PZC
Vanaf de veranda
kijkje de polder in
We hebben hier
van geen mens dol
Paradijs bij Zaamslagveer
Redactis bijlagen: 0113-315680
www-pzc.nl
SSfidacti»®?»"1
postbus 31,4460 AA Goes
Advertentie-exploitatie:
Noord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Sws-Vlaanderen: 0114-372770;
Snaai: 020-4562500
zaterdag 15 oktober 2005
ANTIEKHANDEL
DE PAGTER
Originele Globe Wernicke®
boekenkasten, bureaus,
boekenkasten op maat voor
kantoor en werkkamer
Herenstraat 9 Kaai 53
Segeerstraat 8 Veere
Middelburg
www.antiekhandeldepagter.nl
DE VOORDEUR
De voordeur biedt toegang tot een woning, maar wat
daar achter schuil gaat. blijft voor velen onzichtbaar.
In deze serie een kijkje achter de voordeuren van
Zeeuwse huizen. Iedere week gaat een andere deur
open en geeft de bewoner een blik in zijn of haar leven.
foto's Mechteld Jansen
Links naast de voordeur staat een kooi met felge
kleurde boeien en drijvers. Rechts staat een hou
ten tafeltje met klapstoeltjes en klompen. Werk en hob
by van de bewoners van de Meeldijk in Burghsluis ko
men hier mooi samen. Sam Uil, paling- en kreeftenvis
ser en zijn vriendin Christel van Dinteren, verzame
laarster van 'van alles en nog wat' wonen in het door
Sam gebouwde huis, grenzend aan een grote loods. De
felblauwe kreeftenkorven en de rookoven voor paling
naast de loods laten geen twijfel over de hoofdactivitei
ten van Sam. Op de dijk bij het huis grazen twee scha
pen. „Ja, die zijn makkelijk voor het onderhoud van de
dijk. Hoef ik tenminste niet te maaien."
De kleine, kortharige terriër Kiddie rent opgewekt
rond. Sam aait hem even over z'n kop. Met gepaste
trots laat Uil de woning zien. „Ik heb nu nog niet zo
veel om handen. Het is nog geen tijd voor de paling.
We wachten op de donkere dagen en zuidwestenwind.
Zo'n windkracht zes of zeven is nodig."
„Ik heb het huis zelf gebouwd. In de winters heb ik
veel in de bouw gewerkt, vandaar dat ik alles zelf kon.
In een paar maanden tijd was het klaar. Geen moeilijk
gedoe." Grinnikend: „In een scheet en een wip heb ik
het neergezet. Gewoon stenen, recht-toe-recht-aan, af
gewerkt met hout. Ik heb destijds een vergunning ge
kregen van de toenmalige gemeente Westenschouwen.
Met als voorwaarde dat ik 'in dezelfde staat' zou bou
wen als de loods. Het mocht dus niet te afwijkend zijn
van de bestaande bouw."
Binnen is het behaaglijk warm. Er hangt een vage, zil
te geur. In de woonkamer zijn de visserijactiviteiten
van Sam nauwelijks terug te vinden. Of je moet door
een van de zijramen de belendende loods in kijken.
Daar liggen de visnetten hoog opgetast, met als huise
lijk detail een stel tuinstoelkussens er op. De verzamel
woede van Christel is duidelijk terug te zien in de
woonkamer. Bij het betreden van de ruimte valt een
oude stoof met voorwerpen van email, grijs gewolkt,
direct op. Er staan theepotten, schaaltjes en kannen.
„Christel verzamelt van alles, met name in de één gul
den en één euro sfeer. Ze loopt rommelmarkten af en
ze heeft ook veel spul gekregen. Ze heeft tinnen din
gen, oude boeken. Ik vind het allemaal best. Gelukkig
houden we een beetje van hetzelfde spul. Ik vind die
moderne rotzooi niet mooi en zij ook niet. Dus toen ze
hier een jaar of tien geleden kwam wonen, hebben we
alle oude zooi bij elkaar gedaan."
Sam loopt naar een van de ramen, „Je hebt hier een
prachtig uitzicht. Je kunt helemaal tot aan de grote
weg kijken. Het is een heel mooi plekje hier. Ik hoef
hier echt niet meer weg. Ik zou niet weten waar ik an
ders zou moeten zitten. Veel mensen zouden met ons
willen ruilen. Nergens vind je zo'n stekje. Je zit hier
lekker vrij. We hebben van geen mens dol. Het is alleen
jammer dat er steeds meer 'onbekenden' in de buurt ko
men. De oude mensen verdwijnen en daar komen van
die figuren voor terug die al snel roepen 'ik ben een
echte Burghsluizenaar'. Nou mooi niet, denk ik dan."
Annemarie Zevenbergen
foto's Peter Nicolai
maar die prachtig in je interieur
staan. Nu hebben wij het voor
deel dat het hier nooit vol raakt.
Er valt altijd nog wel een plekje
in te richten."
Hetzelfde geldt voor de tuin, al
lijkt het haast een utopie om die
volledig naar je zin te krijgen.
Wat wil je ook, twee hectare
grond kan je gewoon niet strak
onderhouden. Peter: „In het be
gin waren we echt slaven van on
ze tuin. We wisten gewoon niet
hoe we al dat onkruid te lijf
moesten gaan. Nu weten we bij
voorbeeld dat door regelmatig
maaien brandnetels niet zo snel
terugkomen. Eerst stonden we
die er allemaal uit te trekken.
Het onderhouden van zo'n flink
stuk grond is meer sturen dan
aanpakken, want de natuur is
voor het grootste deel zelfregule
rend. Weet je, eigenlijk hebben
wij net als de meeste mensen
een gewone achtertuin, direct
achter ons huis. Alleen hebben
wij er nog een lap grond bij. En
dat gedeelte moet qua karakter
zo goed mogelijk in dit gebied
passen. Zo hebben we bijvoor
beeld twee putten laten graven,
omdat in deze streek de kamsa-
lamander leeft. Daarvoor krij
gen we subsidie van Het Zeeuw
se Landschap, maar dat is niet
de enige reden om zoiets te
doen. Wij houden van de na
tuur, vinden het lekker om bui
ten bezig te zijn, maar het moet
allemaal niet te strak zijn inge
richt. Het precieze werk is niets
voor ons. Dat neemt niet weg
dat er de komende tijd iets moet
worden gedaan. De tuin heeft
vijf jaar gehad om groen te wor
den, maar nu is het tijd om din
gen aan te pakken. Anders
groeit het groen straks letterlijk
boven ons hoofd."
Ruimte
Aan de voorkant van hun huis
wordt het gras overigens op een
andere manier kort gehouden.
Twee pony's en twee geiten hou
den aan de lange oprijlaan de
boel nauwlettend in de gaten.
Net als de twee honden, die de
postbode er al toe hebben over
gehaald om voortaan eerst maar
even te toeteren voordat hij het
erf op rijdt. De twee wakers heb
ben buiten immers vrij spel.
Het zal inmiddels duidelijk zijn:
Peter en Hilde Graaf leven als
God in de polder, ze hebben zee
ën van ruimte. In huis, in de
schuur en in de tuin. En dat heb
ben anderen ook steeds vaker in
de gaten.
Peter: „We hebben al meer dan
eens verzoekjes gehad van men
sen of ze hun caravan in onze
schuur mochten stallen. Dat
doen we bewust niet, we willen
er geen opslagplaats van ma
ken." Hoewel... „Nou, voor oldti
mers wil ik wel een uitzonde
ring maken. Op voorwaarde dat
ik de sleutels krijg. Want als er
hier eens brand uitbreekt moet
ik die wagens toch naar buiten
kunnen rijden? En ik wil er op
zondag mee kunnen rijden. Het
zal vast wel vanwege die voor
waarden zijn dat hier nog geen
vreemde auto's staan, haha!
Raymond de Frel
Het huis van de familie De Graaf, met een grote schuur, twee hectare grond en een stukje bos.
Tot vijf jaar geleden had
den ze een achtertuin
ter grootte van een postze
gel. Maar nu de Temeuzen-
se binnenstad is verruild
voor het platteland bij
Zaamslagveer, leven ze in
een totaal nieuwe wereld.
Peter en Hilde de Graaf kun
nen door hun eigen bos wan
delen, laten hun honden uit
in hun twee hectare grote
tuin en hebben in en om
hun boerderijwoning ruim
te te over om al hun woon-
ideeën werkelijkheid te la
ten worden. Het echtpaar
leeft in een paradijs in de
polder, waar elke dag wel
weer iets nieuws te ontdek
ken valt.
Peter, Hilde en hun twee kin
deren vielen eigenlijk met
hun neus in de boter. Hun voor
gangers hadden hun boerderij
woning nagenoeg volledig opge
knapt, toen ze besloten naar
Tasmanië te verkassen. „Zij run
den een kruidenboerderij. Daar
voor heeft hier een veehande
laar gewoond, maar van zijn
huisje is niet veel meer over. De
mensen van de kruidenboerderij
hebben deze woning nagenoeg
volledig opnieuw opgebouwd.
Veelal met oude, al eerder ge
bruikte materialen", vertelt Hil
de. Zo is het balkenwez'k afkom
stig van een nabijgelegen boer
derij, hebben de bouwstenen al
eerder dienst gedaan in het
koopstadje Sluis en is de hemel-
waterafvoer afkomstig van het
voormalige gebouw van de Wa
termaatschappij Zeeland aan de
Axelsestraat in Terneuzen.
„Het grappige is dat mijn vader
daar nog heeft gewerkt. Toen
wij hier voor het eerst kwamen,
herkende ik dat meteen. Eigen
lijk zit achter elk gebruikt mate
riaal in deze woning wel een ver
haal. Het huis lijkt dan wel hon
derd jaar oud, maar in feite
staat het nog maar twaalf of der
tien jaar overeind. Dit is een
nieuw huis in een oud jasje. Wij
hebben hier heel weinig veran
derd, vooral omdat de sfeer van
dit huis ons meteen erg aan
sprak", zegt Peter.
Voorbeeld
De Port Azul-tegels in de keu
ken en hal, de iepenhoutenvloer
(door de vorige bewoners zelf ge
kapt), een keuken waar zelfs de
vaatwasser is verborgen achter
een oud aandoend kastdeurtje,
alles was meteen naar hun zin.
Niets aan doen, gewoon zo laten
en genieten van het feit dat het
je totaal geen energie heeft ge
kost om het zo mooi te krijgen.
Peter: „Een oude boerderij in
Groede heeft als voorbeeld ge
diend voor dit huis. Vandaar bij
voorbeeld ook dat de douche
ruimte beneden is. Want zo ging
het vroeger, hè. Je kwam na een
dag werken op het land thuis,
maar mocht niet aan tafel voor
dat je in de spoelruimte was ge
weest."
Op naar de schuur. Nou ja,
Het zwembad in de voormalige kas.
Gang met tegelvloer.
schuur... laten we zeggen gara
ge,'sauna, ontspanningsruimte,
werkplaats, geluidsstudio en fit
nessruimte ineen. Sinds vorig
jaar doet de voorzijde van de
schuur bovendien dienst als bui
tenverblijf. Peter: „De meeste
mensen laten zoiets voor hun
huis zetten, maar dat vonden
wij niets. Vanaf de locatie voor
de schuin- kijk je namelijk alle
kanten de polder in. Ik had voor
af een Amerikaanse, houten ve
randa in gedachten. Zo één
waar je bij wijze van spreken je
paard aan een paal vastzet en in
een schommelstoel kan relaxen.
Dat plaatje is helemaal uitgeko
men. Met dertien bij drieënhal
ve meter is dit met recht een bui
tenkamer geworden. Met alle
leuke gevolgen van dien natuur
lijk. Want als er bij vrienden of
collega's plannen voor een bar
becue zijn, mag jij raden waar
die wordt gehouden!
De huidige geluidsstudio (Peter
is een fervent muziekliefhebber)
deed op de voormalige kruiden
boerderij dienst als laborato
rium, de ontspanningsruimte
(met biljarttafel) was het maga
zijn en twee kassen moesten de
groei van passieflora stimule
ren. De meeste bloemen hebben
daar inmiddels plaats gemaakt
voor een zwembad. Puik idee na
tuurlijk, een zwembad in een
kas, maar je moet er maar opko
men. En dat is nu vooral het ver
haal van Peter en Hilde de
Graaf: je moet het maar net
zien. Meteen het idee hebben
wat je met een ruimte of een
voorwerp kan doen, zowel op de
lange als korte termijn. Hilde:
„Ik vind het bijvoorbeeld heer
lijk om rommelmarkten af te
struinen op zoek naar oude, leu
ke dingetjes. Beeldjes die je
voor vijftig eurocent koopt,
Peter en Hilde de Graaf: „Dit is een nieuw huis in een oud jasje."
