemden. „Een schijn
vertoning", karakteriseert Pie
ter Drooglever. De VN boden
nauwelijks weerwerk, evenmin
als de VS of Den Haag. „Neder
land mikte op een goede samen
werking met Indonesië." Het
eindrapport van Ortiz Sanz was
'geflatteerd' en VN-secreta-
ris-generaal U Thant conclu
deerde dat er 'een' Daad van
Vrije Keuze was gehouden. „Nie
mand wilde het conflict nieuw
leven in blazen", aldus Droogle
ver.
Hart
Inmiddels zijn wij 35 jaar ver
der. Indonesië 'is er niet in ge
slaagd het hart van de Papoea's
te winnen." Drooglever denkt
dat onmiddellijke overdracht in
1950 beter was geweest. „Ten
minste als Indonesië de Pa
poea's naar zich toe had weten
te trekken. Mogelijk waren de
argwaan en vijandigheid die nu
nog altijd de verhoudingen bepa
len dan niet ontstaan. Zeker is
dat allerminst want het Indone
sische bestuur heeft niet zo'n ge
weldige reputatie, al heeft het
oude Java ook een traditie van
beschaafde omgang en goed be
stuur." GPD
SOEKARNO - De Indonesi
sche president Soekarno heeft
tijdens het Volkscongres in
Bandoeng nogmaals herhaald
dat Nederland en Amerika heb
ben geprobeerd om Indonesië
ten onder te laten gaan. Soe
karno vergeleek zich in zijn re
de met Hitler, die er net als hij
zelf en Gandhi in geslaagd is
om miljoenen mensen naar
massa-meetings te trekken.
IJZEREN GORDIJN - De Rus
sische minister van Buitenland
se Zaken Molotov heeft giste
ren in Genève geweigerd om
het IJzeren Gordijn op te ha
len. Hij vindt dat de Westerse
voorstellen te veel g
op inmenging in interne zak
van landen uit het Sovjs
blok.
ZUSTERSTAD - De vne
schap tussen zustersteden Zs
rikzee en het Franse Saint E
laire is gistermiddag in Fra
rijk bekrachtigd met de ow
handiging van een Zeeuwse!
ker. De trofee was t
baar gesteld door Zierikzeei
werd door Greetje Doek
gegeven aan de Normandiö
landbouwer Hamard voor!
beste rundvee. De p
vond onder grote belangsu
ling plaats.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax: (0113)315609
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel:. (0114)372776
Fax: (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachlweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111 (454651
Fax: (0111 (454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren
Goes, Zierikzee
en hulst:
Maandag t/m vrijdag
van 8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving acceptgno
per maand: 20,55 n.v.t
per kwartaal: 59,75 62,00
per jaar; €229.20 233.30
Voor toezending per postgeldteen
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maandvooitó
einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice,
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,25
zaterdag: 1,80
Alle bedragen zijn inclusief 6% BW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitg?'-*5
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NVenvolfif
de Regelen voor het AdvertentloM#1
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (076)5312550
Fax. (076)5312340
Personeelsadvertenties:
Tel: (076)5312240
Fax: (076)5312340
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (076)5312104
Fax. (076)5312340
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/OnrosremW
Tel: (076)5312277
Fax:(076)5312274
Auteursrechten voorbehouden s;.,
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern.u'
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt yeUruM'
(abonnementen)administrat(e en om u te (laten) informeren over voor u relevantedie"^'
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldigs"^
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk molden»!
zersservice, Postbus 314460 AA Goes.
Behoort tot
