i
De doden moeten nog wachten
Beslan één jaar later
Werelden van spoorwegmuseum
PZC
PZC
Zware aanslagen in r
Irak na val Saddam
Bevolking van Bay St. Louis komt langzaam bij van orkaan Katrina
1 september 1955
donderdag 1 september 2005
door Ans Bouwmans
Eloise Thomas (71) strekt
haar opgezwollen benen uit
op het aanhangertje waarmee
zij naar Waveland is gesleept.
Zij wacht op hulp, samen met
de andere overlevenden van or
kaan Katrina uit Middletown,
haar Afrikaans-Amerikaanse
buurtje bij het spoor. Hoe zij
het overleefd heeft, weet zij zelf
ook niet.
Zij kan niet lopen en haar kinde
ren hebben haar het dak opge
duwd. Drie uur heeft zij daar ge
zeten. En toen het water zakte,
hebben zij haar weer naar bene
den gesleurd. „Het was zwaar.
Wij hebben alles verloren." Niet
alleen al hun aardse bezittin
gen, maar ook buren en vrien
den. De 59-jarige Bobbie Scott
veegt met een zakdoekje over
haar wangen. Daar rolt af en toe
een traan overheen. Zij heeft
haar man in Little Town moeten
achterlaten. Ook haar schoon
moeder heeft het niet gered.
„Zij had een slecht hart, Joseph
was buiten in het water. Hij pro
beerde ons te helpen. Het water
overspoelde hem. Hij dreef de
straat over." Zij hebben hem'
langs de kant van de weg achter
gelaten. Daar ligt hij nu nog
steeds, zegt zij.
De politie heeft het te druk met
de levenden, zo kreeg zij te ho
ren. Joseph was niet de enige,
zegt Ricky Whavers. „Ik heb de
doden met eigen ogen langs de
weg gezien." En God weet hoe
veel lijken er nog binnen liggen,
zegt hij. Bijna niemand uit Litt
le Town was geëvacueerd, om
dat zij achter het spoortalud wo
nen dat zou dienen als een dijk,
dachten zij. „Maar het water
sloeg er gewoon doorheen."
Kolonne
Eloise Thomas is trots op de 'jon
ge jongens', zoals Whavers, die
het hoofd koel hielden en ieder
een in kolonne over de kilome
terslange straat naar het winkel
centrum aan de grote weg hiel
pen. „Met kettingzagen moesten
wij af en toe een gat maken in
de omgevallen bomen", zegt
Inwoners van New Orleans verlaten hun onder water gelopen huizen.
Whavers. Nu zit hij op een stoel
bij de Hancock-bank. waar je zo
naar binnen kunt kijken omdat
er een muur is weggerukt door
de wind. Onder het afdak van
de bank zitten wel zestig men
sen. Oma's, moeders en kinde
ren, wachtend op hulp. Tot nu
toe hebben zij nog niemand van
het Rode Kruis of de hulpdien
sten gezien. Even verderop in
Bay St. Louis loopt David Lee.
Hij heeft een gescheurde broek
aan zijn lijf en dat is eigenlijk al
les wat hij nog bezit. „Ik heb
geen kleren en geen eten. En de
opvang in het dorp is vol en
vies. Alles zit onder de mod
der." Net als alles hier. Plakkeri
ge modder, een cadeautje van de
vloedgolf die maandag in het he
le gebied langs de Golf van
Mexico sloeg. Lee had een huis
op palen in het water in Clare-
mont Harbor en daar zat hi] in
toen de orkaan Katrina aan
land kwam. Het water kwam
steeds hoger. „Wel negen me
ter." Toen er ook nog een boom
op zijn huis viel, dacht hij dat
het einde voor hem nabij was.
„Maar het water daalde en toeri
kon ik weg." Sindsdien zit hij
foto EFE
hier, bij een verlaten Che
vron-benzinestation, waar een
verwrongen trailer vast zit tus
sen twee pompen.
Leeggehaald
Binnen staat alles schots en
scheef en ligt een verlaten gym-
py op de balie De uitgevallen
koelkasten met frisdrank zijn al
behoorlijk leeggehaald. 'Miss
Shirley' van de benzinepormp,
krijgt het geld later wel terug,
belooft David Garcia die een
fles water komt halen. „Ik
dacht", zegt hij, „ik heb Camille
(orkaan van 1969) overleefd,
dus ik blijf. Ik heb veertig
koeien en die wilde ik niet al
leen laten. Maar dit was veel er
ger dan Camille."
Stacaravans
Tegenover de benzinepomp ligt
een parkje met stacaravans. Van
de woonwagen van Sam Verdin
is niet meer over dan een berg
hout en spaanplaat dat tegen
een boom ligt aangedrukt. Hij
heeft zich gered door zich in het
benzinestation met zijn handen
vast te klemmen aan de rollui
ken. Met zijn buurvrouw is het
slechter afgelopen. Die heeft hij
dood in haar caravan aangetrof
fen. En John, een oude man die
altijd koffie dronk bij het benzi
nestation, heeft het evenmin
overleefd. Ook voor hen is nog
niemand gekomen.
„Zijn jullie oké?", vraagt hulp-
sherif Johnny Kersanac aan een
koppel dat wat treurig op de
weg naar Bay St. Louis loopt.
Kersanac heeft net een gezin
dat naar het opvangcentrum wil
in een gele schoolbus geladen.
Twee-, driehonderd mensen
heeft hij de afgelopen uren al op
gepikt, zegt hij. Maar Sadena
(28) en Paul (45) willen niet
mee. Zij zijn net naar hun huis
gaan kijken. Het is helemaal
weg. Dat moeten zij verwerken.
Zij waren te laat gevlucht, zegt
Sadena. De wind was zo sterk,
dat zij er niet tegenop konden
met hun vrachtwagentje. „We
dachten dat Katrina New Or
leans zou raken, niet ons."
Sadena zit onder de bulten. Van
de zenuwen, zegt zij. „Want dit
was eens, maar nooit meer." Zij
hebben een uur in de truck zit
ten schudden, tot ze door de ei
genaren van een restaurant naar
binnen werden gehaald. „Wij za
ten in het oog van de storm. Al
les stopte even. De lucht was
blauw, en niet bruin, zoals
eerst. En dan begint het op
nieuw. Dan slaat de orkaan je
opnieuw om de oren." GPD
door Joost Bosman
Vandaag precies een jaar gele
den begon in Beslan de gij
zeling in school nummer 1 waar
bij zeker 320 mensen het leven
lieten, van wie meer dan de
helft kinderen. De pijn zit nog
altijd diep in het dorp in de Rus
sische deelrepubliek Noord-
Ossetië. En wie denkt dat het
drama de bewoners van Beslan
dichter bij elkaar en bij de Rus
sische overheid heeft gebracht,
vergist zich.
Onderlinge verdeeldheid be
heerst Beslan. De voor Rusland
hoge schadevergoedingen die de
nabestaanden en de gewonden
van de overheid hebben ontvan
gen, leidden tot jaloezie. Vol
gens de Russische krant Izves-
tija lopen de uitkeringen uiteen
van 400.000 roebel (zo'n 11.000
euro) tot één miljoen roebel
(bijna 30.000 euro). De hoge be
dragen hebben de lokale econo
mie ontwricht en de huizenprij
zen flink opgedreven. Mannen
die ineens in een buitenlandse
auto rondrijden, aangeschaft
met het geld van de schade
claim, worden met de nek aange
keken in het door 30.000 men
sen bevolkte dorp
Soesanna Doedijeva kan erover
meepraten. De voorzitster van
het comité Moeders van Beslan,
dat na de tragedie werd opge
richt, is er het afgelopen jaar
vaak van beticht dat zij door de
oppositie is misbruikt om de zit
tende autoriteiten omver te wer
pen in ruil voor appartementen
in Moskou en in de Noord-Osse-
tische hoofdstad Vladikavkaz
en zelfs een compleet hotel in de
Zuid-Russische stad Rostov.
Ook werden er pamfletten ver
spreid door heel Noord-Ossetië
waarin Doedijeva 'duivel' werd
genoemd en een 'heks'. „Maar
dat mijn twaalfjarige zoon Za-
oerbek is omgekomen bij de ter
reuractie, daar hoor je niemand
meer over", zei Doedijeva tegen
over Izvestija.
Graat in de keel
Volgens haar is de reden voor
het venijn tegen haar persoon
simpel: voor de autoriteiten zijn
de Moeders van Beslan een
graat in de keel. Zij stellen onge
makkelijke vragen over de
rechtszaak tegen de (volgens de
overheid) enige overlevende ter
rorist Noerpasji Koelajev. Over
het werkelijke aantal terroris
ten en gijzelaars. Over het ver
moede gebruik van vlammen
werpers en tankgranaten tij
dens de bestorming door het
Russische leger, waardoor moge
lijk het dak instortte. Dat kostte
de meeste kinderen het leven.
En vooral over het feit dat er
nog geen van de betrokken
machthebbers is gestraft voor
het onnodig hoge aantal slacht
offers dat de gijzeling veroor
zaakte. Vorige week nog bezet
ten vijftien moeders uit Beslan
24 uur lang het gerechtsgebouw
waar Koelajev terechtstaat. Zij
zeiden dat hun protest niet was
gericht tegen de terrorist, maar
tegen de lamlendige gang van za
ken rond het onderzoek naar
het drama. Zo is een parlements
commissie al bijna een jaar be
zig met feiten verzamelen, maar
leverde dat nog niets op.
Afgelopen week dreigden de
vrouwen van het comité ook on
derling slaags te raken toen pre
sident Poetin de wouwen uitno
digde om morgen in het Krem
lin met hem te komen praten.
Razend waren de moeders en
echtgenotes van de slachtoffers
over de timing van de Russische
president. Bijna een jaar lang
woegen zij om een ontmoeting
met Poetin en nooit ging hij in
op hun verzoek. En dan nu, net
tijdens de éénjarige herdenking
van de gijzelactie, nodigt hij
hen uit naar Moskou te komen.
Eén groep vrouwen voelt daar
niets voor, zij willen tijdens de
ceremonie bij de graven van
hun gestorven geliefden zijn. An
deren vinden juifet dat zij wel
moeten gaan, omdat zij dan ein
delijk eens de kans krijgen Poe
tin recht in het gezicht te zeggen
waar het op staat.
Bovendien, zo vermoedde een
oud-gegijzelde, blijven de mees
ten toch wel thuis om de herden
kingsceremonie in Beslan mee
te maken. „Poetin is er van over
tuigd dat er toch niemand komt
en daarom heeft hij het comité
van moeders juist nu uitgeno
digd", aldus Kazbek Misikov,
die daarom vindt dat het bezoek
aan Poetin moet doorgaan.
Intussen loopt het brein achter
de terreuractie in Beslan, de
Tsjetsjeense krijgsheer Sjamil
Basajev, nog steeds vrij rond.
Hij is zelfs formeel benoemd tot
tweede man van de Tsjetsjeense
rebellen. Afgelopen week gaf hij
Elke avond wandel ik langs de ach
terkant van het spoorwegmuseum.
Zodoende was ik in de afgelopen twee
jaar getuige van de bouw van een ge
heel nieuw museum achter het oude Ma
liebaanstation, dat de kern vormde van
het oude museum en nu de entrée is
van het nieuwe museum.
Het nieuwe museum, dat meer dan der
tig miljoen euro heeft gekost, is nog
niet zo lang geleden officieel geopend
en het werd tijd voor een bezoek. Daar
bij moet ik aantekenen dat ik een groot
liefhebber ben van treinen, treinreizen
en miniatuurtreinen. In de late jaren
vijftig heb ik twee keer een bezoek aan
het oude spoorwegmuseum gebracht,
dat in 1953 was geopend. Als kind was
ik zeer onder de indruk van de stoomlo
comotieven, die veel groter waren dan
ik had gedacht, maar mijn begerige lief
de ging direct uit naar de omvangrijke
modelbaan in de linkervleugel van het
museum.
Een bezoek aan het nieuwe museum be
gint in de hal van het oude Maliebaan
station. dat prachtig is gerestaureerd
en er weer precies zo uitziet als in 1874,
toen het werd gebouwd. De restaura-
tie-architect merkte volkomen terecht
op dat het station zijn bestaan begon
als een luxueus reizigerspaleis om in de
volgende decennia langzaam te verval
len tot een verveloos en vormeloos
wrak van een gebouw. Het is uiterst
verleidelijk om in deze ontwikkeling
het hele tragische lot van de spoorwe
gen sinds de late negentiende eeuw ge
spiegeld te zien.
In de late negentiende eeuw was reizen
per trein nog een betrekkelijke luxe en
de gegoede burgerij beschikte nog lang
niet over een alternatief: de eigen auto.
Zodoende moesten de stations en de
treinen het comfort bieden waar de eli
te aan was gewend.
Voor de rest van de bevolking was er de
derde klasse, hoewel zelfs die verhou
dingsgewijze prijzig was. Die comforta
bele, maar bepaald niet extravagante
luxe is te aanschouwen in het gerestau
reerde Maliebaanstation. Dwalend
door die prachtige hal en de twee res
tauraties dacht ik direct: zo kan het rei
zen per spoor weer aantrekkelijk ge
maakt worden. De meeste huidige sta
tions zijn in vergelijk met dit station
vulgaire, verslonsde schuren, die in een
derdewereldland niet zouden misstaan.
De Nederlandse spoorwegen zijn in al
le opzichten een disfunctioneel en ver
loederd bedrijf. De directie zou eens in
dit nieuwe museum moeten gaan kij
ken en zittend in die hal moeten naden
ken over een nieuwe aanpak.
In de omvangrijke nieuwbouw vindt de
bezoeker verschillende 'werelden'. De
wereld die de bezoeker direct ontwaart
is de traditionele collectie locomotie
ven en treinen van het museum die is
opgesteld in een werkplaats-achtige
ambiance. De stoomlocomotieven zijn
altijd prachtig. Niet voor niets zijn zij
nog steeds symbolisch voor de wereld
van de spoorwegen, hoewel zij al decen
nia uit West-Europa zijn verdwenen.
Ik zou er overigens niet tegen zijn als
de NS weer stoomlocomotieven zouden
gaan gebruiken, naar alle waarschijn
lijkheid zouden zij minder ontsporen
en punctueler rijden dan het huidige
materiaal. Ook het elegante interieur
van het zilverkleurige dieselelektrische
treinstel beviel mij bijzonder goed.
De eerste wereld, die wordt betreden
via een mijnschacht, verbeeldt de oor
sprong van de stoommachine en de
spoorwegen en leidt ten slotte naar Ne
derlands eerste stoomlocomotief, de
Arend. De tweede wereld is de romanti
sche wereld van de Orient Express en
de derde wereld voert de bezoeker in
een karretje door allerlei stoomwolken
en lichtflitsen langs duistere locomotie
ven. Ik vond de eerste wereld verreweg
het meest succesvol, de tweede wereld
lichtelijk teleurstellend en de derde
wel spectaculair maar niet informatief.
De ruim aanwezige kinderen dachten
daar heel anders over dan ik, die bedel
den bij hun ouders of ze nog eens dooi
de derde wereld mochten karren.
Ik begrijp heel goed dat het nieuwe mu
seum niet is ontworpen voor een 61-ja-
rige historicus met een treincomplex,
maar ik heb toch wel enige kritiek. Die
werelden zijn leuk voor kinderen, maar
wie werkelijk wat wil weten over de ge
schiedenis en ontwikkeling van de
door Henderiekus Wiltjer
Sinds de val van het regi
me van Saddam Hoessein
in april 2003 zijn duizenden
mensen in Irak om het leven
gekomen door aanslagen. In
Bagdad brak gisteren op een
brug paniek uit na een mor
tieraanval en geruchten over
aanslagen. Honderden men
sen kwamen om. Nog niet eer
der vielen er op een dag zo
veel doden. Een overzicht
van de bloedigste incidenten.
2005:
- 31 augustus: Op een brug in
Bagdad breekt paniek uit on
der sjiitische pelgrims na een
mortieraanval en genachten
over ophanden zijnde zelf
moordaanslagen. Onder de
honderden doden zijn veel
vrouwen en kinderen.
- 17 juli: Ten minste 98 doden
en meer dan honderd gewon
den vormen het resultaat van
een zelfmoordaanslag in Mus-
sayib.
- 10 maart: Bij een aanval op
een begrafenis in Mosul val
len 51 doden en 77 gewonden.
- 28 februari: In Hilla vindt
een zelfmoordaanslag op een
markt plaats: 125 doden.
2004:
- 19 december: Zeker twee
honderd gewonden en 66 do
den bij aanslagen in Najaf en
Karbala.
- 23 oktober: Een aanslag in
Bagdad kost 49 Iraakse mili
tairen en drie burgers het le
ven.
- 30 september: 37 kinderen
en vijf volwassenen komen
om als een autobom ontploft
Eén van de vele duizenden iii
slachtoffers in Irak. foto EPA a
slag bij een politiebureau in
de stad Baquba ten noordoos
ten van Bagdad. Zeventig
mensen komen om en zestig
raken gewond.
- 17 juni: Een auto volgeladen
met artilleriegranaten rijdt in
op een rekruteringscentrum
in Bagdad. Daarbij vallen 35
doden en raken 119 mensen
gewond.
- 2 maart: Door gelijktijdige
aanslagen op sjiieten in Bag
dad en Karbala komen meer
dan 170 mensen om het leven.
- 11 februari: Door een zelf
moordaanslag bij een rekrute
ringscentrum van het Iraakse
leger in het centrum van Bag
dad komen 47 Irakezen om en
raken tientallen gewond.
- 10 februari: Een politiebu
reau in Iskandariya ten zui
den van Bagdad is het doel
wit van een autobom: vijftig
doden en tientallen gewon
den.
- 1 februari: Twee mensen bla
zen zichzelf op in Arbil bij de
kantoren van twee Koerdi
sche partijen. Er vallen 101
doden en 133 gewonden.
- 14 september: Een autobom
ontploft bij een politiebureau
in Bagdad: 49 doden en 131
gewonden.
- 26 augustus: De belangrijk
ste moskee in Kufa, niet ver
van Najaf, wordt met mortier
granaten bestookt. Zeker
veertig mensen komen om en
meer dan zestig personen ra
ken gewond.
- 28 juli: Een zelfmoordaan
2003:
- 27 oktober: Door aanslagen
op het hoofdkwartier van het
Internationale Rode Kruis en
vier politiebureaus in Bagdad
komen zeker 43 mensen om.
- 29 augustus: Een autobom
treft de Imam Ali-moskee in
Najaf. Onder de 83 doden is
de machtige sjiitische leider
Mohammed Baqer al Hakim.
Zeker 175 mensen raken ge
wond. ANP
WATERLEIDING - In Kortge-
ne is gistermiddag de nieuwe
waterleiding in gebruik geno
men. Van de tweeduizend per
celen op het eiland zijn er nu
1800 aangesloten; de rest volgt
in het voorjaar van 1956. Al
voor de Tweede Wereldoorlog
werd gesproken over aanleg
van waterleiding op Noord-Be
veland, maar het was steeds te
duur. Nu is het met steun van
de rijksoverheid toch gebeurd.
CYPRUS - De Griekse minis
ter van Buitenlandse Zaken
heeft er bij zijn Britse en Turk
se ambtsgenoten op aangedron
gen de bevolking van Cyprus
zelfbeschikking te geven. De
Britten vinden het eiland ech-r
ter zo belangrijk dat ze hun
soevereiniteit niet willen opge-[
ven.
E
MINIATUUR - Een groep Bel-;
gische ambtenaren brengt vrij-v
dag een bezoek aan Miniatuur!'
Walcheren. De Belgen zijn be->
trokken bij de organisatie vanJ
de Wereldtentoonstelling in v
Brussel in 1958 en zij zien huns
bezoek aan het miniatuurpark
in Middelburg als studiereis.!
Ook twee verslaggevers van dev
BBC hebben dezer dagen voorc
een reportage Miniatuur Wal-f
cheren bezocht.
1
1
Een oude vrouw huilt op het kerkhof van Beslan bij het graf van
een bij de gijzeling omgekomen kind. foto Sergej Karpoechin/RTR
de moeders van Beslan indirect
gelijk: de Russische geheime
diensten maakten volgens hem
de aanslag in Beslan mogelijk.
Zij zouden een geheime operatie
verknald hebben, waardoor de
rebellen gemakkelijk
Noord-Ossetië binnen konden
komen.
spoorwegen, komt niet erg aan zijn
trekken. Karakteristiek vond ik dat de
bibliotheek niet toegankelijk was voor
bezoekers. Zo is ook de omvangrijke
collectie locomotiefmodellen - en daar
zijn enkele schitterende exemplaren bij
- nogal liefdeloos ondergebracht in
een achterafgalerijtje.
Twee wensen
Voor de toekomst heb ik, afgezien van
de al vermelde historische informatie,
nog twee wensen. Ten eerste zou ik
graag een kleine, maar functionerende
stoomlocomotief op het terrein zien, in
clusief melancholieke stoomfluit. Een
bescheiden tenderlocomotief je of een
stoomtramlocomotiefje, dat moet toch
kunnen. Ten tweede zou ik graag weer
een grote modelbaan zien. Die zou zo
echt mogelijk moeten zijn en daarom
gaat mijn voorkeur uit naar een station
en een rangeerterrein van een smal-
spoorbaan of een stoomtram. Bij de uit
gang van de eerste wereld hangen han
gen ten slotte enkele negentiende-eeuw-
se schilderijen van treinen in het land
schap die ik zou hebben gestolen als ik
niet zo'n fatsoenlijk mens was.
Maarten van Rossem
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax:(0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel'(0113)315660
Fax. (0113)315669
E-mail: lezersredacteur® pzcnl
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax. 10118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax:(0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111 >454651
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst.
8 30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving acceptgiro
per maand: 19,95 n.v.t
per kwartaal. 58,00 60,25
per |aar: €222.50 226,50
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor het
einde van de betaalperiode
PZC. l.a v. lezersservice.
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk
maandag t/m vrijdag 1,25
zaterdag. 1,75
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitgevoerd
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV en volgens
de Regelen voor het Advertentiewezen
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax: (0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel, (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/Onroerend goed
Tel: (076)5312277
Fax:(076)5312274
Internet: www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onze
(abonnementenladministratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteer
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij PZC. le-
i Postbus 31 4460 AA Goes.
Behoort tot *ir WGGGNGR
