Zeg me waar mijn familie is
PZC
Keniaanse Nobelprijswinnares
in bres voor bomen en water
PZC
Openbaar vervoer
is geen alternatief
Gros Nederlanders
wantrouwt kabinet
Evacués uit New Orleans vertellen over hun gevecht om te overleven
6 september 1955
dinsdag 6 september 2005
door Ans Bouwmans
Elfduizend inwoners van
New Orleans zijn onderge
bracht in het Astrodome in
Houston, een van de vele op
vangcentra voor evacués in
Texas. Duizenden mensen met
aangrijpende verhalen over het
rijzende water en hun gevecht
om te overleven.
Mensen die geen geld hadden
om vroegtijdig te evacueren en
nooit hadden gedacht dat het
water zo hoog zou komen. Hier
volgt het relaas van vier van
hen. Robert Chittenden (54) en
zijn vriendin Tony (47) zitten
op twee veldbedjes naast zoon
Robert (28) en twee kleinkinde
ren. Ze woonden in St. Bernard
Parish, dat ten oosten van New
Orleans ligt. In hun herinnering
hebben ze een week op zolder
gezeten en vijf dagen over
straat gezworven. „De autoritei
ten," zegt Robert Chittenden
misprijzend, „die hebben nie
mand gered. Ja, op het aller
laatst, toen het niet anders kon.
Een vriend in een boot heeft ons
uit huis gehaald. Het water
kwam zo snel maandag. Voor ik
het wist, stond het al tot aan
mijn middel. De meeste tijd heb
ben we bij een verlaten benzine
station doorgebracht. Een keer
hebben we wat te eten gehad. Ie
mand had worstjes gebarbe
cued. De politie reed ons voor
bij. Ze gaven niet eens een fles
water." De politie bracht hen
op woensdag naar de veerboot
over de Mississippi-rivier. Aan
de overkant stonden schoolbus
sen. „We zijn naar Baton Rouge
gereden, maar daar bleven we
steken. De chauffeur ging er
vandoor. We hebben geld bijeen
gelegd voor benzine en een van
ons heeft verder gereden. Wer
den we aangehouden door de po
litie. De bus was gestolen, zei
den ze. Hoe moeten wij weten
dat 'ie gestolen is? We kregen
een boete, maar iemand belde
de media en de gouverneur
-greep in. Vervolgens zijn we
met de bus naar Houston ge
bracht." De vier maanden zwan
gere Chanelle Daliet (31) werd
op woensdagmiddag met haar
verloofde Michael Jones, haar
vier kinderen en een nichtje ge
red door een team van Fema. Ze
woonden op de tweede verdie
ping van een appartementen
complex in St. Bernard.
„Na vier boten en vier bussen
kwamen we op een verzamel
plek op de Interstate 10 terecht.
We waren op. Daar zouden we
op de bus moeten stappen.
Maar we hebben daar nog 24
uur moeten doorbrengen. We
moesten slapen op de grond."
Armageddon
„Er kwamen wel bussen. Maar
er waren veel te veel mensen
daar. Duizenden. Ze begonnen
te vechten en te duwen. Ze
schreeuwden en vloekten. En
dat terwijl er mensen aan het
doodgaan waren. Er liepen daar
honden, vogels, katten. Mensen
gaven over. Het was er zo heet.
Er was geen schaduw. De zon
brandde. Al het gras was mod
derig en nat. Je moest op het be
ton slapen. De kinderen huilden
en schreeuwden." Michael Jo
nes: „De stormloop elke keer
als er een bus kwam was zo be
angstigend. Op woensdag slaag
den we er niet in vooraan te ko
men. De hele nacht heb ik over
mijn gezin gewaakt. Ik was uit
geput. Maar ik moest voor mijn
gezin zorgen. Er wai*en wel be
wakers, maar die stonden aan
de kant. Wij zaten midden in de
menigte. Ik was bang dat er iets
met hen zou gebeuren. De men
sen waren door het dolle heen.
Sommigen dronken. Het voelde
als het eind van de wereld, ar
mageddon."
Toen het water op dinsdagmid
dag in South Derbigny begon te
stijgen, ging Yvette Jackson
(24) met haar vier kinderen, on
der wie de negen maanden oude
Delmont, op weg naar de Super-
dome in New Orleans. „Ik zag
het water steeds hoger komen
en wist dat we weg moesten we
zen. We sliepen die nacht op
een viaduct. Met de mensen die
we daar ontmoetten gingen we
woensdag naar de Superdome.
Het was er een troep. Het leek
wel alsof iedereen over de vloer
had geplast. De stank was niet
te harden."
„Het was heel beangstigend. De
morgen na de schietpartijen
zijn we gegaan. We bleven bui
ten de Superdome wachten,
want er zouden bussen komen.
Mensen duwden elkaar, sloegen
elkaar met flessen. We zijn de
hele dag buiten gebleven, wach
tend in de rij. De soldaten wil
den vrouwen en kinderen eerst,
maar iedereen was aan het du
wen. Baby's huilden. Een
vrouw begon te bevallen. Toen
moesten we allemaal gaan lig
gen. Ze dachten dat er iemand
geschoten had op de soldaten
Ik weet niet wat daar in New
Orleans gebeurde. Of de oorlog
er aan het uitbreken was. Ik
vi-oeg een soldaat of ik over het
hek heen mocht, en zo zijn we 's
avonds in een bus terecht geko
men." Deborah Robinson (51)
heeft vier dagen op het dak van
haar huis in New Orleans Oost
gezeten. Zij, haar man Meivin
(53), zoon Terrell (28) en hond
Ezekiel zijn donderdag gei'ed
door een helikopter van de kust
wacht. „Er was geen tijd om
iets mee te nemen. Het water
kwam zo snel. Ik had niet eens
schoenen aan. We hadden geen
water, geen voedsel. Ik heb zo
veel vliegtuigen gezien. Van het
leger, de kustwacht, privé-vlieg-
tuigen. Maar er waren te veel
mensen om te redden, neem ik
aan. Er zaten om ons heen zo
veel mensen op hun dak. Men
sen zijn gestorven, konden zich
niet meer vasthouden. Kinde
ren, ouderen. Ik werd er gek
van dat ik niet kon helpen. Ik
heb een baby in het water zien
drijven, die was van het dak ge
vallen." Sinds de aankomst in
Houston kent Deborah geen
rust. „Ik word gek. Ik weet niet
waar mijn kinderen zijn, waar
mijn kleinkinderen zijn. Zonder
mijn familie kom ik hier niet
doorheen. Mijn zoon is hier in
Houston afgevoerd naar een zie
kenhuis. Mijn moeder is onder
weg naar Houston met mijn zus
naar een ziekenhuis gebracht.
Ik weet niet waar ze zijn. Mijn
dochter en zoon gingen voor de
orkaan schuilen in een hotel in
New Orleans. Mijn drie klein-
kinderen ook.
Ze kijkt vertwijfeld om zich
heen. „Zeg me waar mijn zoon
is! En hoe zit het met mijn moe
der?" GPD
doorïhea van Beek
Ondanks toenemende files
blijft van alle vervoer
middelen de auto ongekend
populair. Zeven miljoen rij
den er inmiddels rond. Drie
of meer auto's per huishou
den zijn inmiddels geen uit
zondering. „We hebben die
auto's gewoon nodig."
Als alle gezinsleden van de fa
milie Houdijk uit Rosmalen
thuis zijn, staan er twee au
to's op de oprit van hun huis
en één op de ertegenover gele
gen parkeerplaats. Vader,
moeder en de twee zonen ma
ken samen gebruik van drie
auto's.
Zijn vrouw heeft de beschik
king over een Peugeot 307 ca
briolet. De oudste zoon van
23 rijdt een Saab cabrio en
Houdijk zelf en de jongste
zoon van 21 doen samen met
hun stadsauto Seat Arosa. Sa
men rijden ze jaarlijks gemid
deld ruim 60.000 kilometer.
„Mijn vrouw heeft een eigen
schoonmaakbedrijf en heeft
haar auto voor de zaak no
dig", zegt Houdijk. „De
oudste zoon is net afgestu
deerd en werkt in de wegen
bouw. Voor zijn werk is hij
veel onderweg, dus ook hij
heeft die auto nodig. Mijn
jongste zoon en ik zelf gebrui
ken de auto voor kortere rit
ten." De voorbije tien jaar is
het aantal personenenauto's
in Nederland met een kwart
toegenomen tot zeven mil
joen. Gemiddeld beschikt elk
huishouden nu over een auto,
blijkt uit onderzoek van het
Sociaal en Cultureel Planbu
reau (SCP). Een op de vijf
huishoudens heeft twee au
to's en een op de vijftig huis
houdens beschikt er over drie
of meer. Oorzaak van de groei
van het aantal tweede en der
de auto's ligt volgens het SCP
vooral in de emancipatie van
vrouwen en in meer individue
le activiteiten binnen gezin
nen. Maar als die groei zich
zo doorzet, rijden in 2020
naar schatting negen miljoen
auto's in Nederland rond
is er ten opzichte van 21
ruim eenderde meer autov?
keer. In populaiïteit over^
de auto alle vervoermiddel
Tweederde van de Nederiï
ders vindt de auto het me»
aantrekkelijk. De helft vanj
le verplaatsingen gebeurtp
auto. De groei in mobilij
van de afgelopen jaren kwj
geheel voor rekening van
auto. Gemiddeld verplaats
Nederlanders van twaalf]
en ouder zich drie keer
dag. Dat neemt ruim een
in beslag en bestrijkt een;
stand van 35 kilometer Nii
auto is de fiets het meest i
wild. Die is goed voorrj
een kwart van alle verplaj
singen. Het gunstige wiq
van de fiets is vooral vanwsj
de lage kosten. Bovendien!
pen fietsers nauwelijks verts
gingen op.
Ronduit negatief oordelen S
derlanders over het opent»
vervoer. Slechts vier pros
van de bevolking heeft ws
dering voor trein, tram i
bus. Vooral op het plattela
vormt het openbaar veirj
vaak nauwelijks een alters
tiefOpenbaar vervoer nea
dan ook slechts vijf pro«
van alle verplaatsingen i
twaalf procent van alle afg
legde kilometers voor zijn:
kening. Hoewel er bij 0
Houdijk drie auto's voor
deur staan, reist hij zelf bh
dagelijks per trein naar zs
werk in Arnhem. „Ik hebet
eerste klas OV-kaart, nu
als ik zie met welke kwaln- d
ik moet reizen dan is datdii f
bedroevend. Vanaf Rosmal
moet ik met een soort boem
tje naar Nijmegen. Vanda
rijdt een sneltrein naar At
hem. Maar toen daar wei
zaamheden waren aan fc
spoor, moest je verder p
bus." Soms neemt Houdijk!
auto naar zijn werk. „I
trein kost de rit me een®
en een kwartier, per autoes
half uur korter. Het enij
voordeel van de trein is dal;
daar je ogen dicht kit d
doen." GPD ti
door Remko Tanis
Tweederde van de Neder
landers heeft geen ver
trouwen in de huidige rege
ring. Ook zijn Nederlanders
pessimistisch over de samen
leving, hoewel een meerder
heid wel tevreden is met het
eigen leven. Onvrede, onze
kerheid en wantrouwen over
heersen echter. Er is een ster
ke behoefte aan leiding van
uit Den Haag, die nu ont
breekt.
Dit concludeert het Sociaal
en Cultureel Planbureau
(SCP) in het gisteren versche
nen rapport 'De sociale staat
van Nederland 2005'. De nega
tieve en onzekere gevoelens
worden toegeschreven aan
twee factoren: de opkomst
van het terrorisme en de rol
van de Nederlandse politiek.
Het optreden van de regering
roept weerstand op, aldus het
SCP. Het kabinet wil dat bur
gers meer keuze hebben bij
voorzieningen, maar ook
meer zelf betalen. Nu het eco
nomisch slecht gaat, ervaart
de Nederlander dat beleid als
bedreigend. Reden om te den
ken dat huishoudens de ko
mende jaren weer welvaren
der worden, is er niet.
Het jaar 2002 was het keer
punt in de ontwikkeling van
de welvaart. Tussen 1993 en
2004 is de leefsituatie van Ne
derlanders over het algemeen
licht verbeterd, maar die
winst is sinds 2002 aan het
verdampen. De kloof tussen
hoge en lage inkomens, wer
kenden en werklozen en
hoog- en laagopgeleiden
groeit. Vooral paren met kin
deren, mensen die alleen de
basisschool hebben afgerond
en 18- tot 24-jarigen krijgen
de klappen te verduren. Bijna
negen van de tien Nederlan
ders geeft de regering een on
voldoende voor het so
ciaal-economisch beleid.
Instabiel
Sinds de moord op Pim For-
tuyn in 2002 en de daaropvol
gende politieke aardverschui
ving, is het maatschappelijke
en politieke klimaat instabiel
gebleven. In het najaar van
2004 groeide het aantal Ne
derlanders dat zegt vertrou
wen te hebben in de Tweede
Kamer, justitie en politie en
andere publieke instellingen
weer wat. Het blijft in de
meeste gevallen echter maar
een kleine meerderheid.
Tegelijk daalt het aantal Ne
derlanders dat de regering
vertrouwt nog steeds. In 2000
zei 76 procent tevreden te
zijn met het kabinet. In het
laatste kwartaal van vorig
jaar is dat nog maar 38 pro
cent. Tussen 2000 en 2004 is
het aantal Nederlanders dat
zegt behoefte te hebben aan
'moedige leiders' verdubbeld
tot 61 procent.
Beroerde imago
Volgens het SCP speelt de al
gemene onvrede over de staat
van het land een rol bij het
wantrouwen van Nederlan
ders richting de regering.
Maai-: „Het beroerde imago
van politici en het gevoerde
beleid zijn doorslaggeven
der". aldus de onderzoekers.
„Als het kabinet herstel van
vertrouwen wil, zal het kri
tisch moeten nadenken over
de manier van politiek bedrij-
ven en over de inhoud van het
beleid." Het wantrouwen in
de politiek komt ook aan in
het licht in de directe betrok
kenheid van Nederlanders bij
politieke partijen. Slechts 2,5
procent van de Nederlanders
is nog lid van een politieke
partij. Daarmee is de politie
ke organisatiegraad in Neder
land de laagste van Europa.
Het CDA en de VVD verloren
de meeste leden. Oppositie
partijen GroenLinks en SP
daarentegen zagen hun leden
tal juist flink stijgen.
In de afgelopen jaren is het
milieu als prioriteit van de be
volking ingestort. Nog maar
19 procent van de Nederlan
ders vindt het bestrijden van
milieuverontreiniging één
van de vijf belangrijkste ta
ken van de overheid. Vijf jaar
geleden vond eenderde van de
bevolking dat nog, tien jaar
terug meer dan de helft. In
plaats daarvan willen Neder
landers dat de overheid zich
vooral bezighoudt met het op
peil houden van de sociale ze
kerheid en de economie, het
handhaven van de orde en het
beschermen van de vrijheid
van meningsuiting. GPD
door llona Eveleens
Milieubescherming staat niet hoog op de
prioriteitenlijsten van de meeste Afri
kaanse landen. De strijd van Wangari Maat-
hai, de Keniaanse winnares van de Nobel
prijs voor de vrede, voor het behoud van
bossen lijkt dan ook op een gevecht tegen
de bierkaai.
Water klatert van een vijf meter hoge rots
omlaag in een beekje. Decennia oude bomen
en dicht struikgewas omringen het idylli
sche plekje. „Het liefst zou ik hier een hek
omheen zetten, de boel afsluiten en verge
ten", verzucht Wangari Maathai, winnares
van de Nobelprijs voor de vrede. „Dat zou
met veel waterwingebieden moeten gebeu
ren omdat het de beste manier lijkt om ze te
besch ermen."
Zoals altijd gekleed in een wijd Afrikaans
gewaad, dikke sokken en gymschoenen is ze
het steile, modderige pad naar het beekje af
gedaald met een paraplu als enige houvast.
Achter haar glibberen de ambassadeurs van
de VS. Canada, Japan. Duitsland, Noorwe
gen en Nederland omlaag. Wangari Maat
hai, onderminister van milieu in Kenia,
geeft aanschouwelijk onderwijs aan de inter
nationale vertegenwoordigers. Ze maakt
duidelijk hoe bladeren van bomen en strui
ken de regen opvangen en via hun wortels
in de grond deponeren waar het water uit
eindelijk opborrelt en riviertjes vormt.
Oerbos
Het oerbos van Gatamayo ligt op ruim 2000
meter hoogte, op de rand van de oostelijke
wand van de Riftvallei, de grote slenk die
dwars door een groot deel van Afrika slin
gert. Zo'n 1500 meter lager strekt zich een
beige, droge savanne uit waardoor slechts
een riviertje stroomt. In dat gebied, net zo
als op andere droge plaatsen in Kenia, ont
branden met enige regelmaat bloedige con
flicten tussen boeren en herdersvolken of no
maden onderling over toegang tot de beperk
te waterbronnen. „Nog geen twee procent
van Kenia is met bos bedekt, ver verwijderd
van het internationaal vastgestelde ideaal
van tien procent. Een eeuw geleden bestond
nog dertig procent van Keniaans grondge
bied uit bos", merkt Wangari Maathai zorge
lijk op. De snelle bevolkingsgroei in het laat
ste kwart van de vorige eeuw zorgde voor
de grootschalige ontbossing. Hout was no
dig voor de huizenbouw en als energiebron
om eten te koken. Ook werden bomen omge
hakt om grond vrij te maken voor stijgende
vraag naar landbouwproducten. Bovendien
bestaat tweederde van het Keniaanse grond
gebied uit woestijn of semi-woestijn en dat
percentage neemt toe.
Wangari Maathai kreeg de Nobelprijs voor
haar onverdroten milieu-activisme. „Mijn fi
losofie rust op de bescherming van natuurlij
ke bronnen om schaarste te voorkomen zo
dat conflicten vermeden kunnen worden."
De strijd van Wangari Maathai. de Keniaanse winnares van de Nobelprijs voor de vrede,
voor het behoud van bossen lijkt op een gevecht tegen de bierkaai. Wangari Maathai helpt
de Nederlandse ambassadeur Tanya van Gooi een handje bij het planten van een boom.
foto llona Eveleens/GPD
Sinds ze de prijs eind vorig jaar kreeg, ge
bruikt ze haar faam om Kenianen te overtui
gen van de noodzaak om bossen te bescher
men en om bij de internationale gemeen
schap te bedelen voor fondsen daarvoor. Ne
derland onderzoekt al waar het kan helpen
om waterwingebieden te beschermen en wa
tervoorziening te garanderen. „Ik ben met
dit uitstapje meegegaan om te zien wat er te
doen is en gedaan wordt", verklaart de Ne
derlandse ambassadeur Tanya van Gooi.
Op een kale heuvel, het schoolvoorbeeld
van illegale houtkap, moet de ambassadeur
net als haar vijf collega's meedoen aan Maat-
hai's favoriete bezigheid: bomen planten.
Het ontbreekt de overheid aan fondsen om
voldoende boswachters in dienst te nemen.
Bovendien lijdt staatsbosbeheer net als an
dere sectoren van de Keniaanse maatschap
pij onder de wijdverbreide corruptie. Illega
le houtkap wordt niet alleen gedaan uit
winstbejag. Een kwart van de Kenianen
moet rondkomen van minder dan een euro
per dag. Daarvan kunnen ze geen parafine
kopen om hun potje te koken. Ze moeten
sprokkelen en als er geen takken zijn, een
bijl hanteren. Wangari Maathai wil omwo
nenden bij bosbeheer betrekken. Maar hoe
goed kunnen mensen bomen beschermen zo
dat ze op de lange termijn drinkwater ople
veren, terwijl diezelfde mensen vandaag
hout nodig hebben om hun karige maal te
koken? Zeker is dat tegelijkertijd met de
strijd van Wangari Maathai, de regering de
armoede moet aanpakken.
Maar voorlopig komt het kabinet niet ver
der dan ruim zeven miljoen euro uittrekken
voor een onderzoek onder zo'n 13.000 huis
houdens om te kijken hoe de armoede het
best bestreden kan worden. GPD
SCHIP - Prinses Beatrix was
gisteren in Vlissingen bij de
werven van De Schelde om de
Harer Majesteits 'Limburg' te
water te laten. Honderden be
langstellenden volgden de te
waterlating. Eigenlijk speelde
het schip maar een bijrol tij
dens deze feestelijke dag, want
alle aandacht ging uit naar de
stralende prinses. Ze stal van
af het eerste moment de harten
van het aanwezige publiek
door haar spontane gedrag.
VLIEGTUIG - Even buiten
Eindhoven is gistermiddag een
Engels militair vliegtuig neer
gestort. De piloot kwam bij
het ongeluk om het leven;!
vliegtuig stortte door nog of
kende oorzaak neer vlak bij:'*
villa van ir. F. Philips.
ONGELUK - In Delft
twee jonge kinderen veroi
lukt. Het ene jongetje kt
bij een verkeersongeval ora!
leven, Hij liep de weg op
werd geschept door een
Het andere jongetje verdn
in de Twee Molentjesvaart
OVERSTROMING - Ma
wordt geteisterd door overs 1
mingen. Zo'n veertigduiï111
mensen zijn dakloos gefldo
den.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax:(0113)315669
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail; redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax:(0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel-(01111454651
Fax: (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst;
8.30 tot 17.00 uur
D;
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tol 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving acceptgiro
per maand' 19,95 n.v.t
per kwartaal. 58,00 60,25
per jaar. €222.50 226.50
Voor toezending per post geldleen
toeslag.
E-mail; lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maandvoo'* Uit
einde van de betaalperiode.
PZC, t a v. lezersservice,
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk
maandag t/m vrijdag: 1.25
zaterdag: 1.75
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35 93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uits«
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV env#
de Regelen voor het AdvertentiewW-
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag, van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Tel: (0113)315540
Fax:(0113)315549
Rubrieksadverterv
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/Onroerend}* k
Tel: (076)5312277
Fax: (076)5312274
Internet: v
iv.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden w..
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern. Df VlU
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dot wordt gebruikt»*'' i
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante dienstenUUC
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig )yg
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij
zersservice. Postbus 31, 4460 AA Goes.
Behoort tot WGGGNGR
Woi
