Anton Lous schiet met scherp
Nooit gaat dit over
prikkelt verbeelding
Luchtgitaren voor
Gouden Plectrum
Speel voor god in fictieve Griekse beschaving
GEBOEKT
Een meter
geschiedenis
zaterdag 5 november 2005 W1
André Sollie werd geïnspireerd Ingrid Godon die onder andere de
prenten maakte voor Mijn papa is een reus van Carl Norac.
Van een tekenaar die het fijn
vond af en toe ook te schrij
ven (een gedicht, een verhaaltje,
een liedjestekst) is André Sollie
zichzelf meer en meer een schrij
ver gaan vinden die ook wel
graag tekent.
André Sollie had al heel wat kin-
der- en jeugdboeken geïllus
treerd toen in 1986 zijn eerste
dichtbundel verscheen. Soms,
dan heb ik flink de pest in met
31 gedichten over jong zijn en
wat je dan vanbinnen voelt,
werd in 1991 gevolgd door Zeg
maar niks met 26 zuurzoete ge
dichten. Voor zijn autobiografi
sche gedichten in Het ijzelt in
juni kreeg hij in 1998 in Vlaan
deren een Boekenwelp (zoiets
als een Zilveren Griffel in Ne
derland).
'Indrukwekkend m zijn een
voud' vond de Griffeljury het
prentenboek Wachten op Ma
troos waarin de woorden van
André Sollie zijn en de illustra
ties van Ingrid Godon. Het werd
bekroond met de Gouden Grif
fel 2001 en daarmee was André
Sollie de eerste niet-Nederland-
se auteur die de prijs voor het
best geschreven kinderboek van
het jaar kreeg. In Vlaanderen
werd het verhaal over vuurtoren
wachter Tijs en
zijn vriend Ma
troos bekroond
met de Boeken-
.pauw (Gouden
Penseel in Neder
land) voor de te
keningen en met
een Boekenwelp
voor de tekst.
Zijn vorig jaar versche
nen Dubbel Doortje over
een kleuter die van heel veel
twee heeft (een linker- en een
rechteroog, twee schouders,
twee keer vijf vingers...), maar
van veel ook slechts één, werd
in deze krant tot de drie mooiste
prentenboeken van 2004 gere
kend. De recensent was er 'on
dersteboven' van. De Penseelju
ry keek minder goed en vond
dat een plaats in de top-10 en
een bekroning met een Vlag en
Wimpel voldoende waren.
Alles wat hierboven staat te le
zen, valt met weinig moeite ook
te vinden op websites, in juryrap
porten of nog ergens anders. Het
is heus aardig om te weten, maar
hier dient het eigenlijk slechts
één doel: beginnen over het ro
mandebuut van André Sollie zo
lang mogelijk Uitstellen. Niet om
dat Nooit gaat dit over een boek
zou zijn dat beter niet versche
nen was, maar omdat de lezer
zich al gauw voor de voeten gelo
pen kan voelen met van alles dat
hij of zij juist graag liever zelf
ontdekt. Voor die lezers eindigt
hier dit stukje over een bijzonde
re liefdesgeschiedenis van twee
jongens ergens aan de Belgische
kust.
Vijf jaar nadat zijn moeder hem
betrapte bij een verkleedspelle-
tje waarbij hij zich naakt voor
de spiegel voor het eerst mooi en
begeerd voelde, bekijkt Pim -
i
vijftien nu - de spulletjes weer
eens in de schoenendoos die hij
op de hoogste plank, in het ver
ste hoekje van de klerenkast op
zijn kamer verborgen houdt.
Wat erin zit is niet veel soeps,
maar hij kreeg het van zijn buur
jongen Gino en dat is genoeg.
Pim is drie jaar jonger dan Gino
en hij heeft het stevig van hem
te pakken. En nog meer na die
nacht met z'n tweetjes in een
tent in het duin: 'Morgen ben ik
jarig', zei Pim tenslotte. 'Daar
om', hijgde Gino. Pim zweeg,
maar de hand van Gino, op
nieuw en hoger nu, op de heuvel
van zijn heup joeg de bliksem
door zijn lijf.'
Het is niet de eerste keer dat de
jongens hun handen laten spre
ken. Twee zomers eerder had
den ze zichzelf opgesloten in
een schuurtje: 'Gino knoopt zijn
broek open. Hij heeft een stijve.
Pim kijkt, ziet wat Gino doet,
doet wat hij doet.'
Genieten
Nooit gaat dit over telt slechts
92 bladzijden, maar wat valt er
lang te genieten in dit kleine
boekje. Van het verhaal waarin
je om je nieuwsgierigheid te be
vredigen misschien wel grote
stukken gejaagd lezend zou wil
len overslaan,
maar waarvan je
tegelijkertijd
geen woord wilt
missen omdat el
ke zin ertoe doet.
Van alles dat mis
schien niet
een-twee-drie helder
is, maar dat wel je ver
beelding prikkelt en
daardoor betekenis als van
zelf krijgt. Van al die fraaie zin
nen waarin met weinig heel pre
cies veel gezegd wordt.
Het idee voor Wachten op Ma
troos kreeg André Sollie van
Ingrid Godon. Zij ontving afge
lopen donderdag in Antwerpen
de Kakelbontprijs voor haar
prenten in Mijn papa is een
reus. Het verhaal van Carl No
rac over een klein jongetje en
zijn vader, een kerel als een
wolk, werd door haar geïllus
treerd in tekeningen vol teder
heid. Het grootste geluk voor
een kind op aarde is een moe
der, maar een vader als deze is
toch ook niet niks.
Jan Smeekens
André Sollie: Nooit gaat dit
over. Querido; voor iedereen
vanaf een jaar of 15; 12,50.
Carl Norac Ingrid Godon:
Mijn papa is een reus. Leopold;
€13,50.
Over André Sollie, Ingrid Go
don en de Kakelbontprijs:
www.ncjvillakakelbont.be.
Tot en met 11 november vindt in
Antwerpen in Antwerpen Expo
(het vroegere Bouwcentrum) de
69-ste Boekenbeurs plaats. In
formatie over de meer dan 140
deelnemers, het activiteitenpro
gramma en veel meer op
www.boekenbeurs.be.
Drie Nederlanders en drie
Vlamingen gaan vrijdag 11
november tegen elkaar 'luchtgi
taren' voor het Gouden Plec
trum. Deze wedstrijd in Amster
dam in cultuurhuis de Brakke
Grond wordt voor het eerste
jaar gehouden. Onder de Neder
landse deelnemers is de wereld
kampioen Michael 'The Des
troyer' Heffels.
De jury bestaat uit: David Holle-
stelle (ex-Herman Brood), Phil
Tilli (ex-Tröckener Kecks), Herr
Seele (cartoonist en andere helft
van Kamagurka), Patrick
Smagghe (Vlaamse organisator
luchtgitaar kampioenschappen)
en Gyuri Vergouw (Nederlandse
organisator luchtgitaar kam
pioenschappen). Rick de Leeuw
presenteert de avond. Behalve
de wedstrijd van de Lage Lan
den, is er ook een workshop
waar iedereen het 'luchtgitaar
vak' - dus zo goed mogelijk
doen of je gitaar speelt zonder
er daadwerkelijk een vast te heb
ben - kan leren van de Amster
dammer Pelvis Fendenberger.
Hij was derde tijdens het World
Air Guitar Championships 2005
in Oulu (Finland).
Wereldtop
Nederland staat aan de wereld
top in het 'luchtgitaren', dat in
vele landen serieus wordt beoe
fend. Om in de top mee te kun
nen draaien moet je een goede
mix hebben van techniek, acro
batiek en uitstraling. ANP
Geen volle tribunes,
geen juichende suppor
ters, maar desondanks is de
schietsport mateloos popu
lair. Ook in Zeeland, gelet
op de talloze schietbanen,
waar wekelijks in competi
tieverband geschoten
wordt. En begin nu niet
over de gevaren, want één
ding staat voor de schutters
als een paal boven water: de
schietsport is een sport als
alle andere en - wat veilig
heid betreft - niet gevaarlij
ker dan een partijtje tafel
tennis.
Vier jaar geleden stond An
ton Lous (14) voor het eerst
met een luchtdrukgeweer in zijn
handen. ,'Tien jaar is de mini
mum leeftijd, vandaar." De
schutter van schietvereniging
Oostkapelle beschikt inmiddels
over een eigen luchtdrukge
weer, een luxe afdankertje van
zijn vader. Wekelijks vuurt hij -
tijdens de training op de plaatse
lijke schietbaan - zijn kogels af
op de roos. „Naar de training of
een wedstrijd neem ik het ge
weer mee in een foedraal. Dat is
verplicht, anders heb ik een bon
aan m'n broek."
„Voordat je gaat schieten, moet
je eerst je geweer afstellen. Een
secuur en priegelig werkje,
waar je een hele poos zoet mee
bent. Steeds door je vizier kij
ken, een klein beetje draaien
aan de stelwieltjes en daarna
weer controleren of alles oké
is." Tijdens het schieten .draagt
Anton oorkleppen en dat is ge
zien de knallen op de baan
naast hem - waar met vuurwa
pens wordt geschoten - geen
overbodige luxe. Ook een veilig-
heidsbril is verplicht. Publiek?
„Dat zit achter glas", legt An
ton uit. „Dat mag de baan niet
eens op. Ook moet je als schut
ter voortdurend alert zijn. Goed
om je heen kijken om te zien
wat er gebeurt. Veiligheid gaat
tenslotte boven alles."
Tijdens een wedstrijd lost An
ton zo'n 30 schoten. „Je begint
met inschieten op een aantal
proefkaarten. Dan zie je ook ge
lijk of alles goed is afgesteld.
Per kaart zijn er vijf rozen.
Hoogste score is een tien en het
maximum aantal punten per
kaart is dus vijftig. Dat aantal
punten schiet je echt niet zo
maar uit het losse handje bij el
kaar. Een 49'er is voor mij tot
nu toe het hoogste aantal."
Tijdens het schieten wordt één
oog afgeschermd door een klep.
Anton: „Daardoor zie je scher
per met het andere oog." Ook de
luchtdruk moet voortdurend in
de gaten worden gehouden.
„Da's een kwestie van oppom
pen, best een intensief klusje.
De druk moet tijdens het schie
ten zo constant mogelijk zijn.
Maximaal is de luchtdruk 160
bar."
Een scherp oog, een vaste hand
en een flinke portie zelfdiscipli
ne. Belangrijke eigenschappen
voor sportschutters. Anton be
schikt hierover in ruime mate.
„Ik ben altijd heel relaxed en ab
soluut geen branieschopper."
„Integendeel", voegt Antons va
der - zelf een topschutter - er
aan toe. Anton is een hele koe
le kikker. Weet je, sportschut
ters zijn bijna zonder uitzonde
ring hele rustige mensen,"
Voorlopig kan Anton nog een
paar jaar vooruit met zijn liicht-
drukgeweer. Zijn prestaties ver
tonen een stijgende lijn. In Dom
burg pakte hij tijdens een jubi
leumwedstrijd de eerste plaats,
hij werd in 2004 clubkampioen
en in Nieuwerkerk werd Anton
tijdens de winterwedstrijd twee
de van Zeeland. „Ik schoot daar
met een vuurwapen. Het ver
schil met een luchtdrukgeweer
is, dat je met een vuurwapen
veel zuiverder kunt schieten. Be
doeling is wel, dat ik op mijn
16e overschakel naar de vuurwa
pens." Een pistool of revolver?
„Nee, dat ligt me niet zo. Geef
mij maar een geweer. Ik heb lie
ver een lange loop voor m'n
neus."
Voor die tijd wil Anton nog wel
eens zijn krachten meten op het
Nederlands kampioenschap.
„Daarvoor moet je eerst mee
doen aan het districtskampioen
schap en pas daarna kun je je
zelf inschrijven voor het NK.
Dan weet je gelijk ook hoe je op
nationaal niveau presteert."
Schietspelletjes op de computer
boeien hem niet of nauwelijks.
„Dan kies ik liever voor een ra-
cespel. Schieten doe ik liever op
de baan dan op een scherm."
Hans Segboer
Drie jaar lang moesten we
wachten op het tweede
deel van de legendarische god-
sim Black White. Het was het
wachten waard. Lionhead heeft
een fantastisch vervolg ge
maakt, dat lang houdbaar is
door behoorlijk pittige levels.
Net als in deel één ben je god
over je eigen volk. Vanuit de he
mel of de hel - dat ligt eraan of
je goed of slecht wilt zijn - kijk
je neer op je onderdanen. Als
god ben je in een fictieve Griek
se beschaving aanwezig als een
groot schepsel. Hij is jouw ver
persoonlijking op aarde en loopt
tussen de bevolking. Dit beest
moet je opvoeden, goedschiks of
kwaadschiks. Jij kunt hem straf
fen voor iets slechts of aaien bij
iets dat je goed vindt. Zo veran
dert het schepsel in de loop van
de tijd en gaat hij het goede of
slechte pad op. Dat is dan met
een de afspiegeling van hoe jij
over je volk heerst. Ben je een
goede god, of een slechte? De mo
gelijkheden die het spel kent,
zijn eindeloos. De ontwikke
laars hebben het spel zo uitge
breid gemaakt dat het niet met
een te bevatten is. Daarom zit er
een (te) lange inleiding bij het
spel die stap voor stap uitlegt
wat voor mogelijkheden Black
White 2 heeft. Stukje bij beet
je wordt uitgelegd op welke ma
nieren je je doelstellingen be
reikt, veldslagen wint, wonde
ren verricht, dorpen bouwt,
voedsel' produceert en nog veel
meer. Bij al die acties is je schep
sel van groot belang. Hij kan le
geraanvoerder zijn of zorgen
voor extra oogstopbrengst. Zo
als jij heerst over hem, zo heerst
hij over de bevolking. Het hele
spel draait om goed en kwaad.
Jij als speler moet kiezen. Daar
bij word je geholpen door twee
assistenten. Een goede god en
een slechte duivel.
Het grote pluspunt van de game
zijn alle details waarop gelet is.
Historisch gezien klopt er niets
van, maar speltechnisch klopt
het helemaal. Minpunt is toch
die lange inleiding. Het spel
komt wat langzaam op gang.
Ben je daar doorheen, dan raak
je verslaafd en kun je dit gewel
dige spel urenlang spelen.
Dirk van Hunsel
Black White 2 van Lionhead
Studios, uitgeverij EA; 49,95 eu
ro. Minimale systeemeisen: Win
dows 2000,1,6 Ghz-processor,
512 MB RAM-geheugen, 3,5 GB
vaste schijfruimte, 64 MB video
kaart, cd/dvd-speler (8x).
Meer info:
http://blackandwhite2.ea.com/
Als god ben je in een fictieve Griekse beschaving aanwezig als een
groot schepsel, dat je goed of slecht kunt opvoeden.
IK HEB IETS TE BETEKEN
jN DE WERELD
Rotterdamse kinderen die
de basisschool verlaten en
mensen die hun inburgerings-
examen hebben gehaald, krij
gen volgend jaar een duimstok
en een geschiedenisboekje ca
deau. Op de duimstok staat aan
de ene kant de geschiedenis van
Rotterdam met jaartallen ver
meld, op de andere zijde staan
hoogtepunten uit de wereldge
schiedenis.
Het is een initiatief van de raads
fractie van de PydA, waaraan
het stadsbestuur inmiddels zijn
goedkeuring heeft verleend.
Volgens het voorstel van het so
ciaaldemocratisch raadslid Els
Kuijper ontlenen steeds meer
jongeren hun identiteit aan de
woonplaats. „De jongeren voe
len zich niet zozeer Nederlan
der, of Turk, Bosniër of Surina
mer, maar Rotterdammer. Om
die identiteit goed te kunnen
ontwikkelen, moet je de geschie
denis van je stad kennen." ANP
Volgens zijn vader is Anton Lous een hele koele kikker.
foto Mechteld Jansen
