PZC f n i Sarah Bettens solo voelt als nieuw begin PZC het alfabet van Zeeland Ons Koninkrijk 1 Wat maakt Zeeland tot Zeeland? Het water? De mensen? Bepaalde karaktertrekken of een gedeelde geschiedenis? Volgens de PZC begint het antwoord met het kijken naar wat er in Zeeland gebeurt. Bij de dingen die mensen meemaken, wat ze er van vinden en wat ze er mee doen. Dat zijn de grondbeginselen - het 'ABC' - van Zeeland. Het is ook de kern van de PZC, al 250 jaar. Vandaar ons nieuwe motto: PZC. Het alfabet van Zeeland. woensdag 24 augustus 2005 blijkt ook uit de verhalen die Kees Slager optekende. Niet alleen von den de oud-strijders bij terug komst in Nederland weinig ge hoor, ik denk ook dat ze zelf aan vankelijk niet veel behoefte had den hun verhaal te vertellen. Ze pakten hun leven weer op, maak ten carrière. Je ziet vaak dat herin neringen en trauma's zich op late re leeftijd aandienen. Na de pensio nering, als de kinderen het huis uit zijn en mensen meer tijd hebben hun leven te overdenken, dan ko men de slapeloze nachten. Daar over gaat Ons Koninkrijk. Over die trauma's en die stolp van het zwijgen. De oud-Indiëgangers wil len graag dat dat zwijgen wordt doorbroken. Ik werd getroffen door de gretigheid waarmee ieder een zijn verhaal aan mij kwijt wil de, hoe emotioneel het soms ook was om het te vertellen. De manier waarop mensen omgaan met hun herinneringen en hoe herinnerin gen door de jaren heen vertekenen, dat is altijd een belangrijk thema in mijn werk." Eilandenrijk Tegen de tijd dat Freriks zijn eer ste versie van het toneelstuk klaar had, de titel was toen nog Mannen van Zeeland, bleek het Gezelschap van de Zee door een gebrek aan subsidies over de kop te zijn. „Ik vond het zo'n mooi onderwerp en ik had zoveel verhalen gehoord, dat ik het zonde vond om het stuk te laten liggen. Ik heb toen het Zee land Nazomer Festival benaderd met de vraag of het iets voor ze was." Een logische zet, want Ons Koninkrijk is niet alleen geba seerd op verhalen van Zeeuwse oud-strijders, Freriks heeft ook duidelijke parallellen getrokken tussen het Zeeuwse en het Indone sische eilandenrijk. „Ik heb het leesstuk vervolgens om gewerkt tot een echt toneelstuk. De vorm had ik al, de plot ook, maar het geheel is strakker en dra matischer geworden." In Ons Koninkrijk, dat wordt opge voerd in diverse Zeeuwse dorpshui zen, zijn de oud-Indiëstrijders Leen (Cas Enklaar) en Ko (Wim van der Grijn) bezig met de voorbe reiding van de jaarlijkse reünie van het Bataljon Zeeland. Ze pro beren de zaal passend aan te kle den, waardoor ze feitelijk hun oude Indische wereld herschep pen. Naar aanleiding van het recen te overlijden van hun kameraad Tonnus, reconstrueren ze ondertus sen de dood van Leens broer Mari- nus. Hij sneuvelde in Neder- lands-Indië toen een patrouille, waarvan ze allevier deel uitmaak- foto Klaas Koppe ten, in een hinderlaag liep. „Elk goed toneelstuk is de ontdek king van een geheim", verklaart Freriks. „De plot is door mij ver zonnen, maar ik heb daarbij ge bruik gemaakt van elementen uit de verhalen van de oud-Indiëgangers. Het voorval van de jongen die ingelijfd wordt zo dra hij op de loopplank van het troepenschip stapt, de verhalen van de medische keuring, de erva ringen van soldaten die ineens van uit het oerwoud worden bescho ten, dat zijn authentieke verhalen. Ik heb al die dingen samenge smeed in een menselijk drama." „Een toneelstuk maakt het moge lijk je te identificeren met de ge schiedenis. Laatst bezocht ik een toneelvoorstelling over Srebreni ca. Als daar een vrouw over het to neel loopt met een foto en vraagt: 'Heeft u mijn zoon gezien?', dan werkt dat dramatischer dan alle krantenartikelen bij elkaar. Zo heb ik ook geprobeerd de geschie denis van duizenden mensen voor stelbaar te maken. Op geen enkele manier spreek ik daarbij een oor deel uit of sla ik een beschuldigen de toon aan. Ik hoop dat ik recht heb gedaan aan het verhaal van de mannen uit Zeeland en dat het to neelstuk compassie oproept. Het zou mooi zijn als de mensen die het toneelstuk gezien hebben beter inzicht krijgen in de reden dat over de politionele acties zo lang is gezwegen." Ernst Jan Rozendaal Ons Koninkrijk wordt opgevoerd in Me- liskerke, Scherpenisse, 's-Heer Hen drikskinderen, Kortgene en Axel. Kester Freriks' roman MadeionHet verborgen leven van Madeion Széke- ly-Lulofs' verschijnt eind september bij uitgeverij Conserve. Prijs: 18,-. Afgelopen voorjaar ver scheen Scream, de eerste sololangspeler van (voormali ge) K's Choiee-zangeres Sa rah Bettens. De alweer jaren in Amerika wonende Vlaamse was de afgelopen tijd vooral in België ruimschoots in de publiciteit met haar privé-bes- ognes. Ze zingt erover. Haar schei ding en vervolgens haar beke ring tot de vrouwenliefde. In clusief de keer op keer gebe zigde uitspraak dat de hele wereld eigenlijk al wist dat ze meer op vrouwen viel, alleen zij zelf nog niet. En omdat Sa rah Bettens nu eenmaal van haar hart geen moordkuil maakt, laten de teksten van Scream zich ook moeiteloos interpreteren. „Ik heb er nooit een probleem mee gehad om persoonlijke dingen te schrijven of te zin gen en ik zing natuurlijk ook niet dat ik dit of dat eet bij het ontbijt. Of dat ik zo vaak per week seks heb. Het zijn veel meer universele thema's, gevoelens die van iedereen zijn." Haar fans leven niet alleen volop met haar mee, maar be schouwen Bettens' teksten ook vaak als een referentie punt om hun eigen persoonlij ke vragen op los te laten. „Dat is altijd zo geweest. Ik heb vanaf het begin ontzet tend veel post gehad van men sen die zichzelf in nummers van mij herkenden. Vaak niet in een song, maar in hele al bums. En zelfs als ik een heel specifiek liedje schreef - zoals over mijn vader - dan kreeg ik toch weer honderden reac ties van mensen die precies zo'n gevoel bij hun vader ble ken te hebben." Twijfels „En ja. ik kan mij ook goed voorstellen dat het nieuwe al bum veel los maakt bij men sen. Bij vrouwen - ook als ze niet lesbisch zijn. Je merkt toch bij veel vrouwen van ach ter in de twintig dat er wat twijfels komen. Vaak hebben ze een vaste relatie. Soms ook kinderen. En de sleur dreigt in hun leven te sluipen. Dan komt er een moment dat ze gaan denken: is dit alles? Heb ik alles nu gehad? Kan ik nog iets verrassends verwachten van het leven? Dat is mij de afgelopen jaren in elk geval overkomen." „In Amerika, waar de popmu ziek nog veel meer in consu mentensegmenten is opge- Sarah Bettens deeld dan in Europa, word je als muzikant in een hokje ge plaatst als AOR, alternative, gospel, r&b, rootsrock of country. En zo is ook de lesbo- vrouwenpop van artiesten als Melissa Etheridge, Indigo Girls, Ani DiFranco en kd lang een afgebakende 'niche'. Ik hoop in elk geval een eigen plekje te krijgen binnen die groep." Met K's Choice - sa men met broer Gert - beleef de Bettens in de jaren negen tig een bliksemcarrière met melodieuze rock ('Not an ad dict') die een prima alterna tief vormde voor wie de mu ziek van Pearl Jam of Green Day toch wat te luidruchtig vond. Amper twintig brak Bettens al internationaal door. Alanis Morissette zag de groep op Pinkpop, nodigde haar uit haar voorprogramma in Amerika te verzorgen en vervolgens was ook het suc ces in de VS een feit. „Aan de ene kant is het zui ver geluk, maar anderzijds is het ook iets als een karma waar je zelf invloed op hebt. Je moet niet gaan zitten af wachten totdat het geluk zich zelf in jouw schoot weipt. Om dat wij zelf als band altijd zo actief zijn geweest, hebben we dat geluk ook afgedwon gen. Ik ben nooit bang ge weest voor avontuur. En als het geluk in jouw richting komt, moet je het natuurlijk wel vangen, anders schiet het aan je voorbij." Scream verschilt qua muziek stijl nauwelijks van K's Choi ce. De pakkende liedjes zijn er nog steeds, evenals dat ka rakteristieke 'braampje' op Bettens' stem. „Ik heb bij K's Choice ook altijd midden op het podium gestaan, dus dat is hetzelfde. Maar het voelt nu toch anders. Een nieuw be gin. Dat wij-tegen-de-we- reld-gevoel is weer terug. En ja, we spelen bij de concerten ook K's Choice-songs. Al thans, de liedjes die ik zelf heb geschreven. Die zijn im mers net zo goed een deel van mij als de nummers van de sol- oplaat." Peter Bruyn

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2005 | | pagina 35