Een berezware marathon
in een prachtige omgeving
maandag 3 oktober 2005
door Mieke van den Broek
ZOUTELANDE - De eerste bin
nenkomers kwamen zaterdag
als professionals onder de finish-
boog van de Kustmarathon
door. Met vaak nog een
eindsprint en de hand op het
horloge om de eindtijd op de dui
zendste seconde nauwkeurig te
klokken. Heel anders finishten
de latere binnenkomers: met een
kapotte schoen, al bellend, met
het grut aan de zij of met bijzon
dere verhalen.
De rode lantaarndrager van de
wedstrijd bereikte iets na kwart
voor zes het eindpunt. Het was
de Vlissinger Diégo Willemsens,
die met een tijd van 5.46.20 een
einde maakte aan de derde Kust
marathon. Hij kreeg nog een bij
zonder hard applaus van het
overgebleven publiek.
Na afloop sprak Willemsens met
veel lof over de man die hem bin
nen loodste. „Zonder de bezem
fietser, die twintig kilometer
achter me aan heeft gereden, of
ik bedoel naast me, had ik het
niet gered. Ik zou de marathon
misschien wel uitgelopen heb
ben, maar binnen de limiet van
zes uur had dat er dan niet inge
zeten. Ik heb me wel verkeken
op de zwaarte. Behoorlijke stuk
ken heb ik wandelend afgelegd.
Nu heb ik overal spierpijn en
zeg ik dat ik nooit meer meedoe.
Maar wat ik volgende week zeg,
weet ik niet. In ieder geval heb
ik de weddenschap met mijn col
lega gewonnen en kan ik dins
dag opgelucht naar het werk.
Want gelukkig ben ik maandag
nog vrij", besluit Willemsens,
die de vrije dag zo te zien goed
kan gebruiken,
De winnaar van de eerste editie
Pieter Heggen (3,18.58) kwam
ook op een speciaal moment bin
nen. Hij had een half uur meer
nodig dan winnaar Jan van der
Marei. Heggen werd door aller
lei mensen uit het pubhek aange
sproken. Het ontging hem niet.
Hij was goed aanspreekbaar.
„Ik sta er nog behoorlijk fris bij.
De laatste vijf kilometer ging
het een stuk beter. Misschien
ben ik wel te traag gestart. Ik
had een tijd van drie uur en drie
minuten in mijn hoofd. Daar zit
ik een kwartier boven. Het is ge
woon slecht. Maar dit is al mijn
vierde marathon van dit jaar.
Dat is iets te veel van het goe
de."
Doel
Ook de Belg Guido Demeyere,
die een uur na Van der Marei de
meet bereikte in 3.47.58, had
zich een veel snellere tijd ten
doel gesteld. De atleet wilde de
42 kilometer en nog wat meters
binnen de drieëneenhalf uur
volbrengen.
„Het is mijn eerste Kustmara
thon. Het was een prachtige om
geving, maar de wedstrijd was
berezwaar. Ik heb overal
kramp. Ik ga nu plat", kon De
meyere nog net uit zijn mond
krijgen.
Beduidend frisser oogde Peter
Lussenburg uit Rotterdam. De
bijna 43-jarige atleet passeerde
de streep zaterdag handsfree bel
lend met zijn vrouw. Hij oogde
niet alleen fit. Hij was het ook.
De Rotterdammer dook net on
der de vier uur (3.59.37). „Dat
was ook mijn doel. Ik vond het
een uitdaging om de zwaarste
en mooiste marathon van Neder
land, zoals hij wordt genoemd,
te lopen. Nu op naar de honderd
kilometer. Maar eerst ga ik van
avond mijn verjaardag vieren.
Dinsdag word ik 43 jaar. Dat
feestje kan er vandaag nog wel
bij. Wel ben ik blij dat mijn zwa
ger uit Domburg mij naar huis
rijdt. Kan hij meteen op mijn
verjaardag komen."
Op anderhalf uur en één minuut
van de winnaar kwam Ruud
Coenen (4.19.03) de heilige
streep over. De Middelburger
was tevreden met zijn tijd, ook
al lag zijn streven vooraf veel ho
ger. „Hier is iedere tijd een over
winning op jezelf. Ik heb twee
weken griep gehad en ben dan
ook allang blij dat ik binnen
ben. Wellicht ben ik ook nog
wel de snelste in mijn klasse. Ik
bedoel de categorie boven de
110 kilo. Nu ga ik een biertje
drinken en misschien wel twee",
blikte Coenen lachend vooruit.
De 71-jarige Joop van de Pas
kwam zonder startnummer, met
een heel verhaal en met een ka
potte schoen over de streep. De
Oisterwijker legde zijn relaas na
afloop zenuwachtig uit aan de
wedstrijdleiding. Daarna eiste
de Brabander een medaille op.
Hij blikte terug op zijn bijna af
gebroken race: „Rond kilometer
21 zag ik het niet meer zitten. Ik
had last van kramp. Mijn benen
waren kapot. Toen kreeg ik ook
nog last van mijn maag. Vorig
jaar kreeg je hier Red Buil,
maar dit jaar was het rotdrank.
Ik heb mijn nummer toen maar
afgegeven. Na wat wandelen
voelde ik me beter en ben er
toch weer wat vaart achter gaan
zetten. Mijn 53e marathon heb
ik zo alsnog uitgelopen. Maar
volgend jaar kom ik niet terug.
Ik heb het hier wel gezien met
die wind."
Dochtertje
Terugkeren naar de Kustmara
thon doet de uit Bergen op
Zoom afkomstige Peter Tal
boom wel. Hij liep zaterdag zijn
eerste marathon (5.26.34). „Ik
wilde graag beginnen met de
zwaarste. Over de tijd kan ik
zeggen dat die alleen te verbete
ren is. Plet was loeizwaar vooral
op het strand, maar aan opge
ven heb ik niet gedacht. Ik
moest gewoon binnenkomen."
Het dochtertje van Talboom
was zichtbaar trots op haar va
der. „Papa heeft het goed ge
daan. Morgen gaan we zwem
men. Dan kan papa lekker zwe
ven in het water."
foto 1: Deelnemers dalen de Hogehil af, op weg naar Westkapelle.
foto 2: Vijf Zeeuwen en een Belg delen een smal pad op het strand
tussen Vrouwenpolder en Oostkapelle. Van links naar rechts: Kim
Reijnierse, Niels Koole, Alwin Vermeulen, Adriaan Janisse, Flo-
ris-Jan Koole en Wouter Hamelinck.
foto 3: Wind vangen op de Stormvloedkering.
foto 4: Helpers snellen toe bij een krampaanval na de finish in
Zoutelande.
foto 5: Aan de wandelmarathon, gisteren op hetzelfde parkoers, de
den liefst 800 liefhebbers mee.
foto 6: Wouter Hamelinck (links) en Niels Koole ploegen door het
zand op weg naar de vloedlijn op het strand van Vrouwenpolder,
foto 7: Middelburger René Florisse beklimt de Hogehil. Hij wordt
gevolgd door zijn plaatsgenoot Martijn van der Want.
foto 8: Vader Cor en dochter Linda Stuivenberg vieren vlak voor de
finish een feestje ter gelegenheid van de 25e marathon van pa.
foto 9: Bij de verversingspost te Oostkapelle.
fotografie Peter Nicolai en Dirk-Jan Gjeltema
