Naaister werd beroemd activiste
Gemengd huwelijk overwint
politieke scheiding in Ivoorkust
PZC
FIX
Rinnooy Kan
terug na negen
jaar bedrijfsleven
Kans op gemoedelijk
onderonsje Europese
leiders lijkt erg klein
Amerikaanse Rosa Parks weigerde op te staan voor blanke in bus
26 oktober 1955
woensdag 26 oktober 2005
van onze redactie buitenland
Rosa Parks, de zwarte naai
ster wier weigering om haar
plaats in de bus af te staan aan
een blanke vijftig jaar geleden
een revolutie ontketende, is af
gelopen maandag overleden.
Parks, 92, overleed in haar
slaap in haar huis in Detroit, al
dus haar advocate Shirley
Kaigler. De laatste jaren leed ze
aan dementie en verscheen ze
nauwelijks in het openbaar.
Parks, bekend als de moeder
van de hedendaagse burgerrech
tenbeweging, was een 42-jarige
naaister bij het warenhuis Mont
gomery Fair toen ze op 1 decem
ber 1955 opgepakt werd in een
bus in het centrum van Montgo
mery, Alabama. Ze betaalde
voor in de bus tien dollarcent
voor haar kaartje, stapte uit de
bus en vervolgens achterin weer
in - zoals zwarten verplicht wa
ren - en nam plaats op de eerste
rij die voor 'gekleurden' gereser
veerd was. Drie haltes later
kwam er een blanke man de bus
binnen die moest staan omdat
er geen zitplek meer was. Om
plaats voor hem te maken zodat
hij volgens de regels alleen kon
zitten, vertelde chauffeur Ja
mes Blake Rosa Parks en de an
deren: „Jullie moesten het jezelf
makkelijk maken en mij deze
plaatsen geven." Iedereen ge
hoorzaamde, behalve Parks.
„Nee, ik ben het zat behandeld
te worden als een tweederangs
burger", vertelde ze Blake. Bla
ke riep de politie, die haar
vroeg waarom ze niet opstond.
„Ik vind dat ik dat niet hoef te
doen. Ik heb net als iedereen
voor mijn kaartje betaald", ant
woordde ze. Parks was niet de
eérste zwarte buspassagier in
Montgomery die gearresteerd
werd omdat ze haar plaats niet
wilde afstaan, maar ze was wel
de eerste om de wetgeving aan
te vechten. Al jaren voordat ze
gearresteerd werd, waren zij en
haar man actief bij diverse loka
le burgerrechtgroeperingen, die
een proefproces zochten om de
wetgeving betreffende rassen
scheiding aan te vechten.
Vier dagen na haar arrestatie
werd ze veroordeeld voor het
overtreden van de wet en kreeg
ze een boete van tien dollar plus
vier dollar proceskosten. Vanaf
die dag boycotten de zwarte in
woners van Montgomery het
openbaar vervoer. Hun leider
was de destijds onbekende do
minee Martin Luther King jr.
De boycot duurde 381 dagen en
het proefproces leidde ertoe dat
de Amerikaanse Hoge Raad de
overheid in Montgomery rassen
scheiding in het openbaar ver
voer verbood. Ook de 'Jim
Crow' wetgeving - waardoor
zwarten en blanken in openba
re gelegenheden in het hele zui
den van elkaar gescheiden wer
den - werd afgeschaft.
Parks, geboren als Rosa Louise
McCauley op 4 februari 1913 in
Tuskegee, Alabama, werd opge
voed door haar moeder Louisa,
een onderwijzeres. Haar vader
verliet de familie toen ze peuter
was. Haar verarmde familie ver
huisde naar de boerderij van
haar grootvader, die tot een
plantage had behoord. Toen ze
zes was, verdeelde Rosa haar
tijd tussen naar school gaan en
katoen plukken op de boerderij.
Zij en de andere kinderen wer
den regelmatig op weg naar
school gepest door blanke stu
denten die hen met afval beko
gelden vanuit hun bus. Toen
Parks later naar school ging in
Montgomery, werd ze het zat
verteld te worden waar ze wel
of niet wat mocht drinken, zit
ten of naar het toilet gaan. Op
20-jarige leeftijd trouwde ze
met de kapper Raymond Parks
en samen raakten ze betrokken
bij de Nationale Beweging voor
Betere Rechten voor Zwarte
Mensen (NAACP). In 1943 werd
ze voorzitter van het lokale de
partement. Haar weigering
haar plaats in de bus op te ge
ven kwam een jaar nadat het
Hooggerechtshof besloot dat af
gescheiden scholen voor zwar-
Rosa Parks laat toenmalig vice-president Al Gore in 1999 haar Gouden Eremedaille van het Congres
zien. foto Paul Sancya/EPA
ten en blanken onrechtmatig
waren, in de zaak Brown versus
de Raad van Onderwijs.
Respect
Jaren later vertelde ze dat haar
actie, die een precedent was
voor vele andere protesten te
gen de rassenscheiding in het
zuiden, gevoerd werd met res
pect voor de autoriteiten. „Ik
was niet oneerbiedig, omdat ik
geen ruzie maakte, me geweld
dadig opstelde of mij verzette te
gen mijn arrestatie", zei ze. De
rest van haar leven sprak Parks
zich uit tegen geweld en spoor
de zij jongeren aan binnen de
grenzen van de wet te proteste
r-en tegen discriminatie. „Het is
voor hen beter zich voorbeeldig
te gedragen en alles aan te vech
ten op een manier die respect af
dwingt." In 1957 verhuisden Ro
sa en haar man naar Detroit, na
dat ze in Alabama haar baan
was kwijtgeraakt en een paar
maal met de dood bedreigd
was. Van 1965 tot 1988 werkte
ze als assistente van de Ameri
kaanse afgevaardigde John Con-
yers, een democraat uit Michi
gan en een van de oprichters
van de Zwarte Congressionele
Partijorganisatie. Ze werd een
soort beschex-mheilige van de
stad en er werden scholen en
een straal naar haar vernoemd.
Haar echtgenoot overleed in
1977. Ze hadden nooit kinderen
gekregen; haar naaste nog leven
de familie bestaat uit de 13
dochters en zonen van haar
broer.
Zwarte man
De stad was geschokt toen een
zwarte man in 1994 haar huis
binnenviel, Parks enige malen
in haar gezicht sloeg en er met
53 dollar vandoor ging. De man
vertelde de politie later dat hij
het geld nodig had om cocaïne
te kopen en zijn slachtoffer pas
herkende toen hij binnen was.
„Er is veel vooruitgang ge
boekt", zei Parks destijds,
„maar zoals u kunt zien hebben
we nog een lange weg te gaan.
Zo veel van onze jonge mensen
gaan het verkeerde pad op." Na
haar pensioen besteedde ze
haar tijd aan het Rosa en Ray
mond Park Instituut voor Zelf
ontwikkeling, dat als doel heeft
de jeugd in Detroit leiderschap
en bewustzijn voor burgerrech
ten bij te bi-engen. In 1996 ont
ving ze de hoogste Amerikaanse
burgeronderscheiding, de Px-esi-
dentiële Medaille voor Vrijheid
en in 1999 de Gouden Ereme
daille van het Congres. Het
Huis van Afgevaardigden om
schreef haar als een 'levende
icoon voor vrijheid in Amerika'.
Voormalig president Bill Clin
ton eerde haar in een regerings-
verklax'ing door te zeggen dat
voor veel Amerikanen de stiijd
tegen rassenscheiding in het zui
den begon toen 'een vrouw die
Rosa Parks heette in een bus in
Alabama ging zitten en weiger
de op te staan'. In 2002 werd de
bus waarin het incident had
plaatsgevonden verkocht aan
het Henx-y Ford Museum in
Michigan. RTR
door Ischa Willems
Aan het 'uitstapje' naar het
bedrijfsleven van Alexan
der Rinnooy Kan komt na ne
gen jaar een eind. In 1996 ver
trok hij als voorzitter van
werkgeversorganisatie VNO-
NCW, om zitting te nemen in
de raad van bestuur van de
bankverzekeraar ING Groep.
Binnenkort treedt hij waar
schijnlijk aan als voorzitter
van de Sociaal-Economische
Raad (SER), het belangrijkste
adviesorgaan van het kabi
net.
Rinnooy Kan werd geboren
op 5 oktober 1949 in Den
Haag. Hij studeerde wiskun
de in Leiden en econometrie
in Amsterdam. Wiskunde was
waar Rinnooy zich de de eer
ste jaren van zijn loopbaan
vooiTiamelijk op richtte.
Eerst als redacteur van de
Spectrum Encyclopedie, daar
na als wetenschappelijk mede
werker Wiskunde en Statis
tiek aan de Technische Hoge
school Delft.
In 1980 werd hij hoogleraar
Operationeel Onderzoek in
Rotterdam, om zes jaar later
de belangrijkste post van de
Erasmus Universiteit te gaan
bekleden; rector-magnificus.
Gasthoogleraar was hij op en
kele van de meeste befaamde
universiteiten in de Verenig
de Staten.
Na ruim een decennium trad
hij aan als voorzitter van het
Verbond van Nederlandse on
dernemingen (VNO), zoals de
werkgeversorganisatie toen
nog heette. „Ik vind het zelf
ook veiTassend", zei hij daar
over kort voor zijn aantreden.
„Het was ook niet de bedoe
ling, het was niet gepland."
Het voorzitterschap werd een
succes. Rinnooy Kan bleef zit
ten na het samengaan met de
Nederlands Christelijke Werk
geversverbond NCW, In 1996
stapte hij op, om naar de ING
Groep te vertrekken. Zoek-
tochten naar een
voorzitter
voor onderzoeks- en advies
commissies leidden nog eens
naar zijn naam.
Zo gaf hij in 2003 leiding aan
een commissie die het functio
neren van de publieke om-
roep moest beoordelen. Die
concludeerde dat de indivi
duele omroepen redelijk pres
teerden, maar dat ze slechisa-
menwex-kten. Het rapport
wordt nu gezien als een va
de vele die er over de omrot
zijn geschreven. Het maal
ook geen deel uit van dehuidï
ge discussie over het publieke
bestel.
D66
Rinnooy Kan is weliswaar lii
van D66, maar wel een 'sla
pend, of liever snurkend lui
Politieke ambities heeft hi
nooit gehad. Het lidmaat
schap brengt een 'uitermate
gei-inge betrokkenheid i
zich mee, en dat zal niet
ders worden', zo zei hij in
interview in 1991.
Rinnooy Kan zit de komende
jaren in de SER om de tafel
met onafhankelijke Kroonle-
den, de vakbeweging en dei
hem zo vertrouwde wei
vers. Tijdens de eerste vi
dering die hij voorzit, zt
ongetwijfeld even terugden-j
ken aan de eerste SER-verga-
dering waaraan hij
als VNO-topman in 1991
ANP
Alexander Rinnooy Kan
door Hans Gertsen
en Hetty van Rooij
Als het aan de Britse premier
Tony Blair ligt, gaan de Eu
ropese regeringsleiders morgen,
in een gemoedelijke sfeer en
zonder ruzie te maken, filosofe
ren over de vraag hoe de Euro
pese Unie de vele uitdagingen
van de 21ste eeuw tegemoet
moet treden.
Blair, de huidige voorzitter van
de Europese Unie, heeft zijn col
lega's daartoe uitgenodigd op
Hampton Court, ooit het favo
riete paleis van koning Hendrik
de Achtste. Het fraaie histoii-
sche decor zal bij Blaii's colle
ga's ongetwijfeld in de smaak
vallen, maar of de informele top
een succes wox-dt is desondanks
zeer de vraag.
Blair wil discussiëren over vra
gen als: hoe kunnen werkgele
genheid en economische groei
in de EU worden bevorderd en
hoe kunnen sociale zekerheids
stelsels betaalbaar gehouden
worden, gezien de toenemende
vergrijzing. De Britse premier,
die vindt dat het de hoogste tijd
is om Europa te moderniseren,
hoopt op open en informele de
batten. Hij heeft zijn collega's
nadrukkelijk gevraagd af te
zien van het gebruikelijke ritue
le voorlezen van vooraf geschre
ven speeches en vex-klarxngen.
Weinig zin
Veel van Blaix-s collega's lijken
op voorhand weinig zin te heb
ben in het samenzijn. Op ver
zoek van onder andere de Fran
se px-esident Chirac is de oor
spronkelijk voor twee dagen ge
plande bijeenkomst al terugge
bracht tot één werkdag. De
Luxemburgse premier Juncker,
net als Chirac bepaald geen
vriend van Blair, heeft ook geen
hoge vex*wachtingen, zo maakte
hij deze week duidelijk in een
interview. „Ik ga naar die top
zoals iemand die zich heeft voor
bereid op een examen zonder
precies te weten waar het over
gaat", stelt Junckex*.
Hoewel geen enkele Europese
regeringsleider zal ontkennen
dat het thema waar Blair het
over wil hebben belangrijk is,
hadden velen het morgen liever
over andere brandende kwes
ties gehad. Zoals de vx-aag wat
er met de Europese Grondwet
moet gebeuren na het Franse en
Nederlandse 'nee'. In juni spra
ken de regeringsleiders af dat
er een denkpauze moest komen,
maar die duurt inmiddels al
bijna vier maanden. Blair lijkt
zijn ringers er niet aan te willen
branden.
Voox*al de nieuwe lidstaten wil
den liever praten over de Euro
pese meerjarenbegroting voor
2007-2013 waarover de rege
ringsleiders in juni een hoogop
lopende ruzie kregen. Als ex-
niet snel een akkoord komt,
dreigen de nieuwe lidstaten van
af 2007 honderden miljoenen eu-
ro's aan inkomsten mis te lo
pen. Blair heeft zijn collega's
dringend opgeroepen om dit
sooxi, kwesties niet uitvoerig
aan de orde te stellen. Hij wil
daar pas in december, tijdens
een top in Brussel, over spre
ken. Het is echter maar de
vraag of hij zijn zin krijgt.
Meningsverschillen
Als er uitvoerig over de begro
ting gepraat gaat worden, is het
waarschijnlijk snel gedaan met
de gemoedelijke sfeer waar
Blair op hoopt. Want de me
ningsverschillen over de ge
wenste aard en hoogte van de
meex-jarenbegx-oting zijn nog al
tijd groot.
De regeringsleiders verschillen
ook over tal van andere zaken
grondig van mening. De Franse
president Chirac laat weinig ge
legenheden ongebruikt om uit
te halen naar Jose Manuel Bar-
roso, de voorzitter van de Euro
pese Commissie. Die zou veel te
liberaal zijn en te weinig willen
doen om de Europese werkne
mers te beschei-men tegen de ge
varen van globalisex-ing.
Als antwoord op die kritiek pre
senteerde Barroso vorige week
een plan voor een nieuw Eux-o-
pees steunfonds voor regio's die
getroffen worden door bedrijfs
sluitingen of door de overplaat
sing van bedrijven naar landen
met lagei'e lonen. Die poging
van Brussel om Frankx-ijk en an
dere Zuid-Europese landen te
paaien, kan echter op fel verzet
rekenen van landen die netto
veel betalen aan de EU, zoals
Nederland en Zweden. Die me
nen dat het steunfonds neer
komt op het belonen van slecht
beleid. GPD
door llona Eveleens
Politici in Ivoorkust hanteren regionalis
me, etniciteit en religie in hun onver
zoenlijke strijd om de macht. Maar 'gemeng
de' huwelijken overbruggen de gezaaide
verdeeldheid.
Manhsiagbe en Leon Aka luistex~en thuis
naar muziek. De avond brengt enige verkoe
ling na een hete dag. „Op zulke dagen is vas
ten een hele klus. Ik was blij toen ik van
avond mijn eerste slok water mocht ne
men", merkt Manhsiagbe op. Zij is moslim
en de vastenmaand ramadan staat geen eten
en dx-inken toe tijdens daglicht. „Ik neem
elk jaar weer mijn petje voor haar af. Ze
staat er zelfs op mijn lunch klaar te maken
als ik tussen de middag thuis kom", vertelt
Leon, die katholiek is.
Het echtpaar woont in Bouake, het hoofd
kwartier van de ï-ebellen van de Force Nou
velle (FN). De rebellen voerden in septem
ber 2002 een staatsgreep uit tegen de rege
ring van de px-esident Laurent Gbagbo. De
coup lukte maar voor de helft waardoor het
land in twee delen werd gesplitst. Het noox'-
den wox-dt gecontroleerd door de FN en het
zuiden door de regering.
Leon Aka heeft niet alleen een andere ge
loofsovertuiging dan zijn vrouw. Hij is ook
nog eens afkomstig uit het zuiden, terwijl
Manhsiagbe een noorderlinge is. „Toen de
gevechten uitbraken heb ik heel even over
wogen naar het zuiden te gaan. Maar Boua
ke is thuis voor mijn vrouw, ons dochtertje
heeft hier haar vrienden en bovendien heb
ik een goede baan in de stad. In het zuiden
hebben we niets. Dus besloot ik te blijven
en heb er geen seconde spijt van gehad", ver
telt de man die bij de plantenziektekundige
dienst werkt.
Liefde
Manhsiagbe heeft een winkeltje aan het ein
de van hun straat waar zij onder meer sui
ker, tandpasta en telefoonkaarten vex-koopt.
Als Leon er op had gestaan te vertrekken
naar het zuiden was ze meegegaan, maar ze
is opgelucht dat hij besloot te blijven. „Dat
wij uit verschillende delen van het land ko
men en niet hetzelfde geloof hebben, maakt
voor ons niets uit. Mijn familie accepteert
Leon gewoon als hun schoonzoon. Vrienden
zien hem niet als een zuiderling maar als
een Ivoriaan en op het werk wordt hij als ie
der ander behandeld." Leon zegt dan met
een stralende glimlach: „Het belangrijkste
is onze liefde, die overwint alles."
In Ivoorkust wonen ruim zeventien miljoen
mensen. Ze zijn verdeeld over meer dan zes
tig verschillende volken. Zo'n 40 procent
van de Ivorianen is moslim, 35 procent be-
hoox-t tot een christelijke kerk en de rest
hangt natuurgodsdiensten aan. Etnisch en
religieus gemengde huwelijken zijn er legio.
André en Patricia Kamate zitten nog in hun
wittebroodsweken. Een maand geleden ga-
Manhsiagbe en Leon Aka overwinnen alles met hun liefde voor elkaar.
foto llona Eveleens/GPD
ven ze elkaar het jawoord in een katholieke
kerk in Abidjan. De grootste stad van het
land ligt in het zuidelijk deel van Ivoorkust,
het domein van de regering en het regerings
leger. De jonggehuwden zijn weliswaar bei
den katholiek maar André komt uit het
noorden en Patricia uit het zuiden. „De
pxdester die ons huwelijk inzegende wees in
zijn toespraak op het bijzondere van onze re
latie. Ons huwelijk slaat een brug slaat tus
sen twee regio's waarvan de politici lijn
recht tegenover elkaar staan", vertelt Patri
cia, een juridisch medewerkster.
Haar man is een wetenschappelijk onderzoe
ker en geeft bij voorkeur politici en media
er de schuld van het politieke conflict te ver
talen in regionale, religieuze en stammente
genstellingen.
„In het noorden leven niet alleen moslims
maar ook een aanzienlijke hoeveelheid chris
tenen zoals ik bijvoox-beeld. In het zuiden
wonen zeker niet alleen christenen en ik vex--
moed zelfs dat moslims hier de meerderheid
vox-men. Onze etnische diversiteit kan je
niet zomaar verdelen in noord en zuid. Mijn
vrouw en ik komen geen van beiden uit een
familie die zuiver tot een etnische groep be
hoort." André en Patricia zijn binnen hun
families niet de eersten die een gemengd hu
welijk aangingen.
Doodmoe
In Ivoorkust is alles gepolitiseerd. Op het
werk wordt er over gepraat, in de kroeg, en
op het voetbalveld. Patricia wox-dt daar re
gelmatig doodmoe van. „Wij houden ons
niet zo met politiek bezig. En de verdeelde
situatie in het land heeft zeker geen effect
op onze relatie", zegt zij met een lichte irri
tatie in haar stem. Maar dan wordt haar
toon milder: „Als anderen symbolische
waarde aan ons huwelijk willen geven mag
dat natuurlijk. En als ze daar hoop uit put
ten, is dat mooi." GPD
WERKPLAATS - De Vlissing-
se gemeenteraad wil in -de
oude PZEM-centrale aan de
Lampsinstraat een beschutten
de werkplaats voor minder va
lide arbeidskrachten inrich
ten. Er wordt rekening gehou
den met een bezetting van 25
man.
TOERISME - Tijdens de
streek-WV-dag in Breskens
hebben diverse sprekers de
noodzaak van samenwex-king
zowel in de regio als met
Vlaanderen benadx-ukt. Ook
werd gesproken over de wense
lijkheid, het provinciale bu
reau uit te breiden.
MOLUKKERS - Het Indonesië
sche Hoge Commissariaat in
Den Haag heeft verklaard dal
het absoluut niet de bedoeling
is, in Nederland verblijvende
Zuid-Molukkers te dwingen te
rug' te kex-en. Dit als reactie op
een communiqué van de voor-':
lichtingsdienst van de RMSin
Rottex-dam.
JEUGDBIEB - Zeer 1
kort wox-dt in de 1
Leeszaal in Goes een jeugdbi
bliotheek begonnen. Deze be
vat boeken voor de jeugd van 6
tot 18 jaar. Tot nu toe lazen
kinderen op het lidmaatschap
van de ouders.
Hoofdredactie:
A L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A L Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax:(0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax:(0113)315609
E-mail lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax:(0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel, (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax: (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454651
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren
Goes, Zierikzee
Maandag t/m vrijdag
van 8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving acceptgiro
per maand: 20,55 n.v.t
per kwartaal: 59,75 62.00
per jaar: €229.20 233,30
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uilsluitend schriftelijk. 1 maand voorhei
einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice.
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,25
zaterdag 1,80
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitgevoerd
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV en volgens
de Regelen voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (076)5312550
Fax. (076)5312340
Personeelsadvertenties:
Tel: (076)5312240
Fax: (076)5312340
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (076)5312104
Fax. (076)5312340
Voor gewone advertenties:
Noord-en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/Onroerend goed
Tel: (076)5312277
Fax: (076)5312274
w.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener concorrvOej
(abonnenienten)administratie en om u te (laten) informeren i
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegenc
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kur
2ersservice, Postbus 31, 4460 AA Goes.
relevante diensten en pio
ns zorqvuldig geselKteer-
■ftelljk melden bij: PZC, le-
Behoorttot WeGeNeR